Οι Dury Dava θέλουν να κάνουν τη διαφορά με το πρώτο άλμπουμ τους – και το καταφέρνουν

Οι Dury Dava θέλουν να κάνουν τη διαφορά με το πρώτο άλμπουμ τους – και το καταφέρνουν Facebook Twitter
Θα χαιρετίσω την απόφαση του γκρουπ να τραγουδήσει στη γλώσσα μας. Είναι μια καλή αρχή. Θέλει όμως δουλειά ο στίχος, πιο πολύ και από τη μουσική – πόσω μάλλον όταν θέλεις να πεις πράγματα με υπαινιγμούς, καθώς, τότε, είναι ακόμη πιο δύσκολο. Φωτο: Ευτυχία Βλάχου
0

Dury Dava, δηλαδή ΝταβαΝτούρι, αν διαβαστεί ανάποδα, είναι το όνομα ενός καινούριου ελληνικού συγκροτήματος, που έρχεται να μας συστηθεί μ' ένα διπλό LP [Inner Ear, 2019], που διαρκεί περί τα 70 λεπτά! Παλιά, τα παλιά-καλά ροκ χρόνια, ήθελες το καλώς εννοούμενο θράσος για να ντεμπουτάρεις με διπλό LP (κάτι ασύνηθες εξ αρχής), αλλά τίποτα απ' όλα εκείνα που συνέβαιναν παλιά δεν ισχύει σήμερα στη δισκογραφία και ίσως καλώς από μια μεριά. Οπότε ας το ξεπεράσουμε κι αυτό κι ας πάμε παρακάτω.

Οι Dury Dava αποτελούνται από τους Γιωργή Καρρά κιθάρα, dirluba (ινδικό έγχορδο, που παίζεται με δοξάρι), Ηλία Λιβιεράτο τύμπανα, κρουστά, Δημήτρη Μαντζαβίνο φωνητικά, κιθάρα, μπουζούκι, Κάρολο Μπεράχα μπάσο, πλήκτρα, synth και Δημήτρη Πρόκο κλαρινέτο, νέυ, synth. Το πρώτο άλμπουμ τους έχει σαν τίτλο το όνομά τους, "Dury Dava" δηλαδή, και περιλαμβάνει δέκα tracks με διάρκειες ποικίλες – από 3:57 το συντομότερο μέχρι 13:00 το πιο μακρύ στο χρόνο.

Τι είναι το "Dury Dava"; Είναι ένα άλμπουμ progressive rock με πολλά ethnic στοιχεία (διάβαζε ανατολίτικα) σπαρμένα σε όλες τις συνθέσεις που περιλαμβάνει.

Προσωπικώς χαίρομαι γιατί ένα σημερινό ελληνικό συγκρότημα δείχνει μια τέτοια ουσιαστική καταβύθιση σ' αυτόν τον παλαιό και αγαπημένο ήχο, τον οποίον θα τοποθετούσαμε κάτω από τις κλασικές ταμπέλες progressive / krautrock / fusion / ethnic.

To progressive αντιμετωπίζεται, βασικά, μέσα στο πνεύμα του krautrock τύπου CAN αρχικά (με πολλά ψυχεδελικά στοιχεία εντός), αλλά στην πορεία οι αναφορές στον ήχο (γερμανικών) συγκροτημάτων του χθες όπως οι Embryo, οι Release Music Orchestra, οι Wolfgang Dauner Group (εποχής "Rischkas Soul"), οι ύστεροι Guru Guru και Missus Beastly, οι Dissidenten κ.λπ. είναι ακόμη περισσότερο εμφανείς (ασχέτως αν οι Dury Dava έχουν ακούσει όλα τα προαναφερόμενα ονόματα, κάποια απ' αυτά ή και κανένα).

Περαιτέρω, μια δεύτερη πολύ βασική αναφορά των Αθηναίων φίλων μας (κι εδώ θα υπάρξουν οπωσδήποτε λιγότερες αντιρρήσεις) είναι ο Barış Manço (Μπαρίς Μαντσό) και το συγκρότημα του οι Kurtalan Ekspresi (καθώς το άλμπουμ τους "2023" από το 1975 θα πρέπει να το έχουν λιώσει στα πλατό, στα players ή από τους «σκληρούς» τους). Ο Barış Manço (1943-1999), για όσους-όσες ενδεχομένως δεν γνωρίζουν, υπήρξε ηγετική μορφή του τουρκικού ροκ (anadolu rock), για περισσότερο από 30 χρόνια, ανακατεύοντας rock passages, με παραδοσιακές μελωδίες και ρυθμούς της Ανατολίας, γράφοντας φοβερά τραγούδια και τυπώνοντας απίθανα άλμπουμ.

Εκεί κάπου τοποθετείται ο ήχος των Dury Dava λοιπόν, ένας ήχος που είναι τέλεια προσανατολισμένος σε όλα εκείνα που έχουν κατά νου οι πέντε μουσικοί και μάλιστα δίχως αισθητικές εκπτώσεις – μ' ένα-δυο κομμάτια φοβερά δηλαδή, κάποια καλά, και τα υπόλοιπα απλώς για να γεμίσουν οι δυο δίσκοι. Όχι.

Το double LP έχει απαράμιλλη ενότητα, με tracks που κυλάνε δίχως χάσματα, πράγμα που δείχνει πως σωστά παραχωρήθηκαν οι τέσσερις πλευρές του βινυλίου και πως σωστά αποτυπώθηκε όλη αυτή η «σκέψη» του γκρουπ σ' ένα άλμπουμ, που κανονικά θα έπρεπε να είχε βγει το 1976, τότε που είχε κυκλοφορήσει και το «Σε Άλλους Κόσμους» του Ηρακλή – αλλά αυτό θα ήταν μάλλον αδύνατον (και όχι μόνον, επειδή τα μέλη των Dury Dava ήταν αγέννητα τότε).

Προσωπικώς χαίρομαι, λοιπόν, γιατί ένα σημερινό ελληνικό συγκρότημα δείχνει μια τέτοια ουσιαστική καταβύθιση σ' αυτόν τον παλαιό και αγαπημένο ήχο, τον οποίον θα τοποθετούσαμε κάτω από τις κλασικές ταμπέλες progressive / krautrock / fusion / ethnic, προσφέροντάς μας καταπληκτικά κομμάτια σαν τα «Τρίπτυχο», «Σάτανα», «34522» και «Ταρλάμπασι» (γειτονιά της Κωνσταντινούπολης) (για να αναφέρω ένα μόνο track από κάθε πλευρά).

 

Dury Dava - Σάτανα (Official Audio)

Άλλο θέμα. Ο στίχος. Ο στίχος των Dury Dava είναι γραμμένος στην ελληνική γλώσσα (αν εξαιρέσεις ένα track, το «34522» στο οποίο ακούμε τουρκικά και στη συνέχεια ελληνικά). Εμένα, προσωπικά, ο στίχος μου φαίνεται «άψαχτος», κάπως βιαστικός, ασουλούπωτος, σαν να γράφτηκε πρώτα στα αγγλικά και μετά να μεταφράστηκε όπως-όπως – αυτή την εντύπωση μου δίνει.

Παρά ταύτα θα χαιρετίσω την απόφαση του γκρουπ να τραγουδήσει στη γλώσσα μας. Είναι μια καλή αρχή. Θέλει όμως δουλειά ο στίχος, πιο πολύ και από τη μουσική – πόσω μάλλον όταν θέλεις να πεις πράγματα με υπαινιγμούς, καθώς, τότε, είναι ακόμη πιο δύσκολο. Το λέω, γιατί τους υπαινιγμούς θα πρέπει να τους καταλαβαίνουν και να τους αποκρυπτογραφούν οι περισσότεροι, δεν πρέπει να είναι «βουλωμένο γράμμα». Η πολλή «αφαίρεση», εννοώ, δημιουργεί αρνητικό περιβάλλον, πολύ δε περισσότερο όταν η μουσική δεν είναι abstract και αφαιρετική, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Δεν συνάδει, δηλαδή, ο αφαιρετικός και υπαινικτικός στίχος με μια μουσική τόσο παθιάρικη και λαϊκή.

Οι Dury Dava θέλουν να κάνουν τη διαφορά με το πρώτο άλμπουμ τους – και το καταφέρνουν Facebook Twitter
Φωτο: Ευτυχία Βλάχου

Μάλιστα στο «34522», στα τούρκικα λόγια, διάβασα και κάτι... σιχτίρια που δεν είμαι 100% σίγουρος τι ακριβώς θέλουν να πουν. Ούτε κι εκείνο το "Yaşasın Ege Denizi" (Ζήτω η θάλασσα του Αιγαίου) αντιλαμβάνομαι εντελώς. Μωρέ «ζήτω» εκατό φορές, αλλά τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Με την Τουρκία μας συνδέουν πολλά, αλλά μας χωρίζουν και πολλά. Καλό και άγιο είναι να υπάρχει επικοινωνία στα θέματα του πολιτισμού (και ιδίως σ' αυτά της μουσικής, που επί του προκειμένου μας αφορούν περισσότερο), αλλά το Αιγαίο δεν είναι απλώς μια θάλασσα κάπου στη Γροιλανδία. Βρίσκεται ανάμεσά μας και υπάρχουν όροι και συνθήκες που το διέπουν (που πρέπει να γίνονται σεβαστοί και σεβαστές, ώστε να υπάρχει αυτό που λέμε «καλή γειτονία»). Anyway... και για να επανέλθουμε στο "Dury Dava".

Φίλοι μού είπαν πως το άλμπουμ είναι φοβερό, αλλά τα ελληνικά λόγια δεν κολλάνε με τίποτα.

Οπωσδήποτε είναι φοβερό το "Dury Dava", οπωσδήποτε τα ελληνικά λόγια δεν τα έχουμε συνδέσει με τέτοιες μουσικές, αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι. Ας γίνει μιαν αρχή. Αν και δεν θεωρώ εντελώς «αρχή» αυτό που κάνουν εδώ οι Dury Dava (αφού όπως είπαμε υπάρχει ο Ηρακλής, με το «Σε Άλλους Κόσμους», από παλιά, και άλλα ενδεχομένως). Με μιαν αρτιότερη προσέγγιση του ελληνικού στίχου, λοιπόν, νομίζω πως θα φθάναμε ακόμη πιο μακριά, αλλά και έτσι δεν θα τσιγκουνευτώ εκείνο που οφείλω να πω.

Αληθινά μεγάλο άλμπουμ! Μην αμελήσετε!

www.inner-ear.gr

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οι Mushrooms από τη Θεσσαλονίκη ήταν ένα από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα των '80s

Μουσική / Οι Mushrooms από τη Θεσσαλονίκη ήταν ένα από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα των '80s

Αναδρομή στην ιστορία τους μέσα από τα δύο επίσημα LP τους που τώρα κυκλοφορούν ξανά, όπως κι ένα 12ιντσο με ανέκδοτα κομμάτια τους, ενώ η καινούρια μπάντα Seahorse διατηρεί κάτι από το πνεύμα τους
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
O Nick Waterhouse είναι ένας μουσικός που λατρεύει μια άλλη εποχή

Συνέντευξη / O Nick Waterhouse είναι ένας μουσικός που λατρεύει μια άλλη εποχή

Ο Αμερικανός καλλιτέχνης έρχεται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για δύο ζωντανές εμφανίσεις, έχοντας μόλις κυκλοφορήσει το τέταρτο άλμπουμ του, με το γνωστό του χαρμάνι από rock 'n' roll, rhythm 'n'n blues και surf soul
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΟΥΧΤΑΡΙΔΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Πόσο τελικά έχει ακυρωθεί ο Morrissey;

Μουσική / Morrissey: Η συναυλία ακυρώθηκε, το beef συνεχίζεται

Η πορεία ενός από τους πιο δημοφιλείς μουσικούς της εποχής μας έχει έχει στιγματιστεί από τις πολιτικές του τοποθετήσεις υπέρ ενός ακροδεξιού κόμματος, καθώς και από τις προκλητικές δηλώσεις του για ζητήματα όπως η μετανάστευση, η ισλαμοφοβία και η πολιτική ορθότητα. Το κοινό χωρίζεται στα δύο. Τι πιστεύει η κάθε πλευρά;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ