Θανάσης Τότσικας: «Τον ανόητο δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Θα σε σκοτώσει με την ανοησία του»

Θανάσης Τότσικας: «Τον ανόητο δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Θα σε σκοτώσει με την ανοησία του» Facebook Twitter
Συχνά στα έργα του Τότσικα ανιχνεύεται και μια παιγνιώδης πρόθεση, η οποία κουβαλά, ως χρυσή εφεδρεία, τα απαραίτητα εφόδια για να μεταμορφωθεί σε αυτοσαρκασμό. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
1

Υψώνει κάπως την κασετίνα του με τα Καρέλια φίλτρο. Από μόνη της αυτή φαντάζει ξαφνικά τόσο ρετρό όσο πραγματικά είναι. Αλλά μαγεύει το βλέμμα και ως φόρο τιμής στην αντοχή της στον χρόνο τού ζητά να αφαιρέσει νοερά από πάνω της τη θανατόφιλη αντικαπνιστική σήμανση. Στο μεταξύ, εκείνος ανοίγει την κασετίνα και βγάζει από μέσα τη λεπτή, κομψή καρτούλα με τη φίρμα του πακέτου, η οποία δεν μοιάζει να έχει άλλη χρησιμότητα από το να υπογραμμίζει την ψευδαίσθηση μιας υπερπολυτέλειας παλαιού τύπου. Όλα συμβαίνουν με τη βεβαιότητα και τη βραδύτητα μιας σεκάνς από ταινία του Άκι Καουρισμάκι.


Ο Θανάσης Τότσικας κρατά τώρα με το χέρι του τη λεπτή σαν τσιγαρόχαρτο καρτούλα. Μετά σκύβει και σηκώνει ένα από τα πολλά μεταλλικά μαχαίρια που συμμετέχουν στην εικαστική σύνθεσή του, η οποία εκτίθεται στο δάπεδο του εκθεσιακού χώρου. Και επιδεικνύει πώς αυτό σχίζει απαλά το τσιγαρόχαρτο. Χωρίς να το βαραίνει, χωρίς να το καταπονεί. Χωρίς η καρτούλα να αντιστέκεται ή να παράγει κάποιον, έστω και ανεπαίσθητο, παραπονιάρικο ήχο. Μα, πρόκειται γι' αξιοθαύμαστη λεπίδα! Θα τη ζήλευε ακόμα και Ιάπωνας μετρ της μεταλλουργίας.

«Με τον Ιάπωνα μιλάμε πια επί ίσοις όροις» λέει ο Θανάσης Τότσικας, ο οποίος δεν μπορεί να θυμηθεί πόσα είναι τελικά αυτά τα παράξενα μαχαίρια που μοιάζουν περισσότερο με τσεκούρια και που τα κατασκευάζει σταθερά τα τελευταία τρία χρόνια. «Μπορεί να ήταν 200 μόνο εκείνα που έφτιαξα για το έργο μου στην έκθεση "Ύπνος" της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση το 2016».

Μου αρέσουν οι πασχαλιές και έχω βάλει στο σπίτι πάρα πολλές. Βλέπεις μια πασχαλιά την άνοιξη και στήνεις το βίντεο και την τραβάς. Αρχίζει να φυσά ένα αεράκι και την παρασύρει κι έτσι έχεις έναν λυρισμό που είναι άλλο πράμα.


Ωστόσο, τον Θανάση Τότσικα οι περισσότεροι τον συνδέουν με μία από τις πιο χοντροκομμένες παρεξηγήσεις σύγχρονου εικαστικού έργου στην ιστορία της χώρας. Εκείνη που ξεκίνησε από μία μάλλον νέα γυναίκα, η οποία το 2003 ξήλωσε και έσκισε τμήμα φωτογραφίας που αποτελούσε μέρος μίας μεγαλύτερης άτιτλης σύνθεσης από περισσότερα φωτογραφικά πανέλα που είχε φιλοτεχνήσει ο Τότσικας και παρουσιαζόταν στην περίφημη μεγάλη, «με-αφορμή-την-Αθήνα-2004» έκθεση «Outlook».

Αιτία του βανδαλισμού ήταν ότι εκείνο το τμήμα του έργου απεικόνιζε τον καλλιτέχνη γυμνό να συνουσιάζεται με ένα καρπούζι. «Ο κόσμος έλεγε διάφορα, κυρίως όμως άσχετα. Για παράδειγμα, ότι επρόκειτο για "βιασμό της φύσης"» ανακαλεί σήμερα ο Τότσικας. Και πράγματι, ήταν πολλά τα αψυχολόγητα που ακούστηκαν και γράφτηκαν. Όπως, για παράδειγμα, ότι επρόκειτο μάλλον για σοδομισμό του καρπουζιού ή, ακόμα, ότι ο καλλιτέχνης θα είχε δημιουργήσει ένα απείρως καλύτερο έργο εάν είχε χρησιμοποιήσει πεπόνι στη σύνθεσή του. Άλλος πάλι υπερασπιζόταν το έργο, αλλά ίσως αυτός να ήταν ο χειρότερος, επειδή παραδεχόταν με συγκατάβαση: «Ε, θα είχες τον λόγο σου για να το κάνεις αυτό!».

Θανάσης Τότσικας: «Τον ανόητο δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Θα σε σκοτώσει με την ανοησία του» Facebook Twitter
Ο Θανάσης Τότσικας, δεν μπορεί να θυμηθεί πόσα είναι τελικά αυτά τα παράξενα μαχαίρια που μοιάζουν περισσότερο με τσεκούρια και που τα κατασκευάζει σταθερά τα τελευταία τρία χρόνια. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Για τον Τότσικα «το πιο σκληρό απ' όλα ήταν ότι κανείς απ' όσους μίλησαν για τη σκηνή με το καρπούζι δεν αναφέρθηκε στο σύνολο εκείνου του έργου. Ίσως μάλιστα και να μην το είδε ποτέ, ενώ ήταν ένα έργο σαν αναγεννησιακή τοιχογραφία ή σαν μια σύνθεση του Φρα Αντζέλικο. Αυτή την αίσθηση μου έβγαζε και αυτή με ενδιέφερε. Όμως προβλήθηκε μόνο μια αποσπασματική εικόνα από το έργο κι αν γινόταν να ζουμάρουν κι άλλο στο επίμαχο θέμα θα το έκαναν. Όσο για τον κόσμο, μπροστά σε τέτοια φαινόμενα στέκεται μάλλον αδιάφορος, σίγουρα αμέτοχος.

Δεν θέλω να προσβάλω κανέναν βέβαια, αλλά τον ανόητο δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Θα σε σκοτώσει με την ανοησία του. Ενώ εγώ το μόνο που ήθελα να δείξω ήταν ένα φοβερό μέρος που βρήκα στο βουνό: πλατάνια και πηγές στο πουθενά! Αμαζόνιος σαν να λέμε! Αυτό ήθελα να ερμηνεύσω. Αν φωτογράφιζα σκέτο το τοπίο δεν θα έβγαινε νόημα.

Ένιωθα, λοιπόν, ότι έπρεπε να κάνω κι εγώ κάτι... Να καταγράψω την παρουσία μου, να μπει εκεί ένας ισχυρός όγκος, όχι μόνη της η ομορφιά της φύσης, που ήταν βέβαια τρομερή, με τα πλατάνια κ.λπ., αλλά και η ομορφιά της ύπαρξης. Η καταπραϋντική αρμονία σε όλα. Το ότι το μέσα και το έξω σου μπορούν ταυτόχρονα να συναντούν το ιδανικό».


Ο Θανάσης Τότσικας είναι από τη Λάρισα, όπου ζει και εργάζεται, αποτραβηγμένος σε ένα σημείο μέσα στη σχεδόν ανέγγιχτη φύση.

Από μικρός ζωγράφιζε. «Πήγαινα στο χωράφι να ποτίσω και κουβαλούσα χρώματα. Μαζευόμουν στην καλύβα, στο τσαρδάκι, που είχε ίσκιο, και σχεδίαζα με στιλό και μπλοκάκι. Έπαιρνα ένα στάχυ και το ζωγράφιζα. Ζωγραφική εκ του φυσικού. Ένα φύλλο από κληματαριά. Ήμουνα 15 χρονών».

Η οικογένειά του δεν εκδήλωνε θαυμασμό γι' αυτή του την ικανότητα, τουναντίον. Ο πατέρας του δεν συμβιβαζόταν με την ιδέα ότι ο γιος του ήταν καλλιτέχνης. Το θεωρούσε «ντροπής πράματα».

Θανάσης Τότσικας: «Τον ανόητο δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Θα σε σκοτώσει με την ανοησία του» Facebook Twitter
Λεπτομέρεια από την εικαστική σύνθεσή του Θανάση Τότσικα, η οποία εκτίθεται στο δάπεδο του εκθεσιακού χώρου. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Ωστόσο, στα 16 του ο Τότσικας ήρθε στην Αθήνα και με ελάχιστες μέρες φροντιστήριο πέρασε στο προκαταρκτικό τμήμα της ΑΣΚΤ. Ήταν το έτος 1967. Μετά το προκαταρκτικό έδωσε εξετάσεις για τα εργαστήρια, αλλά δεν πέρασε. Παρέμεινε όμως στην Αθήνα. Κάπως έτσι εξελίχθηκε και η ακαδημαϊκή του πορεία αργότερα στο Παρίσι. Γράφτηκε στην École des Beaux-Arts, αλλά δεν ενδιαφέρθηκε να την τελειώσει. Είναι ένας ατάραχος γνήσιος αυτοδίδακτος.


«Εμένα μ' ενδιέφερε το Παρίσι, που είναι πιο μεγάλη σχολή: τα μουσεία, τα μαγαζιά, το Μουσείο του Ανθρώπου με όλα εκείνα τα προϊστορικά εκθέματα. Στο Παρίσι, λοιπόν, έμαθα το Παρίσι, όπου εκείνη την εποχή, στις αρχές του '80, φυσούσε ακόμα η αύρα του Πικάσο και διατηρούσε σπουδαίο γόητρο στις εικαστικές τέχνες». Ποιο είναι σήμερα όμως το καλλιτεχνικό όφελος όταν κατοικείς σε ένα απομονωμένο μέρος μέσα στη φύση; «Το ότι επικεντρώνεσαι στη δουλειά σου. Δεν πρόκειται για απομόνωση» λέει ο ίδιος.

Προκύπτουν όμως και ερεθίσματα: «Μου αρέσουν οι πασχαλιές και έχω βάλει στο σπίτι πάρα πολλές. Βλέπεις μια πασχαλιά την άνοιξη και στήνεις το βίντεο και την τραβάς. Αρχίζει να φυσά ένα αεράκι και την παρασύρει κι έτσι έχεις έναν λυρισμό που είναι άλλο πράμα».

Ο μηχανισμός δημιουργίας ενός έργου του Θανάση Τότσικα φαίνεται να ενεργοποιείται κάθε φορά από μια «ειδυλλιακού χαρακτήρα» σκηνή του φυσικού περιβάλλοντος της Θεσσαλίας. Αυτή κεντρίζει την πίστη του στο αρχέγονο στοιχείο, το οποίο θα έπρεπε μάλλον να το αντιλαμβανόμαστε ως μια ακαθόριστη μεν δύναμη ζωής, που οδηγεί όμως πάντα τον άνθρωπο σε στιγμές ευδαιμονίας.

Θανάσης Τότσικας: «Τον ανόητο δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις. Θα σε σκοτώσει με την ανοησία του» Facebook Twitter
Ο μηχανισμός δημιουργίας ενός έργου του Θανάση Τότσικα φαίνεται να ενεργοποιείται κάθε φορά από μια «ειδυλλιακού χαρακτήρα» σκηνή του φυσικού περιβάλλοντος της Θεσσαλίας. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Η πίστη στο αρχέγονο γίνεται, λοιπόν, καταλύτης για τον σχηματισμό φαντασιώσεων. Κι αυτές κατασκευάζονται με συστατικά απλά που διατίθενται άμεσα, από βιώματα μάλλον τετριμμένα και καθημερινά ή από εκείνα που χαρίζει η ενασχόληση με τη μαστορική των πραγμάτων. Η μαστορική με τη σειρά της περιγράφεται από τον ίδιο ως κάτι το συναρπαστικό που αποτελεί πλουσιοπάροχη πηγή έμπνευσης μορφών. «Η γοητεία της βρίσκεται στη νταβιντσική κατάσταση στην οποία σε βάζει». Παρέχει ανέλπιστα βιώματα, επειδή για να προχωρήσει κανείς μπροστά σ' αυτήν τολμά να αφεθεί στη διαίσθησή του.

Ο στόχος είναι πάντα ένας: η κατάκτηση ή απλώς η ανάδειξη ενός τόπου, ο οποίος δεν είναι υποχρεωτικό να αναπαρίσταται από ένα τοπίο, αν και υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που αυτό συμβαίνει. Είναι ένας τόπος, με τη μαθηματική έννοια της λέξης (που θα μπορούσε να περιλαμβάνει και ιδεατά πεδία, όπως μια ουτοπία ή μια δυστοπία). Κι αυτός ο τόπος κάθε φορά αποτελεί ένα μαγευτικό «εκεί», το οποίο δραπετεύει από την αρπάγη της δυσφορίας που γεννά ο πολιτισμός.


Συχνά στα έργα του Τότσικα ανιχνεύεται και μια παιγνιώδης πρόθεση, η οποία κουβαλά, ως χρυσή εφεδρεία, τα απαραίτητα εφόδια για να μεταμορφωθεί σε αυτοσαρκασμό. Λόγω αυτής της ενίοτε καλοκρυμμένης παιγνιώδους προδιάθεσης είναι πιθανό να διακρίνει κάποιος στα έργα του και μερικά αχνά πειστήρια ειρωνείας. Πρόκειται όμως για ειρωνεία που δεν απολαμβάνει τη δηκτική της δύναμη αλλά για μια μελαγχολική διάθεση που ίσως προέρχεται από κάποια αφανή μοιραία ματαίωση.

Κατά τα άλλα, πώς κυλά η καθημερινότητα; Υπάρχει, άραγε, κάποιου είδους σταθερό πρόγραμμα σε μια τέτοια καλλιτεχνική ζωή; «Ναι, ναι! Φυσικά! Πρώτα πρέπει να ξυπνήσω! Να δω μπροστά μου την παράσταση του καθημερινού βίου. Μετά από αυτό, παίρνεις πια κάποια θέση απέναντι στα πράγματα».

Info

Vocals

Aetopoulos Athens, Περικλέους 24 (εντός στοάς), Σύνταγμα

28 Σεπτεμβρίου-27 Οκτωβρίου

Παρ. 14:00-20:00

Σάβ. 12:00-18:00 

Εικαστικά
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X» το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Εικαστικά / Η Συλλογή Λέοναρντ Λόντερ θα δώσει το φιλί της ζωής στην αγορά της τέχνης;

Με πυρήνα της συλλογής του Λόντερ ένα από τα διασημότερα έργα του Κλιμτ, που εκτιμάται ότι η πώλησή του θα ξεπεράσει τα 150 εκατομμύρια δολάρια, η βραδιά της δημοπρασίας στον οίκο Sotheby’s φιλοδοξεί να προσελκύσει ξανά τους μεγάλους συλλέκτες. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Τζένη Μαρκέτου

Οι Αθηναίοι / Τζένη Μαρκέτου: «Οι καλλιτέχνες δεν έχουμε ανακαλύψει τον τροχό»

Στην Αμερική έμαθε πως η τέχνη είναι κοινωνική υπόθεση, πως ο κόσμος δεν εξαντλείται στις γκαλερί. Η πρώτη της παρέμβαση σε δημόσιο χώρο, που προκάλεσε αντιδράσεις, της δίδαξε ότι ένα έργο οφείλει να μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί. Με τη νέα της εγκατάσταση στο Μέγαρο Μουσικής μάς υπενθυμίζει ότι δεν είμαστε οι πρωταγωνιστές της φύσης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σεπτέμβρης της Art Athina 2025

Εικαστικά / Art Athina 2025: Το τώρα και το μετά της σύγχρονης τέχνης

Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακή τέχνη: Το ανάγλυφο του παγκόσμιου εικαστικού χάρτη έτσι όπως διαμορφώνεται μέσα από την ελληνική και ξένη παραγωγή, και αναδεικνύεται στην ετήσια φουάρ που πραγματοποιείται ξανά στο Ζάππειο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Εικαστικά / Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης μετατρέπει το σπήλαιο του Πλάτωνα σε escape room

Με τo «Δωμάτιο Απόδρασης», μια εγκατάσταση ερευνητική και παιγνιώδη, βασισμένη στην ιδέα της φιλοσοφίας και την παραίσθηση του ψηφιακού κόσμου, θα μας εκπροσωπήσει στην 61η Μπιενάλε Βενετίας ο καταξιωμένος εικαστικός και αρχιτέκτονας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια