Γκόσπελ επί Κολωνώ: Βιβλικός Οιδίποδας

Γκόσπελ επί Κολωνώ: Βιβλικός Οιδίποδας Facebook Twitter
SINGING SOPHOCLES Το "Γκόσπελ επί Κολωνώ" είναι ένα έργο-ορόσημο του αμερικανικού μουσικού θεάτρου τα τελευταία 25 χρόνια.
0

Η ιδέα που έκανε τοGospel at Colonus την πιο δημοφιλή παράσταση του Λι Μπρούερ βασίστηκε στην πεποίθησή του ότι το ζητούμενο της κάθαρσης για την οποία μιλάει ο Αριστοτέλης στον ορισμό του για την τραγωδία συμβαίνει στο τέλος της λειτουργίας των αφροαμερικανικών εκκλησιών της «χαρούμενης πίστης», μέσα από το τραγούδι και το χορό. Στην αρχαία Αθήνα δίνονταν παραστάσεις τραγωδίας και κωμωδίας κατά τη διάρκεια θρησκευτικών γιορτών, στις οποίες η μουσική είχε εξέχουσα σημασία.

Σήμερα, στη λειτουργία της αφροαμερικανικής Εκκλησίας της Πεντηκοστής, ο ιεροκήρυκας, οι προεξάρχοντες και το εκκλησίασμα προσεύχονται, δοξάζουν ή ευχαριστούν το Θεό με τραγούδια gospel, για να γεμίσουν στο τέλος της εβδομαδιαίας συνάντησής τους με την ευφορία της πίστης και της κοινής εμπειρίας. Έστω και αν εδώ εκλείπει η κυρίαρχη πολιτική διάσταση του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, η εκκλησιαστική λειτουργία δεν είναι κι αυτή μορφή ενός τελετουργικού θεάτρου;

Η τραγωδία του ΣοφοκλήΟιδίπους επί Κολωνώ ήταν για τον Μπρούερ ιδανική για μία γκόσπελ μεταγραφή, στην οποία την αφήγηση της ιστορίας του Οιδίποδα θα αναλάμβανε ένας μαύρος ιερέας της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, εν είδει παραβολής για το πάθος, την τιμωρία και την εξιλέωση. Τελικά η παράσταση Gospel at Colonus, που έκανε πρεμιέρα το 1983, δικαίωσε την τολμηρή επιλογή του δημιουργού της.

Ο Dr. Earl F. Miller, επικεφαλής πάστορας της Progressive Baptist Church in St. Paul, που ερμηνεύει στην παράσταση του Μπρούερ τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αγγελιοφόρου, εξηγεί: «Από την αρχή η λειτουργία των μαύρων ήταν διαφορετική από εκείνη των λευκών. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της λειτουργίας των μαύρων είναι η αφήγηση. Ο μαύρος ιεροκήρυκας πρέπει να είναι πολύ καλός αφηγητής. Παλαιότερα υπήρχε ένα κείμενο που το γνώριζαν ακόμη και εκείνοι που δεν ήξεραν γράμματα. Το κείμενο είχε δημιουργηθεί με ιστορίες από τη Βίβλο, τις Γραφές και τραγούδια που μαθαίνονταν από τον έναν στον άλλο. Ο ιεροκήρυκας έπρεπε να δώσει ζωή στην ιστορία χωρίς να απομακρυνθεί από αυτή, επειδή εκείνοι που τον άκουγαν τη γνώριζαν. [...] Η λειτουργία των μαύρων είναι ολιστική, όπως και η θρησκεία - συμμετέχουν και η ψυχή και το σώμα. Δεν είναι απλά μια πνευματική συνάντηση, αλλά μια συνάντηση με τον ζωντανό Θεό. Δεν υπηρετούμε το Θεό με τα λόγια ή με τις ιδέες μας, χορεύαμε μαζί Του. Τον υμνούμε με όλο μας το είναι. Τι σημαίνουν όλα αυτά για το θέατρο; Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνω κάθε Κυριακή είναι θέατρο - παίζω για το Θεό. Η λειτουργία είναι δράμα, και αυτό που απαιτείται για μία καλή λειτουργία είναι το ίδιο που απαιτείται για ένα καλό θέατρο».

Στο Gospel at Colonus ο Μπρούερ  χρησιμοποιεί τέσσερα σύνολα τραγουδιστών γκόσπελ. Δύο από τα συγκροτήματα αυτά, οι Clarence Fountain και Five Blind Boys of Alabama και οι J. Farley and the Original Soul Stirrers, θεωρούνται οι κυριότεροι εκπρόσωποι του γκόσπελ κουαρτέτου. Κατά το συνθέτη και συνδημιουργό της παράστασης Μπομπ Τέλσον αποτελούν «την ύψιστη έκφραση της αμερικανικής μουσικής». Στην παράσταση συμμετέχουν ακόμη το Institutional Radio Choir του Μπρούκλιν, μία από τις καλύτερες αμερικανικές χορωδίες, και οι J. D. Stele Singers, ένα νεανικό συγκρότημα από τη Μινεάπολις, που διαθέτει μερικές από τις καλύτερες γυναικείες φωνές στον κόσμο. 

Η μουσική του Τέλσον ποικίλει ανάλογα και με το συγκρότημα που θα ερμηνεύσει κάθε συγκεκριμένο τραγούδι, και τη θέση του στη συνολική δομή. Αυτά που ερμηνεύουν οι Clarence Fountain and the Five Blind Boys of Alabama, π.χ., έχουν το ύφος της πιο παραδοσιακής μουσικής γκόσπελ, για το οποίο είναι γνωστό το συγκρότημα ήδη από τη δεκαετία του '50. Για τους J. D. Stele Singers (των οποίων η κορυφαία τραγουδίστρια Jevetta Steele παίζει τον ρόλο της Ισμήνης) η μουσική βρίσκεται πιο κοντά στο σύγχρονο γκόσπελ, με ευδιάκριτες αναφορές στον ήχο των rhythm ‘n' blues και της ποπ μουσικής.

Τους ρόλους έχουν αναλάβει δύο από τα τέσσερα συγκροτήματα γκόσπελ -τα άλλα δύο ενσαρκώνουν το εκκλησίασμα, την κοινότητα- το αντίστοιχο του Χορού στην αρχαία τραγωδία. Έτσι, οι Farley and the Soul Stirrers θα ερμηνεύσουν τραγούδια που εκφράζουν τα συναισθήματα των κατοίκων του Κολωνού, οι οποίοι αντιδρούν στην επιθυμία του Οιδίποδα να βρει στον τόπο τους την τελική ανάπαυση.

Έργο-ορόσημο του αμερικανικού μουσικού θεάτρου, το Gospel at Colonus, με την τεράστια επιτυχία του επί 25 χρόνια, σηματοδοτεί τη μετάβαση του δημιουργού της από μια περίοδο αμφισβήτησης της παράδοσης (ο Μπρούερ, βασικός εκπρόσωπος του αμερικανικού πειραματικού θεάτρου τις δεκαετίες του '70 και του '80, έλεγε κάποτε ότι τη λαϊκή παράδοση είτε την αγαπάς είτε την απορρίπτεις - και κείνος την απέρριπτε) στην πίστη ότι οι υψηλότερες μορφές τέχνης, αυτές που απευθύνονται σε μικρότερα, ενημερωμένα σύνολα θεατών, θα στερούνται πάντα την πηγαία δύναμη και το πάθος των εκφραστών της λαϊκής κουλτούρας.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Θέατρο / Νίκος Καραθάνος: «Εμείς είμαστε οι χώρες, τα κείμενα, οι πόλεις, εμείς είμαστε οι μύθοι»

Στον πολυαναμενόμενο «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Νίκος Καραθάνος επιστρέφει, 23 χρόνια μετά, στον ομώνυμο ρόλο, ακολουθώντας την ιστορία από το τέλος προς την αρχή και φωτίζοντας το ανθρώπινο βάθος μιας τραγωδίας πιο οικείας απ’ όσο νομίζουμε.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα δώρο που άργησε να φτάσει

Θέατρο / «Κοιτάξτε πώς φέρονταν οι αρχαίοι στους ξένους! Έτσι πρέπει να κάνουμε κι εμείς»

Ένα δώρο που έφτασε καθυστερημένα, μόλις είκοσι λεπτά πριν το τέλος της παράστασης - Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για το «ζ-η-θ, ο Ξένος» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε το φετινό καλοκαίρι

Θέατρο / Η Κασσάνδρα της Έβελυν Ασουάντ σημάδεψε την «Ορέστεια»

Η «Ορέστεια» του Θεόδωρου Τερζόπουλου συζητήθηκε όσο λίγες παραστάσεις: ενθουσίασε, προκάλεσε ποικίλα σχόλια και ανέδειξε ερμηνείες υψηλής έντασης και ακρίβειας. Ξεχώρισε εκείνη της Έβελυν Ασουάντ, η οποία, ως Κασσάνδρα, ερμήνευσε ένα αραβικό μοιρολόι που έκανε πολλούς να αναζητήσουν το όνομά της. Το φετινό καλοκαίρι, η παράσταση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στους Δελφούς και στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων.
M. HULOT
Η Λίνα Νικολακοπούλου υπογράφει και σκηνοθετεί τη μουσικοθεατρική παράσταση «Χορικά Ύδατα»

Θέατρο / «Χορικά Ύδατα»: Ο έμμετρος κόσμος της Λίνας Νικολακοπούλου επιστρέφει στη σκηνή

Τραγούδια που αποσπάστηκαν από το θεατρικό τους περιβάλλον επιστρέφουν στην πηγή τους, σε μια σκηνική τελετουργία γεμάτη εκπλήξεις που φωτίζει την τεράστια καλλιτεχνική παρακαταθήκη της στιχουργού.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

The Review / «Το ημέρωμα της στρίγγλας»: Ήταν ο Σαίξπηρ μισογύνης;

Γιατί εξακολουθεί να κερδίζει το σύγχρονο κοινό η διάσημη κωμωδία του Άγγλου βάρδου κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή; Ο Χρήστος Παρίδης και η Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν με αφορμή την παράσταση που σκηνοθετεί η Εύα Βλασσοπούλου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Darkest White»: Ένα σύμπαν που εξερευνά την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναίκας 

Θέατρο / «Darkest White»: Ο εμφύλιος από την πλευρά των χαμένων

Το έργο της Δαφίν Αντωνιάδου που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών, εξερευνά μέσω προσωπικών και ιστορικών αναμνήσεων και μέσα από την ανθεκτικότητα και τη δύναμη της γυναικείας παρουσίας, ιστορίες εκτοπισμού και επιβίωσης. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ