Πώς σχετίζεται η ρητορική μίσους με τον εξτρεμισμό;

«Πόσο έχουμε υποφέρει εμείς για τον λαό μας;»: Μια εξαιρετική συμβολή στη μελέτη του ρατσιστικού λόγου και των ακροτήτων που πυροδοτεί Facebook Twitter
Ένα μικρό σε έκταση αλλά μεστό βιβλίο που δεν ευαισθητοποιεί απλώς αλλά ταρακουνά κυριολεκτικά τον αναγνώστη, εκθέτοντας συνοπτικά αλλά εύστοχα και ευρηματικά διάφορες πλευρές συστημάτων μίσους και εξτρεμισμού.
0

«ΞΕΚΙΝΩ ΔΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ πίστη μου στον έντιμο δρόμο του Αλμπέρ Καμί και στο ότι πράγματι και εγώ ποντάρω στο ίδιο με αυτόν στοίχημα, στο ότι δηλαδή οι λέξεις είναι πιο ισχυρές από τα όπλα… Τι γίνεται όμως όταν αυτές οι ίδιες οι λέξεις μάς οδηγούν στον θάνατο;», ξεκινά το σκεπτικό του ο συγγραφέας, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και πρόεδρος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών του Ιονίου Πανεπιστημίου.

«Έχει συμβεί, συμβαίνει και θα συμβεί ξανά και ξανά, μέχρι να μπορέσουμε να καταλάβουμε τους μηχανισμούς που καταλήγουν στο Ερζερούμ, στο Ντίλι, στη Σρεμπρένιτσα, στο Μπάμπι Γιαρ, στην Νταράμα… Και κάποιοι από αυτούς τους μηχανισμούς σχετίζονται με τη χρήση του λόγου, του συνόλου της λεκτικής και μη επικοινωνίας και μεταφοράς σημείων που μπορούν να πείσουν, να κατευθύνουν, να συγκινήσουν και να παθιάσουν μέλη μιας ομάδας που πολύ εύκολα μπορεί να γίνει αγέλη», συνεχίζει.

Ταρακουνά κυριολεκτικά τον αναγνώστη, καθώς εκθέτει συνοπτικά αλλά εύστοχα και ευρηματικά «διάφορες πλευρές συστημάτων μίσους και εξτρεμισμού που εμφανίστηκαν ανά την υφήλιο, οδηγώντας σε γενοκτονίες, περιθωριοποιήσεις, σφαγές και αποκλεισμούς, σε ένα αιματηρό παιχνίδι το οποίο δεν μοιάζει –το αντίθετο, μάλιστα– να τελειώνει».

Το μικρό σε έκταση αλλά μεστό αυτό βιβλίο δεν ευαισθητοποιεί απλώς αλλά ταρακουνά κυριολεκτικά τον αναγνώστη, καθώς εκθέτει συνοπτικά αλλά εύστοχα και ευρηματικά «διάφορες πλευρές συστημάτων μίσους και εξτρεμισμού που εμφανίστηκαν ανά την υφήλιο, οδηγώντας σε γενοκτονίες, περιθωριοποιήσεις, σφαγές και αποκλεισμούς, σε ένα αιματηρό παιχνίδι το οποίο δεν μοιάζει –το αντίθετο, μάλιστα– να τελειώνει», όπως γράφει χαρακτηριστικά, παραθέτοντας ενδεικτικά τη ρήση του Βίλχελμ Ράιχ ότι ο φασισμός «δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από την πολιτική έκφραση της δομής του χαρακτήρα του μέσου ανθρώπου που δεν περιορίζεται σε καμία φυλή, έθνος ή πολιτική παράταξη αλλά είναι γενική και διεθνής» – μια προδιατύπωση αυτού που η Χάνα Άρεντ ονόμασε αργότερα «κοινοτοπία του κακού».

portrait
Σωτήρης Λίβας, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και πρόεδρος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών του Ιονίου Πανεπιστημίου.

Στο πρώτο από αυτά τα δοκίμια ο Σωτήρης Λίβας εστιάζει στα δομικά χαρακτηριστικά του «hate speech», την προϊστορία και την καθιέρωση του όρου, και στη «μήτρα και αρχετυπική κοιτίδα» του φασισμού, τον αντισημιτισμό, ο οποίος, καθώς λέει, ενέπνευσε τις βασικές μεθόδους περιθωριοποίησης, γκετοποίησης και δαιμονοποίησης του «άλλου» – ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις εγχώριες εκδοχές του, στο πολιτικό πεδίο, τη λογοτεχνία και τη λαϊκή κουλτούρα, καθώς επίσης στη θέση του Ολοκαυτώματος στη συλλογική συνείδηση του σύγχρονου Ισραήλ.

Στα επόμενα τρία παρακολουθεί την εξέλιξη του εξτρεμιστικού λόγου στο όνομα του Ισλάμ, από την Αλ Κάιντα και τις ιστορικές της καταβολές ως τον ISIS. Στο πέμπτο ασχολείται με την εξέλιξη της ριζοσπαστικής ισλαμικής σκέψης και στο έκτο με τον λεγόμενο μηδενιστικό τζιχαντισμό, αντιπαραβάλλοντας τις διακηρύξεις του ISIS με τον «Καλιγούλα» του Αλμπέρ Καμί.

Στο έβδομο σχολιάζει το καθεστώς Άσαντ και τον συριακό εμφύλιο υπό το φως αυτού, ενώ στα επόμενα δύο κάνει ιδιαίτερη αναφορά στη συστηματική ρητορική μίσους του Ταγίπ Ερντογάν, καθώς επίσης στο πώς ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποιεί το Ισλάμ ως εργαλείο καταξίωσης, χειραγώγησης και μανδύα νομιμοποίησης των αυταρχικών πολιτικών του.

Το δέκατο δοκίμιο εξετάζει το ποδόσφαιρο στη Μέση Ανατολή ως κατεξοχήν μέσο πολιτικής εκμετάλλευσης και διαχείρισης κρίσεων αλλά επίσης ως διέξοδο φυγής και κανάλι αμφισβήτησης, ενώ στο τελευταίο, αφού ομολογεί τον προβληματισμό του «σχετικά με το αν είναι δυνατόν να περιγραφεί το ανείπωτο, με το αν επαρκούν οι λέξεις να αναδειχθεί το απόλυτο, χωρίς κανείς να γίνεται συγχρόνως συναισθηματικός ή γραφικός», καταλήγει σε μια απλή (αλλά όχι τυχαία) παράθεση κειμένων ανθρώπων που βρέθηκαν «και στις δύο πλευρές του λόγου»: από μαρτυρίες θυμάτων των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης μέχρι ένα αντιπροσωπευτικό απόσπασμα ομιλίας του Μουσολίνι, άρθρα, λογοτεχνικές και άλλες αναφορές που «συνομιλώντας» με τα προηγούμενα δοκίμια ρίχνουν φως στο πώς διαμορφώνεται ο λόγος που «στοχοποιεί αυθαίρετα ανθρώπους και ολόκληρες κοινωνικές ομάδες, περιθωριοποιώντας τους και οδηγώντας τους στην εξόντωση» απλώς και μόνο επειδή τυχαίνει να έχουν διαφορετική καταγωγή, εθνικότητα, θρησκεία, κοσμοθεωρία, σεξουαλικότητα ή έμφυλη ταυτότητα. Ιδού μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

«Ο αντισημιτισμός μπορεί να ενώσει τους πάντες, ασχέτως σπουδών, οικονομικού επιπέδου, πολιτικών θέσεων και φυλετικής προέλευσης. Και ο καθένας μπορεί να καταδικάσει τον αντισημιτισμό του άλλου, δικαιολογώντας απολύτως τον δικό του... Ο αντισημιτισμός είναι από τη φύση του, όπως όλα τα συστήματα μίσους, εσωτερικά αντιφατικός. Και ως τέτοιος μπορεί να παρέχει καταφύγιο σε όλες σχεδόν τις πολιτικές κατευθύνσεις και τα ρεύματα».

«Η αναπαράσταση του εσωτερικού εχθρού ως τρωκτικού, ως ερπετού, ως παράσιτου, ως εντόμου, ως βλαβερού ζωυφίου και γενικότερα ως βδελυρής/αηδιαστικής μορφής ζωής διατρέχει την ιστορία. Εννοείται ότι τα πρότυπα αυτών των αναπαραστάσεων συναντώνται στο σύνολό τους στην ιστορία του μεσαιωνικού αλλά και αναγεννησιακού ευρωπαϊκού αντισημιτισμού, ο οποίος αποτελεί άλλωστε τη μήτρα του νεωτερικού λόγου μίσους και γενοκτονικής εξόντωσης».  

«Πόσο έχουμε υποφέρει εμείς για τον λαό μας;»: Μια εξαιρετική συμβολή στη μελέτη του ρατσιστικού λόγου και των ακροτήτων που πυροδοτεί Facebook Twitter
Εβραίοι με το κίτρινο αστέρι στο γκέτο της Θεσσαλονίκης.

«Η χρήση του όρου “Εβραίος”-“Οβριός” στις ελληνικές ντοπιολαλιές είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική. Για παράδειγμα, ο Οβριός στην Ερεσό είναι είδος σαλιγκαριού, στην Πάρο και τα Κύθηρα ο μη βρώσιμος αχινός και στην Κεφαλλονιά ο φιλάργυρος, δύστροπος και αηδιαστικός... Ο Γιαδουχαίος χρησιμοποιείται στην κεντρική Κρήτη ως συνθετικό βρισιάς. Ο Εβραίος είναι συνώνυμο του ποντικιού στην Κέρκυρα ως μιερός και μισερός, η λέξη Ουβραίος χρησιμοποιείται ως βρισιά στη Σκιάθο αλλά και ως επιθετικός προσδιορισμός παζαρέματος που κρατάει πολύ... Οι Εβραίοι αναπαριστώνται ως άπληστοι, παραδόπιστοι αλλά και χαζοί, αφού συνήθως πέφτουν θύματα της ελληνικής πονηριάς και καπατσοσύνης».

cover
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Σωτήρης Στ. Λίβας, Γλώσσα και εξτρεμισμός - Δέκα + 1 δοκίμια για τη γλώσσα του μίσους, εκδόσεις Παπαζήση

«Η προσκόλληση των τζιχαντιστών στη βία και στον θάνατο έχει σαφώς απορροφήσει την όποια προσπάθεια νομιμοποίησης του “πολέμου” που διεξάγουν: το τζιχάντ είναι μόνο ο ίδιος ο πόλεμος, δεν υπάρχει τίποτα ούτε ιερό ούτε ισλαμικό σε αυτό. Αυτό ισχύει βεβαίως σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό για τις εξαιρετικά βίαιες τζιχαντιστικές ποικιλίες των τελευταίων δεκαετιών που βρήκαν έκφραση στον ISIS, ιδίως στους ξένους μαχητές του, στην Μπόκο Χαράμ και στους μοναχικούς λύκους. Σε κάποιες περιπτώσεις, το τζιχαντιστικό βερνίκι με δυσκολία κρύβει την ουσία της ύπαρξης αυτών των ατόμων ή ομάδων: τις εγκληματικές επιδιώξεις, τη δίψα για εξουσία και χρήμα, τη νιχιλιστική εστίαση στον θάνατο, την εκδίκηση και το κακό».

«Η Αλ Κάιντα εκμεταλλεύτηκε τη λυρική-εξωτερική επιφάνεια του σουφικού οικοδομήματος ως πρόσχημα μη υπαγωγής στην αυστηρή ισλαμική θεσμική νομιμοφροσύνη: τη λατρεία των μαρτύρων, την αναγωγή των σαχίντ σε ενδιάμεσους σωτηρίας, την αδιαμαρτύρητη αποδοχή των εντολών του χαρισματικού ηγέτη, την αποφυγή των εξωτερικών τύπων της θρησκείας, αφαιρώντας τα βεβαίως συγχρόνως από τη σουφική αλυσίδα μεταφοράς εσωτερικής γνώσης και από τη μυστικιστική πειθαρχία... ο μηδενιστικός τζιχαντισμός (σ.σ. όπως αυτός του ISIS και της Μπόκο Χαράμ) δεν αποσύρεται από τη ζωή αλλά αφαιρεί κάθε νόημα από αυτή... Η πολιτική εργαλειοποίηση του Ισλάμ βρήκε το αποκορύφωμά της στη Συρία, εκεί όπου ο μηδενισμός του καθεστώτος καθρεφτίζεται απολύτως στον μηδενιστικό τζιχαντισμό του ISIS».

«Ενώ το Ισλάμ και η κεμαλική δημοκρατία εμφανίζονται ως δύο ξεχωριστές βιοθεωρίες, θα ήταν χρησιμότερο αν τις θεωρούσαμε στην πραγματικότητα ως εκφάνσεις μίας, της ίδιας ιδεολογίας που εξυπηρετεί απολύτως τους σκοπούς του τουρκικού κράτους... Έτσι θα μπορούσαν να εξηγηθούν διάφορα φαινόμενα καταρχήν αντιφατικά: το πώς η πολεμική κραυγή που χρησιμοποιείται στη στρατιωτική εκπαίδευση είναι το “Allah, Allah”, το ότι οι Τούρκοι στρατιώτες που σκοτώθηκαν πολεμώντας τους Κούρδους αντάρτες, όπως και αυτοί που σκοτώθηκαν στην Κύπρο, χαρακτηρίζονται μάρτυρες αλλά και το πώς, επίσης, οι αντιδράσεις του κόσμου απέναντι στον Κεμάλ και τον Προφήτη Μωάμεθ μοιάζουν πολύ».  

«Ο λόγος μίσους του Ερντογάν δεν στρέφεται μόνο κατά του Φετουλάχ Γκιουλέν... έχει κατά καιρούς επιτεθεί με ιδιαίτερη ένταση κατά των Αρμενίων, των Ελλήνων, των Εβραίων και του Ισραήλ, της Ολλανδίας, της Γερμανίας, της Νέας Ζηλανδίας, των ΗΠΑ, των Κούρδων, των ομοφυλοφίλων, του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, της Συρίας, της Αιγύπτου, των Σιιτών, της Καθολικής Εκκλησίας και του Πάπα αλλά και συγκεκριμένων επαγγελματιών... Η συνεχής, σχεδόν καταιγιστική εξύβριση των εκάστοτε στόχων του ως “ρατσιστών” όσο και η εργαλειοποίηση της ισλαμοφοβίας θυμίζει τον λόγο κάποιων σαλαφιστικών ομάδων στη Γαλλία».

«Το ποδόσφαιρο στη Μέση Ανατολή ειδικά είναι πρωτίστως πολιτική υπόθεση... Τα τελευταία ειδικά χρόνια, ιδίως μετά την ισχυροποίηση της λαϊκής έκφρασης μέσω των εξεγέρσεων της Αραβικής Άνοιξης, η προσπάθεια κρατικού ελέγχου του ποδοσφαίρου απέκτησε μια πολύ εντονότερη μορφή. Άλλωστε, οι λέσχες των οπαδών των μεγάλων ομάδων έπαιξαν κεντρικό ρόλο τόσο στην εξέγερση στην Αίγυπτο όσο και στις ταραχές στο πάρκο Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη... Η προσπάθεια εκμετάλλευσης του ποδοσφαίρου και από την πλευρά του συστήματος Ερντογάν αυξάνεται όσο ελαττώνονται τα πολιτικά του ερείσματα».

Ο Σωτήρης Λίβας είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και πρόεδρος του Τμήματος Ξένων Γλωσσών του Ιονίου Πανεπιστημίου.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ