O Morrissey στο δωμάτιο ξενοδοχείου του Oscar Wilde

O Morrissey στο δωμάτιο ξενοδοχείου του Oscar Wilde Facebook Twitter
1

 

Ο Μάρτιος του 1893 ήταν για το ξενοδοχείο Savoy του Λονδίνου μία περίοδος μεγάλης αναταραχής και κουτσομπολιού. Ο Oscar Wilde είχε νοικιάσει δύο διαδοχικές σουίτες στον τρίτο όροφο για να στεγάσει πλέον ανοιχτά τον έρωτά του με τον νεαρό Sir Alfred Douglas. Εκείνη την περίοδο βρισκόταν στην κορυφή της καριέρας του και η επιτυχία του τον είχε κάνει απρόσεκτο και υπερόπτη. Δε μπορούσε να φανταστεί ότι η αυθάδειά του θα τιμωρούνταν από τους ανθρώπους που παρακαλούσαν να παρευρεθούν σε ένα από θρυλικά δείπνα που παρέθετε με σκοπό να τους γοητεύσει κι άλλο.

 

Τα έξοδα που έκανε ήταν θρυλικά και η καθημερινή εμφάνισή του με τον συνοδό του δεν ήταν η μόνη πηγή κουτσομπολιού. Τόλμησε να υπερβάλλει κι άλλο, καλώντας στη σουίτα του νεαρούς κατώτερης κοινωνικής τάξης με τους οποίους δειπνούσε, κερνώντας του κρασιά και σαμπάνιες που σύμφωνα με την κοινωνία της εποχής, ήταν αντάξια μόνο για αριστοκράτες. Το μεγάλο του αμάρτημα δεν ήταν η διπλή του ζωή, αλλά το ότι δεν έμπαινε στον κόπο να την κρύψει.

Μετά από ένα μήνα άστατης ζωής, ο Douglas τον εγκατέλειψε έξαλλος για άλλη μία φορά. Ο Wilde μετακόμισε σε ένα δωμάτιο του ξενοδοχείου με θέα στον Τάμεση. Από εκεί έστειλε το εξής γράμμα:

 

 

March 1893, Savoy Hotel 
Dearest of All Boys, 
Your letter was delightful, red and yellow wine to me; but I am sad and out of sorts. Bosie, you must not make scenes with me. They kill me, they wreck the loveliness of life. I cannot see you, so Greek and gracious, distorted with passion. I cannot listen to your curved lips saying hideous things to me. I would sooner be blackmailed by every renter (“renter” ήταν η αργκό της εποχής για αρσενικές πόρνες) in London than to have you bitter, unjust, hating. You are the divine thing I want, the thing of grace and beauty; but I don't know how to do it. Shall I come to Salisbury? My bill here is 49 pounds for a week. I have also got a new sitting-room over the Thames. Why are you not here, my dear, my wonderful boy? I fear I must leave; no money, no credit, and a heart of lead.

Your own, Oscar

 

Δε μπορούσε να φανταστεί πόσο είχε προβλέψει το μέλλον.

Στις 6 Απριλίου 1895 βρισκόταν στο δωμάτιο 118 του Canoby Hotel στην οδό Sloane στο Knightsbridge, πίνοντας κρασί αραιωμένο με ανθρακούχο νερό όταν συνελήφθη για «άσεμνη συμπεριφορά». Μερικές μέρες μετά ζήτησε από τον Douglas να πληρώσει τον λογαριασμό για σαμπάνια που δεν είχε προλάβει να πληρώσει. Η λονδρέζικη κοινωνία δε μπορούσε να του συγχωρήσει ότι δεν κρυβόταν. Στη δίκη που ακολούθησε, οι μαρτυρίες που βάρυναν περισσότερο εναντίον του ήταν αυτές των “renters” που ήταν παραπάνω από πρόθυμοι να συμμετέχουν στην καταδίκη του μαζί με τις καμαριέρες που δήλωσαν ότι αρνούνταν να αλλάξουν τα σεντόνια στο κρεβάτι που είχαν γίνει ακατονόμαστες πράξεις.

 

Το αποτέλεσμα ήταν ο εξοστρακισμός, η καταδίκη, η φυλακή και ο θάνατός του σε ένα άλλο ξενοδοχείο στο Παρίσι. Ήταν το Hotel d’ Alsace και ήταν γεμάτο κοριούς. Λέγεται ότι οι τελευταίες του λέξεις ήταν: "this wallpaper will be the death of me - one of us will have to go".

 

Και τα τρία ξενοδοχεία έχουν ωφεληθεί από τον διάσημο επισκέπτη. Το Canoby έχει μετονομάσει το δωμάτιο 118 σε «Oscar Wilde room» χωρίς αναμνηστικές πλακέτες και  χωρίς να αναφέρει ότι εκεί έγινε η σύλληψή του, θέλοντας να αποποιηθεί κάθε ευθύνη για το  γεγονός.

 

Μολαταύτα, το συγκεκριμένο δωμάτιο είναι 100 λίρες πιο ακριβό από τα υπόλοιπα. Το Hotel d’Alsace από την άλλη έχει υποστεί καθολική μεταμόρφωση κι έχει μετατραπεί σ’ ένα που θα ικανοποιούσε πλήρως τα γούστα του Oscar, διαφημίζοντας το γεγονός ότι εκεί ήταν η τελευταία του κατοικία. Αυτή η ειρωνεία σίγουρα θα τον διασκέδαζε. Μπορεί να έχασε τη μάχη με την ταπετσαρία αλλά κέρδισε τον πόλεμο.

 

"We have a warrant here, Mr. Wilde, for your arrest on a charge of committing indecent acts."
"Where shall I be taken?"
"To Bow Street."

 

 

Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Morrissey στον Len Brown στο NME, 13 Φεβρουαρίου 1988. Θλιβερή απόπειρα μετάφρασης, δική μου.

 

Ο Morrissey κι εγώ καθόμαστε στο ξενοδοχείο Cadogan του Chelsea, στο ίδιο δωμάτιο που συνελήφθη ο Oscar Wilde στι 5 Απριλίου του 1895.

 

«Έχω μείνει άφωνος» δηλώνει ο σπουδαιότερος εν ζωή Άγγλος. «Πρόκειται για ένα πολύ ιστορικό μέρος και σημαίνει πολλά για μένα… το να κάθομαι εδώ κοιτώντας την τηλεόραση του Oscar και το ίδιο βίντεο στο οποίο ο Oscar έβλεπε το «Leather Boys».

 

Βλέπετε, μετά από εκείνο το βικτωριανό απόγευμα που καταστράφηκε η ζωή του Wilde, τα έργα του και η ποίησή του απαγορεύτηκαν, η γυναίκα του άλλαξε το επώνυμο των παιδιών του και η διοίκηση του ξενοδοχείου απέκρυψε το ρόλο της σ’ αυτή την άθλια υπόθεση. Σήμερα θα παραδεχτούν ότι είναι το δωμάτιό του αλλά δεν υπάρχει αναφορά στη σύλληψη.

 

Ο Morrissey -ευτυχώς χωρίς τη ρεντιγκότα του Wilde, ούτε με κρίνους στα χέρια, αλλά πολύ  σεμνός με κοτλέ σακάκι- είναι εμφανώς απογοητευμένος.

 

«Νόμιζα ότι η αύρα του δωματίου θα δημιουργούσε κάποιες ενδιαφέρουσες δονήσεις αλλά φαίνεται ότι η ενέργεια έχει χαθεί κάτω από τη μπογιά. Δε νομίζω να έχει μείνει κάτι από τότε που ήταν Αυτός εδώ.»

 

Εδώ είναι που τον τσίμπησαν;

 

«Ναι, τον έσυραν στο δρόμο ενώ ούρλιαζε και κλωτσούσε…»

 

Αλήθεια; Νόμιζα ότι έγινε με  αξιοπρέπεια.

 

«Όντως, και μάλιστα με πολύ μεγάλη αξιοπρέπεια. Έγραφε μία όπερα εκείνη την περίοδο.»

 

Μα γιατί δεν έφυγε από τη χώρα πριν τον συλλάβουν; Σίγουρα ήξερε ότι είχε εκδοθεί ένταλμα.

 

«Δε νομίζω ότι περίμενε τότε ότι όλοι του οι φίλοι θα στρεφόταν εναντίον του ή ότι όσοι κατάφεραν να αποκτήσουν κοινωνική υπόσταση εξαιτίας του θα τον εγκατέλειπαν. Αλλά το έκαναν. Προφανώς είχε υπερεκτιμήσει τους φίλους του.»

 

 


 

To δωμάτιο Oscar Wilde, σήμερα

 

 

 

 

 

Μουσική
1

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

105’ με τον Rack

Μουσική / Rack: «Έχω φάει σφαλιάρες γιατί τις ζήταγα, αλλά η ζωή μου πλέον έχει αλλάξει»

Γιος του Λεκτικού Επεξεργαστή και με καριέρα που εκτοξεύτηκε νωρίς, ο δημοφιλής ράπερ έχει αλλάξει ρότα. Στα 25 του, πιο ήρεμος από ποτέ, απολαμβάνει μια φήμη που έφτασε μέχρι το Χόλιγουντ.
M. HULOT
Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Μουσική / Στην Κόνιτσα, σε ένα τριήμερο γλέντι με ρουμανικό fusion, ποντιακά και ηπειρώτικα

Το ακριτικό διαβαλκανικό φεστιβάλ του Christopher King και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση ξεσήκωσε για άλλη μια χρονιά άτομα κάθε ηλικίας και καταγωγής με παραδοσιακή μουσική απρόσμενη και συναρπαστική.
M. HULOT
Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Η ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη που έγινε λαϊκό ορατόριο από τον Μίκη Θεοδωράκη

Η Ματούλα Κουστένη διερευνά τη σχέση του ποιητή με τον συνθέτη, την αφετηρία της δημιουργίας του μεγάλου έργου «Άξιον Εστί» και την πορεία του μέχρι την πρώτη ηχογράφηση.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Μουσική / Νανά Τράντου: «Οι συναυλίες δεν θα πεθάνουν ποτέ, είναι μια εμπειρία»

Η artistic και managing director της High Priority Promotions, η μόνη γυναίκα με αυτήν τη θέση στην Ελλάδα, μιλά για τις συναυλίες, τη μουσική σήμερα, τις αλλαγές σε καλλιτέχνες και κοινό και το Memory Corner με τα ιδιαίτερα vintage ρούχα, την άλλη μεγάλη της αγάπη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses».

Μουσική / Q Lazzarus: Tο τραγικό στόρι του θρυλικού κομματιού «Goodbye Horses»

Για χρόνια η Q Lazzarus του «Goodbye Horses», μία από τις πιο αδικημένες ερμηνεύτριες στην ιστορία της ποπ μουσικής, παρέμενε μια μυστηριώδης φιγούρα, τώρα όμως ένα μουσικό ντοκιμαντέρ φωτίζει τη ζωή της.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Μουσική / Eddie Dark: «Γράφω μουσική επειδή έχω σιχαθεί τα πάντα»

Από μικρός ένιωθε αποσυνάγωγος. Πιστεύει ότι τα κόμικς είναι η μόνη μορφή τέχνης που είναι τελείως αφιλτράριστη και πιστεύει ότι η γενιά του θα μείνει στην ιστορία ως η γενιά που έχασε τα καλά πράγματα στο τσακ. Ο μουσικός Eddie Dark είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT
Ερμής

Μουσική / Ermis: «Το τρέμολο του μπουζουκιού ήταν ο αγαπημένος μου ήχος από νιάνιαρο»

O περιζήτητος νέος συνθέτης που έχει συνεργαστεί με τον Good Job Nicky, τη Μαρίνα Σάττι, τη Χάρις Αλεξίου και τον Sidarta επαναπροσδιορίζει τον ήχο του μπουζουκιού και της κλασικής μουσικής με σεβασμό και τόλμη.
M. HULOT
Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Daily / Άξιζαν κάτι καλύτερο τα «100 Χρόνια Ελληνικής Δισκογραφίας»

Τα δώδεκα επεισόδια της ομώνυμης σειράς βρίσκονται στο Ertflix, η παρακολούθηση της σειράς όμως υπονομεύεται συχνά από την συμβατική και στεγνή προσέγγιση, και η στημένη παρουσία της Χάρις Αλεξίου στο ρόλο της παρουσιάστριας-αφηγήτριας δεν βοηθάει.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Πολυαγαπημένη μου Βίβιαν»: Στο φως η επιστολή που έγραψε ο Μάλκολμ ΜακΛάρεν στην Βίβιαν Γουέστγουντ λίγο πριν τον θάνατό του

Μουσική / Η επιστολή μεταμέλειας του Μάλκολμ ΜακΛάρεν προς τη Βίβιαν Γουέστγουντ, λίγο πριν τον θάνατό του

Τα αποκαλυπτήρια μιας επιστολής γεμάτης μετάνοια αλλά και πικρία, την οποία έγραψε –αλλά δεν έστειλε ποτέ– ο διαβόητος μάνατζερ των Sex Pistols προς την πρώην σύντροφο και συνοδοιπόρο του.
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Γλυκε νεε,Πες μου γιατι περιλυπος περιπλανιεσαι αναστεναζονταςσε τουτο τον ωραιο τοπο; Κανε μου τηχαρη,αν θες,κ μιλα μου.Πως ονομαζεσαι; Κι εκεινος ειπε: Με λενεΑγαπη.Αμεσως τοτε ο αλλος γυρισε καταπανω μου κφωναξε:Ψεματα λεει,τ'ονομα του ειναι Ονειδος,η Αγαπη ειμαι εγω,κ ο προορισμος μου ειναι να'μαι μονος μεσα στον ομορφο κηπο,ωσπου ηρθεεκεινος μεσα στη νυχτα απροσκλητος. Εγω ειμαι ηαληθινη Αγαπη,εγω αναβω στα στηθια αγοριωνκ κοριτσιων τη φλογα της αμοιβαιοτητας.Κ τοτε ο πρωτος αναστεναξε κ ειπε: Ας ειναοπως τα λες,Εγω ειμαι η αγαπη που δν τολμαει να πειτ'ονομα της.Αλφρεντ Νταγκλας - Δυο Αγαπες