ΦΩΤΙΕΣ ΤΩΡΑ

Ιωάννης Παντελίδης: «Στη διεύθυνση παραγωγής φταις για τα πάντα, ακόμα και όταν δεν φταις».

Ιωάννης Παντελίδης: «Στη διεύθυνση παραγωγής φταις για τα πάντα, ακόμα και όταν δεν φταις». Facebook Twitter
Στη διεύθυνση παραγωγής φταις για τα πάντα, ακόμα και όταν δεν φταις. Ωστόσο, λόγω της ηλικίας μου, τα λάθη συγχωρούνται λίγο πιο εύκολα – από τους άλλους τουλάχιστον, γιατί προσωπικά δεν επιτρέπω εύκολα στον εαυτό μου να κάνει λάθη.
0



ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΕΜΠΛΕΚΟΝΤΑΙ
νέοι άνθρωποι, αρχίζεις να ελπίζεις ότι όλα θα πάνε καλύτερα. Όταν, μάλιστα, αυτοί οι άνθρωποι παίρνουν πάνω τους το βάρος μιας θεατρικής παραγωγής, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι η φρεσκάδα και το πάθος γίνονται βάσεις για πραγματικά ξεχωριστές δουλειές. Ο Ιωάννης Παντελίδης έχει καταφέρει στα 22 του να εργάζεται ως διευθυντής παραγωγής και το όνομά του είναι ανάμεσα σ' εκείνα που βρίσκονται πίσω από τη δημιουργία του ΝΕΟΥ Ακάδημου. Αυτή είναι η πρώτη φορά που μιλά στη LiFO για όλα όσα κάνει.

— Ιωάννη, πες μας τι ακριβώς περιλαμβάνει ο όρος «διεύθυνση παραγωγής».

Οι αρμοδιότητες του διευθυντή παραγωγής σε μια θεατρική παράσταση έχουν να κάνουν με την οργάνωση και την επίβλεψη της παραγωγικής διαδικασίας πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από κάθε παράσταση. Από τον συντονισμό των προβών, την ομαλή επικοινωνία και συνεργασία όλων των συντελεστών μιας παραγωγής, τις σχέσεις μεταξύ εταιρείας παραγωγής/παραγωγού και των συντελεστών και των ηθοποιών, τις σχέσεις μεταξύ θεατρικού χώρου και παράστασης, μέχρι την οικονομική διαχείριση και την ομαλή διεξαγωγή όλων των εκδηλώσεων/παραστάσεων. Για μένα είναι η απόλυτη θέση ευθύνης!


— Πώς επέλεξες αυτόν τον «backstage» ρόλο και γιατί διάλεξες να δουλέψεις συγκεκριμένα στον χώρο του θεάτρου;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μού άρεσε να πηγαίνω σε θεατρικές παραστάσεις. Στα 14 μου η θεατρική μου «νονά», Άννα Αδριανού, μου ζήτησε να πάω μαζί της ως χειριστής κονσόλας σε μια περιοδεία που έκανε τότε στην Τζια και δούλεψα για πρώτη φορά στο θέατρο. Τότε ένιωσα πως αυτός είναι ο χώρος που μου ταιριάζει επαγγελματικά. Από τα 16 μου έχω περάσει από διαφορετικές θέσεις, στο ταμείο, αργότερα στις δημόσιες σχέσεις, στην οργάνωση παραγωγής, σε γραφείο Τύπου παραγωγής. Πάντα πίσω από τη σκηνή και πάντα στο θέατρο, μαζί με τους ανθρώπους του, που τόσο αγαπώ!

Αισθάνομαι συνολικά υπερήφανος. Κερδίσαμε το στοίχημα που βάλαμε όλοι μαζί αλλά και ο καθένας με τον εαυτό του. Νιώθω πολύ χαρούμενος που δουλεύω σε ένα περιβάλλον με αλληλοσεβασμό και με ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε την κοινή αγάπη και την αφοσίωση γι' αυτό που κάνουμε.


— Θα έβλεπες τον εαυτό σου να κάνει αυτήν τη δουλειά στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση;

Σίγουρα όχι σύντομα. Άλλωστε, για να φτάσεις να διευθύνεις μια δουλειά, πρέπει να περάσεις από πολλά στάδια, και έτσι πρέπει να συμβεί και στον κινηματογράφο ή την τηλεόραση. Μόνο που ούτε τη διεύθυνση ούτε την οργάνωση παραγωγής τη σπουδάζεις – τουλάχιστον στην Ελλάδα. Είναι ένας συνδυασμός γνώσεων πάνω σε οικονομικά, μάρκετινγκ, διοίκηση ανθρωπίνων πόρων... ακόμα και στο ράψιμο κουμπιών!


— Πώς είναι για έναν νέο άνθρωπο 22 ετών να κάνει διεύθυνση παραγωγής; Πώς είναι η σχέση με τους συνεργάτες σου;

Στη διεύθυνση παραγωγής φταις για τα πάντα, ακόμα και όταν δεν φταις. Ωστόσο, λόγω της ηλικίας μου, τα λάθη συγχωρούνται λίγο πιο εύκολα – από τους άλλους τουλάχιστον, γιατί προσωπικά δεν επιτρέπω εύκολα στον εαυτό μου να κάνει λάθη. Λόγω της ηλικίας μου πάντα προσπαθώ να κάνω τους συνεργάτες μου να νιώθουν ασφάλεια και να με εμπιστεύονται. Προσπαθώ ιδιαίτερα να είμαι κοντά σε όλους. Ποντάρω πολύ στον αλληλοσεβασμό, στην επικοινωνία και στην ανθρώπινη επαφή με κάθε συνεργάτη σε οποιαδήποτε δουλειά αναλαμβάνω.


— Το όνομά σου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, πίσω από τη δημιουργία του ΝΕΟΥ Ακάδημου. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα και τι χρειάστηκε για να ολοκληρωθεί;

Όλα ξεκίνησαν από τον Δημήτρη Αρχιμανδρίτη που οραματίστηκε την αλλαγή του θεάτρου Ακάδημος σε θέατρο ΝΕΟΣ Ακάδημος – και ήταν αυτός που την υλοποίησε! Όλοι όσοι ήμασταν στο στήσιμο αγαπούσαμε πρωτίστως το καλό θέατρο και την τέχνη. Όταν ένα πρότζεκτ δεν ξεκινάει με την ερώτηση «πώς θα βγάλουμε λεφτά;» αλλά «πώς θα προσφέρουμε κάτι στο ελληνικό θέατρο;», νομίζω πως μόνο καλά μπορεί να πάει. Οι εργασίες ξεκίνησαν τον Μάιο του '19 και ολοκληρώθηκαν τον Οκτώβριο, οριακά πριν από την πρώτη μας πρεμιέρα. Το πιο δύσκολο, όμως, ήταν η εμπιστοσύνη των συνεργατών στο όλο εγχείρημα που ανέλαβε η νεοσύστατη Happy Productions. Ξεκινήσαμε και συνεχίζουμε δυναμικά και πάντα με αισιοδοξία, αγάπη και σεβασμό!


— Όταν βλέπεις το θέατρο τώρα που ολοκληρώθηκε, για ποιο κομμάτι αισθάνεσαι περισσότερο υπερήφανος;

Αισθάνομαι συνολικά υπερήφανος. Κερδίσαμε το στοίχημα που βάλαμε όλοι μαζί αλλά και ο καθένας με τον εαυτό του. Νιώθω πολύ χαρούμενος που δουλεύω σε ένα περιβάλλον με αλληλοσεβασμό και με ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε την κοινή αγάπη και την αφοσίωση γι' αυτό που κάνουμε.


— Ποιες παραγωγές ετοιμάζεις αυτή την περίοδο;

Στον ΝΕΟ Ακάδημο αυτή την περίοδο ξεκινάμε πρόβες για το έργο Ξυπόλυτοι στο πάρκο του Νιλ Σάιμον, σε σκηνοθεσία Ρέινας Εσκενάζυ. Είμαστε πολύ κοντά στο να κλείσουμε και τη δεύτερη παραγωγή, αλλά δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο ακόμα.


— Αν στα 22 σου έχεις καταφέρει να δουλεύεις ως διευθυντής παραγωγής, πού βλέπεις τον εαυτό σου μετά από 20 χρόνια;

«Το αύριο δεν έχει έρθει ακόμα»... Για την ώρα νιώθω χαρούμενος και περήφανος που κάνω ένα επάγγελμα το οποίο με γεμίζει και με κάνει να νιώθω χρήσιμος και δημιουργικός. Για τα υπόλοιπα, αισιοδοξία και... ο χρόνος θα δείξει!

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

 

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Θέατρο
0

ΦΩΤΙΕΣ ΤΩΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μπομπ Γουίλσον

Απώλειες / Μπομπ Γουίλσον (1941-2025): Το προκλητικό του σύμπαν ήταν ένα και μοναδικό

Μεγάλωσε σε μια κοινότητα όπου το θέατρο θεωρούνταν ανήθικο. Κι όμως, με το ριζοσπαστικό του έργο σφράγισε τη σύγχρονη τέχνη του 20ού αιώνα, σε παγκόσμιο επίπεδο. Υποκλίθηκε πολλές φορές στο αθηναϊκό κοινό – και εκείνο, κάθε φορά, του ανταπέδιδε την τιμή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Θέατρο / H ανάληψη του Οιδίποδα αναβάλλεται επ’ αόριστον

Ο «Οιδίποδας» του Γιάννη Χουβαρδά συνενώνει τον «Τύραννο» και τον «Επί Κολωνώ» σε μια παράσταση, παίρνοντας τη μορφή μιας πυρετώδους ανασκαφής στο πεδίο του ασυνείδητου - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Θέατρο / Ζιλιέτ Μπινός: Η Ιουλιέτα των Πνευμάτων στην Επίδαυρο

Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός προσπαθεί να παραμείνει συγκεντρωμένη μέχρι την κάθοδό της στο αργολικό θέατρο. Παρ’ όλα αυτά, βρήκε τον χρόνο να μας μιλήσει για τους γυναικείους ρόλους που τη συνδέουν με την Ελλάδα και για τη σημασία της σιωπής.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν: από το «La Distance» του Ροντρίγκες έως τη μεγάλη επιτυχία του Μπανούσι

Θέατρο / Όλα όσα ζήσαμε στο 79ο Φεστιβάλ της Αβινιόν

Οι θερμές κριτικές της «Liberation» και της «Le Monde» για το «ΜΑΜΙ» του Μπανούσι σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση είναι απλώς μια λεπτομέρεια μέσα στις απανωτές εκπλήξεις που έκρυβε το πιο γνωστό θεατρικό φεστιβάλ στον κόσμο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Κωνσταντίνος Ζωγράφος: Ο «Ορέστης» του Τερζόπουλου

Θέατρο / Κωνσταντίνος Ζωγράφος: «Ο Τερζόπουλος σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό»

Ο νεαρός ηθοποιός που πέρυσι ενσάρκωσε τον Πυλάδη επιστρέφει φέτος ως Ορέστης. Με μια ήδη πλούσια διαδρομή στο θέατρο δίπλα σε σημαντικούς δημιουργούς, ετοιμάζει ένα νέο έργο εμπνευσμένο από το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

The Review / «Μάλιστα κύριε Ζαμπέτα»: Αξίζει η παράσταση για τον «μάγκα» του ελληνικού πενταγράμμου;

Με αφορμή την παράσταση γι’ αυτόν τον αυθεντικό δημιουργό που τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μεσουρανούσε, ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου σχολιάζουν τον αντίκτυπό του στο κοινό σήμερα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, πτώση και η αποθέωση

Αρχαίο Δράμα Explained / «Οιδίπους Τύραννος» και «Οιδίπους επί Κολωνώ» του Σοφοκλή: Η άνοδος, η πτώση και η αποθέωση

Τι μας μαθαίνει η ιστορία του Οιδίποδα, ενός ανθρώπου που έχει τα πάντα και τα χάνει εν ριπή οφθαλμού; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα επιχειρεί μια θεωρητική ανάλυση του έργου του Σοφοκλή.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Στη ζωή έσπαγε τα ταμπού, στο θέατρο τα ταμεία

Θέατρο / Αλίκη Βουγιουκλάκη: Πώς έσπαγε τα ταμεία στο θέατρο επί 35 χρόνια

Για δεκαετίες έχτισε, με το αλάνθαστο επιχειρηματικό της ένστικτο, μια σχέση με το θεατρικό κοινό που ακολουθούσε υπνωτισμένο τον μύθο της εθνικής σταρ. Η πορεία της ως θιασάρχισσας μέσα από παραστάσεις-σταθμούς και τις μαρτυρίες συνεργατών της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ