Γκόσπελ επί Κολωνώ: Βιβλικός Οιδίποδας

Γκόσπελ επί Κολωνώ: Βιβλικός Οιδίποδας Facebook Twitter
SINGING SOPHOCLES Το "Γκόσπελ επί Κολωνώ" είναι ένα έργο-ορόσημο του αμερικανικού μουσικού θεάτρου τα τελευταία 25 χρόνια.
0

Η ιδέα που έκανε τοGospel at Colonus την πιο δημοφιλή παράσταση του Λι Μπρούερ βασίστηκε στην πεποίθησή του ότι το ζητούμενο της κάθαρσης για την οποία μιλάει ο Αριστοτέλης στον ορισμό του για την τραγωδία συμβαίνει στο τέλος της λειτουργίας των αφροαμερικανικών εκκλησιών της «χαρούμενης πίστης», μέσα από το τραγούδι και το χορό. Στην αρχαία Αθήνα δίνονταν παραστάσεις τραγωδίας και κωμωδίας κατά τη διάρκεια θρησκευτικών γιορτών, στις οποίες η μουσική είχε εξέχουσα σημασία.

Σήμερα, στη λειτουργία της αφροαμερικανικής Εκκλησίας της Πεντηκοστής, ο ιεροκήρυκας, οι προεξάρχοντες και το εκκλησίασμα προσεύχονται, δοξάζουν ή ευχαριστούν το Θεό με τραγούδια gospel, για να γεμίσουν στο τέλος της εβδομαδιαίας συνάντησής τους με την ευφορία της πίστης και της κοινής εμπειρίας. Έστω και αν εδώ εκλείπει η κυρίαρχη πολιτική διάσταση του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, η εκκλησιαστική λειτουργία δεν είναι κι αυτή μορφή ενός τελετουργικού θεάτρου;

Η τραγωδία του ΣοφοκλήΟιδίπους επί Κολωνώ ήταν για τον Μπρούερ ιδανική για μία γκόσπελ μεταγραφή, στην οποία την αφήγηση της ιστορίας του Οιδίποδα θα αναλάμβανε ένας μαύρος ιερέας της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, εν είδει παραβολής για το πάθος, την τιμωρία και την εξιλέωση. Τελικά η παράσταση Gospel at Colonus, που έκανε πρεμιέρα το 1983, δικαίωσε την τολμηρή επιλογή του δημιουργού της.

Ο Dr. Earl F. Miller, επικεφαλής πάστορας της Progressive Baptist Church in St. Paul, που ερμηνεύει στην παράσταση του Μπρούερ τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αγγελιοφόρου, εξηγεί: «Από την αρχή η λειτουργία των μαύρων ήταν διαφορετική από εκείνη των λευκών. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της λειτουργίας των μαύρων είναι η αφήγηση. Ο μαύρος ιεροκήρυκας πρέπει να είναι πολύ καλός αφηγητής. Παλαιότερα υπήρχε ένα κείμενο που το γνώριζαν ακόμη και εκείνοι που δεν ήξεραν γράμματα. Το κείμενο είχε δημιουργηθεί με ιστορίες από τη Βίβλο, τις Γραφές και τραγούδια που μαθαίνονταν από τον έναν στον άλλο. Ο ιεροκήρυκας έπρεπε να δώσει ζωή στην ιστορία χωρίς να απομακρυνθεί από αυτή, επειδή εκείνοι που τον άκουγαν τη γνώριζαν. [...] Η λειτουργία των μαύρων είναι ολιστική, όπως και η θρησκεία - συμμετέχουν και η ψυχή και το σώμα. Δεν είναι απλά μια πνευματική συνάντηση, αλλά μια συνάντηση με τον ζωντανό Θεό. Δεν υπηρετούμε το Θεό με τα λόγια ή με τις ιδέες μας, χορεύαμε μαζί Του. Τον υμνούμε με όλο μας το είναι. Τι σημαίνουν όλα αυτά για το θέατρο; Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνω κάθε Κυριακή είναι θέατρο - παίζω για το Θεό. Η λειτουργία είναι δράμα, και αυτό που απαιτείται για μία καλή λειτουργία είναι το ίδιο που απαιτείται για ένα καλό θέατρο».

Στο Gospel at Colonus ο Μπρούερ  χρησιμοποιεί τέσσερα σύνολα τραγουδιστών γκόσπελ. Δύο από τα συγκροτήματα αυτά, οι Clarence Fountain και Five Blind Boys of Alabama και οι J. Farley and the Original Soul Stirrers, θεωρούνται οι κυριότεροι εκπρόσωποι του γκόσπελ κουαρτέτου. Κατά το συνθέτη και συνδημιουργό της παράστασης Μπομπ Τέλσον αποτελούν «την ύψιστη έκφραση της αμερικανικής μουσικής». Στην παράσταση συμμετέχουν ακόμη το Institutional Radio Choir του Μπρούκλιν, μία από τις καλύτερες αμερικανικές χορωδίες, και οι J. D. Stele Singers, ένα νεανικό συγκρότημα από τη Μινεάπολις, που διαθέτει μερικές από τις καλύτερες γυναικείες φωνές στον κόσμο. 

Η μουσική του Τέλσον ποικίλει ανάλογα και με το συγκρότημα που θα ερμηνεύσει κάθε συγκεκριμένο τραγούδι, και τη θέση του στη συνολική δομή. Αυτά που ερμηνεύουν οι Clarence Fountain and the Five Blind Boys of Alabama, π.χ., έχουν το ύφος της πιο παραδοσιακής μουσικής γκόσπελ, για το οποίο είναι γνωστό το συγκρότημα ήδη από τη δεκαετία του '50. Για τους J. D. Stele Singers (των οποίων η κορυφαία τραγουδίστρια Jevetta Steele παίζει τον ρόλο της Ισμήνης) η μουσική βρίσκεται πιο κοντά στο σύγχρονο γκόσπελ, με ευδιάκριτες αναφορές στον ήχο των rhythm ‘n' blues και της ποπ μουσικής.

Τους ρόλους έχουν αναλάβει δύο από τα τέσσερα συγκροτήματα γκόσπελ -τα άλλα δύο ενσαρκώνουν το εκκλησίασμα, την κοινότητα- το αντίστοιχο του Χορού στην αρχαία τραγωδία. Έτσι, οι Farley and the Soul Stirrers θα ερμηνεύσουν τραγούδια που εκφράζουν τα συναισθήματα των κατοίκων του Κολωνού, οι οποίοι αντιδρούν στην επιθυμία του Οιδίποδα να βρει στον τόπο τους την τελική ανάπαυση.

Έργο-ορόσημο του αμερικανικού μουσικού θεάτρου, το Gospel at Colonus, με την τεράστια επιτυχία του επί 25 χρόνια, σηματοδοτεί τη μετάβαση του δημιουργού της από μια περίοδο αμφισβήτησης της παράδοσης (ο Μπρούερ, βασικός εκπρόσωπος του αμερικανικού πειραματικού θεάτρου τις δεκαετίες του '70 και του '80, έλεγε κάποτε ότι τη λαϊκή παράδοση είτε την αγαπάς είτε την απορρίπτεις - και κείνος την απέρριπτε) στην πίστη ότι οι υψηλότερες μορφές τέχνης, αυτές που απευθύνονται σε μικρότερα, ενημερωμένα σύνολα θεατών, θα στερούνται πάντα την πηγαία δύναμη και το πάθος των εκφραστών της λαϊκής κουλτούρας.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Μια άλλη Θήβα»: Η πιο αθόρυβη επιτυχία της θεατρικής Αθήνας

The Review / «Μια άλλη Θήβα»: Η παράσταση-φαινόμενο που ξεπέρασε τους 100.000 θεατές

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την θεατρική παράσταση στο Θεάτρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που διανύει πλέον την τρίτη της σεζόν σε γεμάτες αίθουσες. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας της; Το ίδιο το έργο ή οι δύο πρωταγωνιστές, ο Θάνος Λέκκας και ο Δημήτρης Καπουράνης, που καθήλωσαν το κοινό;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Θέατρο / «Διαβάζοντας Ευριπίδη καταλαβαίνεις πού πάτησε η ακροδεξιά»

Η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί την «Ανδρομάχη» στην Επίδαυρο, με άντρες ηθοποιούς στους γυναικείους ρόλους, εξερευνώντας τις πολιτικές και ηθικές διαστάσεις του έργου του Ευριπίδη. Η δημοκρατία, η ελευθερία, η ηθική και η ευθύνη ηγετών και πολιτών έρχονται σε πρώτο πλάνο σε μια πολιτική και κοινωνική τραγωδία με πολυδιάστατη δομή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «Χρυσή Εποχή»

Αποστολή στο Νόβι Σαντ / Κωνσταντίνος Ρήγος: «Ήθελα ένα υπέροχο πάρτι όπου όλοι είναι ευτυχισμένοι»

Στη νέα παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Χρυσή Εποχή», μια συμπαραγωγή της ΕΛΣ με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου, εικόνες από μια καριέρα 35 ετών μεταμορφώνονται ‒μεταδίδοντας τον ηλεκτρισμό και την ενέργειά τους‒ σε ένα ολόχρυσο ξέφρενο πάρτι.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Απόπειρες για τη ζωή της: Ψάχνοντας την αλήθεια για τις υπέροχες, βασανισμένες γυναίκες και τις τραγικές εμπειρίες τους

Θέατρο / Η βάρβαρη εποχή που ζούμε σε μια παράσταση

Ο Μάρτιν Κριμπ στο «Απόπειρες για της ζωή της» που ανεβαίνει στο Θέατρο Θησείον σκιαγραφεί έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ο πόλεμος, ο θάνατος, η καταπίεση, η τρομοκρατία, η φτώχεια, ο φασισμός, αλλά και ο έρωτας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
To νόημα τού να ανεβάζεις Πλάτωνα στην εποχή του ΤikTok

Άννα Κοκκίνου / To νόημα τού να ανεβάζεις το Συμπόσιο του Πλάτωνα στην εποχή του tinder

Η Άννα Κοκκίνου στη νέα της παράσταση αναμετριέται με το «Συμπόσιο» του Πλάτωνα και τις πολλαπλές όψεις του Έρωτα. Εξηγεί στη LiFO για ποιον λόγο επέλεξε να ανεβάσει το αρχαίο φιλοσοφικό κείμενο, πώς το προσέγγισε δραματουργικά και κατά πόσο παραμένουν διαχρονικά τα νοήματά του.
M. HULOT
«Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Θέατρο / «Άμα σε λένε “αδελφή”, πώς να δεχτείς την προσβολή ως ταυτότητά σου;»

Η παράσταση TERAΣ διερευνά τις queer ταυτότητες και τα οικογενειακά τραύματα, μέσω της εμπειρίας της αναγκαστικής μετανάστευσης. Μπορεί τελικά ένα μέλος της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας να ζήσει ελεύθερα σε ένα μικρό νησί;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ