Ποιο βιβλίο θα ήθελες να μεταφράσεις;

Ποιο βιβλίο θα ήθελες να μεταφράσεις; Facebook Twitter
1

Αργυρώ Μαντόγλου

Σε αυτή την ερώτηση το πρώτο βιβλίο που έρχεται στον νου μου είναι το Night at the Circus της μεγαλοφυούς Angela Carter, που έφυγε νωρίς, αλλά άφησε πίσω της έργο ικανό να επηρεάσει και να τροφοδοτήσει γενιές μυθιστοριογράφων. Η Carter παραμένει άγνωστη στη χώρα μας και η μετάφραση του συγκεκριμένου έργου θα ήταν πρόκληση για μένα.

Χρόνια πριν μετέφρασα το Ματωμένη Κάμαρα (Χατζηνικολή, 2001), τώρα ίσως να αποτολμούσα τη μετάφραση του θρυλικού αυτού μυθιστορήματος που ανανέωσε το είδος, όπου ο μαγικός ρεαλισμός συνυπάρχει με το γκροτέσκο, τους μύθους και την παράδοση και όπου το εμπρηστικό χιούμορ της Carter κορυφώνεται σε μια ατμόσφαιρα καρναβαλικής έκρηξης, αποθεώνοντας το μεγαλείο της καλλιτεχνικής δημιουργίας.


Ένα σημαντικό μυθιστόρημα που εγγράφεται στη μνήμη και λειτουργεί ασυνείδητα. Σε αυτό καταφεύγω όταν χρειάζομαι έμπνευση και μια δυνατή δόση αριστοτεχνικής γραφής. Η δε ηρωίδα της, η σχοινοβάτισσα Σόφι Φίβερς, μισή άνθρωπος μισή κύκνος, είναι η αξεπέραστη μεταφορά για τον γολγοθά των γυναικών να μεταμορφώνονται προκειμένου να επιζήσουν.

Βασίλης Κιμούλης

Ποιο βιβλίο θα ήθελες να μεταφράσεις; Facebook Twitter
Ο έρωτας έφυγε, ο cummings θα μείνει.

Θα ήθελα να μεταφράζω cummings. Έχω στο μυαλό μου ωραίες μεταφράσεις του Χάρη Βλαβιανού, του Βασίλη Αμανατίδη, του Γιάννη Λειβαδά.

Θέλω να μεταφράσω cummings γιατί με ξαφνιάζει και με δονεί. Γιατί αναρωτιέμαι τι θέλει να πει, αυτό ή το άλλο – και αυτό και το άλλο και το αντίθετό τους, μαζί, ταυτόχρονα. Γιατί γράφει σωματικά, ακόμη κι όταν δεν γράφει ερωτικά. Γιατί γράφει εικαστικά – ένας γλωσσικός περφόρμερ.

Γιατί τεντώνει τη γλώσσα, λιγότερο φιγουρατζίδικα από τον Τζόις, εξίσου φλεγόμενος. Γιατί έζησε με θάρρος ποιητικά. Έχω μεταφράσει δυο-τρία ποιήματά του ερωτικά για έναν έρωτα. Ο έρωτας έφυγε, ο cummings θα μείνει.

Μαρία Αγγελίδου

Δεν ήξερα ότι ήθελα να μεταφράσω τον Γαλατά της Άνα Μπερνς. Όταν μου το πρότεινε ο εκδότης, είπα όχι. Μα, για να πω το όχι μετά λόγου γνώσεως, διάβασα το βιβλίο. Και αποφάσισα να κάνω το πρόγραμμα ενός ολόκληρου χρόνου χάλια, για να το μεταφράσω. Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Gutenberg.


Καημούς έχω μαζέψει πολλούς με τα χρόνια. Θα ξεχωρίσω δύο: έναν παλιό, τον Σιμπλίκιο Σιμπλικίσιμο του Γκριμελσχάουζεν, γερμανικό ρομάν πικαρέσκ του 17ου αιώνα, γεμάτο δράση και γέλιο, που θα μπορούσε να αγγίζει τα όρια του fantasy. Ο Σιμπλίκιος είναι φίλος μου. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εξάντας.

Κι ο καημός ο πιο νέος: η Δηλητηριώδης Βίβλος της Μπάρμπαρα Κινγκσόλβερ, ένα βιβλίο σπαρακτικό και αστείο, διαρκώς και για πάντα αναπάντεχο, που παίζει και γελάει και κλαίει με τις λέξεις. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μελάνι. Τα μετέφρασαν άλλοι, τυχεροί.


Έφη Τσιρώνη

Ποιο βιβλίο θα ήθελες να μεταφράσεις; Facebook Twitter
Όλα τα «μεγάλα» βιβλία της αγγλόφωνης λογοτεχνίας, από τον Σαίξπηρ.

Όλα τα «μεγάλα» βιβλία της αγγλόφωνης λογοτεχνίας, από τον Σαίξπηρ, τον Ντεφόε, τον Χόθορν, τον Πόε, τον Έμερσον και εντεύθεν.

Όλα τα βιβλία που για διάφορους λόγους δεν δέχτηκα, όλα εκείνα που για διάφορους λόγους δεν μου προτάθηκαν, όλα εκείνα που για διάφορους λόγους και με διάφορους τρόπους έχασα κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια μου.

Όλα εκείνα, επίσης, που έχουν μεταφράσει αριστοτεχνικά άξιοι συνάδελφοι, όχι για να τους ανταγωνιστώ, αλλά για να συμμετάσχω στο υπέροχο και άκρως διδακτικό μεταφραστικό πείραμα της «διαφορετικής προσέγγισης».

Δέκα ζωές δεν θα μου έφταναν για να τα μεταφράσω όλα. Θα το ήθελα όμως. Γιατί κάθε «ξένο» βιβλίο είναι και μια πύλη σε έναν «ξένο» πολιτισμό που συχνά, και εκπληκτικά, αποδεικνύεται καθρέφτης του δικού μας.

Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Ποιο βιβλίο θα ήθελες να μεταφράσεις; Facebook Twitter
O εξαίρετος –και δυσανάλογα άγνωστος, σε σχέση με το συγγραφικό του μέγεθος– Evelyn Waugh.

Δεν είμαι η μόνη σε αυτήν τη δουλειά, νομίζω, που πάσχει από «μεταφραστική βουλιμία». Το σύνδρομο αυτό σημαίνει, χονδρικά, ότι εμείς οι μεταφραστές θέλουμε να μεταφράσουμε πολύ περισσότερα βιβλία απ' όσα χωράνε σε μια ζωή. Οι ρίζες της, πάντως, βρίσκονται σε μια βαθύτερη αναγνωστική επιθυμία: να έχουμε, δηλαδή, το προνόμιο της ανάγνωσης του μεταφραστή (κατά προτίμηση με το αζημίωτο).

Καταρτίζω και καταργώ διαρκώς λίστες με βιβλία που θα ήθελα να μεταφράσω. Στην πιο πρόσφατη, πρώτος βρίσκεται ο εξαίρετος –και δυσανάλογα άγνωστος, σε σχέση με το συγγραφικό του μέγεθος– Evelyn Waugh.

Ακολουθούν τα μικρά, αστραφτερά κειμενάκια της Lydia Davis (η μικρή φόρμα στα καλύτερά της).

Και, τέλος, κάτι πήρε το μάτι μου για άγνωστα κείμενα του Kάφκα, που ενδέχεται να βγουν σύντομα στο φως. Ε, ναι, αν είναι να κάνουμε μεταφραστικά όνειρα, ας είναι κάτι τόσο μεγάλο!

Δήμητρα Δότση

Προκειμένου να ασχοληθώ αποκλειστικά με τη μετάφραση, αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το διδακτορικό μου στη σύγχρονη ιταλική λογοτεχνία με θέμα έναν σπουδαίο συγγραφέα, τον Κάρλο Εμίλιο Γκάντα, τον Τζέιμς Τζόις της Ιταλίας, όπως έχει χαρακτηριστεί.

Δύο είναι τα πιο αγαπημένα μου βιβλία του με την εξής σειρά: Η γνώση του πόνου (Άγρα, 2001) και Ο φρικτός κυκεώνας στην οδό Μερουλάνα (Φόρμα, 1991), εξαιρετικά μεταφρασμένα και τα δύο από τη Χαρά Σαρλικιώτη και τον Κώστα Κουντούρη αντίστοιχα.

Για χάρη του Γκάντα έχω κάνει άπειρες μελέτες στις ιταλικές βιβλιοθήκες, έχω σπαταλήσει μια περιουσία για να αγοράσω όποιο βιβλίο κυκλοφορεί με θέμα τη ζωή και το έργο του, έχω εξερευνήσει σπιθαμή προς σπιθαμή τη γενέτειρά του, οπουδήποτε τέλος πάντων είχε σταθεί κι είχε βρεθεί και περιγράφει στη Γνώση του πόνου.

Επειδή, όμως, το απωθημένο φυγείν αδύνατον, με κάποιον τρόπο εμφανίζεται συχνά πυκνά μπροστά μου μέσα από τα βιβλία που μεταφράζω και ευελπιστώ πως μια μέρα κάποιο από τα δύο έργα του θα βρεθεί στον μεταφραστικό μου δρόμο.


Χίλντα Παπαδημητρίου

Μετά από 25 χρόνια ενασχόλησης με τη μετάφραση, έχω πλέον μία βεβαιότητα: η λαχτάρα μου να μεταφράσω ένα βιβλίο είναι αντιστρόφως ανάλογη της πιθανότητας να συμβεί αυτό.

Για χρόνια, πρότεινα σε εκδότες το Possessing the Secret of Joy της Alice Walker, ένα συγκλονιστικό βιβλίο που θίγει το έγκλημα της κλειτοριδεκτομής και την παράνοια που βιώνουν πολλές γυναίκες του Τρίτου Κόσμου, στην προσπάθεια προσαρμογής τους στον δυτικό πολιτισμό. Πρόκειται για μυθιστόρημα γνήσια φεμινιστικό, με ψυχαναλυτικά στοιχεία, δύσκολο και σκοτεινό.


Η δεύτερη εμμονή μου είναι η Laura της Vera Caspary. Αναζήτησα το βιβλίο αφού είδα την έξοχη μεταφορά του στο σινεμά από τον Ότο Πρέμινγκερ.

Πρόκειται για ένα ατμοσφαιρικό νουάρ, το οποίο έγραψε η Caspary στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά θα μπορούσε να έχει γραφτεί σήμερα. Η ηρωίδα, η Λόρα, είναι μια νεαρή γυναίκα, ανεξάρτητη οικονομικά και σεξουαλικά, η οποία στο μισό βιβλίο θεωρείται νεκρή.

Στο δεύτερο μισό εμφανίζεται και κατηγορείται για έναν φόνο. Αντίθετα από τις ηρωίδες των κλασικών αστυνομικών μυθιστορημάτων, δεν περιμένει έναν άντρα να τη σώσει. Αποδεικνύει την αθωότητά της χάρη στο θάρρος και στην ευφυΐα της, εισάγοντας στα νουάρ το πρότυπο της σύγχρονης γυναίκας.

Η Caspary υπήρξε από τα πιο σπουδαία ονόματα της νουάρ μυθοπλασίας, αλλά την ξέχασε η «ιστορία» λόγω φύλου.

Μυρσίνη Γκανά

Υποθέτω πως κάθε μεταφραστής έχει ένα βιβλίο-φετίχ, ένα βιβλίο που τον έκανε να αγαπήσει λίγο παραπάνω τη γλώσσα από την οποία μεταφράζει, ένα βιβλίο στο οποίο επιστρέφει συχνά.

Για μένα, αυτό το βιβλίο είναι το Φράνι και Ζούι του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που το διάβασα, αλλά και πολλές από τις φορές που το ξαναδιάβασα, ολόκληρο ή αποσπασματικά, είναι το αντικαταθλιπτικό μου, και πλέον αρκεί η ανάγνωση δύο σειρών ή μιας συγκεκριμένης σκηνής και όλα είναι λίγο καλύτερα.

Ο Σάλιντζερ έχει έναν συγκεκριμένο τόνο, μια λεπτή ειρωνεία, μια ασύλληπτη αίσθηση σωστού τάιμινγκ, διάσπαρτες μικρές, αλλά αποκαλυπτικές παρατηρήσεις γύρω από την ανθρώπινη φύση. Πιθανότατα δεν είναι από τα πιο δύσκολα βιβλία που μπορεί να μεταφράσει κανείς από άποψη γλώσσας, η απόδοση του ύφους του, όμως, αποτελεί πρόκληση.

Θα ήθελα να το μεταφράσω για να το κάνω ακόμα πιο δικό μου, και δεν θα το τολμούσα ποτέ γιατί γνωρίζω εκ των προτέρων πως δεν θα ήμουν ποτέ ικανοποιημένη.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Βιβλίο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντον Ντελίλο: «Άνθρωπος σε πτώση»

Το πίσω ράφι / «Άνθρωπος σε πτώση»: Το ρεαλιστικό έργο ενός από τους σπουδαιότερους εξερευνητές της μοντέρνας εποχής

Ο πολυβραβευμένος Ντον Ντελίλο γράφει για την ανάγκη των ανθρώπων να ανήκουν κάπου και να επικοινωνήσουν, όταν εισπράττουν από την Ιστορία οδύνη, απώλειες και χιλιάδες ερωτηματικά.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Αντώνης Καραμπατζός: Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση

The Book Lovers / Αντώνης Καραμπατζός: «Με έλκει ο μυθιστορηματικός κόσμος του Καραγάτση»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον καθηγητή Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Αντώνη Καραμπατζό για το πώς το έργο του Τζότζεφ Κόνραντ, του Φίλιπ Ρόθ ή η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη ανοίγουν δρόμους στο συναίσθημα, στις ανθρώπινες σχέσεις και στην ιστορία.
THE LIFO TEAM
Ο θάνατος τής πήγαινε πολύ

Βιβλίο / Κάντι Ντάρλινγκ: Η συγκινητική ιστορία του τρανς ειδώλου και μούσας του Άντι Γουόρχολ

Η Κάντι Ντάρλινγκ προκαλούσε ανέκαθεν συμπάθεια και θαυμασμό, όχι τόσο για τα επιτεύγματά της στη σκηνή και τη μεγάλη οθόνη, όσο για την ομορφιά και την εύθραυστη αύρα της.
THE LIFO TEAM
Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

The Happy Reader / Η Gen Z αγαπάει τη γιαγιά που πλέκει στο πανηγύρι του χωριού

Η Γενιά Ζ γράφει και διαβάζει, καταρρίπτοντας τα στερεότυπα. Βιογραφίες, ταξιδιωτικοί οδηγοί και υγεία οδηγούν τους Ευρωπαίους στα βιβλιοπωλεία. Οι γιοι του Μάρκες, Ροδρίγκο και Γκονζάλες, απολογούνται για το δικαίωμά τους στο έργο του πατέρα τους. Εκδοτικό γεγονός, η μετάφραση του πρώτου μυθιστορήματος του Τζέιμς Μπόλντουιν.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
«Teatro Grottesco»: Η γοτθική σκηνή της ζοφερής απελπισίας

Βιβλίο / «Teatro Grottesco»: Mια συλλογή σκοτεινών διηγημάτων από έναν μετρ του τρόμου

Κάποιοι ίσως τον γνωρίζουν από την πρώτη (και καλύτερη) σεζόν του «True Detective». Η βουτιά στις πλέον σκοτεινές πτυχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας, η άκρως ζοφερή ατμόσφαιρα, η εικονοποιία που φλερτάρει με τη γοτθική αισθητική είναι χαρακτηριστικά του έργου του Τόμας Λιγκότι, η απουσία του οποίου από την ελληνική αγορά είναι τρανταχτή.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΣΑΠΡΑΪ́ΛΗΣ
Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

The Book Lovers / Ακύλλας Καραζήσης: «Μου αρέσει η λογοτεχνία του Θανάση Βαλτινού γιατί δεν ξέρεις τι είναι αλήθεια και τι ψέμα»

Ο Νίκος Μπακουνάκης συζητάει με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ακύλλα Καραζήση για την αναγνωστική διαδρομή του, που ξεκινάει από τον «Τομ Σόγερ» και τη Θεσσαλονίκη, περνάει από τον ρομαντικό κόσμο της Χαϊδελβέργης και φτάνει στην Αθήνα του θεάτρου και των κειμένων.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ
Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Βιβλίο / Ιωάννα Τσιβάκου: «Δεν έχει χρόνο ο σημερινός άνθρωπος να γνωρίσει τον άλλον κι εδώ βρίσκεται η δυστυχία του»

Η συγγραφέας και ομότιμη καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου μιλά για την εποχή μας, τον χώρο της εκπαίδευσης και την ταυτότητα του νεοέλληνα.   
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Βιβλίο / «Η άνοδος της δεξιάς συνδέεται με τις αποτυχίες της αριστεράς»

Ο Ντόναλντ Σασούν, ομότιμος καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου και άλλοτε στενός φίλος, συνεργάτης και επιμελητής των βιβλίων του Έρικ Χoμπσμπάουμ, μιλά στη LiFO.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Βιβλίο / Η Κάλλας δεν ήταν τραγική φιγούρα και δεν εγκατέλειψε την καριέρα της για τον Ωνάση

Η συγγραφέας του βιβλίου “Diva”, Ντέζι Γκούντγουιν, τονίζει με άρθρο της στον Guardian ότι το να χαρακτηρίζει κανείς τη ζωή της κορυφαίας τραγουδίστριας τραγική, σημαίνει ότι την αδικεί κατάφωρα.
THE LIFO TEAM
Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Βιβλίο / Η Θήβα που δεν ξέρουμε

Ο Βρετανός ιστορικός Πολ Κάρτλετζ αποκαθιστά την ιστορική πόλη της αρχαιότητας που αντιμετώπιζαν υπεροπτικά οι Αθηναίοι. Δείχνει πώς τα θηβαϊκά θέματα επιβιώνουν στη σύγχρονη τέχνη, γράφει για τον Επαμεινώνδα που είχε έναν μόνο τραχύ μανδύα, παρουσιάζει την κοινωνία που δημιουργεί τον Ιερό Λόχο, ένα στρατιωτικό σώμα που αποτελείται αποκλειστικά από εραστές και ερώμενους.
ΝΙΚΟΣ ΜΠΑΚΟΥΝΑΚΗΣ