Ο ποιητής Αμίρ Ορ στην Αθήνα

Ο ποιητής Αμίρ Ορ στην Αθήνα Facebook Twitter
0

Αυτές τις μέρες βρίσκεται στην Αθήνα ο ποιητής Αμίρ Ορ.

Στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών, θα διαβάσει ποιήματά του στα εβραϊκά –με ταυτόχρονη προβολή της μετάφρασης στα ελληνικά το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου, στις 20:00, στο Μουσείο Ακρόπολης.

Ο Αμίρ Ορ γεννήθηκε το 1956 στο Τελ Αβίβ. Σπούδασε Φιλοσοφία και Θρησκειολογία στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, όπου αργότερα δίδαξε για τη θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων. Έχει διδάξει ποίηση και δημιουργική γραφή σε διάφορα πανεπιστήμια στο Ισραήλ, στην Αγγλία και στην Ιαπωνία.

Έχει δημοσιεύσει επτά ποιητικές συλλογές. Το ποιητικό του έργο έχει μεταφραστεί σε 25 γλώσσες, μεταξύ των οποίων στα αραβικά, αγγλικά, γαλλικά, ολλανδικά και ιαπωνικά. Μεταξύ των μεταφράσεών του από τα αρχαία ελληνικά συγκαταλέγονται το Κατά Θωμά Ευαγγέλιο και μία ανθολογία αρχαίας ελληνικής ερωτικής ποίησης.

Τον συναντήσαμε και είχαμε μια μικρή συζήτηση:

Τι είναι η ποίηση για εσάς;

Ποίηση είναι ο τόπος στον οποίο μεγαλώνω. Είναι αυτό που δίνει νόημα στην πραγματικότητα γύρω μας. Ο ποιητής είναι δημιουργός, υπό την έννοια ότι προετοιμάζει τις αντιλήψεις του αύριο, δημιουργεί νέες νοοτροπίες. Δεν ξέρω ποτέ από πριν τι ποίημα θα γράψω.

Ποια είναι τα θέματα που πραγματεύεστε;

Υπαρξιακές σκέψεις. Ο έρωτας. Τελευταία εστιάζω σε κοινωνικά ζητήματα. Ένας ποιητής επηρεάζεται από αυτά που συμβαίνουν γύρω του.

Τι είναι αυτό που σας εμπνέει για να γράψετε; Ποιες συνθήκες ευνοούν την έμπνευση σας;

Δεν το ξέρω, είναι κάτι που αλλάζει συνεχώς. Θα μπορούσε να είναι μια διαδρομή με λεωφορείο, για παράδειγμα. Καμιά φορά ξυπνάω με ποιήματα και δουλεύω πάνω τους για μέρες. Θυμάμαι ένα πρωί στην Ελλάδα, πριν δύο χρόνια, έκανα jogging και ξαφνικά μου έρχεται έμπνευση. Σταματάω αμέσως, γράφω το ποίημα, και το συνεχίζω την επομένη.

Πώς είναι να γράφει κανείς ποίηση σε ένα πολιτικά τεταμένο περιβάλλον;

Η ποίηση αφορά στη ζωή. Δεν αποφασίζει ο ποιητής τι γράψει, εάν θα γράψει πολιτική ή ερωτική ποίηση για παράδειγμα. Ο ποιητής πρέπει να γράφει ό,τι τον εμπνέει. Ποίημα σχετικά με την πολιτική κατάσταση πρωτοέγραψα πριν δύο μόλις χρόνια. Η ποίηση δεν επηρεάζει καταστάσεις, αλλά τον ψυχισμό των ανθρώπων.

Τι προσφέρουν σε έναν ποιητή μεγάλες διοργανώσεις, όπως το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών;

Διάλογο. Η ποίηση προχωράει με διάλογο, και εννοώ πρώτιστα τον διάλογο ποιητή και κοινού. Αυτός ο διάλογος είναι μια επαφή με την πραγματικότητα. Υπάρχει μια δημοκρατία της ποίησης , η οποία μετακινείται από τόπο σε τόπο.

Ποιο είναι το ποίημα που αγαπάτε περισσότερο;

Αγαπώ πολύ την ποίηση της Σαπφούς, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ποίημα. Από τα δικά μου, Οι Βάρβαροι, μέρος δεύτερο.

Δυο ποιήματα του Αμιρ Ορ

Οι βάρβαροι (μέρος δεύτερο)

Δεν περιμέναμε μάταια τους βαρβάρους,
δεν είχαμε μάταια συναθροιστεί στην αγορά,
δεν δώρισαν μάταια οι συγκλητικοί τις επίσημες τόγες τους
και πρόβαραν τους λόγους τους για τη συνάντηση.
Δεν γκρεμίσαμε μάταια τους ναούς μας
και νέους αναγείραμε για τους δικούς τους θεούς –
Κάψαμε, όπως άρμοζε, τα βιβλία μας
που τίποτε δεν περιέχουν γι' ανθρώπους σαν κι αυτούς.
Οι βάρβαροι ήρθαν κατά πως πρόβλεψε η προφητεία
και πήραν τα κλειδιά της πόλης απ' το χέρι του βασιλιά.
Όταν έφτασαν όμως φορούσαν ρούχα σαν και τα δικά μας
και τα έθιμά τους ήταν σαν τα έθιμα της χώρας μας.
Κι όταν άρχισαν να μας δίνουν διαταγές στη γλώσσα μας
δεν ξέραμε πια πότε οι βάρβαροι είχαν έρθει.

**

Ένας σπόρος χωμένος στην άμμο περιμένει χρόνια τη βροχή

μτφρ.: Βασίλης Ρούβαλης

Αυτό το ποίημα θα 'ναι ενός άλλου αιώνα, όχι διαφορετικού από τον δικό μας. Αυτό το ποίημα θα μείνει κρυφό, με σιγουριά, κάτω από σωρούς λέξεων ώσπου,

ανάμεσα στα τελευταία ρινίσματα άμμου της κλεψύδρας,

σαν βαπόρι μέσα σε γυάλινο μπουκάλι, θα φανερωθεί. Αυτό το ποίημα

που θα μιλάει για την αθωότητα. Και οι απλοί άνθρωποι, που φαίνονται

ξεσηκωμένοι από τη αλληλουχία των γεγονότων, σαν αργοπορημένοι θεοί,

θα το ακούσουν χωρίς να σημαίνει τίποτε επειδή δεν ήταν εκεί προηγουμένως,

σηκώνοντας την πλάτη τους όπως τα φίδια

μέσα στα πεταμένα παλιοπράγματα, και δεν θα υπάρξει κάτι αλλού

για να βιαστούν, και δεν θα έχει κάποιο τέλος

διαφορετικό από την αρχή του. Δεν θα είναι πλούσιο

μα ούτε και φτωχό. Δεν θα πειράζουν πια οι ατέλειωτες υποσχέσεις

στην πράξη αυτά που πρεσβεύει

και δεν θα μειώνει ή υπερβάλλει εαυτόν από εδώ κι από εκεί.

Αυτό το ποίημα, αν απευθύνεται προς εσένα, γυναίκα, ποτέ δεν θα σ' αποκαλέσει

muse babe, κι ούτε θα κοιμηθεί μαζί σου σαν τους προγόνους του;

Ή αν σ' εσένα, άνδρα, δεν θα υποκύψει, ούτε θα σκοτώσει, δεν θα βάλει πούδρα

και δεν θ' αφαιρέσει τις λέξεις και τη σάρκα του, και δεν έχει δεν έχει –

τι; Μάλλον τώρα θα τ' ονομάσω, το κακό ποίημα

του αιώνα: εδώ, ασθενικό, με τέτοια υγεία ώστε μόλις να σέρνεται

στα κακώς κείμενα των σύγχρονων ιδεών

ή στέκεται ακίνητο για να επιδείξει τα χαρτιά του και μετράει τ' ασήμαντα

στο αριθμητήριο. Η απογραφή: λουλούδια και συνδετήρες,

σώματα (ναι, δίχως ανησυχία), ψηλά ποτήρια. Μετά συνδετήρες –

επίσης πεταλούδες και πολλά χνάρια κι άλλα καρφιά και ράφια

για τις διαφωνίες της επίσιμης κριτικής, και ακόμη για χαζολόγημα, οδούς

αντί οδόντος, με τα χαοτικά χαμόγελα ενός χαμαιλέοντα που αγνοεί εντελώς

τα χρώματά του ώσπου να καταλήξει παραβολή. Ή με ακατανόητη ηρεμία

να δοκιμάζεις μ' αλλουνού την τύχη σε παιχνίδια του, προς και από

χωρίς άλλο σκοπό εκτός από, ας πούμε,

κάπως αστεία το μήκος μιας γραμμής. Ρίξε πορτοκαλί στο μπλε

του βραδινού ουρανού: τώρα, βάλε ένα μικρό σύννεφο. Αναρριχήσου,

κοίταξε προς τα κάτω: θάλασσα από θάλασσα, άμμος από άμμο.

Ή δάχτυλα. Δέκα σκουλήκια κολλημένα μεταξύ τους

κινούνται με ανεξήγητη χάρη. Τώρα περικυκλώνουν

μια σφαίρα ελλειπτική, θαυμάσια, σαρκώδη, περαιτέρω

μπορείς να πεις μια λέξη (πρόκειται για φρούτο, λέγεται

ροδάκινο). Κι αυτές οι λέξεις η γεύση τους είναι γεμάτη από τη γεύση

της ύπαρξης, μιας νότας που συνοδεύει το βλέμμα με δέος

κι όχι μ' ένα υπόκωφο ντιν. Κι αυτό είναι το ποίημα:

τραγουδάει, ας πούμε, την πίσσα που γέμισε το πόδι σου στην παραλία,

τα πλαστικά μπουκάλια, τις ίδιες τις λέξεις του. Ό,τι βλέπει

είναι άσπρο και μαύρο, διάφανο ή γεμάτο κόκκους.

Δεν είναι λιγότερο γυμνό απ' εσένα. Κι ούτε πιο πολύ. Μόνο μ' αυτή την ακρίβεια

που δεν έχει όρια εκτός από τις καμπύλες μιας πόρνης,

ένα βάζο με κυκλάμινα ή μια τρίχα σε μια κρεμάστρα μπάνιου.

Εδώ τα πλάσματα δεν θέλουν να ξέρουν. Εκεί

τα πλάσματα θέλοντας μόνον αυτό, αποτελούν, προς το παρόν, την πιθανότητα

να γίνουν πλάσματα του εδώ, να γίνουν αρχαία

τέτοια που δεν έχουν άλλο να πουν από εμένα, εμένα χωρίς όρια

χωρίς εσένα. Ένα σκυλί ξαπλώνει στο σκαλοπάτι

στον απογευματινό ήλιο και δεν ξεχωρίζει τον εαυτό του από τις μύγες.

*****

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν τα κρυφά μυστικά της γραφής

Βιβλίο / Όλες οι γυναίκες του κόσμου στο νέο βιβλίο της Αμάντας Μιχαλοπούλου

Στο «Μακρύ ταξίδι της μιας μέσα στην άλλη», η μητρότητα γίνεται ο συνδετικός κρίκος που ενώνει όλες τις μητέρες και όλες τις κόρες με τις γυναίκες της Ιστορίας που θαυμάσαμε, αλλά και τις ανώνυμες «Παναγίες» που κράτησαν στους ώμους τους τα βάρη της ανθρωπότητας.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Βιβλίο / «Ένας μύθος λέει πως αν χάσεις κάτι στην Αθήνα, θα το βρεις στον Ελαιώνα»

Στο νέο του βιβλίο, «Lost Things Found», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Hyper Hypo, ο εικαστικός φωτογράφος Αντώνης Θεοδωρίδης εξερευνά τον μαγικό κόσμο της υπαίθριας αγοράς του Ελαιώνα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Ντιντιέ Εριμπόν: «Καιρός για ένα κίνημα των ηλικιωμένων!»

Ντιντιέ Εριμπόν / Ντιντιέ Εριμπόν: «Να πάψουμε να βλέπουμε τους ηλικιωμένους ως κοινωνικούς παρίες»

Από τους σημαντικότερους και πιο επιδραστικούς σύγχρονους Γάλλους στοχαστές, ο Ντιντιέ Εριμπόν συνδύασε στα βιβλία του τα δύσκολα βιώματα της νεότητάς του με μια εμπεριστατωμένη, αλλά και εικονοκλαστική, κοινωνικοπολιτική «ακτινογραφία» της γαλλικής κοινωνίας. 
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κεχαγιάς

Βιβλίο / «Το να εκδίδεις βιβλία στην Ελλάδα είναι σαν να παίζεις στο καζίνο»

Η Γεννήτρια είναι ένας νέος εκδοτικός οίκος αφιερωμένος στη σύγχρονη λογοτεχνία. Ο εκδότης της, συγγραφέας και μεταφραστής, Παναγιώτης Κεχαγιάς, μιλά για τις δυσκολίες και τις χαρές του εγχειρήματος, για το πώς σκοπεύει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μιας ιδιαίτερα ανταγωνιστικής αγοράς, καθώς και για τους πρώτους τίτλους που ετοιμάζεται να εκδώσει.
M. HULOT
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Οι Αθηναίοι / Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: «Ακούμε συνεχώς για ανάπτυξη, χωρίς να διερευνάται τι είναι το "καλό"»

Η εκτέλεση του Μπελογιάννη τον έκανε αριστερό. Η αυτοκτονία του Νίκου Πουλαντζά, μπροστά στα μάτια του, τον καθόρισε. Ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, αφηγείται το προσωπικό του ταξίδι και την πνευματική περιπέτεια μιας ολόκληρης εποχής, από τη διανόηση του Παρισιού μέχρι τους δρόμους της πολιτικής και τις αίθουσες των πανεπιστημίων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Βιβλίο / Έλλη Σκοπετέα: Tο ανατρεπτικό έργο μιας ιστορικού που έφυγε νωρίς

Δεν υπάρχει μελέτη για τον ελληνικό εθνικισμό που να μην έχει αναφορές στο έργο της. Η επανακυκλοφορία του βιβλίου της «Το “Πρότυπο Βασίλειο” και η Μεγάλη Ιδέα» από τις εκδόσεις Νήσος συνιστά αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός» ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Νίκος Μπακουνάκης / Νίκος Μπακουνάκης: «Αυτή τη θέση δεν την παντρεύεσαι, ούτε είσαι θεός»

Ο πρόεδρος του ΕΛΙΒΙΠ, στην πρώτη του συνέντευξη, μιλά στη LIFO για τους στόχους και τις δράσεις του ιδρύματος και για το προσωπικό του όραμα για το βιβλίο. Ποιος ο ρόλος των μεταφράσεων στην πολιτιστική διπλωματία και πώς θα αυξηθεί η φιλαναγνωσία; 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζόναθαν Κόου

I was there / Τζόναθαν Κόου: «Το να είσαι κυνικός δείχνει τεμπελιά στη σκέψη»

Ο διάσημος Βρετανός συγγραφέας βρέθηκε στην Αθήνα και μίλησε για τη συγγραφή ως «πολυτέλεια για λίγους», την εκλογή Τραμπ ως «έκφραση απόγνωσης» και τη «woke» κουλτούρα ως πράξη ενσυναίσθησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων

Σαν σήμερα  / Πολ Όστερ: «Οι χαμένες ευκαιρίες αποτελούν μέρος της ζωής στον ίδιο βαθμό με τις κερδισμένες»

Σαν σήμερα 30 Απριλίου, το 2024 πεθαίνει ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας και μετρ της σύμπτωσης, που κατάφερε να συνδυάσει την προοπτική των άπειρων φανταστικών κόσμων με το ατελείωτο κυνήγι των ευκαιριών και τη νουάρ ατμόσφαιρα με τα πιο ανήκουστα αυτοβιογραφικά περιστατικά.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ