Ο ποιητής Αμίρ Ορ στην Αθήνα

Ο ποιητής Αμίρ Ορ στην Αθήνα Facebook Twitter
0

Αυτές τις μέρες βρίσκεται στην Αθήνα ο ποιητής Αμίρ Ορ.

Στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών, θα διαβάσει ποιήματά του στα εβραϊκά –με ταυτόχρονη προβολή της μετάφρασης στα ελληνικά το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου, στις 20:00, στο Μουσείο Ακρόπολης.

Ο Αμίρ Ορ γεννήθηκε το 1956 στο Τελ Αβίβ. Σπούδασε Φιλοσοφία και Θρησκειολογία στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ, όπου αργότερα δίδαξε για τη θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων. Έχει διδάξει ποίηση και δημιουργική γραφή σε διάφορα πανεπιστήμια στο Ισραήλ, στην Αγγλία και στην Ιαπωνία.

Έχει δημοσιεύσει επτά ποιητικές συλλογές. Το ποιητικό του έργο έχει μεταφραστεί σε 25 γλώσσες, μεταξύ των οποίων στα αραβικά, αγγλικά, γαλλικά, ολλανδικά και ιαπωνικά. Μεταξύ των μεταφράσεών του από τα αρχαία ελληνικά συγκαταλέγονται το Κατά Θωμά Ευαγγέλιο και μία ανθολογία αρχαίας ελληνικής ερωτικής ποίησης.

Τον συναντήσαμε και είχαμε μια μικρή συζήτηση:

Τι είναι η ποίηση για εσάς;

Ποίηση είναι ο τόπος στον οποίο μεγαλώνω. Είναι αυτό που δίνει νόημα στην πραγματικότητα γύρω μας. Ο ποιητής είναι δημιουργός, υπό την έννοια ότι προετοιμάζει τις αντιλήψεις του αύριο, δημιουργεί νέες νοοτροπίες. Δεν ξέρω ποτέ από πριν τι ποίημα θα γράψω.

Ποια είναι τα θέματα που πραγματεύεστε;

Υπαρξιακές σκέψεις. Ο έρωτας. Τελευταία εστιάζω σε κοινωνικά ζητήματα. Ένας ποιητής επηρεάζεται από αυτά που συμβαίνουν γύρω του.

Τι είναι αυτό που σας εμπνέει για να γράψετε; Ποιες συνθήκες ευνοούν την έμπνευση σας;

Δεν το ξέρω, είναι κάτι που αλλάζει συνεχώς. Θα μπορούσε να είναι μια διαδρομή με λεωφορείο, για παράδειγμα. Καμιά φορά ξυπνάω με ποιήματα και δουλεύω πάνω τους για μέρες. Θυμάμαι ένα πρωί στην Ελλάδα, πριν δύο χρόνια, έκανα jogging και ξαφνικά μου έρχεται έμπνευση. Σταματάω αμέσως, γράφω το ποίημα, και το συνεχίζω την επομένη.

Πώς είναι να γράφει κανείς ποίηση σε ένα πολιτικά τεταμένο περιβάλλον;

Η ποίηση αφορά στη ζωή. Δεν αποφασίζει ο ποιητής τι γράψει, εάν θα γράψει πολιτική ή ερωτική ποίηση για παράδειγμα. Ο ποιητής πρέπει να γράφει ό,τι τον εμπνέει. Ποίημα σχετικά με την πολιτική κατάσταση πρωτοέγραψα πριν δύο μόλις χρόνια. Η ποίηση δεν επηρεάζει καταστάσεις, αλλά τον ψυχισμό των ανθρώπων.

Τι προσφέρουν σε έναν ποιητή μεγάλες διοργανώσεις, όπως το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών;

Διάλογο. Η ποίηση προχωράει με διάλογο, και εννοώ πρώτιστα τον διάλογο ποιητή και κοινού. Αυτός ο διάλογος είναι μια επαφή με την πραγματικότητα. Υπάρχει μια δημοκρατία της ποίησης , η οποία μετακινείται από τόπο σε τόπο.

Ποιο είναι το ποίημα που αγαπάτε περισσότερο;

Αγαπώ πολύ την ποίηση της Σαπφούς, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο ποίημα. Από τα δικά μου, Οι Βάρβαροι, μέρος δεύτερο.

Δυο ποιήματα του Αμιρ Ορ

Οι βάρβαροι (μέρος δεύτερο)

Δεν περιμέναμε μάταια τους βαρβάρους,
δεν είχαμε μάταια συναθροιστεί στην αγορά,
δεν δώρισαν μάταια οι συγκλητικοί τις επίσημες τόγες τους
και πρόβαραν τους λόγους τους για τη συνάντηση.
Δεν γκρεμίσαμε μάταια τους ναούς μας
και νέους αναγείραμε για τους δικούς τους θεούς –
Κάψαμε, όπως άρμοζε, τα βιβλία μας
που τίποτε δεν περιέχουν γι' ανθρώπους σαν κι αυτούς.
Οι βάρβαροι ήρθαν κατά πως πρόβλεψε η προφητεία
και πήραν τα κλειδιά της πόλης απ' το χέρι του βασιλιά.
Όταν έφτασαν όμως φορούσαν ρούχα σαν και τα δικά μας
και τα έθιμά τους ήταν σαν τα έθιμα της χώρας μας.
Κι όταν άρχισαν να μας δίνουν διαταγές στη γλώσσα μας
δεν ξέραμε πια πότε οι βάρβαροι είχαν έρθει.

**

Ένας σπόρος χωμένος στην άμμο περιμένει χρόνια τη βροχή

μτφρ.: Βασίλης Ρούβαλης

Αυτό το ποίημα θα 'ναι ενός άλλου αιώνα, όχι διαφορετικού από τον δικό μας. Αυτό το ποίημα θα μείνει κρυφό, με σιγουριά, κάτω από σωρούς λέξεων ώσπου,

ανάμεσα στα τελευταία ρινίσματα άμμου της κλεψύδρας,

σαν βαπόρι μέσα σε γυάλινο μπουκάλι, θα φανερωθεί. Αυτό το ποίημα

που θα μιλάει για την αθωότητα. Και οι απλοί άνθρωποι, που φαίνονται

ξεσηκωμένοι από τη αλληλουχία των γεγονότων, σαν αργοπορημένοι θεοί,

θα το ακούσουν χωρίς να σημαίνει τίποτε επειδή δεν ήταν εκεί προηγουμένως,

σηκώνοντας την πλάτη τους όπως τα φίδια

μέσα στα πεταμένα παλιοπράγματα, και δεν θα υπάρξει κάτι αλλού

για να βιαστούν, και δεν θα έχει κάποιο τέλος

διαφορετικό από την αρχή του. Δεν θα είναι πλούσιο

μα ούτε και φτωχό. Δεν θα πειράζουν πια οι ατέλειωτες υποσχέσεις

στην πράξη αυτά που πρεσβεύει

και δεν θα μειώνει ή υπερβάλλει εαυτόν από εδώ κι από εκεί.

Αυτό το ποίημα, αν απευθύνεται προς εσένα, γυναίκα, ποτέ δεν θα σ' αποκαλέσει

muse babe, κι ούτε θα κοιμηθεί μαζί σου σαν τους προγόνους του;

Ή αν σ' εσένα, άνδρα, δεν θα υποκύψει, ούτε θα σκοτώσει, δεν θα βάλει πούδρα

και δεν θ' αφαιρέσει τις λέξεις και τη σάρκα του, και δεν έχει δεν έχει –

τι; Μάλλον τώρα θα τ' ονομάσω, το κακό ποίημα

του αιώνα: εδώ, ασθενικό, με τέτοια υγεία ώστε μόλις να σέρνεται

στα κακώς κείμενα των σύγχρονων ιδεών

ή στέκεται ακίνητο για να επιδείξει τα χαρτιά του και μετράει τ' ασήμαντα

στο αριθμητήριο. Η απογραφή: λουλούδια και συνδετήρες,

σώματα (ναι, δίχως ανησυχία), ψηλά ποτήρια. Μετά συνδετήρες –

επίσης πεταλούδες και πολλά χνάρια κι άλλα καρφιά και ράφια

για τις διαφωνίες της επίσιμης κριτικής, και ακόμη για χαζολόγημα, οδούς

αντί οδόντος, με τα χαοτικά χαμόγελα ενός χαμαιλέοντα που αγνοεί εντελώς

τα χρώματά του ώσπου να καταλήξει παραβολή. Ή με ακατανόητη ηρεμία

να δοκιμάζεις μ' αλλουνού την τύχη σε παιχνίδια του, προς και από

χωρίς άλλο σκοπό εκτός από, ας πούμε,

κάπως αστεία το μήκος μιας γραμμής. Ρίξε πορτοκαλί στο μπλε

του βραδινού ουρανού: τώρα, βάλε ένα μικρό σύννεφο. Αναρριχήσου,

κοίταξε προς τα κάτω: θάλασσα από θάλασσα, άμμος από άμμο.

Ή δάχτυλα. Δέκα σκουλήκια κολλημένα μεταξύ τους

κινούνται με ανεξήγητη χάρη. Τώρα περικυκλώνουν

μια σφαίρα ελλειπτική, θαυμάσια, σαρκώδη, περαιτέρω

μπορείς να πεις μια λέξη (πρόκειται για φρούτο, λέγεται

ροδάκινο). Κι αυτές οι λέξεις η γεύση τους είναι γεμάτη από τη γεύση

της ύπαρξης, μιας νότας που συνοδεύει το βλέμμα με δέος

κι όχι μ' ένα υπόκωφο ντιν. Κι αυτό είναι το ποίημα:

τραγουδάει, ας πούμε, την πίσσα που γέμισε το πόδι σου στην παραλία,

τα πλαστικά μπουκάλια, τις ίδιες τις λέξεις του. Ό,τι βλέπει

είναι άσπρο και μαύρο, διάφανο ή γεμάτο κόκκους.

Δεν είναι λιγότερο γυμνό απ' εσένα. Κι ούτε πιο πολύ. Μόνο μ' αυτή την ακρίβεια

που δεν έχει όρια εκτός από τις καμπύλες μιας πόρνης,

ένα βάζο με κυκλάμινα ή μια τρίχα σε μια κρεμάστρα μπάνιου.

Εδώ τα πλάσματα δεν θέλουν να ξέρουν. Εκεί

τα πλάσματα θέλοντας μόνον αυτό, αποτελούν, προς το παρόν, την πιθανότητα

να γίνουν πλάσματα του εδώ, να γίνουν αρχαία

τέτοια που δεν έχουν άλλο να πουν από εμένα, εμένα χωρίς όρια

χωρίς εσένα. Ένα σκυλί ξαπλώνει στο σκαλοπάτι

στον απογευματινό ήλιο και δεν ξεχωρίζει τον εαυτό του από τις μύγες.

*****

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT
Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Ας μην αφήνουμε τον Θεό στους πιστούς» 

Βιβλίο / Μπενχαμίν Λαμπατούτ: «Αν αξίζει ένα πράγμα στη ζωή, αυτό είναι η ομορφιά»

Εν όψει της εμφάνισής του στη Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, στις 21 Μαΐου, ο Λατινοαμερικανός συγγραφέας-φαινόμενο Μπενχαμίν Λαμπατούτ μιλά στη LiFO για τον ρόλο της τρέλας στη συγγραφή, τη σχέση επιστήμης και λογοτεχνίας και το μεγαλείο της ήττας – και δηλώνει ακόμα φανατικός κηπουρός και εραστής της φύσης.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Το πίσω ράφι/ Άντονι Μπέρτζες: «Έρνεστ Χέμινγουεϊ»

Το Πίσω Ράφι / Ο Χέμινγουεϊ ήταν ένας φωνακλάς νταής αλλά κι ένας σπουδαίος συγγραφέας του 20ού αιώνα

Η βιογραφία «Έρνεστ Χέμινγουεϊ - Μια ζωή σαν μυθοπλασία» του Βρετανού συγγραφέα Άντονι Μπέρτζες αποτυπώνει όχι μόνο την έντονη και περιπετειώδη ζωή του κορυφαίου Αμερικανού ομοτέχνου του αλλά και όλο το εύρος της αντιφατικής προσωπικότητάς του.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
21η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Βιβλίο / 21η ΔΕΒΘ: Εξωστρέφεια και καλύτερη οργάνωση αλλά μένουν ακόμα πολλά να γίνουν

Απολογισμός της 21ης ΔΕΒΘ που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά υπό την αιγίδα του νεοσύστατου ΕΛΙΒΙΠ. Σε ποιο βαθμό πέτυχε τους στόχους της και ποια στοιχήματα μένει ακόμα να κερδίσει;
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Η ποίηση όχι μόνο αλλάζει τον κόσμο, τον δημιουργεί» ​​​​​​/Μια νέα ανθολογία ελληνικής queer ποίησης μόλις κυκλοφόρησε στα ισπανικά /11 Έλληνες ποιητές σε μια νέα ισπανική queer ανθολογία /Queer ελληνική ποίηση σε μια νέα δίγλωσση ισπανική ανθολογία

Βιβλίο / Μια Ισπανίδα καθηγήτρια μεταφράζει ελληνική queer ποίηση

Η María López Villalba, καθηγήτρια Νέων Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Μάλαγα, μετέφρασε 11 ελληνικά ποιήματα, σε μια πρόσφατη ανθολογία που προσφέρει στο ισπανόφωνο κοινό την ευκαιρία να γνωρίσει τη σύγχρονη ελληνική queer –και όχι μόνο– ποίηση.
M. HULOT
«Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Βιντσέντζο Λατρόνικο / «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι»

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.
M. HULOT
Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Ηχητικά Άρθρα / Μεσσαλίνα: Ακόλαστη μέγαιρα ή πολύ έξυπνη για την εποχή της;

Το όνομά της έχει συνδεθεί με την εικόνα μιας αδίστακτης, σεξουαλικά ακόρεστης και επικίνδυνης γυναίκας. Ένα νέο βιβλίο, όμως, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή τη στερεοτυπική αφήγηση και να φωτίσει μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Rene Karabash

Βιβλίο / Rene Karabash: «Θέλω πίσω τη γυναικεία δύναμη που μου στέρησαν οι άνδρες»

Η Βουλγάρα συγγραφέας Rene Karabash μιλά για το μυθιστόρημά της «Ορκισμένη», που τιμήθηκε με το βραβείο Ελίας Κανέτι, και στο οποίο εστιάζει στην ιστορία των «ορκισμένων παρθένων» γυναικών των Βαλκανίων που επέλεξαν να ζήσουν ως άνδρες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ