Ted Reglis: Από τα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο στον «Σιωπηλό Δρόμο» Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Ted Regklis: Από τα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο στον «Σιωπηλό Δρόμο»

0

Καιρό είχε να βγει μια τόσο καλοφτιαγμένη σειρά στην ελληνική τηλεόραση, που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα διεθνείς παραγωγές. Ο «Σιωπηλός Δρόμος» του Βαρδή Μαρινάκη είχε ένα ευρηματικό σενάριο, εξαιρετικές ερμηνείες και ένα από τα πιο αξιοπρόσεχτα ελληνικά σάουντρακ που έχουμε ακούσει το τελευταίο διάστημα.

Είναι μια δουλειά του Ted Regklis (Θεόδωρος Ρέγκλης), η πρώτη του για τηλεοπτική σειρά. Αυτό που την κάνει τόσο ιδιαίτερη είναι ότι μπορεί να σταθεί μόνη της, χωριστά από τις εικόνες, κάτι που σπάνια το πετυχαίνει κανείς σε αυτού του είδους τη μουσική.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο 35χρονος συνθέτης τραβάει την προσοχή. Ήταν υπεύθυνος, επίσης, για την υποβλητική μουσική του τρέιλερ των «Παρασίτων» του Μπονγκ Τζουν-χο, του οποίου η επιτυχία ήταν απρόσμενη, ένα «τυχερό», όπως μου το χαρακτηρίζει. 

«Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στα σάουντρακ, δηλαδή στη μουσική που έχει γραφτεί για την εικόνα ή προέρχεται από ταινίες. Πάντα με επηρέαζε πιο πολύ επειδή ακριβώς συστήνεσαι σε αυτήν τη μουσική μέσα από μια εικόνα και αυτό μπορεί να δημιουργήσει πολύ πιο έντονη εντύπωση όταν είσαι παιδί. Τα πάντα είναι μια επιρροή, ακόμα και πράγματα που είναι εξωφρενικά μπορούν να βοηθήσουν κάπου. Δεν έκανα τίποτα διαφορετικό απ’ όσους ασχολούνταν με τη μουσική από πιτσιρικάδες. Είχα μπάντες, παίζαμε μουσική από δω και από κει, άρχισα να γράφω μουσική δική μου, την ανέβαζα σε πλατφόρμες όπως το SoundCloud, το YouTube», λέει όταν τον ρωτάω πώς προέκυψε η ενασχόλησή του με τα σάουντρακ.

«Σιγά σιγά άρχισα να επικεντρώνομαι σε ανθρώπους που έκαναν δημιουργικά πράγματα, που ασχολούνταν με βίντεο και animation. Τους ρωτούσα αν τους ενδιέφερε να τους κάνω τη μουσική. Ξεκίνησα να στέλνω γενικά και παντού, μέσω e-mail, για μουσική, για εικόνα, και σε δισκογραφικές στο εξωτερικό. Έστελνα με αφέλεια και παρουσιαζόμουν από το πουθενά. Ήταν μια αργή, οργανική διαδρομή, χωρίς τεράστιες εκπλήξεις, με κάποιες εξαιρέσεις.

Τότε έστειλα και σε μια εταιρεία που εξειδικεύεται σε αυτό το πράγμα, κάνει μουσική για τρέιλερ στην Αμερική. Δεν είχα feedback. Συνέχιζα να κάνω αυτά που έκανα και κάποια στιγμή, μετά από έξι-επτά μήνες, μου απάντησαν ότι τους ενδιέφερε να μιλήσουμε και να κάνουμε κάποιες δοκιμές, να δούμε πώς θα πάει.

Το να δουλεύεις για μια σειρά είναι κάτι που παίρνει πολύ, αναγκαστικά κάνεις κι άλλα πράγματα στο ενδιάμεσο, οπότε πρέπει να έχεις την ικανότητα να ξαναμπαίνεις σε αυτό το κλίμα και στην ατμόσφαιρα, δηλαδή να επιστρέφεις σε αυτόν τον κόσμο.

Μετά από ένα διάστημα περίπου δύο χρόνων, που ένιωθα ότι έστελνα π.χ. την καλύτερη δουλειά που έχω κάνει και την απέρριπταν, συνειδητοποίησα ότι είναι πολύ ανταγωνιστικός ο χώρος, επειδή υπήρχαν άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο που έκαναν το ίδιο. Για μένα αυτό ήταν διαφωτιστικό, επειδή με έβαλε να σκύψω το κεφάλι. Κατάλαβα ότι έπρεπε να μάθω πολλά πράγματα ακόμη και έκτοτε έχω αυτήν τη φιλοσοφία. Όπου κι αν είσαι, προσπάθησε να μάθεις ό,τι μπορείς, επειδή αλλάζουν στην πορεία πολλά πράγματα και πάντα μπορείς να βελτιώσεις το knowhow που έχεις, τις γνώσεις σου πάνω στη μουσική, στην αρμονία. Πάντοτε υπάρχει κι άλλο, ουσιαστικά η πορεία δεν τελειώνει κάπου».

Με επιρροές από Danny Elfman, Hans Zimmer, Howard Shore, όλους τους μεγάλους συνθέτες σάουντρακ, δεν είχε σκοπό να ασχοληθεί από την αρχή με τα σάουντρακ. Ο Θοδωρής γεννήθηκε στην Κρήτη και μεγάλωσε στην Αθήνα.  

Ted Reglis: Από τα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο στον «Σιωπηλό Δρόμο» Facebook Twitter
Δεν είχα πολλή εμπιστοσύνη στον εαυτό και ήμουν και πιο πρακτικό μυαλό, οπότε, ενώ ήταν αυτό που έκανα τις περισσότερες ώρες της ημέρας, πάντα αντιστεκόμουν στην ιδέα να προσπαθήσω, πάντοτε σκεφτόμουν εναλλακτικές ή άλλους τρόπους, από τα οποία όμως τίποτα δεν με τραβούσε. Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

«Υπήρχε μουσική στην οικογένεια», αναφέρει. «Στους γονείς μου άρεσε πάρα πολύ να παίζουν και να τραγουδάνε μέσα στο σπίτι, ενώ δεν ήταν επαγγελματίες. Aνάμεσα στα παιχνίδια μου υπήρχε ένα αρμονιάκι, ένα μεταλλόφωνο, οπότε έδειξα ενδιαφέρον προς αυτή την κατεύθυνση και ήμουν και τυχερός, γιατί το εντόπισαν και με πήγαν σε μια δασκάλα να ξεκινήσω με πιάνο ‒ από κει με πήρε η “κάτω βόλτα”. Μουσική ξένη, εποχής, ρεμπέτικα, ελληνικά γενικότερα, διάφορα πράγματα.

Δεν το είχα πάρει απόφαση από μικρός ότι θα ασχοληθώ με τη μουσική. Άργησε πολύ να κάτσει στο κεφάλι μου το ότι θα πάρω αυτόν τον δρόμο επαγγελματικά, επειδή προϋποθέτει να πιστεύεις πάρα πολύ στον εαυτό σου και να είσαι αρκετά ονειροπόλος για να πεις ότι εγώ θα κάνω αυτό και θα βιοποριστώ. Δεν είχα πολλή εμπιστοσύνη στον εαυτό και ήμουν και πιο πρακτικό μυαλό, οπότε, ενώ ήταν αυτό που έκανα τις περισσότερες ώρες της ημέρας, πάντα αντιστεκόμουν στην ιδέα να προσπαθήσω, πάντοτε σκεφτόμουν εναλλακτικές ή άλλους τρόπους, από τα οποία όμως τίποτα δεν με τραβούσε.

Μετά το λύκειο πέρασα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, έτσι έκανα και γω την προσπάθειά μου να σπουδάσω κάτι σοβαρό και να βρω μια σοβαρή δουλειά. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπόρεσε να με κρατήσει αυτή η σχολή. Έβλεπα κι αυτούς που τους ενδιέφεραν αυτές οι σπουδές πώς ξεχώριζαν στη σχολή και καταλάβαινα ότι και γω ήμουν σαν κι αυτούς, αλλά σε άλλο τομέα". 

Ted Reglis: Από τα «Παράσιτα» του Μπονγκ Τζουν-χο στον «Σιωπηλό Δρόμο» Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

— Είναι διαφορετικό να γράφεις μουσική για τρέιλερ και διαφορετικό για ένα κανονικό σάουντρακ; 

Δουλεύεις με διάφορους τρόπους, είτε κατά παραγγελία είτε έχεις έτοιμη μουσική που η εταιρεία προτείνει κάπου. Μπορεί να γράφεις πάνω σε εικόνα κάποιες φορές, δηλαδή να υπάρχει το τρέιλερ και να γράψεις πάνω σε αυτό, ανάλογα με την περίπτωση.

Στα «Παράσιτα» η μουσική προϋπήρχε και κάναμε διάφορες τροποποιήσεις πάνω στη δουλειά της ομάδας του Μπονγκ Τζουν-χο. Τίποτα δεν βγαίνει προς τα έξω χωρίς την έγκριση του σκηνοθέτη. Είχε, βέβαια, ένα πάρα πολύ δυνατό σάουντρακ η ταινία έτσι κι αλλιώς. Μετά αυτή η δουλειά τελείωσε, συνεχίσαμε τη ζωή μας και ξαφνικά βγήκαν τα Όσκαρ, όπου βραβεύτηκε ως η καλύτερη ταινία, και τότε ξεκίνησε ένα κύμα μεγάλου ενδιαφέροντος». 

Με τον Βαρδή Μαρινάκη δεν ήταν η πρώτη φορά που συνεργάζονται. Είχε κάνει τη μουσική και για το «Ζίζοτεκ» το 2019.

«Το πιο σημαντικό είναι να χτιστεί μια σχέση με τον σκηνοθέτη και να ξέρεις ότι μιλάτε την ίδια γλώσσα», αναφέρει για τη συνεργασία τους. «Πρέπει, όταν σου λέει “πάμε να κάνουμε αυτό”, να καταλαβαίνεις τι εννοεί και να καταλαβαίνει κι εκείνος τι του λες ή τι του δείχνεις. Με τον Βαρδή είχαμε αναπτύξει αυτήν τη σχέση και πριν από τη σειρά, από τότε που δουλεύαμε μαζί σε διαφημιστικά.

Επικοινωνούσαμε σχεδόν με τα μάτια, οπότε, όταν ήρθε αυτό το εγχείρημα, το οποίο ήταν το πιο δύσκολο μέχρι τώρα ουσιαστικά, τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Ήξερα τι θα μου ζητούσε, τον τρόπο που μιλάει κι εκείνος ήξερε τι να περιμένει από μένα. Το να δουλεύεις για μια σειρά είναι κάτι που παίρνει πολύ, αναγκαστικά κάνεις κι άλλα πράγματα στο ενδιάμεσο, οπότε πρέπει να έχεις την ικανότητα να ξαναμπαίνεις σε αυτό το κλίμα και στην ατμόσφαιρα, δηλαδή να επιστρέφεις σε αυτόν τον κόσμο».

Το soundtrack της σειράς «Σιωπηλός Δρόμος»

— Πότε γίνεται έντονο ένα μουσικό θέμα μέσα σε μια ταινία;

Δεν υπάρχει κάποιος κανόνας έτσι ώστε κάποιο θέμα βγαίνει πιο έντονα. Είναι ανάλογα με τον σκηνοθέτη, την εποχή, ακόμα και την ίδια την ταινία. Υπάρχουν ταινίες που είτε είναι οδηγία από τον σκηνοθέτη είτε ο μουσικός προτείνει ένα θέμα πάρα πολύ χαρακτηριστικό, το οποίο περνάει και μένει και είναι μέρος της ταινίας, και ξεκινάει ένα ταξίδι ή μπορεί η ταινία και ο σκηνοθέτης να θέλουν ελάχιστη μουσική παρέμβαση, να τείνουν περισσότερο στο sound design, στους ατμοσφαιρικούς ήχους.

Όσο πιο πίσω πάμε, ήταν αναγκαίο να υπάρχει ένα μουσικό θέμα σε μια ταινία, που να μπορείς να το θυμάσαι και να είναι καθαρό. Αυτό, πλέον, δεν συμβαίνει συχνά, πάντα έχει να κάνει με το αν θα προκύψει μια ωραία ιδέα που εξυπηρετεί ή δεν αποσπά από τη δράση ή ταιριάζει. 

— Πόσο σε επηρέασε η καραντίνα; 

Το συναίσθημα που έχω για την πανδημία είναι λίγο ανάμεικτο. Από τη μια ήταν αυτό το πρωτόγνωρο, τρομακτικό πράγμα που κόσμος πέθαινε και δεν μπορούσες να δεις τους δικούς σου ανθρώπους. Ήταν ένα μούδιασμα κι αυτό με έφτασε σε σημείο να μην μπορώ να προγραμματίσω τίποτα για το άμεσο μέλλον. Από την άλλη, όμως, ήταν φανταστική περίοδος για μένα, δημιουργικά και προσωπικά. Ούτως ή άλλως, δεν είμαι πολύ κοινωνικός και η συνθήκη ήταν ιδανική. Χωρίς εξωτερικούς θορύβους, ούτε από τον δρόμο ούτε από πουθενά, μπορούσα να συγκεντρωθώ σε κάποια πράγματα.

Επαγγελματικά δεν με επηρέασε σε απελπιστικό βαθμό, επειδή συνέχισαν να βγαίνουν κάποια πρότζεκτ. Γενικά, προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος από επιλογή. Την κατάσταση όμως δεν τη βλέπω πολλά υποσχόμενη. Γίνονται οι εμβολιασμοί, παρ’ όλα αυτά ο κόσμος έχει κουραστεί, βγαίνει, συνεχίζουν να υπάρχουν πάρα πολλά κρούσματα. Ανησυχώ για το τι θα συμβεί από τον Σεπτέμβρη και μετά, που θα περάσει η τουριστική περίοδος. 

— Σου έλειψε κάτι;

Το να μπορώ να βγαίνω χωρίς «άδεια», η ανεμελιά τού να βγαίνεις έξω. Υπήρχε μια αίσθηση μόνιμου αλέρτ, ακόμη και όταν περπατούσες μέχρι τον φούρνο. 

Η μουσική του Ted Regklis για το τρέιλερ της ταινίας «Παράσιτα».

www.tedregklis.com

To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

39’ με την Πηνελόπη Τσιλίκα

TV & Media / Η Πηνελόπη Τσιλίκα έδωσε στον «Σιωπηλό Δρόμο» την κορυφαία τηλεοπτική ερμηνεία της σεζόν

Λίγο πριν από το μεγάλο φινάλε της εξαιρετικής αστυνομικής σειράς μιλήσαμε με την ταλαντούχα ηθοποιό για όσα την απασχόλησαν το προηγούμενο διάστημα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Η Αμελί έγινε 20 χρονών

Οθόνες / To φαινόμενο Αμελί έγινε 20 χρονών. Γιατί αγαπήθηκε τόσο; Ρωτήσαμε 15 σινεφίλ.

Με αφορμή τη φετινή επέτειο, ετοιμάσαμε ένα πολυσυλλεκτικό αφιέρωμα στο φιλμ του Ζαν-Πιερ Ζενέ, που έχει φτάσει να θεωρείται σήμα κατατεθέν της γαλλικής κουλτούρας. Μιλούν: Χρήστος Μήτσης, Ηλίας Δημόπουλος, Κατερίνα Ανδρεάκου, Άκης Καπράνος, Φαίδρα Βόκαλη, Γιώργος Παπαδημητρίου, Μαρίζα Ρίζου, Δημήτρης Μαραμής, Μανώλης Δούνιας, Χρήστος Πολίτης, Ελίζ Ζαλαντό, Κώστας Παπαδημητρίου, Γιώργος Παππάς, Αλέξανδρος Διακοσάββας και η Άλκηστη Χαρσούλη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

CHECK 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μουσική / 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μια κουβέντα με τον Salem Rashid Skourlis, τον ιδρυτή της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας ακραίου και ambient ηλεκτρονικού ήχου, έναν Έλληνα που ζει μεταξύ Τόκιο και Μπανγκόκ και διαπρέπει στο εξωτερικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
10 πράγματα για τον Enrico Sangiuliano

Μουσική / Enrico Sangiuliano, ένας περφεξιονιστής του dancefloor

Ο DJ που έχει δει πολλές κυκλοφορίες του να μπαίνουν στα «κομμάτια της χρονιάς», όπως το remix που έκανε με τη σύζυγό του Charlotte de Witte στο «The Age of Love», επιστρέφει στην Αθήνα το Σάββατο 9 Μαρτίου. Συγκεντρώσαμε λοιπόν δέκα πράγματα που πρέπει να ξέρετε για εκείνον πριν χορέψετε στα πολλά του BPM.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Jack Lamar ένας ράπερ που ξεπετάγεται με ορμή από την Γενιά Α μιλάει στη LiFO

Μουσική / Jack Lamar: Ο δεκάχρονος ράπερ που ξεπετάγεται με ορμή στο ελληνικό TikTok

Συναντήσαμε τον ράπερ που ανήκει στη Γενιά Α ενώ γύριζε το βιντεοκλίπ του «Oh Oh» στην πλατεία Συντάγματος. Ηχογράφησε το πρώτο του κομμάτι στα οχτώ, λέει πως οι βρισιές στο τραπ δεν τον αγγίζουν, κλείνει τα αυτιά του ή τις προσπερνά.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Ρίχαρντ Στράους: Κυνηγώντας μουσικούς ανεμόμυλους

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ρίχαρντ Στράους: Κυνηγώντας μουσικούς ανεμόμυλους

Πώς θα αφηγούμασταν μουσικά τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες; Με αφορμή το ομώνυμο συμφωνικό ποίημα του Ρίχαρντ Στράους, η Ματούλα Κουστένη βουτά σε έναν συναρπαστικό μουσικό κόσμο.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ