Αν πέσεις πάνω στο «Τραπέζι» των Kijha και Sadface ανυποψίαστος, δύσκολα θα καταλάβεις αν πρέπει να τους πάρεις στα σοβαρά ή αν είναι καρικατούρες που μιμούνται ήρωες των anime κι αν αυτό που βλέπεις στο βίντεο είναι τρολιά ή κάτι πραγματικά καινούργιο που, επιτέλους, ξεπήδησε μέσα από το παιχνίδι με τα genres.
Η εισαγωγή δείχνει αγόρια ντυμένα με φούστα, ράπερ, emo και skaters σε ένα πάρκο όπου συχνάζουν έφηβοι και τον Kijha να ουρλιάζει με όλη του τη δύναμη πάνω σε ένα χιπ-χοπ beat.
Δεν είναι κάτι που δεν έχεις ξαναδεί, το screamo rap δεν είναι κάτι νέο, το ραπ μέταλ είναι ακόμα πιο παλιό, ο θόρυβος και τα σκοτάδια γοητεύουν τις «καταραμένες» ψυχές από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος, ωστόσο το «Τραπέζι» σε καθηλώνει γιατί έχει οργή, έχει νεανική ενέργεια, έχει φιγούρες που δεν μοιάζουν με τους περισσότερους ράπερ και άλλη αισθητική, που παραπέμπει περισσότερο στο πανκ και το επιθετικό ροκ περασμένων δεκαετιών.
Ο Kijha που ήρθε στη φωτογράφιση ήταν ακόμα πιο άγριος στην εμφάνιση από τον Kijha του βίντεο, χωρίς μαλλί, με τατουάζ σε όλο του το σώμα (και το κεφάλι) και διάθεση να φαίνεται τρομακτικός. Ο Kijha της συνέντευξης είναι άλλος άνθρωπος, ένα παιδί ήρεμο και χαλαρό, που έχει ζήσει δύσκολα, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τον επιθετικό και βίαιο χαρακτήρα που δείχνει στο «Τραπέζι». «Γράψε ότι δεν έχουμε καμία σχέση με σκοτεινές δυνάμεις και σατανισμό», λέει, «γιατί είναι πολλοί αυτοί που έχουν παρεξηγήσει το βίντεο».
Ο Kijha είναι είκοσι ενός χρονών, του αρέσουν τα μαύρα ρούχα, το skate και ο Travis Scott. «Βάζω τα μαύρα μου ρούχα μέσα στην πόλη και βγαίνω, όλα τα κάνω μπουρδέλο, τώρα μυρίζει καμένο» τραγουδάει στο ρεφρέν με βραχνιασμένη φωνή – και μου θυμίζει τον Κιθ Φλιντ των Prodigy.
Όταν κάθεται να μιλήσει στη συνέντευξη η φωνή του είναι αργή και καθαρή. «Μεγάλωσα στην Αθήνα», λέει. «Ως παιδί έζησα και τέσσερα χρόνια στην Κρήτη, στο δημοτικό, και μετά πάλι Αθήνα, πήγα γυμνάσιο και λύκειο στον Πειραιά. Έδωσα Πανελλήνιες, πέρασα στο τμήμα Φυσικοθεραπείας στο Αίγιο και ξεκίνησα να μαζεύω λεφτά για να πάω εκεί να σπουδάσω.
Δεν είναι εύκολο να φωνάζεις συνεχόμενα. Βέβαια, υπάρχουν τεχνικές που σε βοηθούν, το κάνουν οι μεταλλάδες, αλλά συνήθως δεν φωνάζουν σε όλο το τραγούδι. Έχει τύχει, πάνω στη διασκέδασή μου με φίλους, σε ένα στούντιο όπου πήγα με ντραμς και μικρόφωνα, να φωνάζω για μιάμιση ώρα συνεχόμενα και να μην έχω κουραστεί, παρότι ήμουν άυπνος και νηστικός. Θέλω να πω ότι ενθουσιάζομαι τόσο, που βρίσκω δύναμη.
— Ήταν επιλογή σου η Φυσικοθεραπεία;
Ναι, την επέλεξα. Έκανα skate από τα δεκαέξι μου και όταν έπεφτα, έβγαζα τους ώμους μου, έτσι έκανα φυσικοθεραπείες και μού άρεσε που με βοηθούσε, γι' αυτό ήθελα κι εγώ να βοηθάω άλλους ανθρώπους.
Έπιασα δουλειά σε μια καφετέρια στην Κολοκοτρώνη, στον Πειραιά, και εκεί γνώρισα έναν καθηγητή από ένα πανεπιστήμιο στην Αγγλία, ο οποίος με βοήθησε να πάρω μια μικρή υποτροφία. Έτσι πήγα στην Αγγλία τον Σεπτέμβριο του 2019.
Έμεινα ένα εξάμηνο κοντά στο Μάντσεστερ, την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Πέρασα πολύ δύσκολα γιατί δούλευα και προσπαθούσα και να σπουδάσω, έτσι γρήγορα κατάλαβα ότι αυτό που έκανα δεν ήταν αυτό που μου αρέσει, ήθελα να κάνω κάτι πιο δημιουργικό. Δεν ήξερα ακόμα τι, είχα διάφορες ιδέες για την εταιρεία που έχω τώρα, την AXS, δισκογραφική και εταιρεία ρούχων. Παράτησα τη σχολή, γύρισα στην Ελλάδα και άρχισα να κάνω πολλά τατουάζ, ακόμα και στο κεφάλι μου, και να φτιάχνω μουσική με φίλους.
— Τι μουσική;
Είμαι επηρεασμένος από διάφορα είδη και ο καθένας από την ομάδα είχε κάτι διαφορετικό να προσθέσει. Πάντα άκουγα πιο πολύ τραπ, ήμουν αυτής της σκηνής, παρόλο που φτιάχνω screamo rap ή τραπ μέταλ, όπως θέλεις πες το. Δεν άκουγα ποτέ τέτοιον ήχο, ούτε Ghostemane. Βλέπω στα σχόλια που τον αναφέρουν, αλλά δεν είναι οι επιρροές μου. Βεβαίως και είχα ακούσει ένα-δυο γνωστά κομμάτια, αλλά εσκεμμένα ποτέ δεν αντέγραψα κανέναν.
Πάντα έφτιαχνα μουσική στα αγγλικά, επειδή αυτό άκουγα και αυτό ήθελα να κάνω, αλλά μια μέρα που ήμουν στο σπίτι και είχα αρχίσει να ανεβάζω πολλά βιντεάκια στο TikTok και με ακολουθούσαν πολλά άτομα, ανέβασα κι ένα κομμάτι στα ελληνικά για πλάκα. Λεγόταν «Όλοι γτπ» και είχε μεγάλη και γρήγορη απήχηση. Ο κόσμος φαινόταν να γουστάρει αυτό που έκανα κι εγώ απλώς φώναζα σε ένα μικρόφωνο, σε ένα βίντεο που ξύριζα το κεφάλι μου.
Η αλήθεια είναι ότι το ξύρισα επειδή είχα βαμμένα μαλλιά και έτσι δεν μπορούσα να βρω δουλειά, αλλά είχα ανάγκη να δουλέψω γιατί δεν είχα λεφτά. Έχω φάει πολλά άκυρα, γενικά, για τα tattoos και τα μαλλιά μου, για όλη την εμφάνισή μου, δεν είναι έτοιμοι οι άνθρωποι για διαφορετική εμφάνιση. Ελάχιστοι εργοδότες θα πουν «έλα όπως είσαι». Κι επειδή έχω αυτοπεποίθηση και μπαίνω σε ένα μαγαζί και λέω «γεια σας, ψάχνω για δουλειά», είχα βαρεθεί να μου λένε απευθείας «όχι». Ή να λένε «άσε τον αριθμό σου» και να μη σε παίρνουν ποτέ. Έχει τύχει και να μου μιλήσουν πολύ άσχημα, να ακούσω κακά σχόλια: «Έτσι όπως είσαι, όχι, ποτέ δεν θα σου έδινα δουλειά».
Τέλος πάντων, μετά την απήχηση που είχε το «Όλοι γτπ» συνέχισα να γράφω ελληνικά και συνεργάστηκα με πολλά άτομα, με διάφορους παραγωγούς, αλλά τα άτομα που με διαμόρφωσαν ως καλλιτέχνη ήταν ο Γιάννης ο Yungnsad και ο Σταμάτης ο Sadface. Είχα την ψυχή, την ενέργεια, τη θέληση να κάνω κάτι, κι αυτοί μου έδωσαν τις γνώσεις για να το κάνω. Αρχίσαμε να φτιάχνουμε κομμάτια μαζί και τώρα είμαστε ομάδα και έχουμε όλοι μαζί την AXS.
Είμαστε πρώτ' από όλα οικογένεια και μετά συνεργάτες. Μου τονίζουν πολλά λάθη που κάνω στη μουσική, μου διορθώνουν πράγματα και βλέπουν την πρόοδό μου, γιατί το κάνω αυτό μόνο ενάμιση χρόνο – ο Σταμάτης είναι είκοσι έξι χρονών και ασχολείται με τη μουσική από τα δεκατέσσερα. Έχει ασχοληθεί με πολλά είδη μουσικής και έχει περάσει από πολλούς χώρους.
Συνήθως ξεκινάμε με την παραγωγή, μου τη στέλνει ο Σταμάτης και μου δίνει ένα συναίσθημα. Κι εγώ πάνω σε αυτό το συναίσθημα εκφράζομαι είτε με μελωδίες, πάνω στις οποίες προσθέτω λέξεις, είτε με φωνές. Γενικά, έχω πολλή ενέργεια μπροστά στο μικρόφωνο, γίνομαι άλλος άνθρωπος. Αρχίζω να τρελαίνομαι και μπαίνω πολύ στον ρόλο του Kijha, είναι η τρελή πλευρά του εαυτού μου.
— Πώς τα βγάζεις πέρα με τόσες κραυγές; Δεν πονάει ο λαιμός σου;
Δεν είναι εύκολο να φωνάζεις συνεχόμενα. Βέβαια, υπάρχουν τεχνικές που σε βοηθούν, το κάνουν οι μεταλλάδες, αλλά συνήθως δεν φωνάζουν σε όλο το τραγούδι. Έχει τύχει, πάνω στη διασκέδασή μου με φίλους, σε ένα στούντιο που πήγα με ντραμς και μικρόφωνα, να φωνάζω για μιάμιση ώρα συνεχόμενα και να μην έχω κουραστεί, παρότι ήμουν άυπνος και νηστικός. Θέλω να πω ότι ενθουσιάζομαι τόσο, που βρίσκω δύναμη.
— Είσαι τόσο οργισμένος όσο φαίνεσαι;
Φαίνομαι οργισμένος, ε; Στα κομμάτια μου μπορεί, αλλά είμαι αρκετά ήρεμος άνθρωπος. Ήμουν πάντα φωνακλάς και ως παιδί, από τότε που με θυμάμαι, ήμουν πάντα αυτός που φώναζε λίγο παραπάνω. Εκτονώνομαι αρκετά με τη γυμναστική, έκανα και πολεμικές τέχνες για χρόνια, και το να ουρλιάζεις μου θυμίζει λίγο το μάι τάι, όπου μας μάθαιναν να φωνάζουμε για εκτόνωση.
Μου αρέσει πολύ να φωνάζω, το έκανα και στον ελεύθερο χρόνο μου, κι ας μην ηχογραφούσα. Μου αρέσει η χροιά αυτή της φωνής και όντως εκτονώνομαι, μετά τις ηχογραφήσεις νιώθω λίγο κουρασμένος.
Δεν λέω ότι είμαι άτομο που δεν έχει θυμό, αλλά δεν εκφράζω ποτέ τον θυμό αυτό, τον συντηρώ μέσα μου. Θυμώνω για πράγματα που μπορεί να είναι άδικα, για πράγματα τα οποία γίνονται στην καθημερινότητα, ακόμα και για πολύ απλά, π.χ. για το ότι έχω αφήσει τη μηχανή μου στον ήλιο, γιατί δεν βρήκα σκιά να τη βάλω και μετά καίει, τέτοια. Όμως λέω «σιγά, τι έγινε» και προχωράω.
Είμαι πολύ ευαίσθητος, ακόμα και ένας τσακωμός που θα γίνει γύρω μου με επηρεάζει, προσπαθώ να μην είμαι κλεισμένος στον δικό μου κόσμο, με ενοχλούν πάρα πολλά θέματα που βλέπω περί βιασμών, με ενοχλούν οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, με στενοχωρεί που συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Με ενοχλεί η αδικία, θα έπρεπε όλοι να έχουμε την ευκαιρία να είμαστε οk και να μη φοβόμαστε να βγούμε έξω, να έχουμε την ελευθερία λόγου και την ελευθερία έκφρασης, την ελευθερία στο ντύσιμο και στην εμφάνιση.
Ακόμα και αυτό που έχουμε χτίσει με την AXS είναι βασισμένο στην καλοσύνη και στον σεβασμό. Δείχνουμε σεβασμό σε ανθρώπους που εκφράζονται διαφορετικά, γιατί αυτοί είναι που θα αλλάξουν, εν τέλει, τη σκέψη όλου του κόσμου. Θα βοηθήσουν στην αποδοχή του διαφορετικού και στο να μην κατακρίνουμε τον άλλο.
Έχω δεχτεί πολύ bullying για την εμφάνισή μου, αλλά βλέπω ότι, επειδή είμαι ένας καλός άνθρωπος, φέρομαι πάντα με καλοσύνη, ακόμα και στους ανθρώπους που με κρίνουν μιλάω ευγενικά, εκεί αλλάζει κάτι μέσα τους, λένε «ίσως και να έκανα λάθος». Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν μπροστά στην καλοσύνη.
— Πες μου για το «Τραπέζι». Πώς το έφτιαξες;
Απλώς φωνάζω, κάποιοι το λένε screamo rap. Κάνω απλά ό,τι να ’ναι και το «Τραπέζι» προέκυψε ενώ κάναμε εξάσκηση με τον Σταμάτη. Μου είχε πει: «Για να βελτιωθείς, πρέπει να αρχίσεις να εξασκείσαι». Μου είχε στείλει παραγωγές και γι' αυτό πάτησα σε μία από αυτές τις παραγωγές. Το ηχογράφησα στο δωμάτιό μου. Οι γείτονες με κοιτάνε σαν δολοφόνο γιατί το δωμάτιό μου δεν είναι ηχομονωμένο και όταν βγαίνω από το σπίτι, ειδικά με την εμφάνιση που έχω, κρύβονται. Δεν είναι και πολύ ωραίο αυτό, αλλά δεν με ξέρουν. Όταν το ηχογράφησα, το έστειλα στον Σταμάτη και του άρεσε πάρα πολύ, έγραψε κι αυτός ένα verse και το κομμάτι ήταν έτοιμο.
KIJHA x SADFACE - ΤΡΑΠΕΖΙ (Dir. by @YafkaClique)
— Για τι μιλάς στο κομμάτι;
Λέω «έχω τα πάντα πάνω στο τραπέζι» κι αυτό ουσιαστικά απεικονίζει το πλάνο που έχω μπροστά μου, δηλαδή έναν χάρτη: έχω στήσει στο τραπέζι ό,τι πρέπει να κάνω και ό,τι θέλω να κάνω, και θα τα κάνω. Λέω «φύγε από μπροστά μου, ρε βλάκα».
— Λες «μεγάλωσα μόνος, στ' αρχίδια μου ο πόνος». Μεγάλωσες, αλήθεια, μόνος;
Από τα δεκαέξι μου δεν είχα καμία οικονομική υποστήριξη από τους γονείς μου, οπότε, ό,τι έκανα, το έκανα μόνος μου. Τα δεκαέξι-δεκαεφτά ήταν πολύ δύσκολες ηλικίες για μένα, την έβγαζα με ψίχουλα στην καθημερινότητα, ό,τι μπορούσα να βρω από τη μητέρα μου, ένα δίευρο την ημέρα.
Η μάνα μου δυσκολευόταν, ο πατέρας μου είχε φύγει απ' το σπίτι και στα δεκαοχτώ μου, με το που τελείωσα το λύκειο, βρήκα αμέσως δουλειά. Και το ταξίδι από τα δεκαοχτώ μέχρι τα είκοσι ένα, που είμαι τώρα, το έχω κάνει μόνος μου, δεν με έχει βοηθήσει κανένας οικονομικά. Η μητέρα μου προσπαθεί να με στηρίξει ψυχολογικά αλλά κι αυτή υποφέρει από κατάθλιψη και πρέπει εγώ να τη στηρίζω.
Τώρα δουλεύω σε ένα μπαρ και βρίσκομαι σε μια φάση της ζωής μου που όλα αρχίζουν να παίρνουν τον δρόμο τους, αλλά και πάλι η δουλειά δεν μου αφήνει περιθώριο για την τέχνη μου. Όσο ήμασταν στην καραντίνα έκανα πάρα πολλή μουσική, αλλά ήμουν ψυχολογικά πεσμένος γιατί δεν είχα λεφτά και ανησυχούσα πάρα πολύ γιατί έχω και υποχρεώσεις, δεν ζω απλώς σε ένα σπίτι. Πρέπει να πληρωθούν λογαριασμοί.
Τώρα που δουλεύω είμαι λίγο πιο καλά ψυχολογικά, αλλά δεν μπορώ να κάνω μουσική, δεν έχω χρόνο. Μουσική κάνω μετά τη δουλειά, στις τρεις η ώρα το πρωί, πόσο να φωνάξεις όμως τότε; Μετά ξυπνάς αργά και δεν έχεις θέληση για ζωή. Πάω στη δουλειά, θα γυρίσω, θα κοιμηθώ και πάλι τα ίδια. Και τα ρεπό μου είναι λίγα.
Ευτυχώς, έχω γύρω μου ανθρώπους που κάνουν δημιουργικά πράγματα και πολλούς φίλους, διαφόρων ηλικιών και κουλτούρας. Μεταξύ τους είναι πολύ διαφορετικοί κι αυτό όντως δίνει ερεθίσματα, κάτι θα πάρω από τον έναν και κάτι από τον άλλο. Οι φίλοι μου ασχολούνται με τη ζωγραφική, με το design, με παραγωγές.
— Το βίντεο με τους Yafka Clique πώς προέκυψε; Φαίνεται ακριβή παραγωγή.
Τα παιδιά με είχαν προσεγγίσει όταν έβγαλα το «Όλοι γτπ» και μου είχαν προτείνει να κάνουμε κάτι μαζί, κρατήσαμε επαφή, τους έστειλα το «Τραπέζι» και τους είπα ότι «θέλω αυτό». Τους ενδιέφερε και, επειδή θέλουν να μεγαλώσουν το κανάλι τους, έκαναν το βίντεο χωρίς πληρωμή, για να είναι στο δικό τους κανάλι. Οπότε κι εμένα αυτό με βόλεψε οικονομικά, ήταν πολύ μεγάλη βοήθεια.
— Γιατί σε λένε Kijha;
Είναι το επώνυμό μου ανάποδα. Ένας φίλος μου με αποκάλεσε μια μέρα έτσι σε μια εκδρομή που είχαμε πάει με skate, ακούστηκε πολύ ωραίο και το κράτησα. Κι ήταν πολύ συγκινητικό που στο live που κάναμε φώναζαν τα παιδιά από κάτω το όνομά μου, «Kijha! Kijha!», μου άρεσε.
— Σε γοητεύει όντως το σκοτάδι;
Ακόμα και στην τραπ που ακούω, ακούω πιο πολύ ατμοσφαιρική τραπ, μου αρέσουν πολύ τα interludes, μου αρέσει η ατμόσφαιρα και οι σκοτεινοί ήχοι με κάνουν να νιώθω χαρά. Νιώθω ωραία.
Ο πατέρας μου άκουγε σκληρό ροκ γενικά κι έχω πολλά ερεθίσματα από κει, οι ήχοι μου πλησιάζουν μερικές φορές αυτό, αλλά δεν ασχολούμαι μόνο με dark, πάνω-κάτω κάνω τα πάντα. Απλώς ταιριάζει πολύ με την εικόνα μου το dark.
— Σε απασχολεί πολύ η εικόνα σου;
Η εμφάνιση κάποιου παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στις μέρες μας. Είναι σαν το εξώφυλλο ενός περιοδικού που τραβάει τα βλέμματα. Αν έχεις εμφάνιση που τραβάει τα βλέμματα, βοηθάει.
Δεν σου λέω ότι δεν μπορείς να πετύχεις και χωρίς εμφάνιση, ως καλλιτέχνης μπορείς να πετύχεις ακόμα και αν δεν δείξεις ποτέ το πρόσωπό σου ή το ποιος είσαι, αλλά σίγουρα βοηθάει να ξέρει ο κόσμος ποιος είσαι. Σε ερωτεύονται κιόλας από την εμφάνισή σου και μετά ίσως τους αρέσει λίγο παραπάνω η μουσική σου.
— Πόσο σε έχει βοηθήσει η μουσική, πόσο έχει καθορίσει τη ζωή σου;
Όλα ξεκίνησαν από το skate. Το skate με έβαλε στη μουσική και η μουσική, γενικά, με έχει διαμορφώσει σαν άτομο. Έχει καθορίσει ακόμα και τον τρόπο που ντύνομαι και το πώς στέκομαι. Η μουσική με κάνει να παθιάζομαι και εκεί που κάνω skate στην πλατεία είναι σαν να χορεύω, είναι λες και κάνω μπαλέτο. Με κάνει να νιώθω σαν να παίζω σε κάποια σειρά, ότι είμαι ο πρωταγωνιστής, και διαμορφώνει και την αυτοπεποίθησή μου, τον χαρακτήρα μου. Με κάνει να νιώθω ζωντανός.
— Με ποιους Έλληνες μουσικούς αισθάνεσαι καλλιτεχνική συγγένεια;
Με τον Sadface, τον Yungnsad, τον Jaw Shawty, τον Karus, Gxhan, Nekrokatoikos, Ckye, Ynot.
— Ανήκετε όλοι στην ίδια γενιά. Πώς τη βλέπεις τη γενιά σου;
Βλέπω ότι η γενιά μου έχει ανθεκτικότητα στο διαφορετικό. Ό,τι και να είναι, δεν το κατακρίνουμε και παρατηρώ ότι προσέχουμε πολύ τι λέμε, μερικές φορές ίσως και σε υπερβολικό βαθμό. Δεν θα εκφραστούμε ελεύθερα γιατί φοβόμαστε ότι κάποιος θα το κατακρίνει.
— Στα κομμάτια δεν το βλέπω αυτό, όμως, ο καθένας λέει ό,τι θέλει.
Εκεί είναι που ξεσπάς. Δεν μιλάς έτσι στην καθημερινότητά σου, στα κομμάτια λες ακόμα και πράγματα με τα οποία δεν συμφωνείς. Κάποιες φορές τα λες για να εκτονωθείς.
Έχω προσπαθήσει πολύ να μεταφράσω μια πραγματικότητα στη μουσική, η πρώτη δουλειά που έχει δει ο κόσμος από μένα είναι το «Τραπέζι» και εκεί λέω πράγματα που δεν είναι ακραία. Πολλοί υποθέτουν ότι μιλάω για ναρκωτικά, αλλά τα πράγματα που λέγονται στο τραπέζι δεν αναφέρονται σε αυτό, λέω ότι δεν θα μπλέξω ποτέ σε καβγάδες, ότι, ακόμα κι αν φάω ξύλο, δεν θα ανταποδώσω.
Ξέρεις, όταν είσαι ήρεμος και δεν αντιδράς, ακόμα κι αν ο άλλος έρχεται με φόρα για να σε δείρει, δεν ξέρει τι να κάνει και σε αφήνει ήσυχο. Αν πας με τα νερά τους, αποφεύγεις τους καβγάδες και ηρεμεί το κλίμα. Στο τραπ υπάρχει πολύς τσαμπουκάς, αλλά υπάρχει χώρος για όλους. Γενικά, προσπαθούμε να είμαστε προσεκτικοί με τους στίχους, και δεν το κάνουμε για το μάρκετινγκ αυτό. Έχει τύχει να πω λέξη που δεν είναι πολιτικά ορθή και έχει έρθει φίλος μου να μου πει πως έχει κατάλοιπα σεξισμού – και είχε δίκιο.
Μερικά πράγματα, όταν τα λες, εφόσον τα λες, κάνεις κακό. Και δεν ισχύει το ότι «εφόσον εγώ το αντέχω, μπορώ να το πω», γιατί εγώ θέλω να προοδεύσουμε, θέλω να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τι λέμε, γιατί όλοι ξέρουμε αν αυτά που λέμε είναι λάθος ή όχι.
— Σε απασχολούν όσα συμβαίνουν γύρω σου;
Ζω μια πολύ γρήγορη ζωή, με τα δικά μου ενδιαφέροντα, και αγνοώ, πολλές φορές, τι γίνεται στον κόσμο. Γενικά, έχω να φτιάξω τη δική μου ζωή και να αντέξω τα δικά μου προβλήματα. Δεν είναι ότι δεν ενδιαφέρομαι, αλλά δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ γιατί πρέπει να επιβιώσω και να κάνω και αυτά που έχω στο κεφάλι μου. Αν πολεμάς να ζήσεις και να δημιουργήσεις, δεν έχεις χρόνο να βγεις και στον δρόμο.
