Μία άγνωστη αλληλογραφία του ποιητή Νίκου Σπάνια, και ο μοναδικός δίσκος που βγήκε ποτέ με μελοποιήσεις ποιημάτων του

Μία άγνωστη αλληλογραφία του ποιητή Νίκου Σπάνια, και ο μοναδικός δίσκος που βγήκε ποτέ με μελοποιήσεις ποιημάτων του Facebook Twitter
0

Μία άγνωστη αλληλογραφία του ποιητή Νίκου Σπάνια, και ο μοναδικός δίσκος που βγήκε ποτέ με μελοποιήσεις ποιημάτων του Facebook Twitter

 

Πιστεύω πως ό,τι πιο πλήρες θέλει να αναζητήσει κανείς στο διαδίκτυο για την περίπτωση του ποιητή Νίκου Σπάνια, θα το βρει στο LIFO.gr, εδώ και εδώ από τον Φώντα Τρούσα. Στο αφιέρωμα αυτό που κλείνει μία τριλογία άρθρων για τον Σπάνια - μακάρι φυσικά να ανασυρθούν και άλλα ντοκουμέντα - θα δούμε μία άγνωστη αλληλογραφία του με τη συγγραφέα Τούλα Μπούτου, αλλά και τον μοναδικό δίσκο που κυκλοφόρησε ποτέ με μελοποιήσεις ποιημάτων του από τη συνθέτρια Ιωάννα Λιβάνη.

 

Τα γράμματα του Σπάνια στην Τούλα Μπούτου, καθώς και τα αποκόμματα της εφημερίδας "Εθνικός Κήρυκας" με την κριτική του σε δύο βιβλία της, τα ανακάλυψα πρόσφατα στο αρχείο της συγγραφέως. Έρχονται όλα από τα τέλη της δεκαετίας του 1980, τότε που ο Σπάνιας είχε καλά εδραιωμένη τη θέση του ως πολιτιστικός παράγοντας μεταξύ των Ελλήνων της ομογένειας: Μόνιμος αρθρογράφος - κριτικός τέχνης στον "Εθνικό Κήρυκα", αλλά και ραδιοφωνικός παραγωγός με μία σημαντική και συγκινητική, όπως φαίνεται, εκούσια "αποστολή": Την προβολή λογοτεχνών συμπατριωτών του, ποιητών και συγγραφέων, που θα χαρακτηρίζονταν ήσσονος σημασίας ή, πολύ απλά, άγνωστοι. Και οι δύο αυτοί χαρακτηρισμοί δεν χρησιμοποιούνται καθόλου μειωτικά, αν και αντανακλούν την πραγματικότητα. Ο Σπάνιας εν ολίγοις αδιαφορούσε για τους εκπροσώπους της λογοτεχνικής καθεστηκυίας τάξης στη χώρα του και αναζητούσε τους δημιουργούς εκείνους που διεκδικούσαν τη δική τους θέση στα νεοελληνικά γράμματα. Είναι πολύ πιθανό με μία ψυχαναλυτική προσέγγιση επί του ποδός, που επιχειρώ τούτη τη στιγμή, ο Σπάνιας να έβλεπε στο έργο και κατά συνέπεια στα πρόσωπα αυτών των λογοτεχνών, τη δική του, την αγνοημένη από την καθεστηκυία τάξη, που λέγαμε πριν, ποιητική υπόσταση.

 

Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, η συγγραφέας ειδοποιήθηκε για μία μεγάλη δημοσίευση που της έγινε στην εφημερίδα "Εθνικός Κήρυκας" της Νέας Υόρκης με μία θερμή κριτική από τον Νίκο Σπάνια. Ίσαμε τότε η Μπούτου δε γνώριζε καν το όνομα του ποιητή.

 

Η συλλογή διηγημάτων "Το ρετιρέ" της Τούλας Μπούτου κυκλοφόρησε το 1987 από τις εκδόσεις Θουκυδίδης (έχει κλείσει ο εκδοτικός οίκος), ενώ επανεκδόθηκε πρόσφατα με αφορμή τη φεστιβαλική προβολή της μικρού μήκους ταινίας ''Γράμματα στη Γερμανία'' του γράφοντα. Λογικό αφού το σενάριο υπόγραφε η ίδια η Μπούτου ως κινηματογραφική μεταφορά ενός από τα διηγήματα της συλλογής με τίτλο "Άρνηση". Λίγο καιρό μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, η συγγραφέας ειδοποιήθηκε για μία μεγάλη δημοσίευση που της έγινε στην εφημερίδα "Εθνικός Κήρυκας" της Νέας Υόρκης με μία θερμή κριτική από τον Νίκο Σπάνια. Ίσαμε τότε η Μπούτου δε γνώριζε καν το όνομα του ποιητή. Κι εκείνος, όχι μόνο αφιέρωσε τη στήλη του στο "Ρετιρέ", μαζί με τα Σονέτα του Δημοσθένη Ζαδέ, αλλά βρήκε τη διεύθυνση της και της ταχυδρόμησε το απόκομμα της εφημερίδας! Η Μπούτου απάντησε με μία ευχαριστήρια επιστολή και κάπως έτσι ξεκίνησε η αλληλογραφία τους.

 

Μία άγνωστη αλληλογραφία του ποιητή Νίκου Σπάνια, και ο μοναδικός δίσκος που βγήκε ποτέ με μελοποιήσεις ποιημάτων του Facebook Twitter

 

Στην άνωθεν επιστολή με ημερομηνία 18 Ιου. (Ιουνίου ή Ιουλίου) του 1987, ο Σπάνιας εκφράζει την επιθυμία του στη συγγραφέα να διαβάσει τα διηγήματα της και από το ραδιόφωνο με σκοπό αυτά να φτάσουν σε ένα ακόμη μεγαλύτερο κοινό και σε άλλες πολιτείες της Αμερικής. Θα το κάνει μάλιστα - την ενημερώνει - κατόπιν παρότρυνσης "πολλών φοιτητών και, τέλος πάντων, ανθρώπων των γραμμάτων" (αυτό το "τέλος πάντων" μάλλον υποδηλώνει την απέχθεια του αναρχικού Σπάνια για τους λεγόμενους ''ανθρώπους των γραμμάτων"), ενώ κλείνει, ζητώντας της να του αγοράσει, αν περάσει από το βιβλιοπωλείο "Γνώση", τον "Κορυντόν" του Αντρέ Ζιντ - επρόκειτο για το ανατρεπτικό έργο του Γάλλου κομμουνιστή και αμφιφυλόφιλου Νομπελίστα συγγραφέα που εξήρε τον παιδευτικό χαρακτήρα της παιδεραστίας. Πράγματι, η ραδιοφωνική εκπομπή - αφιέρωμα στο "Ρετιρέ" της Μπούτου γίνεται και προς τα τέλη του 1987 ο ποιητής τηλεγραφεί στη συγγραφέα πως της έχει στείλει ήδη την κασέτα με το ηχογράφημα. Δυστυχώς, όμως, η κασέτα αυτή χάνεται στο... δρόμο κι έτσι στερούμαστε κι εμείς τώρα ένα ηχητικό ντοκουμέντο με τη φωνή και, ενδεχομένως, τις μουσικές επιλογές του παραγωγού Νίκου Σπάνια.

 

Μία άγνωστη αλληλογραφία του ποιητή Νίκου Σπάνια, και ο μοναδικός δίσκος που βγήκε ποτέ με μελοποιήσεις ποιημάτων του Facebook Twitter

 

Στην επιστολή του με ημερομηνία 3 Ιανουαρίου του 1988, ο Σπάνιας αποδίδει την απώλεια της ταχυδρομημένης κασέτας με την εκπομπή στις απεργίες των Αμερικανών ταχυδρομικών υπαλλήλων. Φαίνεται τόσο "εντάξει τύπος" απέναντι στη Μπούτου, αφού της υπόσχεται μία καινούργια εκπομπή με αναγνώσεις διηγημάτων της. Και κλείνει, ενημερώνοντας την για την έκδοση της δικής του ποιητικής συλλογής υπό τον τίτλο "Το μαύρο γάλα της αυγής" από την Οδό Πανός. Αναφερόμενος στον εκδότη του, τον ποιητή - στιχουργό Γιώργο Χρονά, λέει πως τού έχει στείλει αρκετά αντίτυπα του βιβλίου στις ΗΠΑ, δηλώνοντας την επιθυμία του παράλληλα να φτάσει ένα και στα χέρια της Μπούτου για να λάβει την κριτική της.

 

Μία άγνωστη αλληλογραφία του ποιητή Νίκου Σπάνια, και ο μοναδικός δίσκος που βγήκε ποτέ με μελοποιήσεις ποιημάτων του Facebook Twitter

 

Καθ' όλη τη διάρκεια του 1988 η αλληλογραφία των Σπάνια - Μπούτου συνεχίστηκε. Σήμερα βρίσκεται καταχωνιασμένη στο αρχείο της συγγραφέως. Ωστόσο, από ένα νέο απόκομμα του "Εθνικού Κήρυκα" μαθαίνουμε ότι η Μπούτου τού έστειλε κάποια στιγμή το καινούργιο της βιβλίο, το μυθιστόρημα "Στα χρόνια της Καταχνιάς", αποσπώντας και πάλι την πιο θερμή κριτική του πένα. Πέραν των στοιχείων που αποκομίζουμε για τον κριτικό λογοτεχνίας Σπάνια, το συγκεκριμένο απόκομμα παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον, εφόσον περιλαμβάνει και ένα ανέκδοτο, καβαφικού τύπου, ποίημα του με τον τίτλο "Κάτι έτριξε":

 

Κάτι έτριξε μέσα στην κάμαρα μου
δεν ήταν το καθοριστικό τρίξιμο των επίπλων
ήταν ένα τρίξιμο ανεπαίσθητο σχεδόν
όπως το θρόισμα που κάνει η γλαυκή θωριά σου
με κοίταξες όρθος με κείνα τα πρασινωπά σου μάτια
Τα μάτια εξημερωμένου δράκου
Απλώσαμε τα χέρια ή ένιωσα
τη ζεστασιά της σάρκας σου όπως παλιά
Κι ένιωσα τον πυρετό του σώματος μου
να με πετάει σαν άχυρο
σαν πούπουλο
σαν ξερό φύλλο μες τους δρόμους
Ύστερα ανακάθισα
Αυτό το μαρτύριο δεν τελειώνει...

 

Μία άγνωστη αλληλογραφία του ποιητή Νίκου Σπάνια, και ο μοναδικός δίσκος που βγήκε ποτέ με μελοποιήσεις ποιημάτων του Facebook Twitter

 

Κι από τα γράμματα του Νίκου Σπάνια στην Τούλα Μπούτου, ας περάσουμε στα ''Τραγούδια της διασποράς'', έναν δισκογραφημένο κύκλο τραγουδιών της συνθέτριας Ιωάννας Λιβάνη σε ποίηση του Νίκου Σπάνια και του Διονύση Λιβάνη.

 

Τον σπάνιο αυτό δίσκο βινυλίου μού έστειλε πριν λίγο καιρό ο ποιητής από την Ιθάκη και στενός φίλος της Κατερίνας Γώγου, Γιώργος Δάγλας. Μαθαίνω μάλιστα ότι υπάρχει ενδιαφέρον για μία βινυλιακή επανέκδοση του και στη χώρα μας (ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει μόνο στις ΗΠΑ) από μία ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία. Το εύχομαι!

 

"Τα τραγούδια της διασποράς" γράφτηκαν στο στούντιο "Inner Ear" της Νέας Υόρκης το 1987, την ίδια περίοδο που ο ποιητής Νίκος Σπάνιας αλληλογραφούσε με την Τούλα Μπούτου, όπως είδαμε. Περιείχαν δώδεκα τραγούδια σε ποίηση Σπάνια τα έξι της α' πλευράς και σε ποίηση Λιβάνη τα άλλα έξι της β' πλευράς. Το δε εξώφυλλο, πραγματικά πολύ "πανκ" για έντεχνο - λαϊκό δίσκο, ήταν ένα σχέδιο του Κύπριου (υποθέτω) Πολύκαρπου Κυριάκου.

 

Από τη συγγραφέα Τούλα Μπούτου, που γνώριζε την ύπαρξη του δίσκου, πληροφορήθηκα πως ο ποιητής Νίκος Σπάνιας είχε νιώσει μεγάλη ικανοποίηση αφού κάποιος συνθέτης μελοποίησε επιτέλους και δικά του ποιήματα.

 

Τα ονόματα της συνθέτριας Ιωάννας Λιβάνη και του ποιητή - στιχουργού Διονύση Λιβάνη, που προφανώς θα συγγενεύουν μεταξύ τους, μού ήταν και είναι τελείως άγνωστα. Έλληνες καλλιτέχνες της ομογένειας, για τους οποίους δεν υπάρχει τίποτα στο διαδίκτυο. Το όλο ακρόαμα, παρ' όλα αυτά, τους δικαιώνει και θα επεκταθώ παρακάτω επ' αυτού.

 

Αντιθέτως, δε συμβαίνει το ίδιο με τα ονόματα των ερμηνευτών: Με εξαίρεση αυτό της Έφης Καραμαλή, που ερμηνεύει δύο τραγούδια, ο Γρηγόρης Μανινάκης και η Νικαίτη Κοντούρη, οι οποίοι αποδίδουν τα υπόλοιπα δέκα (εφτά ο πρώτος και τρία η δεύτερη) θεωρούνται σημαντικοί ερμηνευτές στο τραγούδι και στο θέατρο αντιστοίχως: Ο μεν Μανινάκης συμμετείχε στο περίφημο σχήμα Cafe Aman Amerika και είχε τραγουδήσει στα μέσα των 90s το διεθνές σουξέ "Γιατί γλυκό μου sweetheart", η δε Κοντούρη, αφού σπούδασε μουσική και σκηνοθεσία θεάτρου και κινηματογράφου στις ΗΠΑ, τα τελευταία χρόνια διδάσκει στη δραματική σχολή "Γιώργου Θεοδοσιάδη" στην Αθήνα. Όσο για τους υπόλοιπους συντελεστές, στα credits στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ, συναντάμε και πάλι άγνωστα ονόματα Ελλήνων μουσικών της ομογένειας: Ο Γιώργος Βλήσμας ή Βλησμάς στις ενορχηστρώσεις, το πιάνο και το συνθεσάιζερ δίπλα στη συνθέτρια Ιωάννα Λιβάνη, αλλά και σε όλα τα λαϊκά όργανα (μπουζούκι, μπαγλαμάς, τζουράς), ο Λάκης Χατζηδημητρίου στα κρουστά, ο Αλέκος Πάντζος στο μπάσο και ο Νίκος Ζέρβας στο πιάνο.

 

Μία άγνωστη αλληλογραφία του ποιητή Νίκου Σπάνια, και ο μοναδικός δίσκος που βγήκε ποτέ με μελοποιήσεις ποιημάτων του Facebook Twitter

 

Άκουσα αρκετές φορές τα "Τραγούδια της διασποράς" στην ησυχία του σπιτιού μου και θα μπορούσα να τα χαρακτηρίσω λαϊκές μπαλάντες στο σύνολο τους. Μουσικά θυμίζουν αρκετά τις συνθετικές απόπειρες του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου, αλλά και τις "Μπαλάντες του περιθωρίου" του Απόστολου Καλδάρα. Λεπτομέρεια: Οι "Μπαλάντες του περιθωρίου" κυκλοφόρησαν το 1990 από τον Σείριο του Μάνου Χατζιδάκι, οπότε εκ των πραγμάτων αποκλείεται να τις είχε ακούσει η Ιωάννα Λιβάνη. Δώδεκα λαϊκές μπαλάντες, λοιπόν, γεμάτες από μία βρόχινη μελαγχολία, όλο νοσταλγία για την πατρίδα, αλλά και με μία ιδιαιτερότητα: Την καταγραφή των πιο μοναχικών στιγμών ενός ανθρώπου, ενός Έλληνα, που η ζωή του τά'φερε έτσι και διαμένει μόνιμα στην άλλη μεριά του πλανήτη.

 

Δεν έχω στη βιβλιοθήκη μου καμία ποιητική συλλογή του Νίκου Σπάνια εκτός απ' αυτήν πού'χε εκδώσει ο Χρονάς (''Το μαύρο γάλα της αυγής''), συνεπώς δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν τα έξι στιχουργήματα του γράφτηκαν επί τούτου ή διαλέχτηκαν από τη συνθέτρια μέσα από άλλα βιβλία του. Δε βοηθάει και η έκδοση, αφού δε δίνει κανένα περαιτέρω στοιχείο πέραν των τίτλων: "Μετανάστες", ''Τα ρημάδια της ζωής'', "Απάτριδες", "Απόψε σε περίμενα", "Αναμονή" και "Βρέχει στη Νέα Υόρκη". Ούτε λόγος φυσικά για τα έξι άλλα στιχουργήματα του Διονύση Λιβάνη, αφού μου είναι άγνωστος ως καλλιτέχνης. Θα τολμούσα, όμως, να πω - μολονότι τούτο το αφιέρωμα είναι για τον Σπάνια -, πως οι στίχοι του Λιβάνη είναι ανώτεροι απ' αυτούς του καταραμένου ποιητή της ομογένειας. Ενώ, λόγου χάριν, οι στίχοι του Σπάνια έχουν κάτι το εντελώς καταδηλωτικό σε κομμάτια σαν ''Τα ρημάδια της ζωής'' και οι "Απάτριδες", οι αντίστοιχοι του Λιβάνη στα τραγούδια "Χαρά και πίκρα" και "Τα χέρια σου" υπαινίσσονται τόσο έντεχνα τον νόστο και τη μοναξιά που σου σκίζουν την καρδιά. Φυσικά το καθετί ενδυναμώνεται από τις καθόλου απλοϊκές, αν και λαϊκότροπες, μελωδίες της συνθέτριας, καθώς και από τις μετρημένες ερμηνείες του Μανινάκη, της Κοντούρη και της Καραμαλή.

 

Από τη συγγραφέα Τούλα Μπούτου, που γνώριζε την ύπαρξη του δίσκου, πληροφορήθηκα πως ο ποιητής Νίκος Σπάνιας είχε νιώσει μεγάλη ικανοποίηση αφού κάποιος συνθέτης μελοποίησε επιτέλους και δικά του ποιήματα. Λογικό και κάπου αναμενόμενο για έναν ξενιτεμένο καλλιτέχνη, ο οποίος έφερε μια ζωή βαρέως το ό,τι ο Μάνος Χατζιδάκις δεν είχε επιδιώξει να τον συναντήσει τότε που ζούσε κι αυτός στις ΗΠΑ (1966 - 1972). Ο Νίκος Σπάνιας αποζητούσε την καλλιτεχνική αποδοχή και μπουχτισμένος από το κυνήγι της, έστρεψε το ενδιαφέρον του στη νεότητα και στους πιο άσπιλους, κατ' αυτόν, εκπροσώπους της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Τουλάχιστον αυτός έδωσε βήμα σε πολλούς μέσα από τον ''Εθνικό Κήρυκα'' και τη ραδιοφωνική εκπομπή του. Μεσ' στο μυαλό του (το ταραγμένο, θα πουν μερικοί, από τις καταχρήσεις), η Αμερική ασκούσε γοητεία και ενδεχομένως εξουσία στους άλλους, τους ''βολεμένους'' ποιητές και συγγραφείς της χώρας που τον γέννησε. Αντιθέτως, όμως, ''χρησιμοποιώντας'' ακριβώς την Αμερική ως προπύργιο του, ο Σπάνιας δεν άσκησε κανενός είδους εξουσία. ''Βοήθησε'' κόσμο κι αυτό, ξέχωρα απ' την οποιαδήποτε καλλιτεχνική του αξία, τον κάνει αυτομάτως σημαντικό και πάντα αξιομνημόνευτο.

 

Μία άγνωστη αλληλογραφία του ποιητή Νίκου Σπάνια, και ο μοναδικός δίσκος που βγήκε ποτέ με μελοποιήσεις ποιημάτων του Facebook Twitter

0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
ΕΠΕΞ Γυναικείες φωνές από διαφορετικά μέρη του κόσμου

Βιβλίο / Από τη Μαλαισία μέχρι το Μεξικό: 5 νέα βιλία που αξίζει να διαβάσετε

5 συγγραφείς από διαφορετικά σημεία του πλανήτη χαράζουν νέους δρόμους στη λογοτεχνία. Ανάμεσά τους, η Τζόχα Αλχάρθι που κέρδισε το Booker και η βραβευμένη με Πούλιτζερ Κριστίνα Ριβέρα Γκάρσα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Αρχαιολογία / Ποιοι ήταν οι αληθινοί «σκλάβοι» της ηδονής στην Αρχαία Ρώμη;

Η διακεκριμένη ιστορικός Mary Beard στο βιβλίο της «Οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες. Οι ηγεμόνες του αρχαίου ρωμαϊκού κόσμου», παρουσιάζει τη ζωή και το έργο των αυτοκρατόρων μέσα από ανεκδοτολογικές αφηγήσεις και συναρπαστικές λεπτομέρειες, που θυμίζουν απολαυστικό μυθιστόρημα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κεφάλαια εστιάζει στον ρόλο των δούλων, τόσο στην καθημερινή ζωή όσο και στη σεξουαλική ζωή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων.
M. HULOT
Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Βιβλίο / Τα μικρά ανεξάρτητα βιβλιοπωλεία ενώνουν τις δυνάμεις τους

Από την Αμοργό ως την Αλεξανδρούπολη και από την Ξάνθη ως τη Μυτιλήνη, τα μικρά βιβλιοπωλεία αποκτούν για πρώτη φορά συλλογική φωνή. Βιβλιοπώλες και βιβλιοπώλισσες αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Lifo Videos / «Μικρή μου, ας τους αφήσουμε αυτούς τους κερατάδες τους καλόγερους»

Η Αγλαΐα Παππά διαβάζει ένα απόσπασμα από τις βέβηλες και αμφιλεγόμενες «120 Μέρες των Σοδόμων» του Μαρκησίου ντε Σαντ, ένα βιβλίο αναγνωρισμένο πλέον ως αξεπέραστο λογοτεχνικό αριστούργημα και χαρακτηρισμένο ως «εθνικός θησαυρός» της Γαλλίας.
THE LIFO TEAM
Το «προπατορικό αμάρτημα» του Τζο Μπάιντεν

Βιβλίο / Ποιο ήταν το θανάσιμο σφάλμα του Τζο Μπάιντεν;

Ένα νέο βιβλίο για τον πρώην Πρόεδρο αποτελεί καταπέλτη τόσο για τον ίδιο όσο και για τη δουλοπρεπή κλίκα πιστών και μελών της οικογένειάς του, που έκαναν το παν για να συγκαλύψουν τον ραγδαίο εκφυλισμό της γνωστικής του ικανότητας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Συγγραφείς/ Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου / 8 Έλληνες συγγραφείς ξαναγράφουν τους μύθους και τις παραδόσεις

Η Λυσιστράτη ερμηνεύει τις ερωτικές σχέσεις του σήμερα, η Ιφιγένεια διαλογίζεται στην παραλία και μια Τρωαδίτισσα δούλα γίνεται πρωταγωνίστρια: 8 σύγχρονοι δημιουργοί, που συμμετέχουν με τα έργα τους στο φετινό Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, συνομιλούν με τα αρχαία κείμενα και συνδέουν το παρελθόν με επίκαιρα ζητήματα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζούντιθ Μπάτλερ: «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Τζούντιθ Μπάτλερ / «Θέλουμε να ζήσουμε με ανοιχτή ή με κλειστή καρδιά;»

Μια κορυφαία προσωπικότητα της σύγχρονης παγκόσμιας διανόησης μιλά στη LiFO για τo «φάντασμα» της λεγόμενης ιδεολογίας του φύλου, για το όραμα μιας «ανοιχτόκαρδης κοινωνίας» και για τις εμπειρίες ζωής που της έμαθαν να είναι «ένας άνθρωπος ταπεινός και ταυτόχρονα θαρραλέος».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντίνος Κονόμος

Βιβλίο / «Ο κύριος διευθυντής (καλό κουμάσι) έχει αποφασίσει την εξόντωσή μου…»

Ο Ντίνος Κονόμος, λόγιος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας, υπήρξε συνεχιστής της ζακυνθινής πνευματικής παράδοσης στον 20ό αιώνα. Ο συγγραφέας Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής παρουσιάζει έργα και ημέρες ενός ανθρώπου που «δεν ήταν του κόσμου τούτου».
ΦΙΛΙΠΠΟΣ Δ. ΔΡΑΚΟΝΤΑΕΙΔΗΣ
Η ζωή του Καζαντζάκη σε graphic novel από τον Αλέν Γκλικός

Βιβλίο / Ο Νίκος Καζαντζάκης όπως δεν τον είχαμε ξαναδεί σε ένα νέο graphic novel

Ο ελληνικής καταγωγής Γάλλος συγγραφέας Αλέν Γκλικός καταγράφει την πορεία του Έλληνα στοχαστή στο graphic novel «Καζαντζάκης», όπου ο περιπετειώδης και αντιφατικός φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος ψυχαναλύεται για πρώτη φορά και συστήνεται εκ νέου στο ελληνικό κοινό.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πετρίτης»: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ηχητικά Άρθρα / Πετρίτης: Το πιο γρήγορο πουλί στον κόσμο και η άγρια, αδάμαστη ομορφιά του

Ο Τζoν Άλεκ Μπέικερ αφιέρωσε δέκα χρόνια από τη ζωή του στην παρατήρηση ενός πετρίτη και έγραψε ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία της αγγλικής λογοτεχνίας – μια από τις σημαντικότερες καταγραφές της άγριας ζωής που κινδυνεύει να χαθεί για πάντα. Κυκλοφόρησε το 1967 αλλά μόλις τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι κριτικοί και το κοινό το ανακάλυψαν ξανά.
M. HULOT