ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΠΠΠ / Πεζό Ποίηση Πόνημα

ΠΠΠ / Πεζό Ποίηση Πόνημα Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Ατελιέ/ LIFO
1

1.

Σημασία στη λεπτομέρεια. «Το δέρμα στα πόδια μου έχει πάρει το σχήμα απ' τα πλακάκια του μπάνιου». Και: «Η πόλη τέμνεται από τέσσερις περιφερειακές οδούς που απλώνονται σαν βεντάλια από μία άκρη της παραλίας στην άλλη». Και: «Ακολουθώντας τα σκοτάδια, μην αφήνοντας ούτε τη σκιά μου να δώσει το στίγμα μου, περπάτησα προσεκτικά μέχρι το τέλος του διαδρόμου». Και: «Τα μάτια μου ζήλεψαν το παρμπρίζ και βάλθηκαν να σχηματίσουν δικό τους υδάτινο μανδύα. Καυτό και αρμυρό. Σε έναν ατέρμονο αγώνα οι σιδερένιοι υαλοκαθαριστήρες κι εκείνοι των βλεφάρων μου άνοιγαν δρόμο μες στη νύχτα». Δυναμικά εισέβαλαν στο πεδίο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας οι εκδόσεις Κριτική, συνεχίζοντας παράλληλα και στιβαρά την έκδοση εκλεκτών δοκιμίων, φιλοσοφικών και θεωρητικών έργων, όπως οι Διαμονές του Martin Heidegger (πρόλογος και μετάφραση Γιώργου Φαράκλα) και το Σαθρό υλικό του ανθρώπου του Isaiah Berlin (πρόλογος Νίκου Σεβαστάκη και μετάφραση Γιώργου Μερτίκα).


Μετά τα βιβλία του Αντώνη Μπουλούντζα (Ο μεσολαβητής), του Φώτη Καλαμαντή (Δυστυχώς απολύεσαι), της Μαρίας Σούμπερτ (Οι αποκλεισμένοι), του Γιάννη Σκαραγκά (Ο ουρανός που ονειρεύτηκες) και του Στάμου Τσιτσώνη (Χωρίς απόδειξη), έρχεται η σειρά του Κωσταντή Σταυρόπουλου (Αθήνα, 1982) να μας εντυπωσιάσει με το δυναμικό μετανουάρ Ο χορός των λέμινγκς. Διακόσιες ογδόντα εννιά πυρπολημένες σελίδες δράσης και εναλλαγής αναπάντεχων συμβάντων που θέλουν να μας πούνε ότι η ακροβασία στα μεταίχμια είναι η μαμή της (προσωπικής μας) ιστορίας και ότι, μέσα από το τσουρουφλισμένο μεδούλι των stories που απαρτίζουν το παζλ της ζωής μας, βγαίνουν συμπεράσματα από τα οποία καλό είναι να μην πασχίζεις να ξεφύγεις.


2.

Ποίηση. Σαν ν' ακούω ξανά τα γρέζια στη φωνή της Κατερίνας Γώγου κι ένα ρεμπέτικο παλιό να παίζει στο πικάπ, ενώ πίνω εναλλάξ λικέρ μέντα και κίτρινη τεκίλα λόγω προκεχωρημένης αλητείας αλλά και επειδή (κυρίως) είναι ό,τι απέμεινε στην κουζίνα της μακαρίτισσας της μάνας μας. Δύο ποιητικές συλλογές που είναι σαν να έρχονται από το Τότε, απ' τα παλιά, αλλά να είναι ριζωμένες και στο Τώρα, και να οραματίζονται με σπαραγμένο πάθος το Μετά. Ο Γιώργος Δάγλας (Ιθάκη, 1958) μας τραγουδάει/ουρλιάζει/ψελλίζει/φτύνει/άδει τις Καντάδες για έναν δαίμονα (εκδ. Φίλντισι). Γράφει ο Δάγλας: «Ακολουθώ τους ήχους των εκρήξεων / δεν έχω πλέον επιλογές / δεν έχω Άνοιξη / Στις δυναστείες δεν έχω θέση./ Ακολουθώ τα ίχνη / που άφησε το αίμα των εξεγερμένων,/ τις κραυγές των φυλακισμένων συντρόφων,/ φοράω τα ματωμένα πουκάμισα / κι αντίθετα στον άνεμό τους προχωράω./ Δεν έχω πλέον διλήμματα./ Ή με το δίκιο ή με την εξουσία».


Η Δάφνη Χρονοπούλου κερνάει ποίηση στον δίσκο με τα σερμπέτια και τα μαντζούνια, με τα αφεψήματα και τα ηδύποτα. Ποίηση που μου θυμίζει τη φωνή (και τις εκπομπές) της Ρηνιώς Παπανικόλα. Ποίηση που κάνει σουίτα τις στιγμές που χώνονται στα σοκάκια για να βολτάρουν, ποίηση που κάνει μπαλάντα τον Μπάροουζ, όταν εκείνος μελετούσε τον βίο του Χασάν Ι' Σαμπάχ: «Ο Γέρος του βουνού / φτιάχνει πολεμιστές / φτιάχνει τους ήρωες.// Ο Γέρος του Βουνού / χαμένος στον καπνό / στον άγριο πόλεμο / χτίζει Παράδεισο.// Στη μάχη σαν ορμούν / το θάνατο ζητούν / γιατί εκεί, εκεί,/ εκεί είναι τα φλουριά,/ πίστη, τιμή, ιερά,/ και η αγάπη τους.


3.

Πόνημα. Το κοκτέιλ είναι πανίσχυρο. Το δίδυμο, άπαιχτο. Η επικαιρότητα επιτρέπει επαναφορά στους δύο μεγάλους της εργασίας του αρνητικού: στον Theodor Adorno και στον Samuel Beckett. Τολμηρό, αλλά ανεπίληπτα συγκροτημένο, το πολυσέλιδο πόνημα του Θωμά Συμεωνίδη (Θεσσαλονίκη, 1977) με τίτλο Όλα είναι παρεξήγηση (εκδ. Αρμός) έρχεται να μας θυμίσει τι μάχες έχουν δοθεί για να νοηματοδοτηθεί εκ νέου η καλλιτεχνική δημιουργία και πράξη μετά την επέλαση του αδιανόητου θανάτου, ήτοι μετά το Άουσβιτς και τη Χιροσίμα. Ο Adorno,στοχαζόμενος πάνω στην εργασία του αρνητικού, όπως τη διακονούν μεγάλοι ρηξικέλευθοι νόες σαν τον Beckett και τον Paul Celan, διατείνεται, και ορθά, ότι μόνον η τέχνη μπορεί να διερευνήσει τα πώς και τα γιατί της ακατανόητης φρίκης, μόνον η τέχνη μπορεί να αρθρώσει εκείνο τον λόγο που, αγκαζέ με τον φιλοσοφικό κατάπλου στον ωκεανό του παράλογου και του βάναυσου και του ζοφερού, μας βοηθάει να υπάρχουμε, παράγοντας σημασίες.


«Ο Adorno», γράφει ο Συμεωνίδης, «θεωρεί πως η άρνηση του νοήματος μέσω της μορφής του έργου τέχνης φανερώνει μια υψηλή στάθμη πνευματικού περιεχομένου [...] Η παρουσίαση της κρίσης του νοήματος με αρνητικό τρόπο συνιστά επίσης για τον Adorno το διαχωριστικό όριο για την αυθεντική τέχνη». 

Τα βιβλία της εικόνας: 

1.Θωμάς Συμεωνίδης, Όλα είναι παρεξήγηση, Εκδόσεις: Αρμός, Σελίδες: 466

2. Γιώργος Δάγλας, Καντάδες για έναν δαίμονα, Εκδόσεις Φίλντισι, Σελίδες: 46

3. Κωσταντής Σταυρόπουλος, Ο χορός των λέμινγκς, Εκδόσεις Κριτική, Σελίδες: 289

radiobookspotting.blogspot.gr

1

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Βιβλίο / I love Dick: Eίναι το βιβλίο της Κρις Κράους το πιο τολμηρό του αιώνα μας;

Η θεωρητικός, εικαστικός, κριτικός, συγγραφέας και εκδότρια Κρις Κράους μπορεί να μην άλλαξε τα δεδομένα στον αγγλόφωνο κόσμο εκδίδοντας τα βιβλία των Γάλλων θεωρητικών αλλά προκάλεσε άπειρες συζητήσεις με το πρωτότυπο φεμινιστικό βιβλίο της.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Βιβλίο / Η αρχή της ηδονής: Μια σουρεαλιστική, σέξι ιστορία στην καλοκαιρινή Ανάφη 

Ένα τολμηρό καλλιτεχνικό project έγινε η αφορμή για να κάνει ο εικαστικός René Habermacher ένα ταξίδι στη θάλασσα με πλήρωμα έξι ναύτες κι έναν καπετάνιο, απαθανατίζοντας μια σουρεαλιστική εμπειρία που κατέληξε σε ναυάγιο. Το βιβλίο «The Pleasure Principle» καταγράφει αυτό το ταξίδι μέσα από φωτογραφίες του René, κείμενα και εικαστικά έργα, σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έκδοση.
M. HULOT
Νίκος Μάντης «Το χιόνι του καλοκαιριού»

Το πίσω ράφι / Για τις απουσίες που μας κάνουν αργούς στα αισθήματα

Καλοκαίρι στην Πελοπόννησο, στη σκιά της δεκαετίας του ’80: ένα πληγωμένο παιδί, μια μητέρα που επιστρέφει αλλαγμένη και μυστικά που βαραίνουν τη σιωπή των ενηλίκων - αυτά ξετυλίγει ο Νίκος Α. Μαντής στο πρώτο του μυθιστόρημα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Νέα βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος του χρόνου, και κάποιες επανεκδόσεις

Fall Preview 2025 / 13 βιβλία που περιμένουμε ως το τέλος της χρονιάς

Ο πάντα επίκαιρος Καβάφης, νέα, σύγχρονα και παλιότερα ονόματα της λογοτεχνικής σκηνής και κάποιες ξεχωριστές επανεκδόσεις που δικαίως θα διεκδικήσουν χώρο στη βιβλιοθήκη όλων, βιβλιόφιλων και μη.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Εμανουέλ Καρέρ «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα»

Το πίσω ράφι / Ένα επτασφράγιστο μυστικό που προκάλεσε αμηχανία και πάταγο

Προκλητικός, ωμός, συχνά σοκαριστικός, ο Εμανουέλ Καρέρ εξερευνά στο «Ένα ρωσικό μυθιστόρημα» το οικογενειακό του παρελθόν, φέρνοντας σε δύσκολη θέση ακόμα και τα πιο κοντινά του πρόσωπα.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Αναγνώσεις / Ζυμώνοντας ψωμί και ταριχεύοντας έναν νεκρό στην αρχαία Αίγυπτο

Πώς ήταν η ζωή στην αρχαία Αίγυπτο; Ένας Αμερικανός αρχαιολόγος περιγράφει το 24ωρο των ανθρώπων κάθε ιδιότητας και κοινωνικής τάξης στις Θήβες της αρχαίας Αιγύπτου μέσα από ιστορίες που θα μπορούσαν να είναι αληθινές.
THE LIFO TEAM
Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Βιβλίο / Ανί Ερνό: «Όπως η σεξουαλική επιθυμία, έτσι και η μνήμη δεν σταματά ποτέ»

Η Γαλλίδα συγγραφέας που τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας γεφυρώνει, με τη μυθιστορηματοποίηση της μνήμης, τη μεγάλη λογοτεχνία, από τον Μαρσέλ Προυστ μέχρι τον σύγχρονό μας Εντουάρ Λουί. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1940.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
ΕΠΕΞΕΡΓ. Παύλος Μεθενίτης «Αμανίτα μουσκάρια»

Το πίσω ράφι / Όταν μια ολόκληρη διμοιρία ανταρτών ξεκληρίστηκε από παραισθησιογόνα μανιτάρια

Στηριγμένο σε πραγματικά γεγονότα, το μυθιστόρημα «Αμανίτα μουσκάρια» του Παύλου Μεθενίτη εξερευνά το ζήτημα των ουσιών ως καταφύγιο αλλά και ως καταστροφή, και μας παρασύρει σ’ ένα ταξίδι ποτισμένο από την ελληνική πραγματικότητα, παραμονές της οικονομικής κρίσης.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Βιβλίο / Arsenale: Το πιο απρόσμενο βιβλιοπωλείο των Κυκλάδων φτιάχτηκε στην Ανάφη

Σε ένα νησί που μετρά λιγότερους από 300 μόνιμους κατοίκους, ένα παλιό καραβόσπιτο μεταμορφώθηκε σε ένα καταφύγιο πολιτισμού γεμάτο βιβλία, μουσικές και μικρούς θησαυρούς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια