Οι Skinner Box και ο πρώτος δίσκος που αγάπησαν

Οι Skinner Box και ο πρώτος δίσκος που αγάπησαν Facebook Twitter
Όλα μαζί, ένα πακέτο για να παίζει καθ’ όλη την διάρκεια της εφηβείας σου, το OST που σε γαλούχησε. Κιθάρες, τύμπανα, μπασσογραμμές, όλα για σένα και αυτό που περνάς εκείνη την στιγμή... Φωτο: Jo Gogou
0

Radiohead-Ok Computer

Ήταν άνοιξη του 1997 θυμάμαι... Με τους Radiohead, τα πηγαίναμε πολύ καλά ήδη από τα προηγούμενα τους άλμπουμ, άλλωστε ήταν η μπάντα του “Creep” που σημάδεψε αρκετά την εφηβεία  όλων των παιδιών που είχε κολλήσει ο τηλεοπτικός τους δέκτης στο MTV και το MCM. Ο μεγάλος όμως έρωτας και η σκέψη ότι τούτη η μπάντα διέφερε από τις άλλες ήρθε όταν  ακούστηκαν οι πρώτες νότες από το “OK COMPUTER”. Oι Radiohead είχαν δηλώσει τότε ότι άκουγαν μέχρι και πειραματική Jazz, oπότε ένας λόγος παραπάνω να περιμένεις να ακούσεις με ανυπομονησία το άλμπουμ τους.  Tα στάδια της ζωής μου τότε ήταν αρκετά μεταβατικά και θα χαρακτηρίσω αυτό το δίσκο ως ένα soundtrack ενηλικίωσης.

Όπως ο York και η παρέα του κοίταξαν κατάματα και αντιμετώπισαν τους διαβόλους τους κατά πρόσωπο,  τραγουδώντας “This is what you get when you mess with us”, έτσι κι εγώ . Αυτό άλλωστε προέτρεπαν  τον ακροατή να κάνει, βυθίζοντάς τον στα μαύρα σκοτάδια του άλμπουμ αφήνοντας μικρές χαραμάδες φωτός για να αναπνέει, τόσο όσο. Ένα πολυεπίπεδο και σαφέστατα πιο ηλεκτρονικό άλμπουμ από τις πιο κιθαριστικές νόρμες που μας είχαν συνηθίσει στα προηγούμενα. Οι αρκετές πολιτικές αναφορές του, δοσμένες με έναν άρτια δεξιοτεχνικό τρόπο, χωρίς να κουράζουν ή να πολιτικοποιούν το άλμπουμ, σε ιντρίγκαραν να πατήσεις play αρκετές φορές και να αγαπήσεις ακόμη περισσότερο αυτή την παρέα.

Αποτελεί  ίσως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, μιας γενιάς που γυρισμό δεν θα έχει και για να μην πλανιόμαστε, τέτοια άλμπουμ δύσκολα θα ξαναβγούν. Κλείνοντας,  θα παραθέσω ένα στίχο από το “Lucky” ( οκ το παραδέχομαι έπαιξε πιο πολλές φορές από τα υπόλοιπα κομμάτια στον player μου) που ακούγεται τόσο διαχρονικός όσο ποτέ υπενθυμίζοντας παράλληλα τη θνητή μας φύση,  γιατί για να αισθανθείς ότι έζησες πρέπει να τολμήσεις, με όποιο τίμημα.  “We are standing on the edge”. -Vana Rose (φωνή)

 

 

 

Pink Floyd – Dark side of the Moon

Στην ερώτηση ποιος είναι ο αγαπημένος σου δίσκος η απάντηση όσο μεγαλώνεις γίνεται όλο και πιο δύσκολο να δοθεί. Το πρώτο σου αγαπημένο album όμως είναι ακόμα εκεί, στη σκονισμένη συλλογή σου, και που και που παίζει δυνατά στο στέρεο, από την πρώτη νότα έως την τελευταία, όπως την πρώτη σου φορά.

Μεγαλώνοντας σε ένα σπίτι όπου υπήρχε αγάπη για την καλή μουσική, με μία ικανοποιητικά μεγάλη συλλογή από 12’’ και 7’’ βινύλια από τον καιρό που ο πατέρας μου έπαιζε μουσική στα πάρτυ της εποχής του, με φορητό πικάπ υπήρχε τουλάχιστον ένα πρώτο υλικό προς εξερεύνηση.

Εκεί κάπου χωμένο στο ντουλάπι παρέα με Aphrodite’s Child, Janis Joplin, Abba και Beatles ήταν και το “Dark side of the moon” των Pink Floyd. Το λιτό αλλά παράλληλα αριστουργηματικό του εξώφυλλο σε συνδυασμό με τον τίτλο του album μόνο αδιάφορο δε θα μπορούσε να με αφήσει καθώς σα νέοι τότε ψάχναμε νόημα πίσω από εικόνες και λέξεις. Διαδικασία δύσκολη για εκείνη την εποχή αφού δεν υπήρχε internet για να αντλήσεις πληροφορίες αλλά και συναρπαστική για τον ίδιο λόγο γιατί η φαντασία σου κάλπαζε προς πάσα κατεύθυνση. Η ριζοσπαστική τότε παραγωγή του Alan Parsons και η συνθετική δύναμη των Floyd άνοιξαν νέους ορίζοντες στη μουσική μου αντίληψη και  κομμάτια όπως τα “Time”, “Breathe”, Money”, Us and them”, Eclipse” και “The great gig in the sky” έπαιζαν για νύχτες πολλές στο repeat.

Με «δανεικό» τον πρώτο δίσκο λοιπόν ξεκίνησε και η αναζήτηση για τον επόμενο αγαπημένο…blues, classic, jazz, metal, grunge, punk δεν είχε σημασία.  -Σπύρος Μητροκώτσας (κιθάρα)

 

 

 

 

The Offspring-Smash

Η εφηβεία είναι μια δύσκολη και επίπονη περίοδος της ζωής κάποιου, αλλά όσο πικρά την πέρασες, τόσο γλυκά τη θυμάσαι. Αρχές γυμνασίου, καινούριο σχολείο, δεν ξέρεις κανέναν, είσαι πιο κοινωνικά ανάπηρος και από τσιμεντένια πατάτα, και το ίδιο εμφανίσιμος. Ήδη έχεις αρχίσει να ακούς μέταλ, να διαβάζεις H.P. Lovecraft και Poe και να θεωρείς τον εαυτό σου μοναδική χιονονιφάδα. Μότο σου: "Oι άλλοι είναι ρηχοί και ακαλλιέργητοι, γι’ αυτό δεν τα βρίσκουμε". Καμία ελπίδα μέχρι εδώ.


Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου αυτός ο δίσκος. Και έκανε τα δόντια μου να πέσουν επίσης.

Με ένα ίντρο κομμάτι που σε κοροϊδεύει σε μια εποχή που το τρόλινγκ δεν είχε κατέβει ακόμα από την Αγγλία, λέω "τι μου δώσανε ρε να ακούσω"; Και μπαίνει το Nitro. Και μπαίνει ο Dexter Holland και αυτή η χροιά που θα σου στοιχειώνει απο δω και πέρα κάθε εφηβικό φιλί, ξύλο στο προαύλιο, βόλτα στην πλατεία, την πρώτη σου μπύρα, το πρώτο σου τσιγάρο.
Θες ξύλο; Bad Habit - Genocide.
Θες ροματζάδα; Gotta Get Away - Self Esteem
Θες λίγο SKA; What Happened To You.


Όλα μαζί, ένα πακέτο για να παίζει καθ’ όλη την διάρκεια της εφηβείας σου, το OST που σε γαλούχησε. Κιθάρες, τύμπανα, μπασσογραμμές, όλα για σένα και αυτό που περνάς εκείνη την στιγμή. Χωρίς μέταλ περιτύλιγμα, χωρίς δράκους και επίδειξη δύναμης. Χυλόπιτα, σκόνταψες, έκανες κοπάνα, όλα σε ένα δισκάκι μέσα. Χωρίς ντροπές. Χωρίς αχρείαστα πολιτικά σχόλια. Μόνο συναισθήματα. Μόνο πατ πατ στον ώμο ψιθυρίζοντας  σου "δεν τραβάς μόνο εσύ ζόρι". Το αγαπώ ακόμα όπως την πρώτη μέρα που το άκουσα. Την πρώτη μέρα που χόρεψα στη ζωή μου από καρδιάς. – Νικόλας Ζουρμπάκης (κιθάρα)

 

 

 

Info

Οι Skinner Box πρόσφατα κυκλοφόρησαν το πρώτο τους full length albumAlpha Waves” με παραγωγό τον Αλέξη Μπόλπαση αποκλειστικά σε βινύλιο. Τη διανομή έχει αναλάβει η Inner Ear ενώ μπορείτε να ακούσετε και να αποκτήσετε τον δίσκο μέσω digital download στο bandcamp της μπάντας.

 

 

 

Επιμέλεια:Βαγγέλης Μακρής

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Μουσική / Lou: Πόσες ανοιχτά λεσβίες ξέρεις αυτήν τη στιγμή στην ελληνική μουσική σκηνή;

Αυτό που κάνει η Lou στην ελληνική μουσική σκηνή είναι μοναδικό και θαρραλέο: queer μουσική για κάγκουρες με εφόδιο τις μουσικές της γνώσεις και επίγνωση αυτού που εκπροσωπεί, κάνοντας το τραπ όχημα για να περάσει τα μηνύματά της.
M. HULOT
Σοπέν

Πέθανε Σαν Σήμερα / «Κύριοι, ιδού μια μεγαλοφυΐα!»: Πώς ο Σοπέν άνοιξε νέα εποχή στη μουσική για πιάνο

Σαν σήμερα, στις 17 Οκτωβρίου 1849, πεθαίνει από φυματίωση στο Παρίσι ο Πολωνός Φρεντερίκ Φρανσουά Σοπέν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Ρομαντισμού και κορυφαίος πιανίστας.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ