Ανδριάνα Μπάμπαλη - Γιώργης Χριστοδούλου: Τον πρώτο λόγο έχουν τα τραγούδια

Ανδριάνα Μπάμπαλη - Γιώργης Χριστοδούλου: Τον πρώτο λόγο έχουν τα τραγούδια Facebook Twitter
Στόχος μας είναι να κάνουμε έναν δίσκο ολόκληρο με διφωνίες και ντουέτα, να μείνει, γιατί θεωρούμε ότι αυτήν τη στιγμή υπάρχει ένα κενό. Δεν είναι εύκολο να το κάνεις αυτό με κάποιον αν δεν είναι φίλος σου. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
0

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γιώργης Χριστοδούλου συναντάει την Ανδριάνα Μπάμπαλη στη σκηνή.

Έχουν ξαναπαίξει μαζί (η τελευταία φορά ήταν την περασμένη άνοιξη στο Μικρό Παλλάς), έχουν κάνει άπειρα σχέδια κι έχουν ξεκινήσει μαζί πρότζεκτ που ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν, αλλά, πάνω απ' όλα, έχουν μια φιλία που μετράει πάνω από 15 χρόνια κι αυτό φαίνεται στο μουσικό πρόγραμμα «Δύο σαν ένα» που παρουσιάζουν στο Γυάλινο Up Stage, κεντρική ιδέα του οποίου είναι τα ντουέτα.

«Έχουμε φτιάξει μια μουσική βραδιά, μια συναυλία, στην οποία τον πρώτο λόγο έχουν τα τραγούδια» λένε.

«Αφηγούμαστε και λίγες ιστορίες, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι φτιάξαμε ένα πρόγραμμα που είναι μισό-μισό, από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι πολλοί αυτοί που λένε ότι παίζουν μαζί, αλλά όταν πηγαίνεις να τους δεις, καθένας κάνει το μέρος του και στο τέλος βγαίνουν και λένε μαζί δύο τραγούδια. Όλο το δικό μας πρόγραμμα είναι ντουέτα και διφωνίες, δεν έχει δικό του μέρος ο καθένας.

Υπάρχουν ολόκληρα τραγούδια που είναι και οι δύο φωνές μαζί – πώς ήταν οι Simon & Garfunkel; Ή, πιο πρόσφατα, οι Kings of Convenience;

Παλιότερα συνηθιζόταν αυτό, τώρα δεν θέλει να συνεργαστεί ο κόσμος, βαριέται, και τα ντουέτα γίνονται στο πλαίσιο μιας συνεργασίας, σαν αρπαχτή. Ή γίνονται για promo και πολύ εμπορικά πράγματα».

Είναι μια ευκαιρία να πούμε κάποια τραγούδια που συνήθως δεν ακούγονται ή είναι φθαρμένα από την πολλή χρήση, όπως το «Όχι, δεν πρέπει να συναντηθούμε» του Χρονά και του Μαρκόπουλου, ένα πολύ ωραίο τραγούδι που έχει καταχωριστεί στην κατηγορία του πολιτικού τραγουδιού χωρίς να είναι, γιατί είναι ερωτικό τραγούδι. Για την ακρίβεια, ένα από τα πρώτα gay τραγούδια στην ελληνική δισκογραφία.

Αναφέρουν τη συνεργασία του Μισέλ Λεγκράν με τη Νάνα Μούσχουρη και τα «Τραγούδια της χθεσινής μέρας» των Γαλάνη-Αλεξίου.

«Κάπως έτσι είναι και το δικό μας πρόγραμμα, μια ευκαιρία να πούμε κάποια τραγούδια που συνήθως δεν ακούγονται ή είναι φθαρμένα από την πολλή χρήση, όπως το "Όχι, δεν πρέπει να συναντηθούμε" του Χρονά και του Μαρκόπουλου, ένα πολύ ωραίο τραγούδι που έχει καταχωριστεί στην κατηγορία του πολιτικού τραγουδιού χωρίς να είναι, γιατί είναι ερωτικό τραγούδι.

Για την ακρίβεια, ένα από τα πρώτα gay τραγούδια στην ελληνική δισκογραφία. Βέβαια, έχουν αλλάξει τους στίχους του ποιήματος (τη λέξη "καπότες" την έχουν κάνει "κονσέρβες")».


«Ένα τραγούδι που ήταν για μένα ταμπού ήταν το "Πιο καλή η μοναξιά" του Πάριου, που, χωρίς την παραπάνω μελούρα, είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι» λέει ο Γιώργης.

«Είναι το πιο αγαπητό της παράστασης, συμμετέχει όλος ο κόσμος τραγουδώντας. Είναι εντυπωσιακή η ανταπόκρισή του σε αυτό.

Αυτά τα τραγούδια των '80s, τα οποία ο κόσμος συνδύασε με διάφορα, ειδικά μετά το 2011 με τη βαθιά ύφεση, ήταν πολύ ωραία, παρόλο που κατηγορήσαμε πολύ εκείνη την εποχή».


«Στο πρόγραμμά μας έχουμε το "Της μιας δραχμής τα γιασεμιά" του Αττίκ», προσθέτει η Ανδριάνα, «και το "Sound of Silence" των Simon & Garfunkel, αλλά υπάρχουν και πιο σύγχρονα κομμάτια, το "Πάρε, πασά μου, την οδοντόβουρτσά μου" π.χ., το οποίο σε δεύτερο επίπεδο έχει και κάτι άλλο να σου πει, γιατί γράφτηκε την εποχή που ήταν σε έξαρση το AIDS και η Ελένη Δήμου είχε ζητήσει από τη Μαριανίνα Κριεζή να φτιάξουν ένα τραγούδι γι' αυτό, για την οδοντόβουρτσα που δεν τη μοιράζεσαι ποτέ».


«Όταν συνεργαζόμαστε, ξέρουμε ότι αυτό που θα πούμε θα το απενοχοποιήσουμε» λέει ο Γιώργης. «Λέμε και μία Βουγιουκλάκη, το "Τράβα μπρος", γιατί έτσι θέλουμε...

Στόχος μας είναι να κάνουμε έναν δίσκο ολόκληρο με διφωνίες και ντουέτα, να μείνει, γιατί θεωρούμε ότι αυτήν τη στιγμή υπάρχει ένα κενό. Δεν είναι εύκολο να το κάνεις αυτό με κάποιον αν δεν είναι φίλος σου. Κι είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρχεις με τον άλλο στη σκηνή, πρέπει και οι δύο να κάνουν πίσω, ειδικά στις διφωνίες.

Δεν είναι δυνατόν να είναι τέλειο το κομμάτι και για τους δύο. Επίσης, δεν είναι δυνατόν ν' αρχίσεις να ουρλιάζεις πάνω από τον άλλο – μου το έχουν κάνει πολλές φορές σε live. Πρέπει να τον ακούς και να αποφεύγεις τον φωνητικό σου ναρκισσισμό, για να μπορείτε να είστε μαζί και το αποτέλεσμα να είναι ηχητικά ωραίο.

Αυτό το έχουμε καταφέρει με την Ανδριάνα. Έχω τραγουδήσει και με μεγάλους τραγουδιστές, που στο τέλος πετάνε μια κορόνα και σε καπελώνουν κι αυτό είναι στα όρια του κακόγουστου...».

Info

«Δύο σαν ένα»

Παρασκευή 8/2 - Γυάλινο Μουσικό Θέατρο (Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη)

Σάββατο 9/2 & Κυριακή 10/2 - Θέατρο Γραμμές Τέχνης (Μαιζώνος 271, Πάτρα)

Τους συνοδεύουν ο Χάρης Σταυρακάκης στο πιάνο και στο ακορντεόν και ο Θάνος Κολοκυθάς στο ηλεκτρικό μπάσο και στην κιθάρα.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

 

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μουσική / Η ηλεκτρονική μουσική δεν είναι απολιτίκ - ή τουλάχιστον δεν ήταν

Μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό βίας, πολέμων και γενοκτονιών, η ηλεκτρονική μουσική καλείται να ξαναβρεί τη χαμένη της τιμή, ανακτώντας τον άμεσο, ενωτικό και απελευθερωτικό της χαρακτήρα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
«Έπαθα νευρολογική διαταραχή, είχα αυτοκτονικές σκέψεις» - Κι εκεί γεννήθηκε ο Ivy Robins

Μουσική / Πέτρος Βεντουρής: «Έγραψα τραγούδια για να μην πεθάνω»

Όταν ο Πέτρος Βεντουρής βυθίστηκε στη σιωπή της κατάθλιψης λόγω μιας νευρολογικής ασθένειας, γεννήθηκε ένας άλλος εαυτός, ο Ivy Robins. Περνώντας μέσα από το σκοτάδι, την απώλεια και την ψυχοθεραπεία, βρήκε στη μουσική τον τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φεστιβάλ Ελάτειας: Εκεί που η μουσική στήνει φωλιά κάτω απ’ τα πλατάνια εδώ και 12 χρόνια

Φεστιβαλ Ελάτειας / «Δεν ήταν φεστιβάλ, δεν υπήρχε σκηνή, ούτε πρόγραμμα»

Ξεκίνησε ως ένα πάρτι στο δάσος. Σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά, το Μουσικό Φεστιβάλ Ελάτειας έχει γίνει σημείο αναφοράς για όσους πιστεύουν στη δύναμη της κοινότητας, της αυθεντικότητας και της μουσικής που ενώνει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Φιλιώ Πυργάκη (1939-2021) : «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

Μουσική / Φιλιώ Πυργάκη: «Το δημοτικό, παιδί μου, δεν είναι τραγούδι για να πλένεις τα πιάτα…»

«Λέω κουράστηκα, αλλά μόλις ανέβω εκεί πάνω στο παλκοσένικο γίνομαι αλλιώτικος άνθρωπος». Η κορυφαία των Ελληνικών πανηγυριών, που πέθανε σαν σήμερα το 2021, είχε μιλήσει στη LIFO για μιαν Ελλάδα που υπνοβατεί στο DNA μας.
M. HULOT
Fotis Benardo: «Εξάγουμε πολιτισμό, αλλά στην Ελλάδα δεν μας το αναγνωρίζουν»

Μουσική / Fotis Benardo: «Κανένα ΑΙ δεν μπορεί να εκφράσει αυτά που νιώθω, ούτε αυτά που έχω περάσει»

Είναι ο ντράμερ των Nightfall. Έκανε τη μουσική όχημα για τα ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοιράστηκε τη σκηνή με θρύλους της μουσικής όπως οι Black Sabbath, οι Iron Maiden οι Kiss και οι Motorhead. Πιστεύει πολύ στη νέα μουσική σκηνή της Ελλάδας και ότι ο άνθρωπος θέλει άνθρωπο και όχι ΑΙ. Είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
M. HULOT