Εξαιρετική τεχνική ικανότητα και δεινότητα, βαθιές μουσικές γνώσεις, τόλμη, άποψη και μια ανεξίτηλη προσωπική σφραγίδα στη δουλειά της: αυτά είναι τα χαρακτηριστικά μιας πραγματικά μοναδικής και επιδραστικής DJ. Βασικά, θεωρώ πως όταν μιλάς για την Jennifer Cardini δεν πρέπει να μακρηγορείς, αφού δεν χρειάζεται να πείσεις για το ειδικό της βάρος στη σκηνή, έχει φροντίσει να το κάνει η ίδια, χωρίς φανφάρες και επιφανειακούς εντυπωσιασμούς.
Πατώντας γερά στις βάσεις του ηλεκτρικού underground, ξεκίνησε την καριέρα της από τα παριζιάνικα Rex Club και Le Pulp, για να συνεπάρει στη συνέχεια τα πλήθη παγκοσμίως με την ίδια ισοπεδωτική ενέργεια, είτε εμφανίζεται σε ένα μικρό κλαμπ, είτε σε ένα τεράστιο φεστιβάλ, είτε στο «σπίτι της», το Panorama Bar, είτε στο Fabric.
Techno, electro, disco στις πιο ιδανικές εκδοχές τους μπλέκονται με απίστευτη αμεσότητα και χάρη, δημιουργώντας ένα πραγματικό μουσικό ταξίδι γι' αυτούς που έχουν την τύχη να σταθούν μπροστά από το booth της.
Η δημιουργικότητα, το γούστο και η φαντασία της δεν σταματούν εκεί, διοχετεύονται και διαμοιράζονται σε ευήκοα ώτα με ιδιαίτερες μουσικές ανησυχίες μέσω των δισκογραφικών εταιρειών της, της Correspondant και της Dischi Autunno. Εκεί δημιουργεί το δικό της «cult», συγκεντρώνοντας αθροιστικά με κάθε release άλλο ένα πραγματικό ταλέντο με άποψη.
«Νομίζω ότι με ένα καλό "αφήγημα" μπορείς να φέρεις τον κόσμο ακριβώς εκεί που θέλεις. Επίσης, δεν ντρέπομαι ποτέ για τη διάθεσή μου να ευχαριστήσω το κοινό. Υπάρχουν στιγμές που απαιτούν χαρά και ευφορία, υπάρχουν στιγμές που απαιτούν big piano house breaks ή ένα edit των Destiny’s Child – το έχω, και το παραδέχομαι».
Χωρίς να θέλω να ενισχύσω ψυχαναγκαστικά το FOMO σας, σε όποια κατηγορία ακροατή της ηλεκτρονικής μουσικής κι αν ανήκετε, πρέπει οπωσδήποτε να ακούσετε έστω για μια φορά στη ζωή σας την Jennifer Cardini. Thank me later.
— Πώς ήταν η πρώτη σου χρονιά μετά την τρέλα του Covid και την υποχρεωτική παύση; Τι σου έλειψε πιο πολύ;
Η εμπειρία μου από τον Covid ήταν λίγο διαφορετική, καθώς και στην προσωπική μου ζωή πέρασα μια μεγάλη δοκιμασία. Στα τέλη του 2019, αρχές του 2020, όταν η νυχτερινή ζωή και η ψυχαγωγία ήταν σε παύση, η σύζυγός μου διαγνώστηκε με καρκίνο στον εγκέφαλο. Έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του 2021. Αυτό το διάλειμμα ήταν κάπως καλό για μένα, καθώς μου έδωσε τον χρόνο να είμαι μαζί της, και μετά, για να το επεξεργαστώ όλο αυτό.
Αυτό που μπορώ να σου πω είναι ότι μου έλειψε το dancefloor ως ένα θεραπευτικό, ασφαλές μέρος, και μου έλειψε να είμαι με κόσμο – για τα υπόλοιπα δεν μπορώ πραγματικά να πω.
— Του χρόνου θα γιορτάσεις τριάντα χρόνια στο booth. Τι συμβουλή θα έδινες στη νεαρή Gennifer, αν μπορούσες να «συναντήσεις» τον εαυτό σου εκείνη την πρώτη μέρα, με τη γνώση και την εμπειρία που έχεις σήμερα;
Να μην προσπαθήσει τόσο σκληρά να ταιριάξει κάπου, δεν πειράζει αν δε γίνεται.
— Δημιούργησες αυτή την εντυπωσιακή καριέρα «με τον κανονικό τρόπο», δηλαδή ξεκίνησες να παίζεις, εξελίχθηκες σταθερά, ήσουν άριστη σε αυτό που έκανες, αναγνωρίστηκες και πέτυχες την προβολή/θέση που σου άξιζε. Τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ σε αυτόν τον τομέα, μπορούμε πλέον να δούμε έναν DJ να γίνεται πασίγνωστος μέσα σε μια νύχτα. Πώς αισθάνεσαι γι' αυτό;
Ειλικρινά νομίζω πως δεν πρέπει να συγκρίνουμε τις καταστάσεις, είναι εντελώς διαφορετικά σήμερα. Η σκηνή ήταν τόσο μικρή τότε, δεν υπήρχε καμία υποδομή, κανένα πρακτορείο για management ή bookings στην ηλεκτρονική μουσική.
Το παιχνίδι είναι εντελώς διαφορετικό σήμερα, τα φεστιβάλ πωλούν χιλιάδες εισιτήρια και ένα μέρος της σκηνής έχει γίνει το νέο EDM. Επίσης, τίποτα δεν με κουράζει περισσότερο από το «ήταν καλύτερα πριν», αρνούμαι να καθίσω στον πάγκο του παλιού, γκρινιάρη DJ.
Είμαι πολύ χαρούμενη που βλέπω τόσο πολλούς νέους καλλιτέχνες, ειδικά γυναίκες και queer άτομα, να είναι τόσο επιτυχημένοι. Το να γίνεσαι διάσημος από τη μια μέρα στην άλλη μπορεί να είναι κάτι δύσκολο να κατανοηθεί, οπότε μερικές φορές αναρωτιέμαι πώς καταφέρνουν να τα βγάζουν πέρα, αλλά είναι επίσης σαφές ότι οι περισσότεροι από αυτούς χτίζουν αυτήν τη γρήγορη επιτυχία με σκληρή δουλειά – και μπορείτε να το καταλάβετε αυτό.
Για μένα, λοιπόν, είναι απλώς μια άλλη χρονική στιγμή, ένας άλλος τρόπος να γίνονται τα πράγματα, που είναι επαρκής σε σχέση με τη σκηνή που μεγαλώνει αλλά και σε σχέση με τις αλλαγές που συντελούνται στην κοινωνία.
WhoMadeWho & Rampa - Everyday (Jennifer Cardini Remix)
— Παλιά, λοιπόν, το να είσαι καλ@ DJ ήταν αρκετό. Σήμερα, πρέπει να είσαι DJ, παραγωγός, ίσως να έχεις τη δική σου δισκογραφική, το PR είναι απαραίτητο, το Facebook, το Instagram, οι αριθμοί, οι ακόλουθοι, τα likes, προσθέτοντας και το TikTok στην εξίσωση… Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι η πρόοδος είναι πάντα ευπρόσδεκτη και απαραίτητη, αισθάνεσαι ποτέ ότι χάνουμε την εστίαση από το κύριο θέμα/στόχο μας, τη μουσική;
Είμαι αντίθετη σε αυτό, κοιτάξτε τους Job Jobse, Palms Trax, Sedef Adassi, Roi Perez, DJ Harvey ή τη Honey Dijon. Υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι DJs που είναι απλώς ή αρχικά γνωστοί για τις δεξιότητές τους στο DJing και δεν έχουν δισκογραφική ή παραγωγό. Η παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι απαραίτητη, αλλά μπορείτε επίσης να επιλέξετε τι θα δείξετε, υπάρχουν καλλιτέχνες όπως η Helena Hauff, που αρνούνται να παίξουν το «παιχνίδι», ή αυτοί που το κάνουν με τον πιο στοιχειώδη τρόπο.
Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι χάνουμε την εστίαση, αλλά φυσικά εγώ μιλάω μέσα από τη «φούσκα» μου που έχει τις ρίζες της στην underground και queer κοινότητα. Στο mainstream κομμάτι της σκηνής υποθέτω ότι είναι διαφορετικά τα πράγματα και συμπερασματικά θεωρώ ότι σε αυτή την περίπτωση εκείνοι ανήκουν περισσότερο στη βιομηχανία της «ψυχαγωγίας».
— Το γούστο σου στη μουσική αγγίζει την τελειότητα και οι γνώσεις σου είναι τεράστιες. Μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι αυτά σου τα χαρακτηριστικά σού δίνουν ατελείωτες δυνατότητες έκφρασης και πρωτοτυπίας; Πώς μπορείς να αποκτήσεις πρωτοτυπία ως DJ ή παραγωγός και ποιοι είναι οι συμβιβασμοί που (ίσως) πρέπει να κάνει μέχρι να τα καταφέρεις;
Είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Το να έχεις δεξιότητες σου επιτρέπει να κάνεις αυτό που θέλεις, να είσαι ευέλικτος και ελεύθερος, ναι, αλλά προσωπικά είμαι και τελειομανής, οπότε κάνω και τη ζωή μου κόλαση.
— Αλτρουισμός εναντίον εγωισμού στο booth. Ποια είναι η τέλεια ισορροπία που μπορεί να δώσει το πιο επιθυμητό αποτέλεσμα, τόσο στους καλλιτέχνες όσο και στο πλήθος;
Νομίζω ότι με ένα καλό «αφήγημα» μπορείς να φέρεις τον κόσμο ακριβώς εκεί που θέλεις. Επίσης, δεν ντρέπομαι ποτέ για τη διάθεσή μου να ευχαριστήσω το κοινό. Υπάρχουν στιγμές που απαιτούν χαρά και ευφορία, υπάρχουν στιγμές που απαιτούν big piano house breaks ή ένα edit των Destiny’s Child – το έχω, και το παραδέχομαι.
— Η Correspondant και η Dischi Autunno έχουν αξιοσημείωτη απήχηση στους εκλεπτυσμένους ακροατές και όχι μόνο. Και είναι προφανές, συμμετέχεις σε μεγάλο βαθμό στην όλη διαδικασία. Τι θέλεις να προσφέρεις και να εκφράσεις μέσα από αυτές τις δισκογραφικές εταιρείες;
Μια πλατφόρμα για να αναπτυχθούν οι καλλιτέχνες μου. Είναι υπέροχο να δουλεύεις με τόσο πολλά νέα ταλέντα και να τα βλέπεις να περιοδεύουν και να εξελίσσονται. Λατρεύω τις δισκογραφικές, μου αρέσει να ανακαλύπτω μουσική και να την κυκλοφορώ.
Τα σχόλια που λαμβάνουμε για τις δισκογραφικές είναι υπέροχα, χαίρομαι να παρακολουθώ τον τρόπο που αναπτυσσόμαστε και το πώς αντιδρούν οι άνθρωποι στα κλαμπ με τις κυκλοφορίες μας. Το «Come to me» του Kendal, για παράδειγμα, είναι ένα τόσο ευφορικό κομμάτι, το παίζω στο peak time των σετ μου.
— Αισίως φτάσαμε 2023 και ακόμα μιλάμε και παλεύουμε για την ισότητα και τη θέση των θηλυκοτήτων στην ηλεκτρονική μουσική. Φυσικά και έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος, αλλά υπάρχουν κι άλλα που πρέπει να γίνουν. Γιατί εξακολουθεί να είναι ένα ζήτημα και πού εντοπίζεις τα λάθη που κάναμε εμείς, οι γυναίκες;
Εξακολουθεί να είναι ένα ζήτημα επειδή αυτή η ερώτηση εξακολουθεί να γίνεται σ' εμάς, τις μειονότητες, και όχι στους άνδρες, που σαφώς και δεν καταβάλλουν τεράστια προσπάθεια όσον αφορά τη συμπερίληψη. Δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρει πραγματικά, είναι τα πρώτα ονόματα στα ίδια φεστιβάλ κάθε χρόνο, χωρίς να τους ενδιαφέρει η έλλειψη διαφορετικότητας στα line-ups. Η αλλαγή δεν θα γίνει χωρίς αυτούς.
— Έχεις επισκεφτεί πολλά μέρη στον κόσμο. Πού έχεις φάει το καλύτερο φαγητό, πού έπαιξες για το καλύτερο κοινό;
Ιαπωνία και Ιταλία για το φαγητό. Όσο για το καλύτερο κοινό, θεωρώ ότι είναι πάντα μια ομαδική προσπάθεια. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων: υπέροχος χώρος, υπέροχο artwork, υπέροχος ήχος, υπέροχοι resident DJs (είναι πραγματικά σημαντικοί), και πολλή αγάπη.
— Όταν ακούς τη λέξη «Ελλάδα», ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό;
Η Σίφνος, το πιο αγαπημένο μου μέρος στον κόσμο.
HÖR BERLIN - Jennifer Cardini / March 5 / 8pm-9pm
Η Jennifer Cardini θα βρίσκεται το απόγευμα της Κυριακής 12 Φεβρουαρίου στο ARCH Club (Ελασιδών 6, Αθήνα).
