«Σε όλη μου τη ζωή με δυνάστευε μια αδυσώπητη κατάθλιψη»: Ο συναρπαστικός μονόλογος του Leonard Cohen

«Σε όλη μου τη ζωή με δυνάστευε μια αδυσώπητη κατάθλιψη»: Ο συναρπαστικός μονόλογος του Leonard Cohen Facebook Twitter
«Διάβασα κάπου ότι μεγαλώνοντας αρχίζουν να εξασθενούν τα κύτταρα του εγκεφάλου που σχετίζονται με το άγχος. Ίσως αυτό συνέβη. Όπως και να 'χει, με τα χρόνια το σύννεφο άρχισε να διαλύεται. Μέχρι που χάθηκε». Ο Λέοναρντ Κοέν στο Νάσβιλ, Τενεσί το 1968. Φωτογραφία: Getty Images
1

Δεν είχα την πολυτέλεια ν' αναπτύξω ένα προσωπικό μανιφέστο για το πώς θα ήταν η ζωή μου. Αντιμετωπίζω την κάθε μέρα. Μ' αρέσει να γράφω κι αυτό κατά καιρούς με έφερνε στο προσκήνιο. Δεν είχα ποτέ κάποιο πρόγραμμα, ούτε πίστεψα ποτέ ότι θα άλλαζα τα δεδομένα. Μοναδική μου φιλοδοξία ήταν να κάνω κάτι για να με θυμούνται. Ήθελα με το δικό μου τρόπο να είμαι χρήσιμος στους άλλους. Πιστεύω ότι κάθε τραγούδι έχει παράθυρα και πόρτες και αν θέλεις μπορείς να περάσεις μέσα του. Το ίδιο τραγούδι όμως πρέπει να μετακινείται από καρδιά σε καρδιά. Αν δεν το καταφέρνει αυτό, του αξίζει να ξεχαστεί.

Κάποια στιγμή της ζωής μας όλοι έχουμε βιώσει μια εμπειρία όπου τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα θέλαμε. Παρ' όλα αυτά, πρέπει να κάνεις επιλογές, να συνεχίσεις να ζεις. Καταλαβαίνεις όμως ότι η ζωή σου εκτυλίσσεται με τρόπους και σε δρόμους που δεν καθορίζεις εσύ. Όταν το συνειδητοποιείς αυτό μπορείς να αναπαυθείς.

Σηκωνόμουν πολύ νωρίς το πρωί για να εξασκούμαι στο τραγούδι. Έπρεπε να ξυπνάω πριν από τα πουλιά, πριν αρχίσει να γαβγίζει ο σκύλος της κόρης μου. Έκανα πρόβες είτε πολύ νωρίς το πρωί είτε αργά το βράδυ. Όλα έγιναν στο κομπιούτερ. Στη συνέχεια όλη αυτή η «συμβατική σοφία» έπρεπε να μεταφερθεί σε αναλογική ταινία. Με την αναλογική εγγραφή σε ταινία χάσαμε τη θέρμη του κομπιούτερ. Όλοι όμως έχουν την αντίθετη άποψη.

 

Σε όλη μου τη ζωή με δυνάστευε μια αδυσώπητη κατάθλιψη. Ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω από πού προερχόταν, ποτέ δεν κατάφερα να την αποτινάξω. Δοκίμασα να απαλλαγώ από αυτήν μ' ένα καλό κρασί, μια γυναίκα, ένα τραγούδι, μια θρησκεία, ένα φάρμακο, αλλά δεν τα κατάφερα.

 

Μια παροιμία λέει «Το 'να χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο». Αυτή η τρυφερή «επαφή» δεν αφήνει περιθώρια για μίσος. Ή τουλάχιστον εκπροσωπεί ένα μοντέλο ομαλότητας και αρμονίας. Κανείς όμως δεν είναι κύριος της εσωτερικής ζωής του. Όλοι βιώνουμε το άγχος, τον πόνο της αγάπης, την απόρριψη. Κανείς δεν ξεφεύγει. «Αγάπησες αρκετά, άσε με τώρα να αγαπήσω εγώ». Όλοι μιλάμε για το Θεό, τη συνείδηση, τους αγαπημένους. Το τραγούδι σε παροτρύνει να τα ξεχάσεις όλα αυτά. Να αφήσεις τον εαυτό σου να αγαπηθεί. Η προσπάθειά σου ν' αγαπήσεις δεν σ' αφήνει να αγαπηθείς. Είναι κάτι ανάλογο με την προσπάθειά σου να μάθεις ένα παιδί να κολυμπά. Είναι δύσκολο να το κάνεις να καταλάβει ότι θα επιπλεύσει. Αν χαλαρώσει και κρατήσει την ανάσα του, θα επιπλεύσει. Αλλά τα παιδιά δύσκολα μαθαίνουν να κολυμπούν γιατί πιστεύουν ότι θα βυθιστούν σαν πέτρες.

Σε όλη μου τη ζωή με δυνάστευε μια αδυσώπητη κατάθλιψη. Ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω από πού προερχόταν, ποτέ δεν κατάφερα να την αποτινάξω. Δοκίμασα να απαλλαγώ από αυτήν μ' ένα καλό κρασί, μια γυναίκα, ένα τραγούδι, μια θρησκεία, ένα φάρμακο, αλλά δεν τα κατάφερα. Όταν άρχισα ν' ασχολούμαι σοβαρά με διάφορες θρησκείες, στόχος μου δεν ήταν να βρω «φώτιση» ή «γαλήνη της ψυχής». Στόχος μου ήταν να διαλύσω το σύννεφο που με σκέπαζε. Όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφερα να βρω τον κατάλληλο μηχανισμό. Διάβασα κάπου ότι μεγαλώνοντας αρχίζουν να εξασθενούν τα κύτταρα του εγκεφάλου που σχετίζονται με το άγχος. Ίσως αυτό συνέβη. Όπως και να 'χει, με τα χρόνια το σύννεφο άρχισε να διαλύεται. Μέχρι που χάθηκε.

Στο κομμάτι «Love Itself» υπάρχουν οι στίχοι: «Θα προσπαθήσω να πω κάτι ακόμη,η αγάπη προχωρούσε, ώσπου έφτασε σε μια πόρτα ανοιχτή και τότε χάθηκε η ίδια η αγάπη». Δε μιλάω για την αγάπη που είναι το αντίθετο του μίσους. Δεν μιλάω για τον έρωτα. Μιλάω για την αγάπη που αγκαλιάζει, για την πνευματική αγάπη. Σε μια τέτοια εμπειρία χάνεται και η ίδια η ανάγκη να αγαπάς. Χαλαρώνεις πραγματικά όταν χάνονται όλες οι φιλοδοξίες σου, όλες οι βλέψεις σου. Μόνο τότε χαλαρώνεις στην απόλυτη ανθρώπινη υφή σου. Είμαι ευγνώμων που απολαμβάνω μια στιγμή ευτυχίας, αλλά δεν πιστεύω ότι κάποιος είναι κύριος των γεγονότων. Κανείς δεν είναι κύριος της καρδιάς. Η καρδιά τα «μαγειρεύει» όλα από μόνη της. Προς το παρόν σήμερα όλα είναι ευχάριστα και είμαι ευγνώμων για τη γαλήνη που νιώθω.

Μουσική
1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Mara Gibb»: Μια space όπερα για ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας

Μουσική / Μια ελληνική space όπερα για τη μυστική ζωή ενός non-binary εξωγήινου

Το «Secret life of Mara Gibb» του Prins Obi έχει για κεντρικό ήρωα ένα non-binary εξωγήινο που ξεκινά ένα αυτογνωσίας. Ο ήχος έχει ρίζες στην ψυχεδέλεια αλλά δεν μένει εκεί. Παίζει να είναι και η καλύτερη δουλειά του μετά τους Baby Guru.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
ΕΠΕΞ INDIRA PAGANOTTO INTERVIEW

Μουσική / H Ιndira Paganotto φέρνει στην Αθήνα την απίθανη psy-techno της και μια στρατιά νίντζα

Είναι περήφανη για τις ιταλικές και τις ισπανικές της ρίζες, και για τη μουσική της. Το στυλ της, χωρίς κανόνες ή κουτάκια, ανεβάζει τον πήχη, μαζί και τις προσδοκίες μας για την εμφάνισή της στο Techniques.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η μοιραία σχέση που ενέπνευσε ένα αριστούργημα του ρομαντισμού

Το πρόγραμμα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών στο Μέγαρο Μουσικής για τη νέα σεζόν περιλαμβάνει το Πρώτο Κοντσέρτο για πιάνο του Μπραμς με τον διεθνώς αναγνωρισμένο πιανίστα Αλεξέι Βολόντιν, και η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στην ιστορία αυτού του αριστουργήματος που γεννήθηκε μέσα από τη μοιραία γνωριμία του συνθέτη με την Κλάρα Σούμαν.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT