Ο Τζέιμς Μπόλντουιν δεν είναι ο νέγρος σου Facebook Twitter
O Μπόλντουιν δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται με απόλυτο πάθος για έναν δικαιότερο κόσμο, πέρα από τα σύνορα. Φωτο: Stephen Shames

Ο Τζέιμς Μπόλντουιν δεν είναι ο νέγρος σου

0

Απόγνωση» και «προσμονή» είναι δύο λέξεις που επαναλαμβάνει συχνά ο Τζέιμς Μπόλντουιν στα μυθιστορήματά του, ξέροντας ότι τα δύο άκρα συνυπάρχουν στους φανταστικούς κόσμους των μαύρων της Αφρικής, του αμερικανικού Νότου και των μεγαλουπόλεων. Ο συγγραφέας, που εξακολουθεί, τριάντα τρία χρόνια μετά τον θάνατό του, να συνταράσσει τον αμερικανικό κόσμο, τόλμησε όσα κανείς πριν από αυτόν: κατέθεσε συγκλονιστικά κείμενα, έγραψε παραστατικά θεατρικά, σκάρωσε ποιήματα που διαβάζονται φωναχτά σαν κραυγή, δημιούργησε ανοιχτούς, αν και σκληρούς κόσμους, γεμάτους ανατροπές και κατέληξε να στήσει, ανάμεσα στα άλλα έργα του, το μεγάλο αντι-κινσειανό μυθιστόρημα για δύο οικογένειες που συνδέονται μεταξύ τους, καταλήγοντας σε ένα χρονικό στην terra incognita της μαύρης κουλτούρας.

Με το Κουαρτέτο του Χάρλεμ –σε ωραία μετάφραση Χρήστου Οικονόμου, ο οποίος δείχνει να αφουγκράζεται την αλήθεια του Αμερικανού συγγραφέα και στοχαστή– ο Μπόλντουιν προτάσσει τη δική του απάντηση στο Μεγάλο Αμερικανικό Μυθιστόρημα, μόνο που εδώ η οικογενειακή σάγκα δεν συντίθεται από διαφορετικές ιστορίες αλλά από θραύσματα, τραύματα και οδυνηρές αναδρομές. Ανάμεσα σε σκηνές που είναι πάντοτε αποσπασματικές και φευγαλέες, ακριβώς γιατί στον κόσμο των μαύρων, στα μέσα του περασμένου αιώνα, δεν επιτρεπόταν οτιδήποτε με μεγάλη διάρκεια και συνοχή, προβάλλεται η οδυνηρή αλήθεια ενός κόσμου ταυτόχρονα νεορεαλιστικού και μεταφυσικού: προσευχές ακούγονται ανάμεσα σε τραυματικές αποχωρήσεις, τζάνκι που βούτηξαν στον σκληρό κόσμο των παραισθήσεων συνομιλούν μοναδικά με τους αγγέλους, γυναίκες ιεροκήρυκες καταλήγουν πόρνες και μια σκληρή αγιότητα μοιάζει τελικά να τυλίγει τα πάντα, συνορεύοντας ταυτόχρονα με την αιμομιξία και τη μοναξιά.

Το σίγουρο είναι πως με όση χαμέρπεια κι αν βομβαρδίζει το μυθιστόρημά του o Μπόλντουιν, όσο σκληρές κι αν φαίνονται οι άκρως βιωματικές περιγραφές της καθημερινότητας, άλλο τόσο θετικές και γεμάτες τρυφερότητα είναι οι εσωτερικές του σκέψεις.


Κάθε σκηνή του βιβλίου είναι βουτηγμένη για τα καλά στα σκοτάδια του κάτω κόσμου, αλλά τελικά αποσκοπεί στη μοναδική δυνατότητα που έχουν οι συνοδοιπόροι του Μπόλντουιν, αν θέλουν πραγματικά να κρατηθούν στη ζωή: τη φαντασία ενός άλλου κόσμου και τη μαγεία της στιγμής. Εξού και προσεύχονται με τον ίδιο μανιακό τρόπο που κάνουν έρωτα, σαν αυτή η ιερή στιγμή να είναι η τελευταία. Πραγματικά οι ερωτικές σκηνές του βιβλίου είναι τόσο παραστατικές όσο και οι εκστατικές στιγμές ενός αγίου: «Οι νέγροι τραγουδούν τα γκόσπελ όπως κανείς άλλος, επειδή δεν τραγουδούν τα γκόσπελ – καταλαβαίνετε, ελπίζω, τι εννοώ. Όταν ένας νέγρος παραθέτει φράσεις από τα Ευαγγέλια, δεν μιλάει για πράγματα αλλότρια: μιλάει για πράγματα που συνέβησαν στον ίδιο και σίγουρα θα συμβούν αύριο και σ' εσένα – ή που σου έχουν συμβεί, χωρίς, φευ, να το ξέρεις».


Η ιστορία του Κουαρτέτου του Χάρλεμ αφορά, λοιπόν, το χρονικό δύο οικογενειών, των Μοντάνα και των Μίλερ, κάπου στα μέσα του περασμένου αιώνα, που πασχίζουν να κατακτήσουν τον κόσμο της εκκλησιαστικής μουσικής και της διασημότητας, περιπλανώμενοι από τη μακρινή Αφρική και τον αμερικανικό Νότο μέχρι την καρδιά του Χάρλεμ, όπου εντοπίζεται το βασικό σκηνικό του βιβλίου. Αφηγητής ο Χαλ, ο οποίος, με αφορμή τον χαμό του πολυαγαπημένου του αδελφού Άρθουρ Μοντάνα, ξεδιπλώνει τις αναμνήσεις από τα δύσκολα και σκληρά χρόνια της Νέας Υόρκης την εποχή της δόξας αλλά και των παραισθήσεων.

Ο περίφημος «αυτοκράτορας της σόουλ», όπως αποκαλούσαν τον γκέι, ναρκομανή γοητευτικό και οριακό αδελφό του, βρίσκεται νεκρός και ο Χαλ καλείται να ανασυνθέσει όλες τις μνήμες και τις εικόνες που διαμόρφωσαν την ιστορία τους, «μακριά από τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας που θα τους τσακίσουν τις μύτες, θα τους μαυρίσουν τα μάτια και θα τους κάνουν τα μούτρα κιμά». Γονείς του Χαλ και του Άρθουρ είναι ο επίσης μουσικός Πολ και η Φλόρενς, οι οποίοι ζουν βίους παράλληλους με τα μέλη της οικογένειας Μίλερ, δηλαδή την Τζούλια, την Έιμι, τον Τζόελ και τον Τζίμι.

Όλοι μαζί, περιβαλλόμενοι από τα υπόλοιπα μέλη της διευρυμένης παρέας του Άρθουρ, δηλαδή τον Φιστίκη, τον Τραγανό και τον Κόκκινο, συνθέτουν το χρονικό των γκόσπελ που ακούγονται σπαρακτικά, σαν ύστατες προσευχές. Ακόμα, όλοι ξέρουν ότι οι λευκοί τούς αποφεύγουν ή τους χρησιμοποιούν στους ρόλους που τους έχουν ετοιμάσει στα μέτρα τους, αλλά στην εκκλησία, στα μπαρ και στο κρεβάτι τους μπορούν επιτέλους να είναι οι «διαλεχτοί στους μύριους», όπως λέει και το απόσπασμα από το «Άσμα Ασμάτων» που επαναλαμβάνουν συχνά στις προσευχές τους.

Κατά τα άλλα, όμως, «ονειρεύονταν πως είναι ασφαλείς – και το ίδιο ονειρευόμουν κι εγώ. Δεν ήταν σε θέση να γνωρίζουν ότι βρίσκονται αντιμέτωποι μ' έναν αιώνιο και πανταχού παρόντα κίνδυνο, αφού ήταν κι αυτοί, όπως όλοι οι άνθρωποι, ο Λόγος που έγινε σάρκα. Νόμιζαν, λοιπόν, ότι μισούσαν τους λευκούς επειδή δεν ήταν μαύροι, αλλά δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως κι εκείνοι τρόμαζαν τους λευκούς, επειδή οι μαύροι δεν είναι λευκοί. Τα πρόσωπα και οι φωνές τους αντανακλούσαν την υπόσχεση για τη Γη της Επαγγελίας, όμως κανείς μας δεν βλέπει ποτέ το πρόσωπό του και ο τραγουδιστής σπανίως ακούει τι τραγουδάει. Είχαν αρχίσει να γαμάνε – στο φλεγόμενο, εξωτερικό χείλος του έρωτα».


Αυτή «η αναμέτρηση του βίαιου, ανατρεπτικού πάθους με την αθωότητα είναι μια φαντασίωση κοινή σε όλους τους ανθρώπους» και συνιστά το βασικό υλικό της γοητείας, γνώριμο στη μαύρη κοινότητα. Πόσο μάλλον όταν φτάνει να χαρακτηρίζει τον ίδιο τον Μπόλντουιν, ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται με απόλυτο πάθος για έναν δικαιότερο κόσμο, πέρα από τα σύνορα.

Το σίγουρο είναι, πάντως, πως με όση χαμέρπεια κι αν βομβαρδίζει το μυθιστόρημά του, όσο σκληρές κι αν φαίνονται οι άκρως βιωματικές περιγραφές της καθημερινότητας, άλλο τόσο θετικές και γεμάτες τρυφερότητα είναι οι εσωτερικές του σκέψεις. Σχεδόν συναρμόζουν ιδανικά με το άλλο βιβλίο, το Δεν είμαι ο νέγρος σου, επίσης από τις εκδόσεις Πόλις, σε μετάφραση Ισμήνης Θεοδωροπούλου, που, παρότι έμεινε ημιτελές, δεν έπαψε να προκαλεί, να οδηγεί και να εμπνέει, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ του Ραούλ Πεκ που έφτασε μέχρι τα Όσκαρ και, με βασικό αφηγητή τον Σάμιουελ Τζάκσον, εμπλέκει μοναδικά προσωπικά βιώματα με τις εμβληματικές φιγούρες των Μάλκολμ Χ, Μέντγκαρ Έβερς και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Ο Τζέιμς Μπόλντουιν δεν είναι ο νέγρος σου Facebook Twitter
O Τζέιμς Μπόλντουιν στο συναρπαστικό ντοκιμαντέρ «Δεν είμαι ο νέγρος σου» του Ραούλ Πεκ που έφτασε μέχρι τα Όσκαρ.


Μπορεί, λοιπόν, ο Μπόλντουιν να υπήρξε ενεργός σε όλους τους ξεσηκωμούς των μαύρων –τόσο στις ταραχές του Χάρλεμ τη δεκαετία του '60 όσο και αλλού–, αλλά ποτέ δεν δέχτηκε την ταμπέλα του στρατευμένου ακτιβιστή όπως και καμία άλλη ταμπέλα μπορούσε να αμαυρώσει την ανεξίτηλη ελευθερία του. «Το πάθος είναι τρομακτικό» λέει σε κάποιο απόσπασμα του Κουαρτέτου και μοιάζει να καταγράφει το μότο της ίδιας του της ζωής, «μπορεί να σε συγκλονίσει, να σε αλλάξει, να σε βουλιάξει σαν τον άνεμο που τρανεύει από τον βυθό της θάλασσας και σε σαρώνει καθώς πλέεις μονάχος στο βαρκάκι της θνητότητάς σου». Ευτυχώς, δεν είμαστε όλοι οι θνητοί ίδιοι και κάποιοι μαύροι συγγραφείς γεννήθηκαν για να υπερέχουν από τους λευκούς ομοτέχνους τους, βγάζοντάς τους από το ψεύτικο βάθρο της ματαιότητάς τους.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ