ΦΩΤΙΕΣ

Άφιξις: Η Ιώ Βουλγαράκη μιλά για τη σύγχρονη ερμηνεία της ομηρικής Οδύσσειας

Άφιξις: Η Ιώ Βουλγαράκη μιλά για τη σύγχρονη ερμηνεία της ομηρικής Οδύσσειας Facebook Twitter
Κάθε ηθοποιός, εκτός από τους ρόλους που παίζει, ταυτόχρονα είναι και αφηγητής, γιατί σε ό,τι συμβαίνει υπάρχουν μικρές στιγμές που ανακόπτεται η σκηνική δράση. Φωτο: Κική Παπαδοπούλου
0

Έπειτα από περιπλάνηση είκοσι ετών στις θάλασσες της Μεσογείου, ο Οδυσσέας επιστρέφει στην Ιθάκη και βρίσκει 108 νέους άντρες να κατοικούν στο παλάτι του, να λυμαίνονται την περιουσία του, να διεκδικούν τη γυναίκα του Πηνελόπη και να σφετερίζονται τον θρόνο του. Τότε, τους τιμωρεί, σκοτώνοντάς τους όλους και ξεκληρίζοντας το νησί. Ξαναδιαβάζοντας τα ομηρικά αποσπάσματα του μακελειού η σκηνοθέτις Ιώ Βουλγαράκη έθεσε μια σειρά από ερωτήματα: σε τι επιστρέφει ο Οδυσσέας; Ποιος θυμάται τον απόντα βασιλιά και ποιος είναι σήμερα αυτός ο άντρας; Τέλος, γιατί χρειάζεται να χυθεί τόσο αίμα;


Η παράσταση Άφιξις που ετοιμάζει για τη Μικρή Επίδαυρο επικεντρώνεται στη στιγμή της επιστροφής και αποπειράται να δώσει απαντήσεις, να μιλήσει ακριβώς για το ανέφικτο του γυρισμού στην πατρίδα της νιότης. Η άποψή της είναι ότι καθώς ο χρόνος κινείται αμείλικτα προς τα εμπρός, τίποτα δεν παραμένει το ίδιο, οπότε δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε καμιά πατρίδα, έτσι όπως την έχει διαφυλάξει η μνήμη μας. Έχοντας συνοδοιπόρους της τους Αργύρη Ξάφη και Δέσποινα Κούρτη, συνιδρυτές της ομάδας ΠΥΡ, εμπνέεται από τη μετάφραση του Δημήτρη Μαρωνίτη και επενδύει σε μια θεατρική αφήγηση και όχι στον ρεαλισμό, επιχειρώντας να φωτίσει τον τρόπο που μπορούμε να συνδεθούμε σήμερα ψυχικά με μία από τις πιο αιματηρές σκηνές της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.

Όταν δουλεύεις με τέτοιο υλικό, καταλαβαίνεις πολύ καλά ότι τα ανθρώπινα θέματα είναι διαχρονικά. Διαβάζεις τον ποιητή και αναγνωρίζεις τον άνθρωπο εσύ που ζεις σήμερα, το 2017. Η απόσταση είναι ελάχιστη.


— Επικεντρωθήκατε στην κορύφωση της Οδύσσειας, όπως ο Όμηρος την καταγράφει στις ραψωδίες φ και χ. Εν μέρει στη φ και σε ολόκληρη τη χ.

Πράγματι, μιλάμε για μία κορύφωση και κρίσιμη καμπή της ιστορίας του Οδυσσέα, σε ένα σημείο όμως που συνήθως προσπερνάμε. Στο συνειδητό και στο ασυνείδητο όλων μας είναι το ταξίδι. Η περιπέτεια του γυρισμού στην Ιθάκη, οι Κύκλωπες, η Σκύλλα και η Χάρυβδη, όλα αυτά που θυμόμαστε από τα σχολικά μας χρόνια. Κι όμως, η Άφιξις, η επιστροφή, είναι το μισό έπος. Από τη ραψωδία ν και μετά βρισκόμαστε στην Ιθάκη και η δράση εκτυλίσσεται εκεί. Για μένα είναι ένα ερώτημα τι είναι αυτή η επιστροφή. Η ιστορία αυτού του βασιλιά που επιστρέφει μετά από 20 χρόνια σε έναν τόπο που τον έχει ξεπεράσει απολύτως, πλην της Πηνελόπης, η οποία προσπαθεί να τον κρατήσει σαν μνήμη. Κατά τα άλλα, επιστρέφει σε ένα νησί που δεν το αναγνωρίζει και δεν τον αναγνωρίζουν.


— Αυτή δεν είναι μια σύγχρονη ανάγνωση και ερμηνεία; Στον αρχαίο κόσμο ένας βασιλιάς δεν παραμένει μια μεγάλη αξία;

Φυσικά. Ωστόσο η απόσταση δεν είναι τόσο μεγάλη όσο νομίζουμε. Η Πηνελόπη έπρεπε οπωσδήποτε να έχει ξαναπαντρευτεί, είναι μια παρέκκλιση αυτό που συμβαίνει.

Άφιξις: Η Ιώ Βουλγαράκη μιλά για τη σύγχρονη ερμηνεία της ομηρικής Οδύσσειας Facebook Twitter
Κάθε ηθοποιός, εκτός από τους ρόλους που παίζει, ταυτόχρονα είναι και αφηγητής, γιατί σε ό,τι συμβαίνει υπάρχουν μικρές στιγμές που ανακόπτεται η σκηνική δράση. Φωτο: Κική Παπαδοπούλου


— Εννοείτε ως κενό εξουσίας;

Απολύτως. Είναι τελείως έξω από την εποχή το ότι παραμένει ακέφαλο το παλάτι όλα αυτά τα χρόνια κι αυτή επιμένει να τον περιμένει. Είναι μια υπέρβαση. Οι μνηστήρες είναι η νέα γενιά με ένα πάρα πολύ ισχυρό αίτημα. Όταν εμφανίζεται ο Οδυσσέας, λοιπόν, υπάρχει μια σκηνή στην οποία ο Ευρύμαχος του προτείνει να μη χυθεί αίμα. Να τον ξεπληρώσουν και εφόσον κανένας τους δεν έχει αγγίξει τη γυναίκα του, να τους αφήσει να φύγουν. Θα μπορούσε ο Οδυσσέας να δεχτεί τον χαλκό, το μάλαμα και τον χρυσό που του προσφέρουν και να τελειώσει εκεί η ιστορία, να μην ξεκληρίσει τον τόπο. Αυτό είναι το ενδιαφέρον για μένα, το γιατί δεν δέχεται τη συμφωνία. Κάνοντας το βήμα προς το αίμα και προς το φονικό σκοτώνει 108 άντρες, μπαίνει σε μια δίνη αίματος που εμένα με κάνει να αναρωτιέμαι πραγματικά «γιατί;». Και από εκεί ξεκινάει η ανάγνωσή μου, καθώς η δικαιολογία της τιμής δεν είναι αρκετή για μένα, ως σύγχρονο θεατή και αναγνώστη.


— Είναι η τιμή και όχι ο σφετερισμός της εξουσίας;

Είναι και αυτό αλλά και το ότι πρέπει να πληρώσουν οι μνηστήρες και να αποκατασταθεί η τάξη. Αλλά δεν έχει γίνει τίποτα τέτοιο. Και αν υπάρχει ένας κίνδυνος στο πώς μεταφράζουμε αυτό το υλικό σήμερα, ξεκινάει από ένα ερώτημα σχετικά με το τι γίνεται με τον συγκεκριμένο ήρωα στο τέλος. Δηλαδή, ενώ έχουμε μια πολύ πιο καθαρή εικόνα για ό,τι περνάει μέχρι να βρεθεί στον οίκο του, στον θρόνο του, μετά υπάρχει ένας μετεωρισμός στον ήρωα, κάτι που τον κάνει τρομερά ανθρώπινο. Ξαναδιαβάζοντας αυτήν τη στιγμή της ιστορίας, ανακαλύπτεις κάτι τόσο αδιαπραγμάτευτο, που συγχρόνως φτάνει στην υπερβολή και στη διεκδίκηση, ξεφεύγοντας από το μέτρο μιας απάντησης.


— Έχετε πάρει απάντηση;

Αυτή η μάχη είναι για την ταυτότητα του Οδυσσέα και έχει κάτι σχεδόν θρησκευτικό. Δεν διαπραγματεύεται, μπαίνει σαν τανκ και κάνει αυτό που πρέπει, χωρίς να βλέπει μπροστά του. Έχει άμεση σχέση με το ανθρώπινο είδος, που όσο υπάρχει, θα δημιουργούνται τέτοια θέματα. Όταν δουλεύεις με τέτοιο υλικό, καταλαβαίνεις πολύ καλά ότι τα ανθρώπινα θέματα είναι διαχρονικά. Διαβάζεις τον ποιητή και αναγνωρίζεις τον άνθρωπο εσύ που ζεις σήμερα, το 2017. Η απόσταση είναι ελάχιστη.

Άφιξις: Η Ιώ Βουλγαράκη μιλά για τη σύγχρονη ερμηνεία της ομηρικής Οδύσσειας Facebook Twitter
Φωτο: Κική Παπαδοπούλου


— Ο Τηλέμαχος αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο στην παράσταση;

Στην παράστασή μας είναι το υποκειμενικό πλάνο του Οδυσσέα. Τον βλέπουμε μέσα από τα μάτια του. Άρα και η ύπαρξη των υπολοίπων παίρνει τον χρόνο και τον χώρο και τη δυναμική που παίρνει στην πραγματικότητα μέσα από τα μάτια του. Ο Τηλέμαχος έχει πολύ σημαντική θέση μέσα σε όλο αυτό. Φυσικά, εδώ τίθεται και το θέμα «πατέρας». Είναι η μόνη αναγνώριση στην Οδύσσεια που δεν ζητάει σημάδια και είναι πολύ σημαντική. Πρόκειται για ένα άγουρο παιδί, το οποίο ξαφνικά ανδρώνεται μέσα σε ένα βράδυ, αναγκαστικά.

— Η παράστασή σας έχει αφηγηματικό χαρακτήρα, δεν είναι αναπαράσταση.

Είναι ποίηση που μπορεί να την αφηγηθεί κανείς, να την τραγουδήσει, οπότε το πρώτο ερώτημα που προκύπτει αφορά τη σκηνική γλώσσα και τον σκηνικό τρόπο, γιατί μιλάμε πλέον για το πεδίο του αφηγηματικού θεάτρου. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ηθοποιός, εκτός από τους ρόλους που παίζει, ταυτόχρονα είναι και αφηγητής, γιατί σε ό,τι συμβαίνει υπάρχουν μικρές στιγμές που ανακόπτεται η σκηνική δράση, μικρά χορικά όπου όλοι περνάμε σε ευθεία σχέση με το κοινό, αφηγούμενοι τη στιγμή με έναν αντικειμενικό τρόπο, αν δεχτούμε ότι όλο το υπόλοιπο είναι υποκειμενικό. Ο Όμηρος έχει καταπληκτικές, ασύλληπτα λεπτομερείς περιγραφές εξουδετέρωσης του ανθρώπινου σώματος.


— Αυτό τον κάνει και τόσο σπουδαίο ραψωδό. Τι ελπίζετε να αποκομίσει το κοινό;

Το θέμα της μη επιστροφής είναι πολύ προσωπικό και με συγκινεί με έναν τρόπο πολύ βαθύ. Πιστεύω ότι σήμερα με κάποιον τρόπο μας αφορά πολύ, τη γενιά μου, δε, πολύ περισσότερο. Τελικά, είναι ένα θέμα υπαρξιακό: δεν μπορείς να πας προς τα πίσω, δεν μπορείς να επιστρέψεις ούτε σε μια χώρα ούτε σε μια εποχή της ζωής σου. Αυτό θέλω να περάσω ως μήνυμα, γιατί όλοι μας έχουμε κάπως μια λαχτάρα για μια Ιθάκη, που όμως δεν μπορούμε ξαναβρούμε. Με αυτό θα ήθελα να συναντηθούν οι άνθρωποι στην παράσταση. Είναι ένα θέμα που έχει κάθε άνθρωπος, είτε πρόκειται για κάτι κυριολεκτικό είτε για κάτι πιο υπαρξιακό και εσωτερικό. Εξίσου σημαντική είναι και η συνάντηση με τον Όμηρο, που ξεχνάμε πόσο πολύ ανθρώπινος ποιητής είναι. Η τρυφερότητα, το χιούμορ, η σκληρότητα, η πολυπλοκότητα, όλα όσα θα βρεις μέσα σε αυτό το ποίημα θα σε κάνουν να πεις «μα, είμαι κι εγώ εδώ μέσα». Έχεις την αίσθηση ότι δεν μπορεί να είναι του 8ου αι. π.Χ.!

Άφιξις: Η Ιώ Βουλγαράκη μιλά για τη σύγχρονη ερμηνεία της ομηρικής Οδύσσειας Facebook Twitter
Ο Όμηρος έχει καταπληκτικές, ασύλληπτα λεπτομερείς περιγραφές εξουδετέρωσης του ανθρώπινου σώματος. Φωτο: Κική Παπαδοπούλου

Info:

Ιω Βουλγαρακη

ΠΥΡ - Άφιξις / Με αφετηρία τη Μνηστηροφονία από την Οδύσσεια

Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

7-8 Ιουλίου 2017

21:30

Το κοινό θα παρακολουθήσει λίγο πριν από την παράσταση ένα δρώμενο 10' λεπτών στο Λιμάνι της Παλαιάς Επιδαύρου και θα ακολουθήσει τους ηθοποιούς προς το θέατρο με αφηγήσεις από την Οδύσσεια. Στην παράσταση συμμετέχουν οι Γιώργος Δικαίος, Δέσποινα Κούρτη, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Μαίρη Μηνά, Γιώργος Μπινιάρης, Αργύρης Ξάφης, Γιώργος Παπαγεωργίου. Επίσης ο μουσικός Γιάννης Δεσποτάκης.

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Θέατρο
0

ΦΩΤΙΕΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Θέατρο / 13 λόγοι για να πάμε φέτος στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου

Τέχνη με φαντασία, αστείρευτη δημιουργία, πρωτοποριακές προσεγγίσεις: ένα επετειακό, εορταστικό, πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα για τα 70 χρόνια του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου μέσα από 83 επιλογές από το θέατρο, τη μουσική και τον χορό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο σε ένα έργο για την εξουσία

Θέατρο / «Δελφίνοι ή Καζιμίρ και Φιλιντόρ»: Ένα έργο για τη μόνιμη ήττα μας από τον χρόνο

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί και γράφει ένα έργο-παιχνίδι, εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας, τον δημιουργικό αντίλογο και τη μάταιη προσπάθεια να ασκήσουμε έλεγχο στη ζωή.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΧΛΟΗ ΟΜΠΟΛΕΝΣΚΙ: Σκηνογράφος-ενδυματολόγος του θεάτρου και της όπερας

Οι Αθηναίοι / Χλόη Ομπολένσκι: «Τι είναι ένα θεατρικό έργο; Οι δυνατότητες που δίνει στους ηθοποιούς»

Ξεκίνησε την καριέρα της ως βοηθός της Λίλα ντε Νόμπιλι, υπήρξε φίλη του Γιάννη Τσαρούχη, συνεργάστηκε με τον Κάρολο Κουν και τον Λευτέρη Βογιατζή, δούλεψε με τον Φράνκο Τζεφιρέλι και, για περισσότερο από 20 χρόνια, με τον Πίτερ Μπρουκ. Η διεθνούς φήμης σκηνογράφος και ενδυματολόγος Χλόη Ομπολένσκι υπογράφει τα σκηνικά και τα κοστούμια στην «Τουραντότ» του Πουτσίνι και αφηγείται τη ζωή της στη LiFO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Φάουστ» του Άρη Μπινιάρη, ένα μιούζικαλ από την Κόλαση

Θέατρο / Φάουστ: Ένα μιούζικαλ από την κόλαση

«Ζήσε! Μας λέει ο θάνατος, ζήσε!», είναι το ρεφρέν του τραγουδιού που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, εν μέσω ομαδικών βακχικών περιπτύξεων – Κριτική της Λουίζας Αρκουμανέα για την παράσταση «Φάουστ» του Γκαίτε σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη στο Εθνικό Θέατρο.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Θέατρο / Η Αριάν Μνουσκίν τα βάζει με τους δράκους της Ιστορίας

Η μεγάλη προσωπικότητα του ευρωπαϊκού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν επιστρέφει στο Φεστιβάλ Αθηνών με το Θέατρο του Ήλιου για να μιλήσουν για τα τέρατα της Ιστορίας που παραμονεύουν πάντα και απειλούν τον ελεύθερο κόσμο. Με αφορμή την παράσταση που αποθεώνει τη σημασία του λαϊκού θεάτρου στην εποχή μας μοιραζόμαστε την ιστορία της ζωής και της τέχνης της, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες, που υπηρετούν με πάθος την πρωτοπορία, την εγγύτητα που δημιουργεί η τέχνη και τη μεγαλειώδη ουτοπία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Νίκος Χατζόπουλος

Νίκος Χατζόπουλος / «Αν σκέφτεσαι μόνο το ταμείο, κάποια στιγμή το ταμείο θα πάψει να σκέφτεται εσένα»

Ο Νίκος Χατζόπουλος έχει διανύσει μια μακρά πορεία ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, μεταφραστής και δάσκαλος υποκριτικής. Μιλά στη LIFO για το πόσο έχει αλλάξει το θεατρικό τοπίο σήμερα, για τα πρόσφατα περιστατικά λογοκρισίας στην τέχνη, καθώς και για τις προσεχείς συνεργασίες του με τον Γιάννη Χουβαρδά και τον Ακύλλα Καραζήση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Χορός / Τι θα δούμε φέτος στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας;

Maguy Marin, Χρήστος Παπαδόπουλος, Damien Jalet, Omar Rajeh και άλλα εμβληματικά ονόματα του χορού πρωταγωνιστούν στις 20 παραστάσεις του φετινού προγράμματος του 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, που θα πραγματοποιηθεί από τις 18-27 Ιουλίου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ