Οι παραστάσεις της χρονιάς από τη Λουίζα Αρκουμανέα

Οι παραστάσεις της χρονιάς από τη Λουίζα Αρκουμανέα Facebook Twitter
0

1.

«Μετά την πρόβα» και «Περσόνα» του Μπέργκμαν σε σκηνοθεσία Ίβο βαν Χόβε, στο Φεστιβάλ Αθηνών

Ο εξηντάχρονος Βέλγος σκηνοθέτης, ίσως ο πιο επιτυχημένος παγκοσμίως αυτή τη στιγμή, τρέφει μεγάλο έρωτα για τον Μπέργκμαν, τα σενάρια του οποίου έχει μεταφέρει κατ' επανάληψη στη σκηνή. Στο συναρπαστικό δίπτυχο που παρουσίασε το καλοκαίρι στο Φεστιβάλ Αθηνών απέδειξε την απλότητα και το βάθος της μεγαλοφυΐας του.

«Γίνεται να είσαι δυο διαφορετικοί άνθρωποι ταυτόχρονα;» αναρωτιόταν ο Μπέργκμαν και ο βαν Χόβε αναζήτησε τα όρια της προσωπικότητας μέσα από ένα παιχνίδι αντικατοπτρισμών κι εναλλαγής ρόλων.

Οι παραστάσεις της χρονιάς από τη Λουίζα Αρκουμανέα Facebook Twitter

Οι ερμηνείες των ηθοποιών μάς κατέκτησαν με την ένταση της φυσικότητας, της δύναμης και της εσωτερικότητάς τους. Ένα θέατρο υπαρξιακό, μεταφυσικό, ποιητικό, όπου άνθρωποι και φαντάσματα συνυπήρχαν αβίαστα. Ένας σκηνοθέτης που διαχειρίστηκε «το ανέκφραστο, το τρομακτικό, το επικίνδυνο», παράγοντας μια ουσιαστική θεατρική εμπειρία.

Το καλοκαίρι θα έχουμε την τύχη να δούμε νέα δουλειά του Ίβο βαν Χόβε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

2.

«Εnfant» του Boris Charmatz στο Φεστιβάλ Αθηνών

Οι παραστάσεις της χρονιάς από τη Λουίζα Αρκουμανέα Facebook Twitter
Φωτο: Borris Brussey

Αν κι επισήμως η παράσταση αυτή ανήκει στην κατηγορία του «χορού», δεν μπορώ να μην τη συμπεριλάβω εδώ, καθώς συνιστά ένα από τα πιο αριστοτεχνικά και τολμηρά θεάματα που έχω δει γενικότερα. Οι «μικροί» στα χέρια των «μεγάλων». Παιδιά που γίνονται πλαστελίνη στα χέρια των ενηλίκων. Μηχανές –κυριολεκτικές και μεταφορικές– που τα πετούν πέρα δώθε, σαν άψυχες, άβουλες μάζες. Ψυχανάλυση και άγριος εξπρεσιονισμός.

Αυτοί που ήμασταν κάποτε κι αυτοί που είμαστε τώρα, αποδέκτες ανομολόγητων ή ασυνείδητων βιαιοπραγιών αλλά και συνεχιστές τους, ανελέητοι απέναντι στα εύθραυστα όντα αυτού του πλανήτη, που όμως κάποτε ξυπνούν κι αρχίζουν να μεγαλώνουν, να διεκδικούν τον χώρο τους, να πειραματίζονται – με ανεξέλεγκτες συνέπειες, συνθέτοντας σταδιακά μια ορδή που παρασύρει τα πάντα, μια σπουδή επάνω στη δυναμική του χάους.

Εικόνες λεηλασίας, «Οι συμφορές του πολέμου» του Γκόγια, ο χορός των «Τρωάδων» του Ευριπίδη, ό,τι πιο σκοτεινό κι ασύλληπτο, και ταυτόχρονα μια αριστοτεχνικά σχεδιασμένη επίθεση στις αντιλήψεις περί πολιτικής ορθότητας που διέπουν την εποχή μας, όταν οποιουδήποτε είδους αταξινόμητη επαφή με τα παιδιά θεωρείται κολάσιμη.

3.

«Ο αδαής και ο παράφρων» του Τόμας Μπέρνχαρντ σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα

Οι παραστάσεις της χρονιάς από τη Λουίζα Αρκουμανέα Facebook Twitter
Φωτο: Karol Jarek


Τεμαχισμένοι εγκέφαλοι και ανεγκέφαλοι θεατές, η τεχνική του θανάτου και η τέχνη της σκηνής, το εσωτερικό ενός πτώματος και το ψαχνό ενός ρόλου, ο ηθοποιός που ξεκινά αδαής και καταλήγει παράφρων, αιωνίως αναζητώντας να προτάξει μία μέθοδο απέναντι στην τρέλα, όλες αυτές οι παράμετροι αναδείχθηκαν στο έπακρο χάρη στον σκηνοθετικό και υποκριτικό οίστρο του Γιάννου Περλέγκα.


Έχοντας περάσει από πολλά φίλτρα χιούμορ και φαντασίας, ο δυσνόητος λόγος του Μπέρνχαρντ αναδύθηκε στην παράσταση σπαρταριστός, σπινθηροβόλος, σύγχρονος. Ο Δόκτωρ-Περλέγκας αποδείχθηκε ένας ακούραστος κονφερασιέ που «άνοιξε» το κείμενο προς τους θεατές, μετατρέποντας τη διαδικασία της παιχνιδιάρικης ανάγνωσης σε πράξη συλλογική, ευφρόσυνη και πολυεπίπεδη.

4.

«Ο ευαγγελισμός της Κασσάνδρας» του Δημήτρη Δημητριάδη σε σκηνοθεσία Θάνου Σαμαρά

Οι παραστάσεις της χρονιάς από τη Λουίζα Αρκουμανέα Facebook Twitter
Φωτό: Θάνος Σαμαράς

Ως μανιφέστο του πόθου αναδύεται ο μονόλογος του Δημητριάδη κι αυτό το εμπρηστικό κείμενο επέλεξε ο Θάνος Σαμαράς για να κάνει το σαγηνευτικό ντεμπούτο του στον χώρο της σκηνοθεσίας.

Ο νεαρός δημιουργός έπλασε ένα σύμπαν εξωπραγματικό και γήινο μαζί, γεμάτο αντανακλάσεις και ποπ αναφορές: η υψηλή αισθητική και το χιούμορ ενώθηκαν αρμονικά για να συνθέσουν ένα χαρμόσυνο ερωτικό κάλεσμα, ενώ η πρωθιέρεια του «ναι», Έλλη Τρίγγου, μας κατέκτησε με την άνεση, την ευελιξία, την απόλυτη αυτοκυριαρχία της.

5.

«Ο γυάλινος κόσμος» του Τενεσί Ουίλιαμς, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά

Οι παραστάσεις της χρονιάς από τη Λουίζα Αρκουμανέα Facebook Twitter
Φωτο: Γκέλυ Καλαμπάκα

Μια διαφορετική προσέγγιση στο κλασικό και αυτοβιογραφικό έργο του Ουίλιαμς δημιούργησε ο σκηνοθέτης και οι συνεργάτες του, εναρμονίζοντας άψογα τη δραματική με την κωμική διάσταση, έτσι ώστε η μία να εμπεριέχει και ν' αναδεικνύει την άλλη με τρόπο αβίαστο, ερεθιστικό, απολαυστικό, σύγχρονο.

Ένα μωσαϊκό αναμνήσεων απλώνεται μέσα στο σκοτάδι, μικρές εστίες φωτός έχουν καταλάβει σαν πυγολαμπίδες τον χώρο, το πάτωμα σκίζεται σαν την καρδιά του Αφηγητή κάθε φορά που θυμάται την άτυχη αδελφή του, ενώ ο ήχος των τακουνιών της Λόρα πάνω στα θραύσματα κρυστάλλων μάς οδηγεί σ' ένα χειροποίητο και τρυφερό σύμπαν, στο εύθραυστο θέατρο της μνήμης. Εξαιρετικές οι ερμηνείες του Χάρη Φραγκούλη ως Τομ και της Μπέττυς Αρβανίτη ως Αμάντας.


Η παράσταση παίζεται στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας.

6.

«Ο βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη

Οι παραστάσεις της χρονιάς από τη Λουίζα Αρκουμανέα Facebook Twitter
Φωτο: Ελίνα Γιουνανλή

Παρόλη τη μελαγχολία του, το κύκνειο άσμα του μεγάλου Ρώσου δραματουργού είναι μια γλυκόπικρη κωμωδία για την περιπέτεια της απώλειας. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης αντιλήφθηκε σωστά τη μελωδία του, συντονίστηκε αρμονικά με το νόημα και τους ρυθμούς του, ανέδειξε επίμονα την «υπέροχη φυλακή» ενός μυθοποιημένου παρελθόντος που καθιστά τους ήρωες αιχμάλωτους της νοσταλγίας τους, αδύναμους να επικοινωνήσουν με την πραγματικότητα και να προχωρήσουν μπροστά.


Η παράσταση βρίθει από αγάπη για τους ήρωες του Τσέχωφ και αποδίδει γοητευτικά το τόξο του συναισθηματικού ταξιδιού των ηρώων από την ξεγνοιασιά στον πόνο και από τον πόνο στην ελπίδα για μια νέα αρχή. Μια ιδιαίτερα δουλεμένη και ευαίσθητη δουλειά συνόλου.

Η παράσταση παίζεται στο Θέατρο «Δημήτρης Χορν».

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ίβο βαν Χόβε: Ο ακούραστος ανατόμος των κλασικών στην Αθήνα με Μπέργκμαν

Θέατρο / Ίβο βαν Χόβε: Ο ακούραστος ανατόμος των κλασικών στην Αθήνα με Μπέργκμαν

Πορτρέτο του Βέλγου σκηνοθέτη, με αφορμή το θεατρικό έργο που εμπνεύστηκε από τις ταινίες «Περσόνα» και «Μετά την πρόβα» και το οποίο θα παρουσιάσει στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Simon McBurney

Θέατρο / Simon McBurney στη LiFO: «Νιώθω ανακούφιση μπροστά στη θνητότητά μου»

Ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους Ευρωπαίους θεατρικούς δημιουργούς μιλά με τρομερή ευθύτητα λίγο πριν επιστρέψει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση με τη νέα δουλειά της ομάδας Complicité.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Νίκος Γαλανός, ηθοποιός. Γεννήθηκε στην Αθήνα, ζει στου Παπάγου.

Οι Αθηναίοι / Νίκος Γαλανός: «Δεσπόζει στις μέρες μας μια κακή απομίμηση των πάντων»

Ο ηθοποιός που επιστρέφει για τρίτη σεζόν στην τηλεοπτική σειρά «Η Γη της Ελιάς» μιλά για τα πρώτα του βήματα, την Τζένη και την Αλίκη, την ευτυχία και την επιτυχία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δημήτρης Καραντζάς

Θέατρο / Δημήτρης Καραντζάς: «Θέλω να μιλήσω για την απόλυτη βία τού να ζεις»

Δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη του δουλειά, ο Δημήτρης Καραντζάς γράφει και σκηνοθετεί στη Στέγη ένα πρωτότυπο έργο, μια περφόρμανς-παραβολή για τη βία και τον εθισμό μας σε αυτή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΚΥΡΙΑΚΗ Γιώργος Ζιάκας: «Για χρόνια στο θέατρο πήγαινα με κοστούμι και γραβάτα»

Θέατρο / Γιώργος Ζιάκας: Τα 50 χρόνια καριέρας ενός κορυφαίου σκηνογράφου

Ο κορυφαίος σκηνογράφος του ελληνικού θεάτρου κάνει μια αναδρομή στην καριέρα του με τα μάτια του να λάμπουν, όπως λάμπουν και όλων όσοι έχουν δουλέψει μαζί του και μιλούν γι’ αυτόν, στον μισό αιώνα που έχει κρατήσει αυτή η περιπέτεια.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μικρά και μεγάλα πλοία

Θέατρο / «Μεγάλα και μικρά πλοία»: Φιλίππου, Χιώτη, Παπούλια και The Boy μαζί στην Ελευσίνα

Το αλληγορικό έργο του Ευθύμη Φιλίππου σε σκηνοθεσία Αργυρώς Χιώτη, με την Αγγελική Παπούλια και τον The Boy (Αλέξανδρο Βούλγαρη), θα ανέβει στις 30 και 31 Αυγούστου στη Βλύχα της Ελευσίνας, τον τόπο από τον οποίο εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ψείρες Επίδαυρος

Θέατρο / «Ψείρες» στην Επίδαυρο: Πρέπει να χρησιμοποιούνται ή όχι;

Πρέπει οι ηθοποιοί που κατεβαίνουν στο Αρχαίο Θέατρο που φημίζεται για την ακουστική του να χρησιμοποιούν ενισχυτικά ήχου; Στο ερώτημα απαντούν οι: Λουίζα Αρκουμανέα, Αργύρης Ξάφης, Κώστας Μπώκος, Άρης Μπινιάρης, Λυδία Κονιόρδου και Χρήστος Πιτερός.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μήδεια

Κριτική θεάτρου / «Μήδεια»: Κριτική για την πολυσυζητημένη παράσταση του Φρανκ Κάστορφ

Ο Γερμανός σκηνοθέτης επιχείρησε να κάνει μια εναλλακτική ανάγνωση πάνω στο έργο του Ευριπίδη, συνδυάζοντας το αρχαίο κείμενο με τα κείμενα του Χάϊνερ Μίλερ και του Ρεμπό.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ