Το «Θείο Τραγί» επιστρέφει ανανεωμένο, δέκα χρόνια μετά, στη σκηνή του Bios

Το «Θείο Τραγί» επιστρέφει ανανεωμένο, δέκα χρόνια μετά, στη σκηνή του Bios Facebook Twitter
Δέκα χρόνια μετά, και αφού ο δημιουργός του έχει διαγράψει μια ολόκληρη πορεία στο ελληνικό θέατρο, το Θείο Τραγί επανέρχεται για οκτώ παραστάσεις στη σκηνή του Bios, απ’ όπου ξεκίνησε.   
0

Όταν ανέβηκε για πρώτη φορά το Θείο Τραγί πριν από δέκα χρόνια ήταν μια απρόσμενη παράσταση, και όχι μόνο για τον ανατρεπτικό τρόπο που είχε ανέβει στη σκηνή του Bios. Το εκκεντρικό αυτό αντι-μυθιστόρημα του Γιάννη Σκαρίμπα, «αναρχικό» για τη δεκαετία του ’30, είχε παρουσιαστεί όπως του άρμοζε, ως μια πανκ μουσική παράσταση με κιθάρες και ντραμς στη διαπασών και τον Άρη Μπινιάρη στον ρόλο του «κοσμογυριστή, στρατοκόπου και αλήτη» ήρωα, να απαγγέλλει χορικά σε καθαρεύουσα.

Ντυμένος με το κίτρινο T-shirt με το logo των Motorhead, αφηγείται την ιστορία του Γιάννη, του περιπλανώμενου ταξιδευτή που φτάνει στον επιβλητικό πύργο μιας οικογένειας φορτωμένης ευτυχία, η οποία όμως υστερεί σε ένα σημείο: «H κυρία δεν κάνει παιδιά». Ο μυστήριος ξένος θα πιάσει δουλειά στον πύργο και θα το βάλει σκοπό να αφήσει ο ίδιος έγκυο τη γυναίκα. Άξεστος, διαβολέας ή απλώς κομιστής της ζωής, ο αντι-ήρωας στο Θείο Τραγί του Σκαρίμπα είναι το όχημα πολλών κοινωνικών και πολιτικών προεκτάσεων. Το Θείο Τραγί είναι ένα σχόλιο με βάθος και μια σπουδή στη μουσική μεταγραφή λογοτεχνικών κειμένων.

Δέκα χρόνια μετά, και αφού ο δημιουργός του έχει διαγράψει μια ολόκληρη πορεία στο ελληνικό θέατρο, το Θείο Τραγί επανέρχεται για οκτώ παραστάσεις στη σκηνή του Bios, απ’ όπου ξεκίνησε.   

Το πολιτικό σχόλιο, που υπάρχει ούτως ή άλλως στο κείμενο του Σκαρίμπα, ενισχύεται περισσότερο με τα εμβόλιμα “τραγούδια” σε στιχοπλοκή δική μου, αφού πρώτα άντλησα υλικό από το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής κατά την οποία γράφτηκε το μυθιστόρημα.

«Πριν από δύο μήνες περίπου βρέθηκα τυχαία, όπως νόμισα στην αρχή, ξανά με τον Άρη Μπινιάρη. Μέχρι που μου είπε “ξέρεις, πέρασαν δέκα χρόνια από τότε που ανεβάσαμε για πρώτη φορά παρέα το Θείο Τραγί”», λέει ο Βασίλης Χαραλαμπίδης, ιδιοκτήτης του Bios.

«Η παράσταση, την εποχή που ανέβηκε, δεν ήταν καθόλου αναμενόμενη, ούτε και για εμάς. Περάσαμε αμέτρητες ώρες συζητώντας πώς θα λειτουργούσε μια παράσταση με ένα σχήμα “συναυλιακό”. Όταν ξεκίνησε, δεν θα ξεχάσω ποτέ το κοινό που παρακολουθούσε με απορία τον εκστασιασμένο θίασο πίσω από τα ροκ όργανα και τον μυσταγωγικό MC Άρη, όπως και το ότι τις πρώτες μέρες έφευγε απορημένο στη μέση της παράστασης. Και εκεί, ξαφνικά, πριν προλάβει να μας καταβάλει η κατάσταση αυτή, το κλίμα αντιστράφηκε, η αίθουσα άρχισε να πλημμυρίζει με ένα άλλο κοινό, ανήσυχο και ενθουσιώδες, και έτσι απρόσμενα νομίζω αυτή η παράσταση έβαλε το λιθαράκι της στο νέο ελληνικό θέατρο. Ο χρόνος πέρασε και οι δρόμοι μας χώρισαν με τον Άρη, αλλά αυτή η παράσταση και η φόρμα της παρέμειναν. Ξανανέβηκε πολλές φορές το Τραγί στις σκηνές της Αθήνας και το μουσικό σχήμα ενσωματώθηκε σε πολλές άλλες παραστάσεις ως πρωταγωνιστής. Τώρα είμαστε δέκα χρόνια μετά. Το κείμενο αυτού του σάτυρου που ζει ανάμεσά μας είναι επίκαιρο. Ο αντιήρωας αυτός αλωνίζει, ακόμα και σήμερα ζει ανάμεσά μας, είναι εμείς και διαμορφώνει τη ζωή και τον κόσμο γύρω μας. Έναν κόσμο τόσο παράδοξο και κυνικό».

Το «Θείο Τραγί» επιστρέφει ανανεωμένο, δέκα χρόνια μετά, στη σκηνή του Bios Facebook Twitter
Όπως μετακινούμαι εγώ αλλά και η κοινωνία γύρω μου μέσα στα χρόνια, έτσι μετακινείται και η σχέση μου με το κείμενο. Κι ενώ η παράσταση δεν αλλάζει ριζικά σε εξωτερικό επίπεδο, αλλάζει κάτι μέσα μου ως προς την κατανόησή του κειμένου.

Αυτήν τη φορά στο Θείο Τραγί έχουν προστεθεί νέα στοιχεία, ένας DJ και ένας video artist, παιδιά της νέας γενιάς καλλιτεχνών, που της δίνουν ένα «χρώμα» σημερινό, πιο σύγχρονο. 

«Η πρώτη καινούργια προσθήκη αφορά το μουσικό σώμα της παράστασης», λέει ο Άρης Μπινιάρης. «Στη μουσική που έχουν συνθέσει και εκτελούν ζωντανά εδώ και χρόνια οι Πάνος Σαρδέλης (τύμπανα) και Βίκτωρας Κουλουμπής (μπάσο) έρχεται ο Joseph Mouzakitis (ATH KIDS) να προσθέσει νέους ηλεκτρονικούς ήχους. Η δεύτερη καινούργια προσθήκη είναι στα video της παράστασης, που αυτήν τη φορά τα έχει αναλάβει ο KELLOGGS. Ο Βασίλης έριξε την ιδέα της συνεργασίας με τα παιδιά και μου ακούστηκε ενδιαφέρουσα, γιατί προσδίδει στο εγχείρημα περισσότερο την αίσθηση μιας γιορτής παρά μιας απλής επανάληψης.

Παρόλο που έχουν μεσολαβήσει πολλά τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό πεδίο και παρόλο που οι εξωτερικές-κοινωνικές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές από εκείνες του ’12, η γοητεία που μου ασκεί το κείμενο του Σκαρίμπα ολοένα και αυξάνεται. Επειδή μέσα στα χρόνια έχω παρουσιάσει κι άλλες φορές την παράσταση, μπορώ να σου πω με σιγουριά πως είναι μια σχέση σε εξέλιξη. Όπως μετακινούμαι εγώ αλλά και η κοινωνία γύρω μου μέσα στα χρόνια, έτσι μετακινείται και η σχέση μου με το κείμενο. Κι ενώ η παράσταση δεν αλλάζει ριζικά σε εξωτερικό επίπεδο, αλλάζει κάτι μέσα μου ως προς την κατανόησή του κειμένου. Μοιάζει περισσότερο με μια περαιτέρω γνωριμία». 

«Στη σκηνή εμφανιζόσουν με κιθάρες και ντραμς. Πόσος χώρος υπάρχει για έναν DJ; Μπορεί να συνυπάρξουν τα beat με τον “βρόμικο” ήχο που είχε η παράσταση;». «Ο ήχος της παράστασης παραμένει ακατέργαστος και διατηρεί τα ηλεκτρικά χαρακτηριστικά του. Οι ήχοι που φέρνει ο Joseph εντείνουν περαιτέρω το “σκοτεινό κλίμα”, ενώ προσφέρουν ατμόσφαιρες πιο απόκοσμες. Οι εικόνες του KELLOGGS, όπως και οι προηγούμενες εικόνες που είχαμε, λειτουργούν περισσότερο συνειρμικά. Σαν ένα αισθητικό τοπίο που λειτουργεί παράλληλα με τη ροή της ιστορίας. Το πολιτικό σχόλιο, που υπάρχει ούτως ή άλλως στο κείμενο του Σκαρίμπα, ενισχύεται περισσότερο με τα εμβόλιμα “τραγούδια” σε στιχοπλοκή δική μου, αφού πρώτα άντλησα υλικό από το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής κατά την οποία γράφτηκε το μυθιστόρημα». 

Το «Θείο Τραγί» επιστρέφει ανανεωμένο, δέκα χρόνια μετά, στη σκηνή του Bios Facebook Twitter
Αυτήν τη φορά στο Θείο Τραγί έχουν προστεθεί νέα στοιχεία, ένας DJ και ένας video artist, παιδιά της νέας γενιάς καλλιτεχνών, που της δίνουν ένα «χρώμα» σημερινό, πιο σύγχρονο. 

«Είναι το ίδιο επίκαιρη η θεώρηση της ζωής τώρα με την εποχή που ανέβαζες για πρώτη φορά το έργο; Τι μας δείχνει ο ήρωας του Σκαρίμπα σήμερα»; «Αν αναλογιστούμε ότι επί δύο και πλέον χρόνια, λόγω της πανδημίας, έχει ενισχυθεί ένας ούτως ή άλλως υφέρπων συντηρητισμός που προϋπήρχε, μοιάζει καλή εποχή ένα θείο τραγί να μας αφηγηθεί πάλι την ιστορία του».

721
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

«Η πρόκληση να “ντυθεί” αυτό το έργο ήταν αρκετά μεγάλη, μια και η “ντουλάπα” με τις επιλογές ήταν άδεια, διότι όλα τα ρούχα ήταν βρόμικα. Οπότε η επιλογή ήταν να ντυθεί από τα άπλυτα», λέει ο KELLOGGS. «Τα βίντεο που έχω φτιάξει απεικονίζουν τους δρόμους της Αθήνας, τις “άπλυτες” γειτονιές, το urban culture, σε συνδυασμό με καλλιτεχνικές επεμβάσεις (κολάζ, film photography και σκίτσα), με σκοπό η απλυσιά να σπάσει με λίγο άρωμα». 

«Το να γράψω μουσική για θεατρικό έργο ήταν κάτι που δεν είχα ξανακάνει», λέει ο Joseph Mouzakitis, ο DJ της παράστασης, «αλλά λόγω της ομάδας μου, της ATH KIDS, και της προσωπικής εμπειρίας είχα την τριβή και μου άρεσε η επιμέλεια και η παραγωγή, είτε αφορούσε ένα μουσικό βίντεο είτε ένα live show. Τώρα αφορά μια παράσταση. Παρατηρώντας το έργο και βλέποντας τον Άρη να το δουλεύει, μπήκα πολύ γρήγορα στο νόημα και πιστεύω ότι έδεσε το όλο εγχείρημα. Αυτό που πρόσθεσα στην παράσταση είναι επιπλέον χάος και συναίσθημα μέσω πρόσθετων κομματιών και ήχων πάνω από τα live όργανα, δημιουργώντας μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στο έργο είναι ότι ενώ είναι στην καθαρεύουσα και διαδραματίζεται σε μια άλλη εποχή, μιλώντας από την πλευρά ενός σάτυρου, που τον υποδύεται ο Άρης με πολύ πάθος, είναι ταυτόχρονα το ίδιο σκοτεινό αλλά και ευχάριστο. Όλοι μας έχουμε μια καλή και μια κακή πλευρά και το πώς συμπεριφερόμαστε εξαρτάται από τη δική μας κρίση. Μ’ αρέσουν τα άτομα που δεν φοβούνται να βγουν έξω από το “κουτί” και να εκφραστούν ελεύθερα, γι’ αυτό και το εκτιμώ που είμαι κι εγώ πια μέλος αυτού του έργου».

«Το θείο τραγί 2022, 10 χρόνια μετά» feat. ATH KIDS + KELLOGGS
Βασισμένο στο διήγημα του Γιάννη Σκαρίμπα
Bios, Πειραιώς 84
7-17/4

Είσοδος: €15

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Οι Αθηναίοι / «Η εποχή μας δεν ανέχεται το λάθος»

Η ηθοποιός Ρουμπίνη Βασιλακοπούλου θυμάται τα χρόνια του Θεάτρου Τέχνης, το πείραμα και τις επιτυχίες του Χυτηρίου, περιγράφει τι σημαίνει γι' αυτή το θεατρικό σανίδι και συλλογίζεται πάνω στο πέρασμα του χρόνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Θωμάς Μοσχόπουλος

Θέατρο / «Άρχισα να βρίσκω αληθινή χαρά σε πράγματα για τα οποία πριν γκρίνιαζα»

Έπειτα από μια δύσκολη περίοδο, ο Θωμάς Μοσχόπουλος ανεβάζει τον δικό του «Γκοντό». Έχει επιλέξει μόνο νέους ηθοποιούς για το έργο, θέλει να διερευνήσει την επίδρασή του στους εφήβους, πραγματοποιώντας ανοιχτές πρόβες. Στο μεταξύ, κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα με την Αργυρώ Μποζώνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Θέατρο / Τι είναι για σένα το «Οξυγόνο»;

Ένα συναρπαστικό υβρίδιο θεάτρου, συναυλίας, πολιτικοκοινωνικού μανιφέστου και rave party, βασισμένο στο έργο του επικηρυγμένου στη Ρωσία δραματουργού Ιβάν Βιριπάγιεφ, ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης σε σκηνοθεσία Γιώργου Κουτλή και αποπειράται να δώσει απάντηση σε αυτό το υπαρξιακό ερώτημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

The Review / Υπάρχει το «για πάντα» σε μια σχέση;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος και κριτικός θεάτρου Γιώργος Βουδικλάρης μιλούν για την παράσταση «Ο Χορός των εραστών» της Στέγης, τα υπαρξιακά ερωτήματα που θέτει το κείμενο του Τιάγκο Ροντρίγκες και τη χαρά τού να ανακαλύπτεις το next best thing στην τέχνη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Όπερα / Φανί Αρντάν: «Σκυλάκι δεν είμαι, προτιμώ να παραμείνω λύκος»

Πολυσχιδής και ανήσυχη, η Φανί Αρντάν δεν δίνει απλώς μια ωραία συνέντευξη αλλά ξαναζεί κομμάτια της ζωής και της καριέρας της, με αφορμή την όπερα «Αλέκο» του Σεργκέι Ραχμάνινοφ που σκηνοθετεί για την Εθνική Λυρική Σκηνή.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το «Κυανιούχο Κάλιο» είναι μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων 

Θέατρο / «Κυανιούχο Κάλιο»: Μια παράσταση για το ταμπού των αμβλώσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

Όχι μόνο σε ανελεύθερα ή σκοταδιστικά καθεστώτα, αλλά και στον δημοκρατικό κόσμο, η συζήτηση για το δικαίωμα της γυναίκας σε ασφαλή και αξιοπρεπή ιατρική διακοπή κύησης παραμένει τρομακτικά επίκαιρη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

Θέατρο / Τενεσί Ουίλιαμς: Ο ποιητής των χαμένων ψυχών

«Εκείνο που με σπρώχνει να δημιουργώ θεατρικούς χαρακτήρες είναι ο έρωτας», έλεγε ο Ουίλιαμς, που πίστευε ότι ο πόθος «είναι κάτι που κατακλύζει πολύ μεγαλύτερο χώρο από αυτόν που μπορεί να καλύψει ένας άνθρωπος». Σε αυτόν τον πόθο έχει συνοψίσει τη φυγή και την ποίηση, τον χρόνο, τη ζωή και τον θάνατο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι δυο Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ

Όπερα / Οι δυο βραβευμένες Ιφιγένειες του Ντμίτρι Τσερνιακόφ ανεβαίνουν σε περίοδο πολέμου

Λίγο πριν σηκωθεί η αυλαία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τις δύο εμβληματικές όπερες του Γκλουκ, ο σημαντικός Ρώσος σκηνοθέτης εξηγεί τις σύγχρονες παραμέτρους της θυσίας της αρχαίας τραγικής ηρωίδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Θέατρο / Ήμουν το νο. 7 από τους 100 άντρες που χώρισε η Γουλιώτη στη Στέγη

Περίπου στις 17:30 το απόγευμα του Σαββάτου τόλμησα να ανέβω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση για να συμμετάσχω σε έναν αδιανόητο 24ωρο θεατρικό μαραθώνιο, πλάι στο θηρίο υποκριτικής που ονομάζεται Στεφανία Γουλιώτη.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Στο Σώμα της

Θέατρο / Ένα έργο στο Εθνικό Θέατρο για την περίοδο, την εμμηνόπαυση, την κλειτορίδα και τον γυναικείο αυνανισμό

Μαζί με άλλες 22 γυναίκες, η Ελένη Ευθυμίου, η Σοφία Ευτυχιάδου και η Νεφέλη Μαϊστράλη ανεβάζουν ένα έργο για ζητήματα που θεωρητικά μπορούν να συζητηθούν ανοιχτά, αλλά στην πραγματικότητα όχι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Θέατρο / Σπύρος Παπαδόπουλος: «Δεν μου αρέσει να φαίνομαι, κι ας κατέληξα να παίζω μπροστά σε κόσμο»

Παρά τις προσπάθειές του να το αποφύγει, μια σειρά από συμπτώσεις τον οδήγησε στο θέατρο. Οι «Απαράδεκτοι» δεν συνεχίστηκαν λόγω δικής του απόφασης, το «Στην υγειά μας, ρε παιδιά» σταμάτησε όταν κουράστηκε ψυχολογικά. Ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Οι θρυλικοί Trocks στην Αθήνα για την επέτειο των 50 χρόνων της ομάδας τους

Χορός / Trocks: Η θρυλική και διαφορετική ομάδα μπαλέτου έρχεται στην Αθήνα

Άντρες χορευτές ντυμένοι με τουτού και πουέντ ερμηνεύουν μεγάλα κλασικά αλλά και μοντέρνα μπαλέτα, παρωδώντας τις πολύπλοκες χορογραφίες και τις παραξενιές των μπαλαρίνων της παλιάς, αλλά και της νέας, εποχής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιώργος Καραμίχος: Αν δεν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, αρρωσταίνουμε 

Θέατρο / Γιώργος Καραμίχος: «Αν δεν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, αρρωσταίνουμε»

Στο θέατρο υποδύεται έναν συγγραφέα που επιστρέφει στον τόπο του για να δηλώσει ανοιχτά την ταυτότητά του στην οικογένειά του. Θα αλλάξει η ζωή και η πορεία των ανθρώπων που αγαπά;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Alvin Ailey: Ο συναρπαστικός καλλιτέχνης που άλλαξε για πάντα τον σύγχρονο χορό

Χορός / Alvin Ailey: Ο συναρπαστικός καλλιτέχνης που άλλαξε για πάντα τον σύγχρονο χορό

Η ζωή, το έργο και η κληρονομιά του Alvin Ailey, του πρώτου μαύρου χορογράφου σύγχρονου χορού, παρουσιάζονται στην πρώτη μεγάλης κλίμακας μουσειακή έκθεση προς τιμήν του στο Whitney Museum of American Art.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ