Ο Ulrich Rasche ανεβάζει «Αγαμέμνονα» στην Επίδαυρο

Ο Ulrich Rasche ανεβάζει «Αγαμέμνονα» στην Επίδαυρο Facebook Twitter
Ο Rasche δύναται να οδηγήσει τον θεατή σε ένα είδος έκστασης. Φωτ.: Tobias Kruse
0

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΥΣ σύγχρονους Γερμανούς σκηνοθέτες, ο Ulrich Rasche διακρίνεται για τo ιδιότυπο, καταιγιστικό, χορωδιακό θεατρικό ιδίωμά του. H αυστηρή συναρμογή του λόγου με την κίνηση και τον ρυθμό συνθέτει μια χορογραφία υψηλής ακρίβειας και σθένους που εκτελείται από τους ακούραστους ηθοποιούς του επάνω σε μηχανοκίνητες περιστρεφόμενες σκηνές, με ζωντανή μουσική υπόκρουση.

Έχοντας σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης και Συγκριτική Λογοτεχνία, ο Rasche τράβηξε την προσοχή του θεατρικού κόσμου το 2004, όταν ανέβασε στο Palast der Republik στο Βερολίνο το χορωδιακό Singing! Immateriel Arbeiten (Τραγουδώντας! Άυλα Έργα), στο οποίο σώμα, μουσική και γλώσσα εναρμονίστηκαν σε τόσο έντονο βαθμό, ώστε αναδύθηκε μια συναρπαστική ροή, παρόμοια με την αφηγηματική τεχνική του «ρεύματος της συνείδησης» στη λογοτεχνία.

Κάποιοι τον κατατάσσουν στους καλλιτέχνες που έχουν κατακτήσει έναν ριζοσπαστικό τρόπο έκφρασης – με γνωρίσματα της δουλειάς του τη μνημειακότητα, τη χορικότητα, τον ρυθμικό καταιγισμό και το σκοτάδι.

Σταδιακά ανέπτυξε αυτή την τεχνική και την τελειοποίησε σε ένα μοναδικό στυλ σκηνοθεσίας που θεωρείται από τα πιο συναρπαστικά και υποσχόμενα στο θέατρο σήμερα. Ο Θάνατος του Δαντόν, που ανέβασε το 2015 στο Schauspiel Frankfurt, εξυμνήθηκε ως ένα «συγκλονιστικό ορατόριο για την επανάσταση». Το 2017, το περιβάλλον που δημιούργησε για τους Ληστές του Σίλερ στο Μόναχο ψηφίστηκε ως «η σκηνογραφία της χρονιάς» από τους κριτικούς του περιοδικού «Theater Ηeute». 

Στην παράσταση, ο Rasche τοποθετεί τους ηθοποιούς του σε τεράστιους κυλιόμενους διαδρόμους που περιστρέφονται, υψώνονται προς τον ουρανό και γέρνουν προς την άβυσσο. «Όλοι περπατούν σαν σκλάβοι στις γαλέρες, υπό τους αρχαϊκούς ήχους κρουστών. Σε αυτή την οπερατική, ζοφερή βραδιά, οι επαναστατικές φαντασιώσεις και η κριτική της εξουσίας που πυροδοτούν τους πρωταγωνιστές του Σίλερ συμπυκνώνονται σε ένα αποκαλυπτικό μνημείο», έγραψε η κριτική επιτροπή.

Υπάρχουν, βέβαια, και φωνές δυσαρέσκειας. Οι Βάκχες που ανέβασε το 2019 συνάντησαν αμφισβήτηση: «Ακόμα και ο πιο υπομονετικός κριτικός σύντομα δεν θα έχει τίποτα καινούργιο να πει για τον Ulrich Rasche, εφόσον ο Γερμανός σκηνοθέτης κάνει πάντα το ίδιο πράγμα. Η αμφιλεγόμενη ιδέα με τους περιστρεφόμενους δίσκους και τους ατελείωτους κυλιόμενους διαδρόμους, επάνω στους οποίους οι ηθοποιοί κομματιάζουν τη γλώσσα –και το νόημα–, ενώ εκτελούν ένα αδιάκοπο περπάτημα, έχει πλέον κυριολεκτικά εξαντληθεί», ήταν η άποψη που εξέφρασε ο κριτικός θεάτρου Bernd Noack.

Άλλοι πάλι τον κατατάσσουν στους καλλιτέχνες που έχουν κατακτήσει έναν ριζοσπαστικό τρόπο έκφρασης – με γνωρίσματα της δουλειάς του τη μνημειακότητα, τη χορικότητα, τον ρυθμικό καταιγισμό και το σκοτάδι. Υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι ο Rasche δύναται να οδηγήσει τον θεατή σε ένα είδος έκστασης, όπως αυτό που βιώνει –σε ιδανικές συνθήκες– ένας πιστός που συμμετέχει σε μια νυχτερινή λειτουργία μέσα σε έναν ναό.

Το 4.48 Ψύχωση της Σάρα Κέιν, που παρουσίασε το 2020 στο Deutsches Theater Berlin, χαρακτηρίστηκε «μια υποδειγματική παράσταση ενός κλασικού μετα-δραματικού έργου».

Όσον αφορά το αρχαίο δράμα, εκτός από τις Βάκχες, ο Rasche έχει ανεβάσει τους Πέρσες του Αισχύλου, το 2018 σε μια τετράωρη παράσταση στο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ, που τιμήθηκε με το βραβείο Nestroy ως η καλύτερη παράσταση γερμανόφωνης χώρας.

Residenztheater – Ulrich Rasche
Αγαμέμνων του Αισχύλου
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
22/7-23/7, 21:00

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ