Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks Facebook Twitter
«Πρέπει να αισθάνεσαι ότι ακούς κάτι τωρινό, άσχετα αν χρησιμοποιείς σύγχρονη μουσική ή παλιότερα tracks… πρέπει να σε “πιάνει”, να μην ακούγεται παλιακό. Όπως όταν ακούς ένα μουσικό κομμάτι σε ταινίες του Ταραντίνο ή στην τηλεόραση και σκέφτεσαι, θεέ μου, πόσο cool.
0

Αντί για ένα διακοσμητικό λεύκωμα μόδας με ιλουστρασιόν εικόνες, ο μέγας μάγιστρος του ήχου σε όλα τα κορυφαία fashion shows, Michel Gaubert, παρήγαγε ένα πυκνογραμμένο χρονικό 306 σελίδων (για την ώρα μόνο στα γαλλικά) με τα greatest hits της ζωής του, που, καθώς τα αναπολεί, τα επανεκτιμά και τα «μιξάρει» με τη σοφία της εμπειρίας του. Η έκδοση παρουσιάστηκε πριν από λίγες μέρες στο 7L, το μυθικό βιβλιοπωλείο του Karl Lagerfeld στην Αριστερή Όχθη, όπου ο Gaubert υπέγραψε αφιερώσεις για φίλους όπως ο Rick Owens, η Martine Sitbon και η Carine Roitfeld

Η ιδέα του βιβλίου προήλθε από τις εκδόσεις Fayard. Την αποδέχθηκε χωρίς να το πολυσκεφτεί, μετά αισθάνθηκε ότι δεν τον αφορά, αλλά οι φίλοι του τον παρότρυναν να το αποφασίσει, κάποιοι μάλιστα −η Jennifer Murzeau και ο Joseph Ghosn− τον βοήθησαν να το διαμορφώσει. «Αυτό το βιβλίο έμοιαζε με επίσκεψη σε ψυχολόγο. Ήθελα να μοιραστώ με τον κόσμο το πόσο περίπλοκο είναι αυτό που κάνω. Δεν βάζω απλώς έναν δίσκο να παίζει… το κουβάρι ξετυλίγεται προς τα πίσω, στον τρόπο που μεγάλωσα και έζησα», είπε στο «Another Magazine», εξηγώντας ότι στα κείμενά του αποκαλύπτει τον τρόπο που σκέφτεται, μαζί με ένα σωρό μυστικά του επαγγέλματος και άλλο τόσο ανεκδοτολογικό υλικό από την πιάτσα της μόδας. 

Ο Gaubert ζούσε πάντα με τη μουσική 

Από τα τέλη του ’70 κι ως το 1995, απέκτησε εμπειρία σε ένα ανεξάρτητο δισκάδικο του Σανζ Ελιζέ, το Champs Disques, ενώ παράλληλα έπαιζε μουσική σε πάρτι στο Le Palace, το στέκι που σύχναζαν τότε ο Μιγκλέρ, ο Μοντανά κι ο Kenzo. «Από τη μια ήταν το χάος, η σκοτεινιά, φίλοι που χάνονταν κάθε μέρα από AIDS. Από τη άλλη η μόδα, υπερβολική, φανταχτερή και γενναία», σχολιάζει ο συγγραφέας αυτής της ανορθόδοξης βιογραφίας που προσπαθεί «να καταγράψει την ιστορία και να φανερώσει μια στιγμή», κάτι που ο ίδιος πάντα επιδιώκει στη δουλειά του. «Δεν νοσταλγώ εκείνες τις μέρες, όσο κι αν πέρασα καλά. Χωρίς internet και κινητά, η αίσθηση του χρόνου ήταν διαφορετική, η πίεση ήταν λιγότερη», εξομολογήθηκε πρόσφατα. «Είχαμε περισσότερο χρόνο να πάμε ένα σινεμά, σε ένα κλαμπ, να διασκεδάσουμε, να αφεθούμε… τα shows ήταν λίγα, το πολύ 30, άρα η πληροφορία δεν μας έπνιγε», λέει αναφερόμενος στα τέλη των ’80s. 

Στη συνεργασία του με τους designers, τα έχει δει όλα. Ο Karl μπορεί να άλλαζε τα πάντα 3-4 μέρες πριν την επίδειξη, το ίδιο και η Phoebe Philo στη Celine, που ζητούσε να δοκιμάσουν διαφορετικές παραλλαγές. Ο Raf Simons ήταν σταθερός, κι ο Ghesquière o πιο οργανωμένος. 

Εκείνη την περίοδο, ο δρόμος του διασταυρώθηκε με εκείνον του Lagerfeld (φανατικού αγοραστή βινυλίων), ο οποίος του έδωσε την πρώτη του επαγγελματική ευκαιρία, το 1989. Έκτοτε δούλευαν μαζί σταθερά, με κορυφαίες στιγμές της συνεργασίας τους το ντεφιλέ στο Σινικό Τείχος (2007) και το καλοκαιρινό show για τη Chanel (2011) με ζωντανή ορχήστρα 80 ατόμων.

Remixed
Το εξώφυλλο του Remixed

Μεγαλωμένος στο Bougival, κοντά στις Βερσαλλίες, με έναν πατέρα που λάτρευε τον Σερζ Γκενσμπούρ και την Billie Holiday, o Gaubert περνούσε όλα τα κυριακάτικα μεσημέρια κολλημένος στην τηλεόραση, παρακολουθώντας το «Dim, Dam, Dom», ένα πρόγραμμα που αναμείγνυε μόδα, μουσική και σινεμά, με πρωταγωνιστές τους ίδιους τους καλλιτέχνες… τον William Klein, την Μπαρντό, τη Ρόμι Σνάιντερ. Είχε αδυναμία στη γαλλική ποπ, αλλά εξιταριζόταν και με πιο πειραματικά ακούσματα, όπως η ηλεκτρονική μουσική του Πιερ Ανρί στις χορογραφίες του Μορίς Μπεζάρ, στις αρχές του ’70. 

Αργότερα, στα φοιτητικά του χρόνια, άκουγε Moody Blues και James Brown ή Led Zeppelin. Ως μεγάλες του επιρροές σε διαφορετικές φάσεις της καριέρας τους αναφέρει τους Daft Punk, τους Aphex Twin και τους New Order, ενώ από τις πρώτες του «επιφοιτήσεις» στη μόδα υπήρξαν ο Yamamoto (που σχεδίαζε πολλά από τα κοστούμια του David Bowie) και ο Antony Price, που έντυνε τον Bryan Ferry και τον Brian Eno

The Man Behind The Music: Michel Gaubert for LOEWE SS18 Fashion Show

«Μου άρεσε να πηγαίνω στο Λονδίνο, για να περνάω χρόνο στα δισκάδικα, αλλά και να χαζεύω μόδα στην King’s Road και στο κατάστημα του Price», έχει δηλώσει. O Price υπήρξε ένας σχεδιαστής γνωστός περισσότερο στους μουσικόφιλους − στην 50χρονη καριέρα του παρουσίασε μόλις 6 επιδείξεις, αλλά συνέδεσε το όνομά του με τους Roxy Music ως image maker, επινοώντας, ουσιαστικά, το glam rock, ένα στυλ που αναμιγνύει το παρελθόν με το μέλλον, το αρσενικό με το θηλυκό, το πραγματικό με το κατασκευασμένο, με μπόλικη λάμψη και πολυεστερικά λαμέ. To 1998, μάλιστα, μετά τον θάνατο του Gianni Versace, θεωρείτο ο επικρατέστερος να τον διαδεχτεί… 

Γοητευμένος από το πώς οι μουσικοί επικοινωνούσαν με το κοινό τους χρησιμοποιώντας τα ρούχα και το στυλ, ο Gaubert συνέδεσε άρρηκτα τους δυο κόσμους, κι άρχισε να τους ενώνει με τον τρόπο του. «Από νωρίς κατάλαβα πως ήταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον – η εικόνα και ο ήχος έπρεπε να είναι ένα», δήλωσε στο «WWD». «Το ντύσιμο είναι ένα φοβερό μέσο αυτoεπιβεβαίωσης και, ως ένα σημείο, χειραφέτησης», πρόσθεσε. «Το ίδιο κι η μουσική», αναφέρει στο κεφάλαιο «London Calling». Σε άλλο σημείο αναφέρει πόσο άλλαξε η δουλειά του με τον ερχομό των νομαδικών επιδείξεων και την καθιέρωση των ζωντανών ερμηνειών στη διάρκεια ενός show, αντί της μουσικής «σε κονσέρβα».

CHANEL - Paris Spring Summer 2011 - Fashion Channel

Στη συνεργασία του με τους designers, τα έχει δει όλα. Ο Karl μπορεί να άλλαζε τα πάντα 3-4 μέρες πριν την επίδειξη, το ίδιο και η Phoebe Philo στη Celine, που ζητούσε να δοκιμάσουν διαφορετικές παραλλαγές. Ο Raf Simons ήταν σταθερός, κι ο Ghesquière o πιο οργανωμένος. Στο βιβλίο εξιστορεί όλες τις προκλήσεις του επαγγέλματος που μοιάζει να τις απολαμβάνει, όπως, ας πούμε, ένα brief που του έδωσε κάποτε ο μόλις διορισθείς καλλιτεχνικός διευθυντής του Dior, Jonathan Anderson: «Μουσική με μεταβλητή γεωμετρία και συμμετρική κακοφωνία». 

«Σας πιέζουν να είναι η μουσική σύγχρονη;», αναρωτήθηκε ο Derek Blasberg σε συνέντευξή του με τον Gaubert που δημοσιεύτηκε στην τετραμηνιαία έκθεση της Gagosian. «Πρέπει να αισθάνεσαι ότι ακούς κάτι τωρινό, άσχετα αν χρησιμοποιείς σύγχρονη μουσική ή παλιότερα tracks… πρέπει να σε “πιάνει”, να μην ακούγεται παλιακό. Όπως όταν ακούς ένα μουσικό κομμάτι σε ταινίες του Ταραντίνο ή στην τηλεόραση και σκέφτεσαι, θεέ μου, πόσο cool. Σκεφτείτε το τραγούδι της Kate Bush στο “Stranger Things”, ένα κομμάτι 45ετίας, που ο κόσμος κόλλησε μαζί του, ή το ντουέτο των Milli Vanilli στο ντοκιμαντέρ “The Menendez Brothers”. Η μουσική δεν παλιώνει με τον ίδιο τρόπο που γερνούν οι εικόνες».

Επόμενη «αποστολή» του Gaubert, εκτός από το cruise show της Chanel, είναι ένα coffee table book που θα συνοδεύεται από QR codes ή βινύλιο, ώστε να ακούει κανείς τη μουσική, και μια μετάφραση του βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε στα αγγλικά, το φθινόπωρο που μας έρχεται.

Balenciaga spring/summer 2001

Great Wall of China Fashion Show Footage

Βιβλίο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

milan_design_week

Design / Milan Design Week: Η εβδομάδα-υπερπαραγωγή δείχνει το μέλλον

Τεχνικές και τεχνολογία, ιστορικό design και πειραματισμοί, αρχιτεκτονική και διακόσμηση, υλικότητα και πνευματικοί στοχασμοί: αυτά είναι τα highlights της εβδομάδας design του Μιλάνου, που προτείνει τη σκηνογραφία της ζωής μας.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Helmut Lang: What remains behind

Εικαστικά / Helmut Lang: Από το θρυλικό rubber dress στα πρωτόγονα γλυπτά του

Ο καλλιτέχνης και πρώην σχεδιαστής μόδας διατηρεί την προσήλωσή του στα υλικά και παρουσιάζει γλυπτά που θίγουν τη διαρκή εμμονή του με το θέμα της μνήμης, σε ένα σπίτι-σύμβολο του μοντερνισμού στο Λος Άντζελες.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής και της επιτυχίας της»

Βιβλίο / Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής της»

Από τη Βαβυλώνα ως την Αθήνα, ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας βλέπει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, όπου η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και όχι από τα κτίρια – με δημόσιες διεκδικήσεις και αντιστάσεις στο gentrification.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ