Πάτρικ Λη Φέρμορ: Τι ακριβώς σημαίνει Ελλάδα Facebook Twitter
Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, Joan Leigh Fermor | © Joan Leigh Fermor Estate

Πάτρικ Λη Φέρμορ: Τι ακριβώς σημαίνει Ελλάδα

0

Πέρα από τις αμέτρητες ιστορικές, κοινωνιολογικές και λαογραφικές μελέτες που έχουν γραφτεί και γράφονται για την Ελλάδα, υπάρχει ένα βιβλίο που δεν εμπίπτει σε καμία κατηγορία, γι’ αυτό περιγράφει την Ελλάδα και τους Έλληνες με αξιοσημείωτη ακρίβεια. Πρόκειται για τη Ρούμελη του Πάτρικ Λη Φέρμορ, που, μετά την ιστορική απόδοση της Λίνας Κάσδαγλη, κυκλοφορεί σε νέα, ωραία μετάφραση από τον Μιχάλη Μακρόπουλο –αυτήν τη φορά για τις εκδόσεις Μεταίχμιο– και έρχεται να μας θυμίσει όλα όσα θέλουμε να ξεχνάμε: μια χώρα που διατηρεί αυτούσια τα αρχέγονα όπλα της φαντασίας και της αντοχής, της αυθόρμητης ευφυΐας και του φιλότιμου, ακόμα και το ολοζώντανο πνεύμα της σύγκρουσης που διαπερνά διαφορετικές πτυχές του ελληνικού κόσμου.

Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα ιστορικά δεδομένα και τα συμβολικά συγκείμενα, ο Λη Φέρμορ καταθέτει το δικό του ανυπέρβλητο πόνημα γι’ αυτή την πολύφερνη χώρα που δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει ή, έστω, να τιθασεύσει τους δαίμονές της. Φαινομενικά, όλα αυτά καταγράφονται σε ένα βιβλίο που πολλοί βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν ταξιδιωτικό, ωστόσο η Ρούμελη, κατ’ ουσίαν, συνιστά την πιο μεστή, εμπεριστατωμένη, έστω σε συμβολικό επίπεδο, μελέτη του ελληνικού πνεύματος.

Εν προκειμένω, σημασία δεν έχει τόσο να μελετηθούν οι απαρχές του επίσημου κράτους και οι πολλαπλές θεωρίες που συνδέονται με αυτό ή να καταγραφούν οι ιστορικές λεπτομέρειες, όσο να εξεταστούν σε βάθος οι ετερόκλητες επιρροές όλων αυτών των ομάδων, φυλών και ταυτοτήτων που συγχωνεύτηκαν κάτω από μια γαλανόλευκη σκέπη, λαμβάνοντας, φυσικά, υπόψη τον μορφολογικό προσδιορισμό, τον οποίο ο βαθυστόχαστος Φέρμορ συναρμόζει με τα ενδελεχή ιστορικά και ποιητικά του διαβάσματα. 

Ίσως γι’ αυτό η «Ρούμελη» δεν είναι ένα ακόμα περιηγητικό βιβλίο στην καρδιά της ελληνικής ενδοχώρας αλλά μια κεντρική επισκόπηση της ουσίας της ίδιας της Ελλάδας και της ιδέας της.
 

Για παράδειγμα, καταγράφει με ακρίβεια τις διαφορές μεταξύ του ορεσίβιου φρονήματος του Σαρακατσάνου της Ηπείρου και του Κρητικού, ξέρει τι σημαίνει δωρική απλότητα και τι «κυκλαδίτικο ηλιακό σύστημα», όπως το αποκαλεί, διαβάζει με προσοχή τις λεπτομέρειες στις παραδοσιακές φορεσιές των Σαρακατσάνων στα βιβλία της Αγγελικής Χατζημιχάλη, διαβλέποντας μάλιστα αναλογίες στα γεωμετρικά σχέδια των στολών των γυναικών στα αρχαιοελληνικά αγγεία, ενώ δείχνει να απολαμβάνει πραγματικά το θέατρο του Καραγκιόζη και τις διαφορετικές μουσικές κάθε τόπου.

Επίσης, το γλεντάει με την καρδιά του πίνοντας ούζο με τους ντόπιους στο Μεσολόγγι και ανακαλύπτοντας σε ένα σπίτι τις παντόφλες του λόρδου Μπάιρον, ενώ ερωτεύεται κάθε μικρή πτυχή της χώρας, καθώς, όπως λέει, «οι ελληνικές αρετές και τα ελαττώματα, κάτω από τα πιο μυτερά βουνά και τον πιο καυτό ήλιο, φτάνουν ως ένα απελπιστικό σημείο». Και δεν το λέει για κακό, αφού η ρομαντική σκέψη του τον θέλει να φέρνει στο μυαλό του από ψηλά, από τα μοναστήρια των Μετεώρων που κρέμονται στον αέρα, όλες τις μάχες που διεξήχθησαν στον απέραντο Θεσσαλικό Κάμπο, τον Καίσαρα, που νίκησε τον Πομπήιο στα νότια όριά του, αλλά και τον αυτοκράτορα Βοημούνδο, που κατατρόπωσε εκεί τον Αλέξιο Κομνηνό – και είναι η ίδια ακριβώς ρομαντική σκέψη που τον κάνει να βλέπει στα γαλανά μάτια ενός ανώνυμου βοσκού αυτά του Τίμωνα του Αθηναίου!

Ακόμα και αν γνωρίζει ποια ακριβώς είναι τα ελαττώματα των ετερόκλητων αυτών κατοίκων της ελληνικής χώρας, η σκόπιμη επιλογή του είναι με τη Ρούμελη να συνθέσει το δικό του χαλκέντερο έπος, γραμμένο με τη μορφή αφηγήματος, το οποίο δεν ολοκληρώνεται τυχαία με ένα μεγάλο έμμετρο ποίημα που κλείνει το μάτι στον πιο υποψιασμένο αναγνώστη. 

Ρούμελη
ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΓΟΡΑΣΕΤΕ: Πάτρικ Λη Φέρμορ, Ρούμελη, Μτφρ.: Μιχάλης Μακρόπουλος, Σελ.: 336, Εκδόσεις Μεταίχμιο

Ίσως γι’ αυτό η Ρούμελη δεν είναι ένα ακόμα περιηγητικό βιβλίο στην καρδιά της ελληνικής ενδοχώρας αλλά μια κεντρική επισκόπηση της ουσίας της ίδιας της Ελλάδας και της ιδέας της: άλλωστε, οι περισσότερες σελίδες αφιερώνονται όχι μόνο στις περιπλανήσεις των Σαρακατσάνων σε διάφορες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, πέρα ακόμα και από τα σύνορα, σε νοερές περιηγήσεις στα σημεία των μαχών του ’21, αλλά και σε αναμνήσεις από την ενεργό εμπλοκή του Φέρμορ στον αγώνα της Αντίστασης κατά των Γερμανών στην Κρήτη.

Ως εκ τούτου, ο ίδιος γνωρίζει καλά και από πρώτο χέρι το ελληνικό σθένος, που διαμορφώθηκε αλλιώς στα απόκρημνα όρη και αλλιώς στην άκρη των ταραγμένων θαλασσών, αλλά και τους άγραφους κανόνες μιας ζωντανής προφορικότητας που κατέστησε, κατά τη γνώμη του, άκρως οικείο σε όλους τους Έλληνες τον Όμηρο και έκανε ακόμα και τους αγράμματους Κρητικούς να ξέρουν απέξω όλους τους στίχους του Ερωτόκριτου, ανεξαρτήτως ταξικής προέλευσης.

Ως συγγνωστός και επίμονος φιλέλληνας, ο Φέρμορ τολμάει τέτοιου είδους υπερβάσεις γιατί έχει μελετήσει και βιώσει τις αντιθέσεις που έθρεψαν την ετερόκλητη ταυτότητά μας: σπάνια θα διαβάσει κανείς τόσο εμβριθή ανάλυση για το γλωσσικό ζήτημα και τα βαθιά αιτία της αδιανόητης έριδας ανάμεσα στον Έλληνα και τον Ρωμιό –που ουσιαστικά αντιστοιχεί στο μοίρασμα σε δύο κόσμους, της Ανατολής και της Δύσης– όσο στις σελίδες αυτές του Φέρμορ. «Μια καρφίτσα που τρυπάει ξανά και ξανά τα μπαλόνια της ξιπασιάς και της αλαζονείας: η τέλεια ενσάρκωση του πάθους με το οποίο οι Έλληνες περιγελούν τον εαυτό τους και ο ένας τον άλλον.

Το γέλιο των θεατών στοχεύει στους ίδιους δι’ αντιπροσώπου, και το ξέρουν αυτό: ο Καραγκιόζης είναι η πεμπτουσία της Ρωμιοσύνης» γράφει με ακρίβεια, για να καταλήξει να συνενώσει αυτούς τους δυο κόσμους σε ένα μοναδικό αμάλγαμα που φέρει μέχρι σήμερα αυτούσια την υπογραφή του. Αφού, φυσικά, πρώτα φτιάξει μια τεράστια λίστα με ομοιότητες και διαφορές ανάμεσα στον Έλληνα και τον Ρωμιό, διακηρύσσοντας τελικά ένα πνεύμα ενότητας που ο ίδιος παραδέχεται πως αναγνωρίζει στο έργο των φίλων του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα και Γιώργου Σεφέρη.

Άλλωστε, αν κάτι έκανε τον Φέρμορ να πολιτογραφηθεί Έλληνας και να ζήσει εδώ για πάντα, είναι το γεγονός ότι ο ελληνικός ή ρωμαίικος κόσμος δεν του θύμιζαν στο παραμικρό τον γνωστό σ’ εκείνον, αλλά αποτρόπαιο στα μάτια του ψευδεπίγραφο εκσυγχρονισμό, όπως αυτός που έβλεπε στην Αγγλία, οι ταξικές διαφορές και διακρίσεις, η επίφαση των ψεύτικων τρόπων και του αλλοτριωτικού τρόπου ζωής. Εμμένοντας σχεδόν τελετουργικά στις ελληνικές «τεχνολογίες», όπως θα έλεγε εκ των υστέρων ο Φουκώ, μνημονεύει ακόμα και τις φοβίες, τις προλήψεις και τις δοξασίες του ελληνικού λαού –μιλάει για εδραιωμένη πίστη σε νεράιδες, ξόρκια και βρικόλακες–, αλλά απεχθάνεται σφόδρα τον μιμητισμό, τις μεγαλουπόλεις, τον τουρισμό, που τείνει να αφανίσει αυτό τον ζείδωρο, στα μάτια του, αυθορμητισμό.

«Πιστεύω ότι οι Έλληνες έχουν πολύ εντονότερη επίγνωση, απ’ ό,τι οι Δυτικοευρωπαίοι, της ρευστότητας των γεγονότων και της αστάθειας των ανθρώπινων πραγμάτων» γράφει με ακλόνητη πεποίθηση ο Φέρμορ. «Παρά τα διαλείμματα ρωμαίικης οκνηρίας και αναβλητικότητας, νιώθουν την ανάγκη να αδράχνουν τον χρόνο από το τσουλούφι, να εκμεταλλεύονται τα ευνοϊκά ρεύματα και να κάνουν την τύχη τους κάτω από δυσοίωνες συνθήκες: μια τάση που μπορεί να οδηγήσει σε τολμηρά και αιφνίδια εγχειρήματα, και μερικές φορές στον οπορτουνισμό. Έχουν αυτή την οξύτερη αίσθηση που ενσταλάζουν στον άνθρωπο οι φτωχές και άγονες χώρες, ότι η καταστροφή και η τραγωδία υπάρχουν. Όμως, κι ας βλέπουν πολλά πράγματα με όρους τραγικούς και μελοδραματικούς, διαθέτουν πρόχειρα τη στωικότητα και το χιούμορ, για να τα αποσυμπιέζουν» καταλήγει λίγο προτού αρχίσει να αναλύει ελληνικές έννοιες, όπως το φιλότιμο και τη λεβεντιά. 

Πάτρικ Λη Φέρμορ Facebook Twitter
Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ στο Ληξούρι, Κεφαλονιά, 1946, Joan Leigh Fermor | © Joan Leigh Fermor Estate


Το καλό είναι ότι σε κάθε τέτοιου είδους συμπέρασμα δεν υπάρχει ούτε καν υπόνοια κοινοτοπίας, αφού ο πολυμαθής Φέρμορ βασίζεται αποκλειστικά σε δικά του διαβάσματα, τα οποία ωστόσο δικαιολογούν αξιοπρόσεκτες επισημάνσεις, οικείες σ’ εμάς ως αρχετυπικά, εραλδικά σύμπαντα.

Δεν θέλει πολύ μυαλό να καταλάβεις ότι ο Φέρμορ έχει βαλθεί να μετατρέψει κάθε αφορμή για αίσθημα κατωτερότητας –και το λέει μάλιστα!– του μέσου Έλληνα σε βασικό λόγο συνειδητοποίησης ότι αυτός ο παλιός, κάπως «πρωτόγονος» κόσμος έχει προ πολλού αναστηθεί ή, μάλλον, προϋπήρχε σε φαντασιώσεις και διαβάσματα, σε αυθόρμητες χειρονομίες που μετατράπηκαν σε σύγχρονο πολιτισμό. Για τον Φέρμορ Ελλάδα δεν είναι η χαρούμενη επάρκεια και ενάργεια των νησιών, ούτε καν η ιωνική τους απλότητα, αλλά αυτός ο βαρύς, δύσθυμος κόσμος της Ρούμελης και της ορεινής Κρήτης, του χειμώνα και κάθε άγνωστης περιοχής, που, όπως ακριβώς το Μεσολόγγι, βρίσκει τον τρόπο να συμβολοποιείται και να γίνεται καθολικός και αιώνιος: «Ένας κόσμος χειμερινού χάους, αναγαλλιασμένος από προελάσεις και νίκες, και τσακισμένος από την ήττα, την κατοχή και τη διχόνοια» – είναι όμως δικός μας.

Και σε αυτό το πραγματικό θέατρο που είναι η Ελλάδα, ο Φέρμορ επιμένει πως «κάθε ζευγάρι μάτια και κάθε φωνή είναι άναρχα ξεχωριστά. Απομονωμένο μπροστά στις οριζόντιες και τις τεθλασμένες, μεγεθυσμένο από έναν φακό φωτός, πιο έντονο και ευκρινές εξαιτίας του ήλιου, κατατεμαχισμένο πάνω από φλεγόμενα αγκάθια ή μεταμορφωμένο από την αστραπή, κάθε πρόσωπο εκ περιτροπής είναι πρωταγωνιστής του δικού του δράματος». Και προφανώς φορέας της δικής του, ανεξάρτητης αλήθειας, που τώρα έχουμε ανάγκη να ανιχνεύσουμε όσο ποτέ – και δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη αφορμή από τον Πάτρικ Λη Φέρμορ. 

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Βιβλίο
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Συνομιλώντας με τον συγγραφέα της «Τριλογίας του Μυστρά» στο κάστρο του, στη Μάνη

Τζέιμς Χένεϊτζ / Στο σπίτι του συγγραφέα της «Τριλογίας του Μυστρά» στο κάστρο του, στη Μάνη

Μια συνομιλία με τον Βρετανό συγγραφέα, Τζέιμς Χένεϊτζ, στο «κάστρο» του, στους Δολούς της Μεσσηνιακής Μάνης, για βιβλία, Ιστορία, πολιτική και το διεθνές φεστιβάλ λογοτεχνίας που σκέφτεται να στήσει στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βέρνερ Χέρτσογκ

Οθόνες / «Nomad: In the footsteps of Bruce Chatwin»: Ο Βέρνερ Χέρτσογκ στα βήματα ενός σύγχρονου νομά

Ο Βέρνερ Χέρτσογκ αποτίνει φόρο τιμής στον καλό του φίλο Μπρους Τσάτουιν, ταξιδευτή-συγγραφέα par excellence, έναν σύγχρονο νομά που αναζήτησε ποιητικά τον Θεό στους άγνωστους μύθους και στους αρχαίους πολιτισμούς.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LIFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ