Μπορεί να είναι αθέατοι και να μην κυνηγούν τη δημοσιότητα, όπως οι ράπερ, αλλά αυτήν τη στιγμή υπάρχει μια φουρνιά Ελλήνων τραπ παραγωγών που συνεργάζονται με μεγάλα ονόματα του αμερικάνικου ραπ και ετοιμάζονται να κατακτήσουν τον κόσμο. Ένας είναι ο Nuki beats από την Κρήτη, που έκανε παραγωγή στο «Straightenin» των Migos και μπαίνει big time στα μεγάλα μεγέθη (ελάχιστα κομμάτια των Migos έχουν λιγότερα από 500 εκατομμύρια streams), όμως, ξεχωριστό ενδιαφέρον ως περίπτωση παρουσιάζει ο odydoze, που βρέθηκε από το πουθενά στο Νο 24 των αμερικανικών τσαρτ της Apple Music με το άλμπουμ του Johnny Cinco «I Swear 3», στο οποίο έχει κάνει την παραγωγή σε τέσσερα κομμάτια.
Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι ο odydoze είναι δεκαοκτώ χρονών και δεν έχει τελειώσει ακόμα το σχολείο. Τώρα ετοιμάζεται να δώσει Πανελλήνιες. Τον συναντάμε λίγο πριν πάει για το απογευματινό μάθημα, στο ρέμα της Κηφισιάς, στο Κεφαλάρι, σε ένα τοπίο μετα-αποκαλυπτικό. Σωλήνες, νερό, έρημα κτίρια σκεπασμένα με γκράφιτι και κουτιά από μπίρες που δείχνουν ότι εκεί συχνάζει νεαρόκοσμος. «Είμαι ο Οδυσσέας από την Κηφισιά, μόλις έκλεισα τα δεκαοκτώ, ασχολούμαι με τη μουσική, φτιάχνω μπιτάκια» ‒ μας συστήνεται. «Το κάνω αυτό από τα δεκαπέντε μου. Στα σοβαρά άρχισα να ασχολούμαι τον τελευταίο χρόνο».
Έχω ένα πιανάκι, δύο μόνιτορ και ένα παλιό λάπτοπ της μάνας μου και σε αυτά κάνω τη φάση. Ό,τι μπορώ, γιατί είναι παλιό το λάπτοπ και δεν το φορτώνω πολύ με πράγματα, γιατί φοβάμαι μη μου κρασάρει. Αυτά που έχω, όμως, τα εκμεταλλεύομαι πλήρως.
— Τι σημαίνει σοβαρά;
Να στέλνω μπιτάκια στο εξωτερικό.
— Και γιατί ασχολήθηκες με το τραπ και όχι με το ροκ ή κάτι άλλο;
Από πολύ μικρό με πήγαινε η μάνα μου σε συναυλίες και έχω ακούσει τα πάντα. Θυμάμαι να πηγαίνουμε βόλτες με το αυτοκίνητο, μου άρεσε πολύ αυτό, και μου έπαιζε διάφορα. Έχω ακούσει όλα τα είδη της μουσικής, από όπερα μέχρι ελληνικό παραδοσιακό. Έχω περάσει διάφορες φάσεις. Όταν ήμουν μικρός, άκουγα πολύ ροκ, γιατί έπαιζα και ντραμς από έξι χρονών, γενικά ήταν η κύρια μουσική που άκουγα. Από το γυμνάσιο και μετά όμως άρχισα να ακούω περισσότερο τραπ.
Δεν το ανακάλυψα τότε, το ήξερα, είχα δει στο YouTube όμως, στο «Genious», ένα βίντεο όπου αποδομούσαν τα beats και έδειχναν πώς φτιάχνεται ένα κομμάτι, και μου είχε κάνει εντύπωση αυτό. Ήταν ένα τραγούδι που μου άρεσε και είπα «μπορώ κι εγώ να το κάνω αυτό». Με βοήθησε ένας φίλος να κατεβάσω το πρόγραμμα και ξεκίνησα να φτιάχνω τα δικά μου beats. Η αλήθεια είναι ότι έχω επαφή με τη μουσική επειδή πήγαινα στο Μουσικό Λύκειο στην Παλλήνη, όπου κάναμε βυζαντινή μουσική και έπαιζα ούτι, πιάνο και ταμπουρά. Τα δύο τελευταία ήταν υποχρεωτικά, αλλά ασχολήθηκα και με το ούτι, που είχα επιλέξει, για τέσσερα χρόνια.
Το ότι πήγα σε ένα τέτοιο σχολείο με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στις γνώσεις της μουσικής. Δεν χρειάστηκα αρμονία για να φτιάχνω μπιτάκια, αλλά σίγουρα αυτό που αισθάνομαι και ο τρόπος που μου βγαίνει είναι διαφορετικός απ’ ό,τι αν δεν είχα μουσικές γνώσεις.
— Μόνο με Αμερικανούς έχεις δουλέψει;
Από Έλληνες, οι μόνοι με τους οποίους συνεργάζομαι είναι ο Κέβιν (ο Νέγρος του Μοριά), ο Moose και ο Kareem, δεν έχω στείλει σε κανέναν άλλο.
— Έχεις δοκιμάσει να ραπάρεις;
Δεν έχω ραπάρει ποτέ και δεν με ενδιαφέρει. Είναι θέμα προσωπικότητας, εμένα μου αρέσει περισσότερο να φτιάχνω τη μουσική, δεν με ενδιαφέρει να είμαι μπροστά, θέλω να είμαι πιο διακριτικός. Γενικά, δεν μιλάω για τα πράγματα που κάνω, ούτε στη μάνα μου δεν τα λέω.
— Και πώς έφτασες στον Johnny Cinco;
Πέρσι είχα αποφασίσει ότι, αν είναι να κάνω κάτι, πρέπει να στέλνω μπιτάκια έξω. Τον σημαντικότερο ρόλο για μένα, γι’ αυτό που έχω κάνει, έχει παίξει το Instagram. Έψαχνα απλώς καλλιτέχνες που να μην είναι και τόσο διάσημοι, για να τους στείλω μπιτάκια, και σε κάποια φάση πέτυχα τον Young Funeral και με αυτόν ξεκίνησα. Ξεκίνησα να του στέλνω πέρσι και ανακάλυψα ότι ήταν φίλος με τον Johnny Cinco. Όσο περνούσε ο καιρός και έφτιαχνα κομμάτια με τον Funeral, ζήτησε beat και ο Cinco κι έτσι του έστειλα.
Τους τελευταίους έξι μήνες είμαι σε δύο άλμπουμ του Cinco, στο τελευταίο του έχω τέσσερα κομμάτια, στο προηγούμενο είχα τρία. Συνεχίζουμε να συνεργαζόμαστε και εύχομαι να μπορέσω να πάω στην Αμερική να τον γνωρίσω. Η καραντίνα με ευνόησε πάρα πολύ. Ειδικά πέρσι, που δεν είχα τόσο διάβασμα, είχα πάρα πολύ χρόνο και τον ξόδευα φτιάχνοντας μουσική όλη μέρα, κυριολεκτικά. Αυτό με βοήθησε να ανέβω και στο επίπεδο των παραγωγών που κάνω αλλά και στις διασυνδέσεις. Μπόρεσα να γνωρίσω πολλά άτομα στο Instagram.
Johnny Cinco - Give it to em
— Πρακτικά τι σημαίνει για σένα το ότι συμμετείχες σε ένα πετυχημένο άλμπουμ; Πληρώθηκες για τα beats που έδωσες;
Ελάχιστα, αλλά χτίζεις ένα όνομα. Όλοι έτσι άρχισαν. Δεν νομίζω ότι βγάζεις λεφτά κατευθείαν. Δεν θέλω να είμαι πιεστικός, γιατί έχουν ένα σωρό παραγωγούς που φτιάχνουν κομμάτια. Δεν ξέρω πόσα λεφτά βγάζει από τη μουσική ο Cinco, αλλά για μένα η συνεργασία μαζί του είναι επένδυση. Το άλμπουμ έφτασε μέχρι το Νο 24 στο Apple Music chart, αλλά προτιμώ να το πάω σιγά-σιγά, να κάνω όνομα, να εγκατασταθώ εκεί και να γνωρίσω κόσμο. Γιατί με τον καιρό αυτός με έχει γνωρίσει σε διάφορους ράπερ και αποκεί οι διασυνδέσεις μου μεγαλώνουν. Από τα άλμπουμ του Cinco μού ήρθαν κι άλλοι που ήθελαν να αγοράσουν beats.
— Δίνεις εξετάσεις. Με τι άλλο θέλεις να ασχοληθείς, εκτός από τη μουσική;
Θα ήθελα να περάσω στη Γεωπονική, να δω πώς είναι η σχολή κι αν μου αρέσει, θα συνεχίσω, αλλά αυτό με το οποίο θέλω να ασχοληθώ είναι η παραγωγή. Ονειρεύομαι πολλά πράγματα, αλλά είναι δύσκολο, από τα διακόσια mails που στέλνω είναι ζήτημα αν μου απαντάνε δέκα-δεκαπέντε. Ασχολούμαι και με διάφορα άλλα δημιουργικά πράγματα σχετικά με την τέχνη, τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, το βίντεο.
— Ποιοι είναι οι παραγωγοί που θαυμάζεις;
Μου αρέσει πολύ ο Pi’erre Bourne, ο Wheezy, o Southside. Από ράπερ, ο Lil Gotit, ο Yung Mal, ο NoCap, ο Future. Σίγουρα θα ήθελα να φύγω από την Ελλάδα, γιατί θέλω να ζήσω αυτό που βλέπω όλη την ώρα στα βίντεο και στο Instagram, να το δω από κοντά. Γιατί είναι διαφορετικό από κοντά.
— Πώς φαίνεται στους Αμερικανούς ράπερ ένα παιδί από την Ελλάδα που κάνει beat;
Τους αρέσει πολύ, το γουστάρουν. Κάποιοι δεν ήξεραν καν πού είναι η Ελλάδα.
— Πώς φτιάχνεις μουσική; Έχεις στούντιο;
Μπα, έχω ένα πιανάκι, δύο μόνιτορ και ένα παλιό λάπτοπ της μάνας μου και σε αυτά κάνω τη φάση. Ό,τι μπορώ, γιατί είναι παλιό το λάπτοπ και δεν το φορτώνω πολύ με πράγματα, γιατί φοβάμαι μη μου κρασάρει. Αυτά που έχω, όμως, τα εκμεταλλεύομαι πλήρως.
— Από πού ενημερώνεσαι για μουσική;
Κυρίως από το Instagram.
— Για όσα πράγματα συμβαίνουν γύρω σου ενημερώνεσαι;
Προφανώς και ενημερώνομαι, δεν ζω σε φούσκα. Ο τρόπος που ενημερώνομαι είναι ή από το Instagram ή από κουβέντες που κάνω με φίλους μου και με τους δικούς μου ανθρώπους γενικά.
— Συνεργάζεσαι με Αμερικανούς ράπερ και αυτό που κάνεις δεν έχει σχέση με τη μουσική της Ελλάδας. Σε ενδιαφέρει καθόλου να κάνεις κάτι πιο «ελληνικό»; Σε ρωτάω γιατί μου είπες ότι έχεις ασχοληθεί και με την παραδοσιακή μουσική.
Ετοιμάζω κάτι με έναν Έλληνα ράπερ, με ήχο ελληνικό. Μπορεί να έχουν υποτιμήσει την παραδοσιακή μουσική στην Ελλάδα και σίγουρα ο ήχος της ραπ δεν είναι ελληνικός, αλλά σημασία πρέπει να έχεις φαντασία και να μη φοβάσαι να κάνεις καινούργια πράγματα. Γιατί η μουσική είναι τέχνη, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, δεν χάνεις τίποτα να δοκιμάσεις.
Αυτήν τη στιγμή ο οδηγός είναι όσα κάνουν στο εξωτερικό, αλλά νομίζω ότι μπορούμε να βγούμε μπροστά και να κάνουμε κάτι δικό μας, γιατί έχουμε μουσική ιστορία. Και αν κάτι τέτοιο το πάρουν όλοι στα σοβαρά και το πιστέψουν, μπορεί να γίνει κάτι που να είναι original.
Στην Αμερική το χιπ-χοπ είναι η κουλτούρα τους, έχουν παράδοση, εδώ η παραδοσιακή μουσική είναι το δημοτικό και το ρεμπέτικο. Θα μπορούσαμε να βασιστούμε σε αυτά για να γίνει το χιπ-χοπ πιο ελληνικό…
It ain't really nothing
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
