Μισός αιώνας άσματα

Μισός αιώνας άσματα Facebook Twitter
0

1. Γυμνός και μεθυσμένος. Μετρήσαμε, και εξακολουθούμε να μετράμε, τη ζωή μας με κοπέλες, με φίλους, με βιβλία, με ταινίες, με τραγούδια. Ιδίως τα τραγούδια, όπως οι γεύσεις και οι μυρωδιές, μένουν στη μνήμη και επανέρχονται διαρκώς, εκεί που δεν το περιμένεις, στα πιο απίθανα μέρη σαν είσαι, στις πιο απροσδόκητες στιγμές σου. Τα λόγια τα πιο τραγουδισμένα, από μένα και το εκάστοτε περιβάλλον μου, ανήκουν, τέσσερις δεκαετίες τώρα, σε δύο πείσμονες και survivals δημιουργούς: ο ένας είναι ο Διονύσης Σαββόπουλος, το διαρκές και διακαές αίνιγμα, ο άνθρωπος που μας άνοιξε όλους τους ορίζοντες στην εφηβεία μας. Ο άλλος, επίσης από την εφηβεία ίσαμε τώρα, είναι ο Μάνος Ελευθερίου: ένας φιλόσοφος διά των στίχων, ένας στοχαστής ακριβείας, ο Βίτγκενσταϊν της διαλεκτικής ομιλώ/σιωπώ, λόγια/νεύματα. Έχω μάρτυρες: όλο το 2003, επί μέρες και νύχτες, εβδομάδες και μήνες, σ' ένα σπίτι/χάνι στην πλατεία Παπαδιαμάντη, ώρες ολόκληρες άκουγα και τραγουδούσα ξανά και ξανά τον «Άμλετ της Σελήνης», ένα ποίημα/άσμα/χρονικό/ελεγείο για τον Γιώργο Χειμωνά, που, με τον πάντα μυστηριώδη ευπρόσδεκτο τρόπο της Τέχνης, με αφορούσε άμεσα και βαθύτατα προσωπικά. Η φωνή μου βράχνιαζε. Για ανάπαυλα έβαζα κι άκουγα το «Don'tdoit» με τους Band. Αλλά δέσποζε, επιβαλλόταν, κυριαρχούσε, παντοδύναμα, ο «Άμλετ της Σελήνης». Έχω μάρτυρες.

2. «Ο Άμλετ της Σελήνης»: Ξεγέλασες τους ουρανούς με ξόρκια –μαύρη φλόγα– / πως η ζωή χαρίζεται χωρίς ν' ανατραπεί./ Κι όλα τα λόγια των τρελών που ήταν δικά μας λόγια / τα μάγευες με φάρμακα στην άσωτη σιωπή.// Πενθούσες με τους έρωτες γυμνός και μεθυσμένος / γιατί με τους αθάνατους είχες λογαριασμούς./ Τις άριες μιας όπερας τραύλιζες νικημένος,/ μιας επαρχίας μαθητής μπροστά σε δυο χρησμούς.// Τι ζήλεψες, τι τα 'θελες τα ένδοξα Παρίσια;/ Έτσι κι αλλιώς, ο κόσμος πια παντού είναι τεκές./ Διεκδικούσες θαύματα που δίνουν τα χασίσια/ και παραισθήσεις όσων ζουν μέσα στις φυλακές.// Και μια βραδιά που ντύθηκες ο Άμλετ της Σελήνης / έσβησες μ' ένα φύσημα τα φώτα της σκηνής./ Και μονολόγους άρχισες κι αινίγματα να λύνεις / μιας τέχνης και μιας εποχής παλιάς και σκοτεινής.

3. Της αγάπης λόγια φυλαχτό. Μπουσουλάμε στη Μεταπολίτευση.Οι τοίχοι έχουν συνθήματα, ενίοτε αινιγματικά: «Χάσαμε τη θεία. Στοπ». Ήταν το έργο –θρυλικό πια– του Διαλεγμένου. Λίγο μετά, όλη η Κυψέλη διαβάζει το γκράφιτι «Τροπάρια για Φονιάδες». Αρχικά δεν ξέρουμε περί τίνος πρόκειται. Μετά, μαθαίνουμε. Ακούμε. Έχω μάρτυρες. Ακούμε και τραγουδάμε. Όλοι μαζί. Με προεξάρχοντα τον Άγγελο Σφακιανάκη που ιδρύει εκείνη την εποχή την Οπισθοδρομική Κομπανία, ενώ τα πρωινά δουλεύει βενζινάς, μεροκάματο από τις πέντε το πρωί. Τρέχουμε, ξανά και ξανά, κι ακούμε τον Μεράντζα, στην Πλάκα. Όρθιος, στητός, ντυμένος Τσε, ωραίος, βραχνά αισθαντικός. Αγοράζει ένας από εμάς τον δίσκο, τον ακούμε όλοι, μαζί, όπως πάντα τότε: όλοι, μαζί. Κανένας δεν άκουγε τραγούδια μόνος. Και κανείς δεν άκουγε τραγούδια μόνο: τραγουδούσε κιόλας τα τραγούδια, μαζί με τους άλλους, με τους φίλους και με τις κοπέλες. Όλος ο δίσκος να είναι αλλεπάλληλες συγκινήσεις. Και αφορμές για κουβέντες και διαβάσματα. Ρόζα Λούξεμπουργκ, Νίκος Πλουμπίδης, Τσε Γκεβάρα, Κώστας Μίχος. Μαθαίνουμε και άδουμε. Όλοι μαζί, κι όχι ο καθένας στο αυτιστικό του σκάφανδρο. Έχω μάρτυρες.

4. «Η δίκοπη ζωή». Απ' το κακό κι απ' τ' άδικο διωγμένο / κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή / σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο / να σ' έχει ο Κάτω Κόσμος ξεγραμμένο / κι ο Πάνω Κόσμος να 'ναι οι τροχοί / που σ' έχουν στα στενά κυνηγημένο.// Και πήρες του καιρού τ' αλφαβητάρι // και της αγάπης λόγια φυλαχτό / για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι / και πήρες την ελπίδα και τη χάρη / ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό / με την ελπίδα μόνο και τη χάρη.// Μα πώς να μην ξεχάσεις την αυλή σου / και την παλιά τη γνώμη καθενός,/ όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου / να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου / και να 'σαι το πουλί κι ο κυνηγός / στις μαύρες λαγκαδιές του Παραδείσου.

5. «Ρημαγμένοι Κήποι». Το άφησα για το τέλος. Αλλά είναι η αρχή. Είναι το πρώτο τραγούδι του Μάνου Ελευθερίου. Μισόν αιώνα πριν. Το 1963. Μουσική: Χρήστος Λεοντής. Ακούστε: Το σπίτι γέμισε με λύπη / και με σταχτή πικρό καπνό./ Φεύγεις και ρήμαξαν οι κήποι / χωρίς γαλάζιο ουρανό.// Το σπίτι γέμισε με νύχτα / κι απ' τον βοριά κι απ' τον νοτιά./ Ποιος θα σηκώσει απ' την καρδιά μου / ετούτη την πικρή φωτιά;// Το σπίτι γέμισε μ' αστέρια / και με τ' Αυγούστου τα πουλιά./ Ρίζωσε η λύπη στ' άδεια χέρια./ Νεκρό ποτάμι τα φιλιά.

www.radiobookspotting.blogspot.gr/

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής και της επιτυχίας της»

Βιβλίο / Μπεν Γουίλσον: «Η χαοτική εικόνα της Αθήνας είναι το μυστικό της αντοχής της»

Από τη Βαβυλώνα ως την Αθήνα, ο διάσημος ιστορικός και συγγραφέας βλέπει τις πόλεις ως ζωντανούς οργανισμούς, όπου η ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους και όχι από τα κτίρια – με δημόσιες διεκδικήσεις και αντιστάσεις στο gentrification.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
10 βιβλία που διαπνέονται από 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Βιβλίο / 10 βιβλία για 10 ελληνικά νησιά και τόπους - από τις Σπέτσες και την Άνδρο ως την Κρήτη και τη Μύκονο

Δεν είναι λίγα τα βιβλία που ξεδίπλωσαν και ενίοτε αποθέωσαν κρυφές ή φανερές μεριές της Ελλάδας και κατέληξαν να γίνουν συνώνυμα συγκεκριμένων τόπων. Από τις ονειρικές, σχεδόν ψυχεδελικές Σπέτσες στον Μάγο του Φόουλς μέχρι τη Μάνη του Φέρμορ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ / Ocean Vuong: «Πίσω από τη βιτρίνα της χιπστεριάς κρύβεται ο φόβος»

Ο Αυτοκράτορας της Χαράς είναι ένα λογοτεχνικό επίτευγμα. Ένα μεγάλο μυθιστόρημα με ιστορίες απλών ανθρώπων που τις σχέσεις τους ορίζουν η καλοσύνη και η αλληλεγγύη. Με αφορμή την κυκλοφορία του, ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς της γενιάς του μιλάει για τη λογοτεχνία, τους ήρωές του, την queer ταυτότητα και την κατάσταση όπως διαμορφώνεται στην Αμερική του Τραμπ σε μια συνέντευξη-ποταμό.
M. HULOT
Η Λυδία Κονιόρδου διαβάζει τον μονόλογο της Λούλας Αναγνωστάκη «Ο oυρανός κατακόκκινος»

Lifo Videos / «Ιδού εγώ»: Η Λυδία Κονιόρδου ερμηνεύει το «Ουρανός Κατακόκκινος» της Λούλας Αναγνωστάκη στο LIFO.gr

O απολογισμός ζωής μιας γυναίκας που βλέπει γύρω της τον κόσμο να διαλύεται, η προσωπική εμπλοκή στη συλλογική μνήμη, μια ποιητική εκδοχή της δυστυχίας που γεννά η σύγχρονη πραγματικότητα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Βιβλίο / Φεστιβάλ Βιβλίου Χανίων: Τόπος συνάντησης για τη λογοτεχνία και τις ιδέες

Με ένα πλούσιο πρόγραμμα με καλεσμένους από 16 χώρες και τιμώμενο πρόσωπο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, το φετινό φεστιβάλ σημείωσε τη μεγαλύτερη προσέλευση στην ιστορία του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

The Review / Γιατί μας γοητεύει ακόμα ο «Καβγατζής της Βρέστης»;

Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου, με αφορμή τη νέα έκδοση του έργου του Ζαν Ζενέ, εξετάζουν τους λόγους που μπορεί να μας αφορά ακόμα και σήμερα το θρυλικό βιβλίο του 1945. ― ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟΛΜΗΡΗ ΓΛΩΣΣΑ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM