Η Μαριάννα Καβαλιεράτου και εννέα έφηβοι συναντήθηκαν για να παρουσιάσουν το Ancient Future Solo, που ξεκίνησε ως εργαστήριο που διοργάνωσε το Φεστιβάλ στη διάρκεια της χειμερινής περιόδου, στο πλαίσιο δράσεων του Open Plan.
Τα οκτώ σόλι που δημιούργησαν οι έφηβοι και έφηβες μελετώντας τις ηρωίδες που διδάσκονται στο σχολείο μέσα από τα κείμενα της Αντιγόνης του Σοφοκλή και της Ελένης του Ευριπίδη, θα μεταφερθούν στη σκηνή της Πειραιώς 260 στις 9 και 10 Σεπτεμβρίου με τη μορφή ενός ομαδικού, πρωτότυπου έργου.
Εκεί θα συνδεθούν οι σκέψεις, η προσωπική αισθητική και το αποτέλεσμα της αναμέτρησής τους με τα αρχαία κείμενα και με τους «κανόνες» που ορίζουν τη δημιουργία ενός έργου που από ατομικό γίνεται συλλογικό.
Tι σημαίνει υπέρβαση; Ποια πράξη είναι ηρωική; Πώς η πίστη σε μια ιδέα και η απόφαση για δράση επηρεάζουν το σώμα; Τι σημαίνει ευθύνη, προσωπικό κόστος; Πώς είναι το σώμα που αντιστέκεται; Πώς είναι το σώμα που επαναστατεί; Αυτά είναι τα ερωτήματα στα οποία κλήθηκαν να απαντήσουν δημιουργικά, με την γλώσσα του σύγχρονου χορού και της κίνησης, αναπτύσσοντας όχι μόνο τη δική τους έκφραση αλλά και τις σκέψεις τους.
Το κοινό του σύγχρονου χορού είναι μικρό και κλειστό και είναι λυπηρό αυτό. Δεν έχει επενδύσει κανένας πάνω σε αυτό, δεν υπάρχει κρατική πολιτική και δεν υπάρχει και εκπαίδευση που από εκεί ξεκινούν όλα.
Συναντήσαμε την Μαριάννα Καβαλλιεράτου λίγες ημέρες πριν τις πρόβες του ομαδικού εγχειρήματος στο οποίο έχει γράψει πρωτότυπη μουσική ο συνθέτης Γιώργος Μιζήθρας για να συζητήσουμε για αυτά που αναζήτησαν οι έφηβοι να μάθουν και θέλησαν να βρουν μέσω αυτού του εργαστηρίου που εστίασεστην έννοια του ‘Ηρωα, των ηθικών αξιών ,της ηρωικής πράξης και του ηρωικού «σώματος» και τον τρόπο με τον οποίο συνδέθηκε με το «σήμερα».
— Πώς ήταν αυτό το εργαστήριο;
Σε αυτό το εργαστήριο καθένα από αυτά τα παιδιά καλέστηκε να δημιουργήσει σε αυτά τα σαββατοκύριακα σε μια συγκεκριμένη θεματική που είχε να κάνει και με τα μαθήματα που έκαναν στο σχολείο βασισμένο στην Αντιγόνη και την Ελένη αλλά κάπως αποδομημένο σε σχέση με το ζητούμενο των χαρακτήρων. Οπότε κάθε παιδί αφού κάναμε κουβέντες, αναλύσεις και όλα αυτά καλέστηκε να δημιουργήσει ένα δικό του σόλο βασισμένο σε ένα φανταστικό υπερήρωα από αυτές τις τραγωδίες. Δε θέλαμε να αποτυπώσει η να αναπαραστήσει ένα πρόσωπο από τις τραγωδίες αλλά να φτιάξει ένα δικό του μετά φανταστικό με αξίες και δικά του χαρακτηριστικά. Έγιναν 9 σόλι από εννέα παιδιά που χορεύουν τα ίδια από δυο αγόρια και επτά κορίτσια και παρουσιάστηκαν μέσα από μικρά βιντεάκια.
— Εσύ πώς καθοδήγησες αυτά τα παιδιά;
Εγώ δεν έκανα τη χορογραφία, τα καθοδήγησα, έκαναν τη δική τους χορογραφία μετά από πολλές συζητήσεις, δοκιμές και είχαμε ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα και πολύ διαφορετικό και ο σκοπός είναι να δουλεύω πάνω στον κάθε άνθρωπο, δεν επιβάλλα μια δική μου άποψη, βεβαίως θα πω τη γνωμη μου αλλά θέλω να βγάλω μέσα από τις δικές τους προσωπικότητες κάτι.
— Τι συμπέρασμα έβγαλες για αυτά τα παιδιά που εκπροσωπούν λίγο ως πολύ αυτά που σκέφτονται οι έφηβοι;
Ήταν πανέξυπνα, με τρομερή φαντασία και χιούμορ γιατί έχω κι εγώ παιδί και ξέρω πως είναι αυτές οι ηλικίες, πόσο εύστροφα ήταν, αρκετά πολιτικοποιημένα, ήξεραν τι συμβαίνει γύρω τους και τρομεροί επαγγελματίες. Ήταν εκεί 100%, με τρομερή εργατικότητα και σεβασμό, ήθελαν πολύ να το κάνουν, μας βρήκε και το lockdown και ήταν πολύ δύσκολο και κάναμε πολλά zoom, αλλά ήταν μια πολύ ωραία διαδικασία.
— Τα παιδιά έχουν ανάγκη να έχουν ήρωες και υπερήρωες ή έχει καταρρεύσει όλο αυτό;
Έχουν και μάλιστα μεγάλη ανάγκη, αλλά όχι κάποιον με σούπερ δυνάμεις να πετάει όπως σκεφτόμαστε εμείς, ήταν πολύ γειωμένοι οι ήρωές τους, ο πιο μικρός ας πούμε μου είπε ότι ο ήρωάς του θα φορούσε πολύ ακριβά σνίκερς όχι για να πετάει αλλά για να μπορεί να χορεύει και να τρέχει. Υπάρχει διαφορά και αυτά τα παιδιά σκέφτηκαν πολύ ανθρώπινα.
— Είχατε δυο ηρωίδες που κάνουν και στο σχολείο, την Αντιγόνη και την Ελένη, τι επιλέξατε;
Την Αντιγόνη επέλεξαν τα παιδιά κυρίως και τους βγήκε πολύ επαναστατικά όλο αυτό, γιατί έχουν ανάγκη να έχουν έναν επαναστάτη ήρωα που αντιδρά στον πατέρα του ας πούμε και την εξουσία. Η Ελένη τους φάνηκε λίγο πονηρή και όταν μιλούσαμε αυτό σκέφτηκαν, δεν την επέλεξαν.
— Πώς θα είναι η παράσταση που θα παρουσιάσετε;
Την παρουσιάζουμε στις 9 και 10 Σεπτεμβρίου και θα ξαναμπούμε στις πρόβες, συναντήσεις σε λίγες ημέρες για να συνδέσουμε αυτά τα σόλι και να γίνει ένα ομαδικό κομμάτι. Το εγχείρημα θα είναι αυτό: πώς από τη μονάδα φτάνουμε στο σύνολο.
— Ποια παιδιά ήρθαν σε αυτό το εργαστήριο;
Δεν είχαμε όσες συμμετοχές θα θέλαμε γιατί έγινε και το λοκντάουν και αυτό τα αποθάρρυνε. Τα περισσότερα ήταν παιδιά που ήθελαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το χορό, ήταν από καλλιτεχνικά σχολεία, δυο από το φυτώριο της Κρατικής σχολής ορχηστικής τέχνης, δύσκολα μπαίνεις σε κάτι τέτοιο αν δε σε ενδιαφέρει να μπεις στο χορό επαγγελματικά ίσως αργότερα.
— Αν δεν τους ενδιαφέρει επαγγελματικά, τους ενδιαφέρει να δουν χορό; Δηλαδή υπάρχει ένα νήμα του χορού στην Ελλάδα με τους νέους;
Δεν υπάρχει ακόμα ένα τέτοιο κοινό, είμαστε πολύ απαίδευτοι στο να δούμε ελληνικό χορό, γιατί για τον διεθνή χορό υπάρχει κοινό. Το κοινό του σύγχρονου χορού είναι μικρό και κλειστό και είναι λυπηρό αυτό. Δεν έχει επενδύσει κανένας πάνω σε αυτό, δεν υπάρχει κρατική πολιτική και δεν υπάρχει και εκπαίδευση που από εκεί ξεκινούν όλα. Ας πούμε τα παιδιά πηγαίνουν στο θέατρο με τα σχολεία αλλά δεν πηγαίνουν να δουν χορό γιατί υπάρχει και μια καχυποψία, αν είναι κατάλληλο για παράδειγμα το θέαμα και υπάρχει και δυσκολία στο πώς θα ερμηνευθεί μετά αυτό. Ενώ, πηγαίνοντας σε μια θεατρική παράσταση έχεις ένα κείμενο να κουβεντιάσεις μετά.
— Εσείς οι άνθρωποι που ασχολείστε με το χορό έχετε τη δυνατότητα να προσεγγίσετε τους νέους ανθρώπους και σαν κοινό;
Νομίζω μπορούμε, με τέτοια εγχειρήματα σαν αυτό του φεστιβάλ, απλά θέλει οργάνωση και λίγη βοήθεια από την πολιτεία που έχει γίνει και λίγο κουραστικό να το ζητάμε και αν δεν αγκαλιάζεται από κάθε θεσμό. Εγώ, μεγαλώνοντας παίρνω σαν καλλιτέχνης πολύ μεγαλύτερη χαρά με αυτές τις δράσεις ή τα εργαστήρια, παίρνω τεράστια χαρά και μαθαίνω πολλά από αυτά τα παιδιά, υπάρχει αυτός ο διάλογος μεταξύ μας. Νομίζω ότι το κλειδί όλων είναι η εκπαίδευση, ότι εκεί πρέπει να στοχεύσουμε να μη την υποτιμάμε και να μη την κάνουμε να φαίνεται βαρετή.
Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Ancient Future Solo
Παρουσίαση εκπαιδευτικού εργαστηρίου για εφήβους
Πειραιώς 260, 9 και 10 Σεπτεμβρίου
Υπεύθυνος προγράμματος: Ηλίας Χατζηγεωργίου
Χορογράφος: Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Συνθέτης: Γιώργος Μιζήθρας
Βοηθός χορογράφου: Αρετή Αθανασοπούλου
Δραματουργός: Παρασκευή Τεκτονίδου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Κοστούμια: Βασιλική Σουρή
Ερμηνεία - Συνδημιουργία: Νίκος Βλαχογιάννης, Ιωάννα Εμμανουήλ, Αριάδνη Κοροπούλη, Υβόννη Μέλισσα, Αγγελική Μπεβεράτου, Μελίνα-Ελένη Σάκκουλα, Ελένη Σαρασίτη, Πάμπλο Σότο
Είσοδος ελεύθερη
σχόλια