«Vultures»: Μπορεί ο Kanye West να επανεφεύρει τον εαυτό του;

«Vultures» ή καταναλώνοντας μουσική στην εποχή των blockbusters Facebook Twitter
Αγωνία και ενδιαφέρον σίγουρα για τα δύο επόμενα μέρη της τριλογίας, βαθμολογικά όμως ο πιλότος δυστυχώς ήταν flop/5. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Images
0


ΟΤΑΝ ΕΙΧΕ ΠΡΩΤΟΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΙ ο δίσκος, ήμουν αρκετά επιφυλακτικός. Όχι απλά γιατί μιλάμε για έναν ακόμα δίσκο μετά το πέρας του καλλιτεχνικού και δημιουργικού peak του Kanye, αλλά περισσότερο γιατί θα συνεργαζόταν με τον Ty$. Μια σύμπραξη μεταξύ του πρωταγωνιστή του influence στη σύγχρονη ποπ, αλλά και στο ίδιο το ραπ, με έναν R&B καλλιτέχνη είναι σίγουρα κάτι το ενδιαφέρον, μπαίνουν αμφιβολίες όμως στο παιχνίδι όταν αυτός είναι ο πιο νερόβραστος καλλιτέχνης του μοντέρνου R&B.

Όμως, ακριβώς λόγω της generic φύσης που έχει το artistry του Ty$, έχει αποδείξει πολλές φορές ότι μπορεί να προσαρμοστεί άψογα σε διαφορετικά ηχοχρώματα, ένας μουσικός χαμαιλεοντισμός που με τις κατάλληλες κατευθυντήριες γραμμές από έναν έμπειρο οραματιστή μπορεί να αποδώσει.

Το πείραμα κρίνεται ως επιτυχές. Ο Ty$ είναι το μοναδικό highlight ενός κενού κατά τα άλλα δίσκου. Μετά και την κυκλοφορία του «Utopia» από το πνευματικό παιδί του Kanye, τον Travis Scott, έχουν ανθίσει οι καρποί που είχαν σπείρει δίσκοι σαν το «My Beautiful Dark Twisted Fantasy».

Ο Kanye είναι σίγουρα ακόμα εδώ, άλλωστε το πέρασμα της δημιουργικής κορύφωσης δεν συνεπάγεται απαραίτητα και καλλιτεχνική απονέκρωση, δεν έχει καταστήσει όμως σαφές προς τα πού θέλει να κινηθεί και τι ακριβώς θέλει να εκφράσει.

Περνάμε στη σφαίρα των μεγάλων, εκκωφαντικών, blockbuster ραπ δίσκων, που προσπαθούν να αναγάγουν την ημερομηνία κυκλοφορίας τους αλλά και την ίδια τους την ουσία σε πολλά περισσότερα από ένα δείγμα μουσικής. Είναι δίσκοι που αποτελούν συλλογικά, παγκόσμια events, οι οποίοι όμως θα πρέπει να προσπαθήσουν διπλάσια να υπερασπιστούν την υπόληψή τους για να μη μείνουν εν τέλει στην ιστορία ως πυροτεχνήματα.

Kanye West, Ty Dolla $ign - Back to Me (featuring Freddie Gibbs)

Εδώ είναι που χωλαίνει το «Vultures». Είναι ένα κενό συνονθύλευμα πειραματισμών και διαφόρων άγουρων καλλιτεχνικών ιδεών. Αν πάρουμε ως δεδομένο ότι θα κυκλοφορήσουν εν τέλει τα άλλα δύο ανακοινωθέντα volumes, πρόκειται για μια θολή εισαγωγή σε ένα project που δεν έχει προσανατολισμό.

Με λιγότερη συνοχή από το «Donda», παρά τις επιδέξιες προσπάθειες του Ty$, έχουμε μια φουτουριστική παρουσίαση όλων των παραγωγικών περιόδων του Kanye, από τον παραδοσιακό, ορθόδοξο soulful ήχο του Σικάγο στο «College Dropout» έως το gospel του «Jesus Is King». Μια παρουσίαση που, στο πλαίσιο του τελικού προγραμματισμού, καταλήγει σε ένα ιδιαίτερο post-club celebration της club κουλτούρας της γενέτειράς του.

Στιχουργικά ο Kanye προσφέρει στον δημόσιο διάλογο περισσότερη διχογνωμία, δηλώνοντας από το intro ακόμα του δίσκου «Keep a few Jews on the staff now», αναφερόμενος στα συνεχόμενα αντισημιτικά rant του. Και εκεί σταματάει κάθε τι ενδιαφέρον. Υπερσεξουαλικοποίηση, ego, πλουτισμός, ego, διφορούμενες μπάρες για το σούσουρο, κι άλλο ego.

Ενώ υπάρχουν στιγμές μέσα στο άλμπουμ όπου αποτινάσσει το ναρκισσιστικό του πέπλο και επανανθρωποποιείται, όπως με το «Who's not entertained by my pain», στο «Burn», σαν σε μηχανισμό άμυνας τα ξεχνάει όλα σε δευτερόλεπτα και επανέρχεται στο επτασφράγιστο φρούριό του, όπου, όπως έχει αφήσει πολλές φορές να εννοηθεί, μόνο τα παιδιά του έχουν πρόσβαση.

BEG FORGIVENESS - Kanye West, Ty Dolla $ign ft. Chris Brown

Στις συνεργασίες βλέπουμε μια παρέλαση από σύγχρονους σταρ τόσο του ραπ όσο και του R&B (και τον Rich The Kid) να προσφέρουν πραγματικά τον καλύτερο εαυτό τους στο πολιτισμικό συμβάν του «Vultures», με κυριότερα highlights το κουπλέ του Freddie Gibbs στο, αδικημένο ίσως από τη μίξη, «Back To Me» και τα φωνητικά του Chris Brown στο καλύτερο κομμάτι του δίσκου για μένα, το «Beg Forgiveness».

Ο Kanye είναι σίγουρα ακόμα εδώ, άλλωστε το πέρασμα της δημιουργικής κορύφωσης δεν συνεπάγεται απαραίτητα και καλλιτεχνική απονέκρωση, δεν έχει καταστήσει όμως σαφές προς τα πού θέλει να κινηθεί και τι ακριβώς θέλει να εκφράσει. Δεν νοείται ότι από τον ενορχηστρωτή του σύγχρονου μουσικού οικοσυστήματος πλέον θα αρκούμαστε σε απλά καλά mid άλμπουμ.

Ας κάνει μια παύση να επαναδιαπραγματευτεί την κατεύθυνσή του και τα πράγματα που αληθινά θέλει να εκφράσει, άλλωστε δεν είναι υπόλογος σε κάποια εταιρεία και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν τον ζορίζει κάποιο deadline. Αγωνία και ενδιαφέρον σίγουρα για τα δύο επόμενα μέρη της τριλογίας, βαθμολογικά όμως ο πιλότος δυστυχώς ήταν flop/5.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Πόσο τελικά έχει ακυρωθεί ο Morrissey;

Μουσική / Morrissey: Η συναυλία ακυρώθηκε, το beef συνεχίζεται

Η πορεία ενός από τους πιο δημοφιλείς μουσικούς της εποχής μας έχει έχει στιγματιστεί από τις πολιτικές του τοποθετήσεις υπέρ ενός ακροδεξιού κόμματος, καθώς και από τις προκλητικές δηλώσεις του για ζητήματα όπως η μετανάστευση, η ισλαμοφοβία και η πολιτική ορθότητα. Το κοινό χωρίζεται στα δύο. Τι πιστεύει η κάθε πλευρά;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Νταϊάνα Ρος, η βασίλισσα της μουσικής 

Μουσική / Νταϊάνα Ρος: «Θέλει χρόνο και δουλειά για να γίνεις Diva, δεν είναι τόσο απλό»

Μια από τις πιο μεγάλες τραγουδίστριες του πλανήτη, η ακαταπόνητη ερμηνεύτρια που με τη μαγνητική της παρουσία μαγεύει το κοινό, είναι ένα φαινόμενο πιο ασυνήθιστο από όσο νομίζετε. Έρχεται σε λίγες μέρες στην Αθήνα για μια μοναδική συναυλία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ