Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες

Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες Facebook Twitter
Παρακολουθούμε μια κυβέρνηση να διεξάγει πόλεμο μέσα από ένα καταφύγιο. Το κοινό ακούει το κείμενο των Περσών και παρακολουθεί την υπόθεση που διαδραματίζεται, η οποία, χωρίς να λέγεται, υπονοείται.Φωτο: Παναγιώτης Μπιζούτης
0

Οι Πέρσες του Αισχύλου θεωρούνται η πρώτη τραγωδία που γράφτηκε. Πρόκειται για έναν ύμνο στην αρχαία Αθήνα, αν και συνήθως παρουσιάζεται ως καταγγελτικό αντιπολεμικό έπος.

Ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και ψυχολόγος Μιχάλης Καλαμπόκης πήρε το σπουδαίο κείμενο του Αισχύλου και το μετέφερε στα έγκατα του υπουργείου Αμύνης μιας αυτοκρατορίας για να δείξει την πορεία της πνευματικής διαστρέβλωσης μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που οδηγούνται σε ολέθριες αποφάσεις, ότι ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα.

Έτσι, στην παράστασή του Πέρσες Shelter, καθώς οι ήρωές του παραμένουν κλεισμένοι για μεγάλο διάστημα μέσα σε ένα πυρηνικό καταφύγιο χωρίς επαφή με τον έξω κόσμο, ο δανεισμένος από τον Αισχύλο ποιητικός λόγος σταδιακά εκφυλίζεται, γίνεται όλο και πιο ρεαλιστικός, μέχρι που αντικαθίσταται από άναρθρες φωνές. Η πλήρης κατάρρευση του πολιτισμού λίγο πριν από τη συντέλεια του κόσμου.

Οι Πέρσες ήταν ένα έργο που δεν είχα ποτέ προγραμματίσει να ανεβάσω, αλλά το είδα στον ύπνο μου με μορφή εφιάλτη. Θεώρησα μεγάλη πρόκληση να κάνω έναν εφιάλτη μου παράσταση.

— Τα τελευταία χρόνια έχετε παρουσιάσει μια σειρά από εμβληματικά έργα κλασικού ρεπερτορίου. Τι συνδέει αυτές τις επιλογές; 

Τελειώνοντας τις σπουδές μου στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ολοκλήρωνα και τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στην ψυχοθεραπεία και ξεκινούσα διδακτορικό. Πάντα με ενδιέφερε να προτείνω τη σύνδεση της ψυχολογίας με τη σκηνοθεσία, κάτι που κάνω και μέσα από τη διδασκαλία όλα αυτά τα χρόνια ως καθηγητής υποκριτικής στην ανώτερη δραματική σχολή που έχω.

Πολλά στοιχεία του σουρεαλισμού, του συμβολισμού και των ψευδαισθήσεων αποτελούν κλειδιά στις σκηνοθεσίες μου μέσα από τη γνώση της επιστήμης της Ψυχολογίας και βάσει αυτών έχω δημιουργήσει μια μέθοδο υποκριτικής και σκηνοθεσίας που ονομάζω «μέθοδο των ενοτήτων». Με αυτό το κριτήριο ψάχνω έργα τα οποία έρχονται σε διάλογο μεταξύ τους και με κάποιον τρόπο αλληλοσυμπληρώνονται.

Οι Πέρσες ήταν ένα έργο που δεν είχα ποτέ προγραμματίσει να ανεβάσω, αλλά το είδα στον ύπνο μου με μορφή εφιάλτη. Θεώρησα μεγάλη πρόκληση να κάνω έναν εφιάλτη μου παράσταση.

Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες Facebook Twitter
Φωτογραφία από τις πρόβες της παράστασης. Φωτο: Παναγιώτης Μπιζούτης


— Τα κριτήριά σας ως ψυχολόγου αντιβαίνουν αυτά του καλλιτέχνη;

Επειδή είμαι και ψυχολόγος δεν σημαίνει ότι το μόνο που με αφορά είναι μια ρεαλιστική ψυχολογική αναπαράσταση. Άλλωστε, όταν μιλάμε για ψυχολογία, μιλάμε και για διαστρέβλωση. Μου αρέσει ο θεατής να μη βλέπει τη δράση απ' έξω, αλλά αυτό που ο ήρωας βιώνει, όπως το βιώνει. Να γίνεται μέρος των παραισθήσεων, του συμβολισμού.

Κάπου εκεί έχω δομήσει και τη μέθοδό μου, που ισορροπεί μεταξύ ψυχολογικής γραμμής και φόρμας. Αυτό που προτείνω είναι το δικό μου μικροσκόπιο μέσα από το οποίο βλέπω τα έργα.


— Τα ποιητικά κλασικά έργα χαρακτηρίζονται από οικουμενικότητα και διαχρονικότητα. 

Σου δίνουν μεγαλύτερη ελευθερία. Η δομή των κειμένων των κλασικών συγγραφέων είναι τέτοια που δεν σε δεσμεύει πολύ ως προς το πώς θα τα παρουσιάσεις.

Υπάρχουν τέσσερις παράγοντες που έχουν επηρεάσει τις σκηνοθεσίες μου. Ο πρώτος είναι πως στα κλασικά έργα με γοητεύει το ότι ο λόγος των ηρώων προβάλλεται από τους ίδιους μπροστά στον λαό. Ξέρουν ότι αυτό που λένε απευθύνεται σε ένα κοινό (Χορός, πολίτες). Επομένως, υπάρχει πολιτική σκοπιμότητα και ανάγκη επιρροής.

Ο δεύτερος είναι ότι με μαγεύει να μετατρέπω τους κλασικούς ήρωες σε ψυχολογικές υπάρξεις με συγκεκριμένες δομές προσωπικότητας και ψυχολογικής σημειολογίας.

Ο τρίτος είναι η ανάγκη μου να παρουσιάζω στο κοινό τη δράση όχι όπως είναι ή διογκωμένη αλλά όπως θα τη βλέπαμε στα όνειρά μας. Κάπως έτσι κάνεις το κοινό να σκέφτεται και να συμμετέχει.

Ο τέταρτος είναι η αποστασιοποίηση των ηθοποιών, ώστε να «συνομιλήσουν» με τους θεατές.


— Συχνά, στο ελληνικό θέατρο οι «Πέρσες» παρουσιάζονται ως αντιπολεμικό έπος, ενώ πρόκειται για έναν ύμνο στην Αθήνα. 

Ήταν πολύ έξυπνο αυτό που έκανε ο Αισχύλος. Θέλοντας να εκθειάσει τους Έλληνες, παρουσίασε την άλλη πλευρά. Προφανώς, δεν μπορούσε να φτιάξει μια τραγωδία χαρούμενη. Η δική μου ανάγνωση του έργου είναι όχι πώς επηρεάζει ο πόλεμος την ανθρωπότητα αλλά πώς επηρεάζει αυτούς που τον αποφάσισαν.

Αν και το κείμενο που ακούγεται είναι οι Πέρσες, η παράσταση είναι το Shelter. Παρακολουθούμε μια κυβέρνηση να διεξάγει πόλεμο μέσα από ένα καταφύγιο. Το κοινό ακούει το κείμενο των Περσών και παρακολουθεί την υπόθεση που διαδραματίζεται, η οποία, χωρίς να λέγεται, υπονοείται.

Στην αρχή μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά σιγά-σιγά ο θεατής συνδέει τις δύο υποθέσεις. Αυτό επιτυγχάνεται και με άλλα μέσα, με επιβλητική μουσική επένδυση, εναλλακτικούς φωτισμούς και περίεργη χρήση των επίπλων.

Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες Facebook Twitter
Το έργο γίνεται πια ψυχολογικό και όχι αρχετυπικό, όπως η αρχαία ελληνική τραγωδία. Ο αρχαίος λόγος συναντιέται με μια υπόθεση που θυμίζει σύγχρονη σειρά καταστροφής και μυστηρίου. Φωτο: Παναγιώτης Μπιζούτης


— Θέλετε να εξηγήσετε πού συναντιέται ο Αισχύλος με τον εφιάλτη σας; 

Το έργο γίνεται πια ψυχολογικό και όχι αρχετυπικό, όπως η αρχαία ελληνική τραγωδία. Ο αρχαίος λόγος συναντιέται με μια υπόθεση που θυμίζει σύγχρονη σειρά καταστροφής και μυστηρίου. Το κείμενο χωρίστηκε βάσει του στόχου του κάθε λόγου και έτσι προέκυψαν οι ρόλοι.

Δεν κάνω τους Πέρσες αποδομημένους, φέρνοντάς τους στο σήμερα. Έχω πάρει το κείμενό τους κι έχω φτιάξει ένα καινούργιο έργο, σχεδόν όπως ήταν ο εφιάλτης μου.


— Οι σκηνές που δεν ανήκουν στον Αισχύλο σε ποια κείμενα βασίζονται; 

Θέλοντας να δείξω τη διαχρονικότητα αλλά και να φωτίσω τις αιτιάσεις των ηρώων, πήρα κείμενα από τον Ίψεν, τον Σνίτσλερ και τον Μπίχνερ. Εντοπίσαμε μονολόγους και βάλαμε τον πιο σύγχρονο λόγο τους στο στόμα των ηρώων που, αποστασιοποιημένοι πλέον, μιλάνε στο κοινό και περιγράφουν το ψυχολογικό δίκιο τους.


— Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται μια κρυμμένη κυβέρνηση. Ακούγεται συνωμοσιολογικό.

Στην ουσία, πρόκειται για μια κυβέρνηση που ήταν στο υπουργείο Αμύνης και, αφού γίνεται βομβαρδισμός, κατεβαίνει στο καταφύγιο. Δεν είναι κρυμμένη, έχει φυγαδευτεί για να προστατευτεί.

Εδώ υπεισέρχεται κι άλλο ένα παιχνίδι της παράστασης. Το θέατρο έχει οθόνες, μέσα από τις οποίες βλέπουμε την προπαγάνδα που γίνεται από τα ΜΜΕ κάθε πλευράς. Έτσι, δείχνω πώς αυτά χρησιμοποιούνται ως σύγχρονα όπλα. Θα δούμε γνωστά ιστορικά και μυθολογικά πρόσωπα να λένε φημισμένα ρητά, μέσα από τα οποία προσπαθούν να ασκήσουν επιρροή.

Πέρσες Shelter: Ο όλεθρος του πολέμου παραμένει ίδιος μέσα στους αιώνες Facebook Twitter
Πολλά στοιχεία του σουρεαλισμού, του συμβολισμού και των ψευδαισθήσεων αποτελούν κλειδιά στις σκηνοθεσίες μου μέσα από τη γνώση της επιστήμης της Ψυχολογίας και βάσει αυτών έχω δημιουργήσει μια μέθοδο υποκριτικής και σκηνοθεσίας που ονομάζω «μέθοδο των ενοτήτων». Φωτο: Παναγιώτης Μπιζούτης


— Εφόσον λέτε ότι δεν είχατε στόχο να κάνετε τους «Πέρσες», τι ήταν εκείνο που σας ενέπνευσε; 

Σήμερα βλέπω τα πράγματα να συντηρητικοποιούνται. Πάντα με προβλημάτιζε η προπαγάνδα, απ' όπου κι αν ερχόταν, η άβουλη αποδοχή της, καθώς και τα στερεότυπα μέσα από τα οποία ο κόσμος οδηγείται σε εύκολα συμπεράσματα και ταμπέλες. Αυτό μπορεί να ακούγεται ανούσιο, αλλά δημιουργεί τάσεις, στάσεις και συμπεριφορές.

Θα μιλήσω και για φοβίες που είχα ως παιδί λόγω της πυρηνικής απειλής, για την καταστροφή του κόσμου ή ακόμα και γι' αυτές που έχω ως ενήλικας, για το πώς η τρέλα ενός και οι αποφάσεις κάποιων μπορούν να επηρεάσουν την τύχη όλων. Για το παράλογο δίκιο που δίνουμε στον αμυνόμενο να έχει το δικαίωμα να λειτουργήσει πιο επιθετικά από τον δράστη. Γι' αυτό στην παράσταση υπάρχει και η έννοια της συντέλειας του κόσμου.


— Τι βρίσκετε απειλητικό στην καθημερινότητά μας, ώστε είναι επιτακτική η ανάγκη να το μεταδώσετε στο κοινό; 

Θεωρούσα πάντα θλιβερό να περιθωριοποιείται η νέα γενιά, έτσι πάντα έδινα βήμα σε σπουδαστές και αποφοίτους της ανώτερης δραματικής σχολής Αθηναϊκή Σκηνή. Γι' αυτό επιζητώ να προχωρώ, είτε με τη θεατρική εκπαίδευση είτε με την έρευνά μου στο θέατρο, σε ένα δύσκαμπτο κράτος.

Με προβληματίζει, επίσης, το ότι λέμε πως είμαστε όλοι ίσοι, αλλά, όταν δούμε κάποιον που κάνει κάτι που δεν μας αρέσει, επιθυμούμε τον αφανισμό του. Ο άνθρωπος δεν είναι τόσο πολιτισμένος. Διαθέτει ένστικτα άγρια που κρύβει όταν ευημερεί. Σε περιόδους κρίσης, όμως, μπορεί να μας φανεί έως και φυσικό να σκοτώσουμε χιλιάδες χωρίς τύψεις.

Μία από τις μεγαλύτερες φοβίες μου είναι η μισαλλοδοξία, μια έννοια που αξίζει να πολεμήσω με το έργο μου. 

Info:

Πέρσες Shelter

Μετάφραση: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη

Διασκευή: Αλεξάνδρα Βουτζουράκη - Μιχάλης Καλαμπόκης

Σκηνοθεσία: Μιχάλης Καλαμπόκης

Σκηνογραφία - Κοστούμια - Φωτισμοί: Fn'F team

Μουσική: Γιάννης Μαδούρος

Βίντεο - φωτογραφίες: Παναγιώτης Μπιζούτης

Παίζουν: Μιχάλης Καλαμπόκης, Αλεξάνδρα Βουτζουράκη, Θωμάς Πανδής, Κωνσταντίνος Φάμης, Γιάννης Τσουρουνάκης, Λυκούργος Μπάδρας, Λυδία Σγουράκη, Γιάννης Τριαντάκης

Θέατρο Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου - Καλαμπόκη

Αθανασίου Διάκου & Τζιραίων 13, Μακρυγιάννη (έξω από το μετρό Ακρόπολη), 210 9222300, Σάβ. 21:00, Κυρ. 20:00, εισ.: €10-12 www.athstage.gr

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

 

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ