Πώς, αλήθεια, φτιάχτηκε η σύγχρονη Αθήνα; Facebook Twitter

Πώς, αλήθεια, φτιάχτηκε η σύγχρονη Αθήνα;

0

Αν η Αθήνα έπρεπε να αφηγηθεί τη σύγχρονη ιστορία της, δηλαδή να καταγράψει με κάθε λεπτομέρεια το πώς αναδύθηκε από το φαντασιακό μιας ευρωπαϊκής ελίτ για να ενσαρκώσει συγκεκριμένα ιδεολογήματα και στη συνέχεια να καταδυθεί στην άβυσσο πολλαπλών πολεοδομικών σχεδίων που έκρυβαν συγκρούσεις, ιδεολογικά αδιέξοδα, ουτοπικές περιπλανήσεις και ρεαλιστικά συγκείμενα, σίγουρα δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο αφηγητή από τον Γιάννη Τσιώμη.

Δυστυχώς, ο αρχιτέκτων-πολεοδόμος και ιστορικός των πόλεων, ο οποίος είχε διατελέσει καθηγητής θεωρίας της Αρχιτεκτονικής και Αστικού Σχεδιασμού στην École Nationale Supérieure d’Architecture Paris la-Villette αλλά και διευθυντής Σπουδών της Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Κοινωνίας, δεν έζησε για να δει τη μελέτη του Η Αθήνα ξένη στον εαυτό της - Η γέννηση μιας νεοκλασικής πρωτεύουσας να κυκλοφορεί σε φροντισμένη, πολυτελή έκδοση από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, μεταφρασμένη στα ελληνικά από την Τίνα Τσιάτσικα.

Μαθητής, μεταξύ άλλων, του σπουδαίου Πιερ Βιντάλ-Νακέ, ο οποίος διείδε με ενάργεια τις πραγματικές επιδράσεις των αρχαιοελληνικών μύθων στον σύγχρονο πολιτισμό, ο Τσιώμης δείχνει να εγκολπώνεται στην ανάλυσή του πολλαπλές φιλοσοφικές, αρχιτεκτονικές και ιστορικές προσεγγίσεις, ενώ παράλληλα αναλύει σε βάθος τις ιδεολογικές εμμονές οι οποίες έθρεψαν τα μεγαλόπνοα πλάνα που διατηρούσαν τόσο οι ξένοι όσο και οι ετερόχθονες αναφορικά με την κατασκευή της σύγχρονης Αθήνας.

O σχεδιασμός του δημόσιου χώρου στις λουσμένες στο φως μεσογειακές μητροπόλεις είχε τη δική του σκηνοθεσία, που εκ των πραγμάτων καμία σχέση δεν είχαν με τα περίκλειστα σύμπαντα των πόλεων του Βορρά, διαμορφώνοντας μια δική τους πραγματικότητα. 

Μένοντας πιστός στην άποψη του Παναγιώτη Κονδύλη ότι η απουσία αστικής τάξης απλώς προκάλεσε παραπάνω ρωγμές στο σαθρό σχέδιο της νέας Αθήνας, καθώς απουσίαζε συγκεκριμένο πολιτιστικό πρότυπο ή μοντέλο, ο αρχιτέκτων-μελετητής αντιλαμβάνεται ότι οι συγχωνεύσεις των συγκρουόμενων, πολλές φορές, προσεγγίσεων του νεοκλασικισμού μετέτρεψαν την ελληνική μητρόπολη σε αντικείμενο πολλαπλών διεκδικήσεων πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε πόλη.

Ακριβώς επειδή η Αθήνα έπρεπε να κατασκευαστεί εκ του μηδενός, στο μεταίχμιο και κυρίως στην αιχμή της σύγκρουσης της Ανατολής με τη Δύση, αποκάλυπτε εξαρχής τα ανοιχτά της τραύματα ‒εμφύλιοι, εσωτερικές διαμάχες και έξωθεν παρεμβάσεις και παρεμβολές‒ και κυρίως την αδυναμία της να καταστήσει λειτουργική την κατακλυσμιαία αντίφαση ενός ουτοπικού αρχαιοελληνικού προτύπου και μιας οθωμανικής επίδρασης που έπαιξε σημαίνοντα ρόλο στην κατασκευή του λαϊκού μας πολιτισμού ‒ αλλά τότε θεωρήθηκε κατάφωρα εχθρική προς οποιοδήποτε εκσυγχρονιστικό σχεδιασμό.

Πώς, αλήθεια, φτιάχτηκε η σύγχρονη Αθήνα; Facebook Twitter
Μηχανικός Κουμπώ, Σχέδιο των Αθηνών, 1799-1800

Ο Τσιώμης ξέρει, λοιπόν, καθώς οικειοποιείται πλήρως τη μεθοδολογία της Σχολής των Annales, ότι δεν μπορείς να μιλήσεις για αρχιτεκτονική κατασκευή ή πολεοδομικό σχεδιασμό χωρίς να γνωρίζεις τις προηγούμενες ιστορικές επιδράσεις, τις ακροβασίες μεταξύ του φαντασιακού και της απτής καθημερινότητας, το πώς ακριβώς βιώνουν οι άνθρωποι τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τους χώρο, πώς συγχωνεύουν τις παραγωγικές σχέσεις στη θεωρητική τους ενατένιση. Η Μεσόγειος του Μπροντέλ, την οποία δείχνει να έχει κυριολεκτικά ξεσκονίσει, του έμαθε ότι ο σχεδιασμός του δημόσιου χώρου στις λουσμένες στο φως μεσογειακές μητροπόλεις είχε τη δική του σκηνοθεσία, που εκ των πραγμάτων καμία σχέση δεν είχαν με τα περίκλειστα σύμπαντα των πόλεων του Βορρά, διαμορφώνοντας μια δική τους πραγματικότητα.

Οι «χώροι της επιθυμίας», όπως έλεγε ένας άλλος δάσκαλος του Τσιώμη, ο Ερνστ Μπλοχ, επέβαλαν τη δική τους αλήθεια, τους δικούς τους τρόπους ‒πόσο πράσινο μπορείς, αλήθεια, να επιβάλεις στην άνυδρη Αθήνα, αναρωτιέται ο Τσιώμης‒, ορίζοντας παράλληλα το σύμπαν που καλείται να υλοποιήσει ο αρχιτέκτων. Γι’ αυτό και ο συγγραφέας δεν πιστεύει ότι υπάρχει ένας ενιαίος νεοκλασικισμός που επιβλήθηκε στην περίπτωση της Αθήνας αλλά ένα παλίμψηστο διαφορετικών αρχιτεκτονικών νεοκλασικιστικών επιδιώξεων: από το πιο θεατρικό, εγελιανό αρχαιοελληνικό σύμπαν του Σίνκελ έως το πιο ρεαλιστικό και αρκετά πιο συγκαταβατικό του Κλέντσε.

Ο τελευταίος, ο οποίος παρεμπιπτόντως μαθαίνουμε ότι είναι ο πρώτος που θα θεσπίσει νόμο για την προστασία των αρχαιοτήτων στην Αθήνα και θα οργανώσει την πρώτη επιχείρηση αναστήλωσης των Προπυλαίων και του Παρθενώνα, θα ταξιδέψει στην Ελλάδα και θα φτιάξει δικά του τοπογραφικά σχέδια, αντίστοιχα με αυτά που επέβαλε η ακαδημαϊκή σχολή του Μονάχου, ενώ ο πιο σκηνοθετικός Σίνκελ, ακολουθώντας τη δουλειά που είχε κάνει στο Βερολίνο, θα προτιμήσει να μείνει πιστός όχι μόνο στην αρχαιοελληνική του ουτοπία αλλά και στους κανόνες που του υπαγορεύει η πόλη (βλέπε και την αγάπη του για τις μηχανές και τις μεταλλικές κατασκευές).

Και παρότι αμφότεροι ρομαντικοί, θα εντάξουν με τον τρόπο τους ο καθείς τις δικές τους μοντερνιστικές προσεγγίσεις, επιρροές από τα ρεύματα της εποχής τους, στο ταξίδι τους στο αθηναϊκό παρελθόν, που τελικά θα ορίσει το γερμανικό μέλλον ως διαρκή αναδρομική διαδικασία, ένα «κράμα ιστορίας και επικαιρότητας».

ΑΘΗΝΑ ΞΕΝΗ
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Γιάννης Τσιώμης, Η Αθήνα ξένη στον εαυτό της, Μτφρ.: Τίνα Τσιάτσικα, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Σελ.: 296

Αυτές τις εγγενείς αντιφάσεις των ίδιων των αρχιτεκτόνων, που χάρη στο ενδιαφέρον τους για τη μεγάλη κλίμακα αρχίζουν να ασχολούνται ενεργά με τη χωροταξία, προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει ο Τσιώμης προκειμένου να εξηγήσει το συγκεκριμένο πολεοδομικό σχέδιο των μαθητών του Σίνκελ, Κλεάνθη και Σάουμπερτ, για την Αθήνα. Πιστεύει, δηλαδή, ότι η έντονη ταυτότητα των νεοκλασικών προσεγγίσεων του Σίνκελ στο πρώτο αυτό πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας, άμεσα συνυφασμένο με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, δεν μαρτυρά τόσο την άμεση παρέμβαση του δασκάλου στο έργο των μαθητών, όπως πολλοί υποστήριξαν, αλλά τη βαθιά επίδραση του συγκεκριμένου κοσμοειδώλου στην «οργανική αρχιτεκτονική» (στην οποία επίσης πίστευε τόσο ο Σάουμπερτ όσο και ο Κλέντσε, δηλαδή ότι το οικοδόμημα πρέπει να αποτελεί ένα οργανικό σύνολο, όπως το θεωρούσε τότε ο Γκαίτε).

Συμφύροντας μύθο και ιστορία, κουλτούρα και ηθικούς κανόνες, οι ρομαντικοί αυτοί αρχιτέκτονες υιοθέτησαν με τον δικό τους τρόπο ο καθείς τον νεοκλασικισμό, το οποίο ωστόσο ο συγγραφέας θεωρεί εντελώς διαφορετικό από τις καθαρά κερδοσκοπικές, κατακτητικές έως και μηδενιστικές αντιλήψεις των πολιτικών, και συγκεκριμένα του Όθωνα.

Ακόμα και οι ακραίες τους προτάσεις, όπως αυτή του Σίνκελ να σχεδιάσει τα ανάκτορα πάνω στην Ακρόπολη, κατ’ ουσίαν απηχούσαν όχι μόνο τις φιλόδοξες ενατενίσεις τους αλλά και τις ετερόκλητες εκφάνσεις των ευρωπαϊκών ουτοπιών και αξιών που έβρισκαν στην αρχαία Ελλάδα μόνιμο καταφύγιο, το οποίο, όσο και να παραγνώριζε την πραγματική οθωμανική-ανατολίτικη ταυτότητα της πόλης, ερχόταν σε αντίθεση με τις αμιγώς κερδοσκοπικές τάσεις αυτοκρατόρων και πολιτικών, καθώς αναφερόταν σε καλλιτεχνικά πρότυπα.

Πώς, αλήθεια, φτιάχτηκε η σύγχρονη Αθήνα; Facebook Twitter
Ε. Πετιέ, Άποψη του Παρθενώνα και του τζαμιού από τα βορειοδυτικά [πριν από το 1834].

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι εμμονικοί με το αρχαιοελληνικό μοντέλο, που είχε συλλήβδην υιοθετήσει η διαφωτισμένη Δύση, αδυνατούσαν, κατά τον Τσιώμη, να δουν τις ολοζώντανες επιδράσεις του οθωμανικού στοιχείου και της Ανατολής στον δημώδη μας πολιτισμό, από τις απεχθείς στον Καποδίστρια εμποροπανηγύρεις μέχρι τα γραφικά σπιτάκια με αυλή, αυτά τα υψηλά δείγματα της αρχιτεκτονικής χωρίς αρχιτέκτονα.

O συγγραφέας δείχνει να συμφωνεί, εν προκειμένω, με τον μεγάλο εκπρόσωπο της Σχολής της Φρανκφούρτης M.I. Φίνλεϊ ότι «είναι συνεχείς οι ρίζες των αξιών στην ελληνική ιστορία, από την ομηρική εποχή έως τη γένεση της δουλείας», γι’ αυτό δεν εξαιρεί καμία περίοδο από την ιστορία της Αθήνας. Ωστόσο αντιτίθεται στο βίαιο ξεκλήρισμα οποιουδήποτε ανατολίτικου, βυζαντινού ή οθωμανικού στοιχείου προηγήθηκε της κατασκευής της ως πρωτεύουσας του έθνους-κράτους, επισημαίνοντας ότι όλοι τότε μιλούσαν για εκσυγχρονισμό, αλλά ο καθένας «από τη σκοπιά του δικού του διανοητικού σύμπαντος, των δικών του προτύπων και των δικών του συμφερόντων, χωρίς καμία επαφή με την κατάσταση της χώρας».

Στο σχετικό κεφάλαιο που φέρει τον χαρακτηριστικό τίτλο «Βία κατά των ανθρώπων» ο συγγραφέας αποκαλύπτει όλη αυτήν τη διαστρεβλωτική ματιά τόσο του Όθωνα, ο οποίος θεωρούσε την Ελλάδα ένα είδος «Botany Bay», όσο και των ετεροχθόνων Ελλήνων, οι οποίοι ονειρεύονταν μια ευρωπαϊκή Αθήνα, απαλλαγμένη από τις ανατολίτικες «παραφωνίες».

«Σε μια Ελλάδα σπαρασσόμενη από αντιφάσεις, ο λόγος περί αρχαιότητας θα προσφέρει μια επίφαση ενοποιητικής ιδεολογίας» γράφει με σαφήνεια ο Τσιώμης. «Σ’ αυτόν τον πρόσφατα σχηματισμένο χώρο μένει να δοθεί μια νέα διάσταση: η διάσταση του συμβολισμού και της αναπαράστασης. Στην περίπτωση της Ελλάδας το ζητούμενο δεν είναι η σκηνοθεσία της πόλης, έκφανσης της δυτικής αστικής ιδεολογίας, αλλά η ίδια η επινόηση της πόλης. Κατά τη δημιουργία των πρωτευουσών πόλεων τον 19ο και τον 20ό αιώνα, ο ωφέλιμος χώρος και ο χώρος που αναπαριστά το κράτος αλληλεπικαλύφθηκαν, ώστε δύσκολα μπορεί να διακρίνει κανείς τον οικονομικό ρόλο του Λονδίνου ή του Παρισιού από τον συμβολικό τους ρόλο ως ιδεολογικών αναπαραστάσεων και εκφράσεων. Στην Ελλάδα η μόνη αφαίρεση που θα μπορούσε να στεγάσει αυτές τις αλληλεπικαλυπτόμενες λειτουργίες είναι η Αθήνα».

Πώς, αλήθεια, φτιάχτηκε η σύγχρονη Αθήνα; Facebook Twitter
Κ. Φρ. Σίνκελ, Παλάτι του Βασιλιά Όθωνα στην Ακρόπολη, 1834, δυτική και νότια όψη.
Πώς, αλήθεια, φτιάχτηκε η σύγχρονη Αθήνα; Facebook Twitter
Κ. Φρ. Σίνκελ, Παλάτι του Βασιλιά Όθωνα στην Ακρόπολη, 1834, άποψη της Μεγάλης Αίθουσας.
Πώς, αλήθεια, φτιάχτηκε η σύγχρονη Αθήνα; Facebook Twitter
Α.-Μ. Νόρμαν, Βορειοδυτική άποψη της Ακρόπολης, 1851. Ο συνοικισμός είναι χτισμένος στον αρχαιολογικό χώρο της Αγοράς

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

Τίνα Μανδηλαρά

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αισθητική (Essex) και στην Πολιτική Θεωρία (LSE). Μετάφρασε βιβλία αγαπημένων της συγγραφέων (όπως Ντελέζ και Χόμπσμπαουμ) και από το 2000 έχει την ευτυχία να δημοσιογραφεί σε περιοδικά κι εφημερίδες.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ