Η τριλογία του ξεπεσμού

Η τριλογία του ξεπεσμού Facebook Twitter
0
Μια ζωή βουτηγμένη στα χρέη και τη ματαιοδοξία λίγο πριν από την

Καταστροφή ζουν οι ήρωες της Τριλογίας του παραθερισμού, που ξεκινά την επόμενη εβδομάδα στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Το έργο του Γκολντόνι σατιρίζει τη μανία των συμπατριωτών του για πολυτελή παραθερισμό και μια ζωή γεμάτη ματαιοδοξία και αυτοπροβολή, την ώρα που βουλιάζουν στα χρέη. Στο σπίτι του ξεπεσμένου πλούσιου Φίλιππο (Δημήτρης Πιατάς), η κόρη του Τζακίντα (Εύη Σαουλίδου) έχει να επιλέξει ανάμεσα στον Λεονάρντο (Γιάννος Περλέγκας), με τον οποίο έχουν δώσει λόγο, και σε αυτόν που αγαπά, τον Γκουλιέλμο (Προμηθέας Αλειφερόπουλος). Η Εύη Σαουλίδου μάς μιλά για τον ρόλο της ως Τζακίντα και την τριλογία που ανεβαίνει σε μια ενοποιημένη θεατρική παράσταση.

Βρίσκεις ότι το έργο είναι επίκαιρο στη σημερινή Ελλάδα;

Δεν βρίσκω ότι είναι τόσο επίκαιρο, γιατί πιστεύω ότι η κατάσταση στην Ελλά- δα έχει ξεπεράσει αυτό το στάδιο. Νομίζω ότι το έργο ίσως να αφορά την προηγούμενη δεκαετία.

Εννοείς ότι το έργο μάλλον θυμίζει τη νεόπλουτη Ελλάδα της δεκαετίας του '90;

Ναι, ακριβώς αυτό το «θα φάμε με χρυσά κουτάλια». Και επειδή είναι τριλογία, εμείς μάλλον ζούμε αυτό που συμβαίνει μετά τον παραθερισμό - μάλλον είμαστε στη φάση που κοιτάμε με ορθάνοιχτα μάτια τριγύρω και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι μας έχει συμβεί. Οι ήρωες του έργου είναι σαν να λειτουργούν υπνωτισμένοι μέχρι να φτάσουν στο αποτέλεσμα αυτής της ύπνωσης - ίσως κατά τη διάρκεια του αποτελέσματος να βρουν τι γίνεται.

Κάπου διάβασα ότι η Τζακίντα και ο Λεονάρντο δεν είναι το κλασικό πρότυπο ερωτευμένων νέων που βλέπουμε στα θεατρικά έργα.

Είναι αλήθεια, γιατί όταν η κινητήριος δύναμη είναι θολή, μπαίνουμε και σε θολά συναισθήματα.

Ποια είναι η κινητήρια δύναμη στην περίπτωσή τους, λοιπόν;

Εδώ η κινητήρια δύναμη είναι το φαίνεσθαι. Νομίζω ότι η Τζακίντα διαλέγει τη συμβιβαστική λύση - δεν ανακαλεί την απόφασή της περισσότερο επειδή φοβάται τι θα πει ο κόσμος. Αυτό που με απασχολεί σε αυτήν τη γυναίκα είναι ότι δεν έχει μάθει να αντιμετωπίζει το αίσθημα της αγάπης, να το καλλιεργεί, να το τροφοδοτεί. Με παραξένεψε πολύ ο λόγος που αυτή η κοπέλα δεν επιλέγει αυτό που της λέει η καρδιά της - νομίζω ότι ο τρόπος που έχει μάθει να επιβιώνει είναι να χειρίζεται τα πάντα, κάτι που μου έκανε εντύπωση. Βέβαια, οι υπόλοιποι κρίνουμε τους άλλους με την πρόθεση ή τη δύναμη που έχουμε, αλλά δεν μπορεί κανείς να αποτάξει εύκολα τις συνήθειές του.

Βρίσκεις ότι η συμπεριφορά των χαρακτήρων του έργου είναι κάπως επαρχιώτικη;

Λατρεύω την επαρχία και νομίζω ότι εκεί βρίσκεις πιο καθαρές ματιές. Ίσως το θέμα να είναι ότι σε μια μεγάλη πόλη μπορεί να έχεις να ασχοληθείς με πολλά πράγματα, ενώ στην επαρχία όλα κινούνται γύρω από κάποιες συντεταγμένες  μια εκ των οποίων μπορεί να είναι το τι θα πει ο κόσμος για σένα.

Τι άλλο σου έχει κάνει εντύπωση στο έργο;

Ότι είναι ένα εξαιρετικά σκληρό έργο. Παρότι κωμωδία, οι ήρωες είναι σχεδόν τραγικά πρόσωπα, κάτω από μια επίφαση κωμικότητας ή μάλλον κωμικών καταστάσεων, όπως το γεγονός ότι δυο γυναίκες μπορεί να φοράνε το ίδιο φόρεμα, το οποίο δεν έχουν καν τα λεφτά να αποκτήσουν.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Αντώνης Αντωνόπουλος από μικρός είχε μια έλξη για τα νεκροταφεία ή Όλα είναι θέατρο αρκεί να στρέψεις το βλέμμα σου πάνω τους ή Η παράσταση «Τελευταία επιθυμία» είναι ένα τηλεφώνημα από τον άλλο κόσμο

Θέατρο / «Ας απολαύσουμε τη ζωή, γιατί μας περιμένει το σκοτάδι»

Ο Αντώνης Αντωνόπουλος, στη νέα του παράσταση «Τελευταία Επιθυμία», δημιουργεί έναν χώρο όπου ο χρόνος για λίγο παγώνει, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να συναντήσουμε τους νεκρούς αγαπημένους μας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

Θέατρο / Όσα (δε) βλέπουν τα μέντιουμ

«Δεν πηγαίνουμε ποτέ στη Μόσχα, όμως η επιθυμία γι’ αυτήν κυλάει διαρκώς μέσα μας» - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για τη sold-out παράσταση «Τρεις Αδελφές» του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Θέμελης Γλυνάτσης: Ας ξεκινήσουμε με το να είμαστε πολύ πιο τολμηροί με τους ρόλους που δίνουμε στους νέους καλλιτέχνες, κι ας μην είναι τέλειοι

Θέατρο / Μια όπερα με πρωταγωνιστές παιδιά για πρώτη φορά στην Ελλάδα

Μεταξύ χειροποίητων σκηνικών και σκέψεων γύρω από τη θρησκεία και την εξουσία, «Ο Κατακλυσμός του Νώε» δεν είναι άλλη μια παιδική παράσταση, αλλά ανοίγει χώρο σε κάτι μεγαλύτερο: στη δυνατότητα τα παιδιά να γίνουν οι αυριανοί δημιουργοί, όχι απλώς οι θεατές.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ηow to resuscitate a dinosaur/ Έι, Romeo, πώς δίνεις το φιλί της ζωής σε έναν δεινόσαυρο;

Guest Editors / «Ο Καστελούτσι σκηνοθετεί μια υπόσχεση· και κάνει τέχνη εκκλησιαστική»

«Πέρασαν μέρες από την πρώτη μου επαφή με τη Βερενίκη. Μάντρωσα ένα κοπάδι σκέψεις» – ο Κυριάκος Χαρίτος γράφει για μια από τις πολυσυζητημένες παραστάσεις της σεζόν, που ανέβηκε στη Στέγη.
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΧΑΡΙΤΟΣ
Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Θέατρο / Onassis Dance Days 2025: Ένας ύμνος στα αδάμαστα σώματα

Ένα νέο, αλλιώτικο σύμπαν για τον «χορό» ξεδιπλώνεται από τις 3 έως τις 6 Απριλίου στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μέσα από τα πρωτοποριακά έργα τεσσάρων κορυφαίων Ελλήνων χορογράφων και του διεθνούς φήμης Damien Jalet.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κώστας Νικούλι

Θέατρο / «Μπορώ να καταλάβω το πώς είναι να νιώθεις παρείσακτος»

Ο 30χρονος Κώστας Νικούλι μιλά για την πορεία του μετά το «Ξενία» που του χάρισε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού όταν ήταν ακόμα έφηβος, για το πόσο Έλληνας νιώθει, για την πρόκληση του να παίζει τρεις γκέι ρόλους και για το πόσο τον έχει αλλάξει το παιδί του.
M. HULOT
Μέσα στον θησαυρό με τις εμβληματικές φορεσιές της Δόρας Στράτου

Θέατρο / «Κάποτε έδιναν τις φορεσιές για έναν πλαστικό κουβά, που ήταν ό,τι πιο μοντέρνο»

Μια γνωριμία με τη μεγάλη κληρονομιά της Δόρας Στράτου μέσα από τον πλούτο αυθεντικών ενδυμάτων που δεν μπορούν να ξαναραφτούν σήμερα και συντηρούνται με μεγάλο κόπο, χάρη στην αφοσίωση και την εθελοντική προσφορά μιας ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν και συνεχίζουν το όραμά της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Οι Αθηναίοι / Βασιλική Δρίβα: «Με προσβάλλει να με χρησιμοποιούν σαν καθρέφτη για την ανωτερότητά τους»

Ανατρέποντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους ανθρώπους με αναπηρία, η Βασιλική Δρίβα περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε αλλά και τις χαρές, και μπορεί πλέον να δηλώνει, έστω δειλά, πως είναι ηθοποιός. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ξαναγράφοντας τον Ίψεν

Θέατρο / Ο Ίψεν στον Πειραιά, στο μουράγιο

«Δεν είναι εύκολο να είσαι ασυμβίβαστη. Όπως δεν είναι εύκολο να ξαναγράφεις τον Ίψεν» – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Εχθρός του λαού» σε διασκευή και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Βασιλακόπουλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ