Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι –και τόσες πολλές γυναίκες– υπερασπίζονται τον Diddy;

Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι – και τόσες πολλές γυναίκες – υπερασπίζονται τον Diddy; Facebook Twitter
Στη δίκη του Diddy φαίνεται να κρίνεται κάτι πολύ μεγαλύτερο από την υπόθεση ενός ανθρώπου.
0


ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΕΧΕΙ ΚΑΘΗΛΩΘΕΙ από τα τεκταινόμενα στη δίκη του Diddy για πολλούς λόγους: διασημότητα, διαστροφή, ναρκωτικά, βία, όπλα. Οι influencers συνωστίζονται στο δικαστήριο, ενημερώνουν τους ακόλουθούς τους στο X για τις καταθέσεις των μαρτύρων και παρέχουν στο TikTok «γαργαλιστικό» υλικό το οποίο ένας δημιουργός αποκαλεί χαρακτηριστικά «Diddy-lations». Και ο κόσμος το καταπίνει όλο αυτό αμάσητο.

Ο Diddy –κατά κόσμον Σον Κομπς– έχει δηλώσει αθώος στις κατηγορίες που αντιμετωπίζει για συνωμοσία, εκβιασμό και σωματεμπορία. Πολλοί Αμερικανοί όμως έχουν καταφύγει στα σχόλια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να εκφράσουν την απόλυτη πίστη τους στην αθωότητά του. Παρά τα αποδεικτικά βίντεο για την ενδοοικογενειακή βία, τις φωτογραφίες των όπλων του Κομπς με τους σειριακούς αριθμούς να έχουν αφαιρεθεί και τους πολλαπλούς μάρτυρες που κατέθεσαν ότι ο Κομπς απείλησε να τους σκοτώσει, το κοινό αυτό επιμένει ότι το μεγαλύτερο αμάρτημα του Diddy δεν είναι τίποτα περισσότερο από το ότι είναι μια ανδρική διασημότητα με «ελευθεριάζουσες» σεξουαλικές προτιμήσεις.

Στα μέσα της δεκαετίας του 2000, πολλοί καλλιτέχνες βρίσκονταν υπό τον απόλυτο έλεγχο των εταιρειών τους, ιδιαίτερα αν ήταν γυναίκες. Οι άνθρωποι που πλήρωναν τους λογαριασμούς τους δεν υπαγόρευαν απλώς πώς θα ακούγονταν αυτές οι γυναίκες – υπαγόρευαν μέχρι και το χρώμα των μαλλιών τους και το βάρος τους.

Η δίκη εκτιμάται ότι θα διαρκέσει οκτώ έως 10 εβδομάδες και έχουν περάσει οι δύο μόλις. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα. Γιατί όμως τόσοι πολλοί άνδρες –αλλά και ένας εκπληκτικά μεγάλος αριθμός γυναικών– αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπιστούν αυτόν τον άνθρωπο; Οι ένορκοι έχουν ήδη παρακολουθήσει το διαβόητο πλέον βίντεο από κάμερα ασφαλείας με τον Κομπς να σέρνει την Κέισι Βεντούρα, τη βασική μάρτυρα κατηγορίας, από τον γιακά της μπλούζας της μέσα σε ένα ξενοδοχείο, και αυτό δεν είναι καν ένα από τα πράγματα για τα οποία δικάζεται.

Στη δίκη του Diddy φαίνεται να κρίνεται κάτι πολύ μεγαλύτερο από την υπόθεση ενός ανθρώπου. Το σώμα ενόρκων –που αποτελείται από οκτώ άνδρες και τέσσερις γυναίκες–  θα αποφασίσει για την τύχη του Κομπς, αλλά η ευρύτερη κουλτούρα, με την αντίδρασή της σε αυτή τη δίκη, είναι αυτή που αποφασίζει αν το #MeToo ήταν ένα κίνημα ή μια στιγμή.

Στο επίκεντρο της δίκης βρίσκεται το ζήτημα του εξαναγκασμού. Συμμετείχε η Βεντούρα σε εκατοντάδες σεξουαλικές επαφές με άγνωστους υπό την επήρεια ναρκωτικών για λογαριασμό του Κομπς, που του άρεσε να παρακολουθεί, επειδή τις απολάμβανε; Ή μήπως ο Κομπς χρησιμοποίησε την εξουσία του πάνω της για να την εξαναγκάσει; Όταν γνωρίστηκαν, εκείνη ήταν 19 ετών, μια φιλόδοξη τραγουδίστρια. Εκείνος ήταν 17 χρόνια μεγαλύτερος και αναμφισβήτητα ο πιο ισχυρός άνδρας στη μουσική βιομηχανία. Η εταιρεία του, η Bad Boy, της έκανε ένα εξαιρετικά ασυνήθιστο, μακροπρόθεσμο συμβόλαιο για 10 άλμπουμ. Ήταν το αφεντικό της και, σύντομα, το αγόρι της. Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν και από τις δύο πλευρές λειτουργούν ως τεστ Rorschach. Το πώς το βλέπουμε λέει πολλά για τον τρόπο που το κίνημα #MeToo άλλαξε –ή δεν άλλαξε– την οπτική μας.

Τα γεγονότα φαίνονται ξεκάθαρα. Η Βεντούρα ήταν οριακά ενήλικη όταν η καριέρα της παραδόθηκε ουσιαστικά στα χέρια του Κομπς το 2006. Σήμερα, μουσικοί καλλιτέχνες όπως η Chappell Roan και η Sabrina Carpenter επινοούν τη δική τους περσόνα. Αλλά στα μέσα της δεκαετίας του 2000, πολλοί καλλιτέχνες βρίσκονταν υπό τον απόλυτο έλεγχο των εταιρειών τους, ιδιαίτερα αν ήταν γυναίκες. Οι άνθρωποι που πλήρωναν τους λογαριασμούς τους δεν υπαγόρευαν απλώς πώς θα ακούγονταν αυτές οι γυναίκες – υπαγόρευαν και το χρώμα των μαλλιών τους και το βάρος τους.

Αρκεί να παρακολουθήσει κανείς μόνο ένα επεισόδιο της εκπομπής του Κομπς στο MTV, Making the Band, για να πάρει μια γεύση του κλίματος απόλυτου ελέγχου που είχε δημιουργήσει. Ο Κομπς έβαζε τους καλλιτέχνες να διαγωνιστούν σε «μάχες τραγουδιού» για να κερδίσουν ένα κρεβάτι για να κοιμηθούν το βράδυ και τους διέταζε να περπατήσουν χιλιόμετρα από το Μανχάταν στο Μπρούκλιν για να του φέρουν ένα συγκεκριμένο cheesecake. Στα παρασκήνια, τα πράγματα ήταν χειρότερα. Μια τραγουδίστρια είπε ότι ο Diddy έλεγχε κάθε πτυχή της εμφάνισής της «μέχρι και τα νύχια των ποδιών μου».

Ναι, μπορεί η Βεντούρα να τον αγαπούσε. Αλλά κάποιες φορές και οι όμηροι ερωτεύονται τους απαγωγείς τους. Ακόμα και εκείνους που τους χτυπούσαν. Σίγουρα επίσης, έχουν και οι γυναίκες μια σειρά από ιδιαίτερα σεξουαλικά γούστα, όπως ακριβώς και οι άντρες. Αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια γυναίκα να απολαμβάνει τη συνουσία ενώ, όπως είπε η Βεντούρα στην κατάθεσή της, υποφέρει από επώδυνη ουρολοίμωξη.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι διεγειρόταν σεξουαλικά αφού ο σύντροφός της, της είχε πετάξει ένα γυάλινο μπουκάλι, όπως ένας σεξεργάτης δήλωσε ότι είδε να κάνει ο Κομπς στη Βεντούρα. Και όταν οι άνθρωποι παρτάρουν με συναίνεση, συνήθως δεν προσπαθούν να βγουν κρυφά από το δωμάτιο, ξυπόλητοι – όπως εθεάθη να κάνει η Βεντούρα στο βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας του ξενοδοχείου– μόνο και μόνο για να τους αρπάξει από το λαιμό ο σύντροφός τους, να τους ρίξει στο έδαφος και να τους κλωτσάει επανειλημμένα.

Έχουν περάσει σχεδόν οκτώ χρόνια από τότε που ξέσπασε η υπόθεση του Χάρβεϊ Γουάινσταϊν και το κίνημα #MeToo προώθησε μια επανεκτίμηση της κατάχρησης και της εξουσίας. Η  προοπτική ήταν ότι στο μέλλον, όλοι θα καταλάβουν ότι, σε έναν κόσμο ανισορροπιών εξουσίας, η διαφορά μεταξύ του τι επιλέγει μια γυναίκα και του τι της συμβαίνει μπορεί να είναι πράγματι πολύ μεγάλη. Αντιθέτως, κάτι άλλο συνέβη τα επόμενα χρόνια.

Οι γυναίκες είδαν τα δικαιώματά τους να αμφισβητούνται καθώς ένας ένας κατηγορούμενος για σεξουαλική κακοποίηση έγινε (ξανά) Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, και η κυβέρνησή του εργάζεται σκληρά για να πείσει περισσότερες γυναίκες να μείνουν στο σπίτι και να κάνουν παιδιά. Πολλοί άνδρες έχουν αγωνιστεί σκληρά για να υπονομεύσουν την πρόοδο του κινήματος #MeToo. Όπως ο Κομπς που τρέχει πίσω από την Βεντούρα στο επίμαχο βίντεο, έχουν προσπαθήσει να σύρουν τις γυναίκες πίσω στο παρελθόν, όπου μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν. Και τον τελευταίο καιρό, φαίνονται να το πετυχαίνουν.

Με στοιχεία από The Atlantic

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ηοw much is too much?

Οπτική Γωνία / Πόσες λεπτομέρειες αρκούν όταν μιλάμε για σεξουαλική κακοποίηση;

Πώς «καταναλώνουμε» τη σεξουαλική βία σε μια εποχή που ο οποιοσδήποτε μπορεί να μεταδώσει ζωντανά έναν βιασμό από ένα κινητό ή να τον κάνει upload στο youporn, και που το πορνό είναι παντού και πιο βίαιο από ποτέ;
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

KET: «Το γεγονός ότι έχουμε καταφέρει να υπάρχουμε τόσα χρόνια είναι ένα μικρό θαύμα»

Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων / KET: «Καταφέραμε να υπάρχουμε τόσα χρόνια, κι αυτό είναι ένα μικρό θαύμα»

Μια μεγάλη συζήτηση για την ιστορία του Κέντρου Ελέγχου Τηλεοράσεων, ενός από τους βασικούς πυρήνες της πειραματικής και ανεξάρτητης μουσικής σκηνής της πόλης και όχι μόνο.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
102΄ με την Tάμτα και την Ανίτα Ρατσβελισβίλι

Μουσική / Tάμτα - Ανίτα Ρατσβελισβίλι: «Μάθαμε να ζούμε με το τραύμα»

Δυο διάσημες και πετυχημένες Γεωργιανές συναντιούνται στην ΕΛΣ και μιλούν για τις δυσκολίες που τις διαμόρφωσαν και την κουλτούρα της χώρας τους, που την κουβαλάνε μαζί τους παντού, ακόμα και όταν τις πληγώνει.
M. HULOT
Η επιστροφή της Lily Allen

Μουσική / Η Lily Allen επιστρέφει με το πιο θεαματικό ξεκατίνιασμα στην ιστορία της ποπ

Το «West End Girl» της Lilly Allen και ένα αριστουργηματικό ραπ άλμπουμ από την CupcakKe αποτελούν τα πιο δυνατά και τολμηρά, από πλευράς στιχουργικής, άλμπουμ της χρονιάς. Μια καλή εβδομάδα για τη μουσική.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
BOYS’ SHORTS INTERVIEW

Μουσική / Boys’ Shorts: «Δεν φταίνε τα τρανς άτομα που έχει γίνει μίζερη η ζωή σου»

To eyeliner και το electroclash έφερε κοντά το ντουέτο των DJs, που εμπνεύστηκαν το όνομά τους από τον Boy George. Έπαιξαν στο Berghain, και η φήμη τους εκτοξεύτηκε. Πλέον το mantra τους είναι το «enjoy the moment».
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Παιδί Τραύμα: Τραγουδάκια λέω που αύριο θα ξεχαστούν, δεν κάνω καμία επανάσταση, δεν αλλάζω τον κόσμο

Μουσική / Παιδί Τραύμα: «Τραγουδάκια λέω, που αύριο θα ξεχαστούν, δεν αλλάζω τον κόσμο»

Στο νέο του άλμπουμ, το Παιδί Τραύμα χρησιμοποιεί τις έννοιες της φυγής και της συγχώρεσης για να μιλήσει για το αδιέξοδο του ψηφιακού κόσμου και την αναζήτηση της αλήθειας με τραγούδια που ξεφεύγουν από το mainstream.   
M. HULOT
Οι Tame Impala φτιάχνουν έναν δίσκο εμπνευσμένο από τα bush doofs της Αυστραλίας

Μουσική / «Deadbeat» των Tame Impala: Μια lo-fi ωδή στα rave πάρτι από ένα σπουδαίο συγκρότημα

Είναι η πρώτη του δουλειά που δεν περιέχει ούτε μια ροκ στιγμή. Σύμφωνα με τον Chris Deville: «Οι Tame Impala έχουν μεταμορφωθεί σταδιακά από ένα από τα σπουδαιότερα ροκ συγκροτήματα της γενιάς τους σε… κάτι άλλο».
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το Μονόγραμμα του Έρωτα και της Μουσικής

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιμά τη μνήμη του Οδυσσέα Ελύτη με αφορμή τα τριάντα χρόνια από τον θάνατό του, παρουσιάζοντας το «Μονόγραμμα» του Γιώργου Κουρουπού, που βασίζεται στο ομότιτλο έργο του μεγάλου Έλληνα ποιητή, στις 24 Οκτωβρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ