Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες

Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες Facebook Twitter
Παρακολουθούμε μια κυβέρνηση να διεξάγει πόλεμο μέσα από ένα καταφύγιο. Το κοινό ακούει το κείμενο των Περσών και παρακολουθεί την υπόθεση που διαδραματίζεται, η οποία, χωρίς να λέγεται, υπονοείται.Φωτο: Παναγιώτης Μπιζούτης
0

Οι Πέρσες του Αισχύλου θεωρούνται η πρώτη τραγωδία που γράφτηκε. Πρόκειται για έναν ύμνο στην αρχαία Αθήνα, αν και συνήθως παρουσιάζεται ως καταγγελτικό αντιπολεμικό έπος.

Ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και ψυχολόγος Μιχάλης Καλαμπόκης πήρε το σπουδαίο κείμενο του Αισχύλου και το μετέφερε στα έγκατα του υπουργείου Αμύνης μιας αυτοκρατορίας για να δείξει την πορεία της πνευματικής διαστρέβλωσης μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που οδηγούνται σε ολέθριες αποφάσεις, ότι ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα.

Έτσι, στην παράστασή του Πέρσες Shelter, καθώς οι ήρωές του παραμένουν κλεισμένοι για μεγάλο διάστημα μέσα σε ένα πυρηνικό καταφύγιο χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο, ο δανεισμένος από τον Αισχύλο ποιητικός λόγος σταδιακά εκφυλίζεται, γίνεται όλο και πιο ρεαλιστικός, μέχρι που αντικαθίσταται από άναρθρες φωνές. Η πλήρης κατάρρευση του πολιτισμού λίγο πριν από τη συντέλεια του κόσμου.

Οι Πέρσες ήταν ένα έργο που δεν είχα ποτέ προγραμματίσει να ανεβάσω, αλλά το είδα στον ύπνο μου με μορφή εφιάλτη. Θεώρησα μεγάλη πρόκληση να κάνω έναν εφιάλτη μου παράσταση.

— Τα τελευταία χρόνια έχετε παρουσιάσει μια σειρά από εμβληματικά έργα κλασικού ρεπερτορίου. Τι συνδέει αυτές τις επιλογές; 

Τελειώνοντας τις σπουδές μου στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ολοκλήρωνα και τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην ψυχοθεραπεία και ξεκινούσα διδακτορικό. Πάντα με ενδιέφερε να προτείνω τη σύνδεση της ψυχολογίας με τη σκηνοθεσία, κάτι που κάνω και μέσα από τη διδασκαλία όλα αυτά τα χρόνια ως καθηγητής υποκριτικής στην ανώτερη δραματική σχολή που έχω.

Πολλά στοιχεία του σουρεαλισμού, του συμβολισμού και των ψευδαισθήσεων αποτελούν κλειδιά στις σκηνοθεσίες μου μέσα από τη γνώση της επιστήμης της Ψυχολογίας και βάσει αυτών έχω δημιουργήσει μια μέθοδο υποκριτικής και σκηνοθεσίας που ονομάζω «μέθοδο των ενοτήτων». Με αυτό το κριτήριο ψάχνω έργα τα οποία έρχονται σε διάλογο μεταξύ τους και με κάποιον τρόπο αλληλοσυμπληρώνονται.

Οι Πέρσες ήταν ένα έργο που δεν είχα ποτέ προγραμματίσει να ανεβάσω, αλλά το είδα στον ύπνο μου με μορφή εφιάλτη. Θεώρησα μεγάλη πρόκληση να κάνω έναν εφιάλτη μου παράσταση.

Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες Facebook Twitter
Φωτογραφία από τις πρόβες της παράστασης. Φωτο: Παναγιώτης Μπιζούτης


— Τα κριτήριά σας ως ψυχολόγου αντιβαίνουν αυτά του καλλιτέχνη;

Επειδή είμαι και ψυχολόγος δεν σημαίνει ότι το μόνο που με αφορά είναι μια ρεαλιστική ψυχολογική αναπαράσταση. Άλλωστε, όταν μιλάμε για ψυχολογία, μιλάμε και για διαστρέβλωση. Μου αρέσει ο θεατής να μη βλέπει τη δράση απ' έξω, αλλά αυτό που ο ήρωας βιώνει, όπως το βιώνει. Να γίνεται μέρος των παραισθήσεων, του συμβολισμού.

Κάπου εκεί έχω δομήσει και τη μέθοδό μου, που ισορροπεί μεταξύ ψυχολογικής γραμμής και φόρμας. Αυτό που προτείνω είναι το δικό μου μικροσκόπιο μέσα από το οποίο βλέπω τα έργα.


— Τα ποιητικά κλασικά έργα χαρακτηρίζονται από οικουμενικότητα και διαχρονικότητα. 

Σου δίνουν μεγαλύτερη ελευθερία. Η δομή των κειμένων των κλασικών συγγραφέων είναι τέτοια που δεν σε δεσμεύει πολύ ως προς το πώς θα τα παρουσιάσεις.

Υπάρχουν τέσσερις παράγοντες που έχουν επηρεάσει τις σκηνοθεσίες μου. Ο πρώτος είναι πως στα κλασικά έργα με γοητεύει το ότι ο λόγος των ηρώων προβάλλεται από τους ίδιους μπροστά στον λαό. Ξέρουν ότι αυτό που λένε απευθύνεται σε ένα κοινό (Χορός, πολίτες). Επομένως, υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα και ανάγκη επιρροής.

Ο δεύτερος είναι ότι με μαγεύει να μετατρέπω τους κλασικούς ήρωες σε ψυχολογικές υπάρξεις με συγκεκριμένες δομές προσωπικότητας και ψυχολογικής σημειολογίας.

Ο τρίτος είναι η ανάγκη μου να παρουσιάζω στο κοινό τη δράση όχι όπως είναι ή διογκωμένη αλλά όπως θα τη βλέπαμε στα όνειρά μας. Κάπως έτσι κάνεις το κοινό να σκέφτεται και να συμμετέχει.

Ο τέταρτος είναι η αποστασιοποίηση των ηθοποιών, ώστε να «συνομιλήσουν» με τους θεατές.


— Συχνά, στο ελληνικό θέατρο οι «Πέρσες» παρουσιάζονται ως αντιπολεμικό έπος, ενώ πρόκειται για έναν ύμνο στην Αθήνα. 

Ήταν πολύ έξυπνο αυτό που έκανε ο Αισχύλος. Θέλοντας να εκθειάσει τους Έλληνες, παρουσίασε την άλλη πλευρά. Προφανώς, δεν μπορούσε να φτιάξει μια τραγωδία χαρούμενη. Η δική μου ανάγνωση του έργου είναι όχι πώς επηρεάζει ο πόλεμος την ανθρωπότητα αλλά πώς επηρεάζει αυτούς που τον αποφάσισαν.

Αν και το κείμενο που ακούγεται είναι οι Πέρσες, η παράσταση είναι το Shelter. Παρακολουθούμε μια κυβέρνηση να διεξάγει πόλεμο μέσα από ένα καταφύγιο. Το κοινό ακούει το κείμενο των Περσών και παρακολουθεί την υπόθεση που διαδραματίζεται, η οποία, χωρίς να λέγεται, υπονοείται.

Στην αρχή μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά σιγά-σιγά ο θεατής συνδέει τις δύο υποθέσεις. Αυτό επιτυγχάνεται και με άλλα μέσα, με επιβλητική μουσική επένδυση, εναλλακτικούς φωτισμούς και περίεργη χρήση των επίπλων.

Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες Facebook Twitter
Το έργο γίνεται πια ψυχολογικό και όχι αρχετυπικό, όπως η αρχαία ελληνική τραγωδία. Ο αρχαίος λόγος συναντιέται με μια υπόθεση που θυμίζει σύγχρονη σειρά καταστροφής και μυστηρίου. Φωτο: Παναγιώτης Μπιζούτης


— Θέλετε να εξηγήσετε πού συναντιέται ο Αισχύλος με τον εφιάλτη σας; 

Το έργο γίνεται πια ψυχολογικό και όχι αρχετυπικό, όπως η αρχαία ελληνική τραγωδία. Ο αρχαίος λόγος συναντιέται με μια υπόθεση που θυμίζει σύγχρονη σειρά καταστροφής και μυστηρίου. Το κείμενο χωρίστηκε βάσει του στόχου του κάθε λόγου και έτσι προέκυψαν οι ρόλοι.

Δεν κάνω τους Πέρσες αποδομημένους, φέρνοντάς τους στο σήμερα. Έχω πάρει το κείμενό τους κι έχω φτιάξει ένα καινούργιο έργο, σχεδόν όπως ήταν ο εφιάλτης μου.


— Οι σκηνές που δεν ανήκουν στον Αισχύλο σε ποια κείμενα βασίζονται; 

Θέλοντας να δείξω τη διαχρονικότητα αλλά και να φωτίσω τις αιτιάσεις των ηρώων, πήρα κείμενα από τον Ίψεν, τον Σνίτσλερ και τον Μπίχνερ. Εντοπίσαμε μονολόγους και βάλαμε τον πιο σύγχρονο λόγο τους στο στόμα των ηρώων που, αποστασιοποιημένοι πλέον, μιλάνε στο κοινό και περιγράφουν το ψυχολογικό δίκιο τους.


— Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται μια κρυμμένη κυβέρνηση. Ακούγεται συνωμοσιολογικό.

Στην ουσία, πρόκειται για μια κυβέρνηση που ήταν στο υπουργείο Αμύνης και, αφού γίνεται βομβαρδισμός, κατεβαίνει στο καταφύγιο. Δεν είναι κρυμμένη, έχει φυγαδευτεί για να προστατευτεί.

Εδώ υπεισέρχεται κι άλλο ένα παιχνίδι της παράστασης. Το θέατρο έχει οθόνες, μέσα από τις οποίες βλέπουμε την προπαγάνδα που γίνεται από τα ΜΜΕ κάθε πλευράς. Έτσι, δείχνω πώς αυτά χρησιμοποιούνται ως σύγχρονα όπλα. Θα δούμε γνωστά ιστορικά και μυθολογικά πρόσωπα να λένε φημισμένα ρητά, μέσα από τα οποία προσπαθούν να ασκήσουν επιρροή.

Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες Facebook Twitter
Πολλά στοιχεία του σουρεαλισμού, του συμβολισμού και των ψευδαισθήσεων αποτελούν κλειδιά στις σκηνοθεσίες μου μέσα από τη γνώση της επιστήμης της Ψυχολογίας και βάσει αυτών έχω δημιουργήσει μια μέθοδο υποκριτικής και σκηνοθεσίας που ονομάζω «μέθοδο των ενοτήτων». Φωτο: Παναγιώτης Μπιζούτης


— Εφόσον λέτε ότι δεν είχατε στόχο να κάνετε τους «Πέρσες», τι ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε; 

Σήμερα βλέπω τα πράγματα να συντηρητικοποιούνται. Πάντα με προβλημάτιζε η προπαγάνδα, απ' όπου κι αν ερχόταν, η άβουλη αποδοχή της, καθώς και τα στερεότυπα μέσα από τα οποία ο κόσμος οδηγείται σε εύκολα συμπεράσματα και ταμπέλες. Αυτό μπορεί να ακούγεται ανούσιο, αλλά δημιουργεί τάσεις, στάσεις και συμπεριφορές.

Θα μιλήσω και για φοβίες που είχα ως παιδί λόγω της πυρηνικής απειλής, για την καταστροφή του κόσμου ή ακόμα και γι' αυτές που έχω ως ενήλικας, για το πώς η τρέλα ενός και οι αποφάσεις κάποιων μπορούν να επηρεάσουν την τύχη όλων. Για το παράλογο δίκιο που δίνουμε στον αμυνόμενο να έχει το δικαίωμα να λειτουργήσει πιο επιθετικά από τον δράστη. Γι' αυτό στην παράσταση υπάρχει και η έννοια της συντέλειας του κόσμου.


— Τι βρίσκετε απειλητικό στην καθημερινότητά μας, ώστε είναι επιτακτική η ανάγκη να το μεταδώσετε στο κοινό; 

Θεωρούσα πάντα θλιβερό να περιθωριοποιείται η νέα γενιά, έτσι πάντα έδινα βήμα σε σπουδαστές και αποφοίτους της ανώτερης δραματικής σχολής Αθηναϊκή Σκηνή. Γι' αυτό επιζητώ να προχωρώ, είτε με τη θεατρική εκπαίδευση είτε με την έρευνά μου στο θέατρο, σε ένα δύσκαμπτο κράτος.

Με προβληματίζει, επίσης, το ότι λέμε πως είμαστε όλοι ίσοι, αλλά, όταν δούμε κάποιον που κάνει κάτι που δεν μας αρέσει, επιθυμούμε τον αφανισμό του. Ο άνθρωπος δεν είναι τόσο πολιτισμένος. Διαθέτει ένστικτα άγρια που κρύβει όταν ευημερεί. Σε περιόδους κρίσης, όμως, μπορεί να μας φανεί έως και φυσικό να σκοτώσουμε χιλιάδες χωρίς τύψεις.

Μία από τις μεγαλύτερες φοβίες μου είναι η μισαλλοδοξία, μια έννοια που αξίζει να πολεμήσω με το έργο μου. 

Info:

Πέρσες Shelter

Μετάφραση: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη

Διασκευή: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη - Μιχάλης Καλαμπόκης

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Καλαμπόκης

Σκηνογραφία - Κοστούμια - Φωτισμοί: Fn'F team

Μουσική: Γιάννης Μαδούρος

Βίντεο - φωτογραφίες: Παναγιώτης Μπιζούτης

Παίζουν: Μιχάλης Καλαμπόκης, Αλεξάνδρα Βουτζουράκη, Θωμάς Πανδής, Κωνσταντίνος Φάμης, Γιάννης Τσουρουνάκης, Λυκούργος Μπάδρας, Λυδία Σγουράκη, Γιάννης Τριαντάκης

Θέατρο Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου - Καλαμπόκη

Αθανασίου Διάκου & Τζιραίων 13, Μακρυγιάννη (έξω από το μετρό Ακρόπολη), 210 9222300, Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00, εισ.: €10-12 www.athstage.gr

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ