Τα «χαλιά μνήμης» της Silvina Der Meguerditchian στην γκαλερί Kalfayan

Η Silvina Der Meguerditchian και ο κόσμος της ανθεκτικής μνήμης Facebook Twitter
Silvina der Meguerditchian, Sushi 1 ('The Texture of Identity’ series), 2024, hand woven wool, laminated photos, 150 x 100 cm
0

Με τον τίτλο «All those little things» παρουσιάζεται η δεύτερη ατομική έκθεση της διεθνούς φήμης καλλιτέχνιδας Silvina Der Meguerditchian στην γκαλερί Kalfayan, σηματοδοτώντας την πρώτη παρουσίαση έργων από τη νέα σειρά των «memory-carpets» («χαλιά μνήμης»), «The texture of identity». Απόγονoς Αρμένιων μεταναστών στην Αργεντινή, γεννήθηκε το 1967 στο Μπουένος Άιρες και από το 1988 ζει στο Βερολίνο.

«Το γεγονός ότι πέρασα τα πρώτα παιδικά μου χρόνια σε ένα σπίτι όπου ζούσε και η γιαγιά μου με επηρέασε βαθιά. Φυσικά, τρώγαμε αρμένικο φαγητό και οι τελετές που παρακολουθούσα ως παιδί –γάμοι, βαπτίσεις και κηδείες– γίνονταν όλες σύμφωνα με τις αρμένικες παραδόσεις. Πήγα και σε αρμενικό σχολείο, δηλαδή είχα διπλή εκπαίδευση. Στο σπίτι άκουγα την αρμένικη γλώσσα, αν και μιλούσαμε κυρίως ισπανικά. Η γιαγιά μου συχνά ανακάτευε αρμένικες και τουρκικές λέξεις.

Παρόλο που ήμουν ένα κορίτσι από την Αργεντινή, όπως όλα τα άλλα, αυτό το πολιτιστικό στοιχείο διαμόρφωσε σημαντικά τις καλλιτεχνικές μου αναζητήσεις. Τα πρώτα δέκα χρόνια της ζωής μου ζούσαμε στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες, σε ένα μέρος που λέγεται Claypole. Σε εκείνη την περιοχή υπήρχαν μόνο δύο άλλες αρμένικες οικογένειες. Ο ηθικός κώδικας της οικογένειάς μου επηρέασε έντονα τις αλληλεπιδράσεις και τις αξίες μας, διαμορφώνοντας τις πρώτες μου εμπειρίες», λέει στη LiFO.

«Με τα χρόνια, η δουλειά μου με τη μνήμη με έκανε να δίνω μεγάλη προσοχή σε μικρές λεπτομέρειες που συχνά η επίσημη η ιστορία παραβλέπει, με τις καθημερινές πτυχές της ζωής, τα πράγματα που συνδέουν τους ανθρώπους, να ξεχνιούνται».

Τα έργα της προσφέρουν μια απτική, ισχυρή συγχώνευση παρελθόντος και παρόντος, όπου φωτογραφίες και θραύσματα μνήμης υφαίνονται σχολαστικά σε σύγχρονες φόρμες.

Η Silvina Der Meguerditchian και ο κόσμος της ανθεκτικής μνήμης Facebook Twitter
Silvina der Meguerditchian, Beirut 2 ('The Texture of Identity’ series), 2024, hand woven wool, laminated photos, 140 x 60 cm

«Δεν θα έλεγα ότι αποφάσισα συνειδητά να βάλω τη μνήμη στο επίκεντρο της πρακτικής μου. Εξελίχθηκε σταδιακά, από την περιέργειά μου για το παρελθόν των προγόνων μου. Ως επιζώντες της γενοκτονίας, δεν μοιράστηκαν πολύ τις εμπειρίες τους. Ο εκτοπισμός και ο ξεριζωμός που υπέμειναν –και το γεγονός ότι ήταν απλώς ευγνώμονες που ζούσαν– διαμόρφωσαν βαθιά την προσωπικότητά τους και αυτό επηρέασε τον τρόπο που μεγαλώσαμε.

Στην αρχή είχα περιέργεια για πράγματα που δεν ήξερα, στη συνέχεια ανακάλυψα μικρές ενδείξεις και άρχισαν να εμφανίζονται αφηγήσεις που μέσα από τη λύπη και την ανθεκτικότητα μού έδωσαν πολύτιμα μαθήματα. Αυτές οι αναμνήσεις έχουν γίνει μέρος των «εργαλείων» που χρησιμοποιώ για να πλοηγηθώ στη ζωή και να φανταστώ ένα καλύτερο μέλλον. Είναι αναπόσπαστο μέρος τόσο της προσωπικής μου ταυτότητας όσο και της καλλιτεχνικής μου πρακτικής», λέει.

Μέσα από κολάζ, φιλμ, γλυπτική και εμβυθιστικές εγκαταστάσεις δημιουργούνται χώροι για προβληματισμό και κριτική ενασχόληση, προσκαλώντας τους θεατές να εξετάσουν και να αναμετρηθούν με περίπλοκες πολιτιστικές αφηγήσεις.

«Το δικό μου έργο τέχνης είναι υβριδικό. Δουλεύω με ποικιλία υλικών. Στη σειρά μου “The texture of identity” τρία βασικά στοιχεία συνδυάζονται: φωτογραφία, πλαστικό και μαλλί. Η φωτογραφία είναι πλαστικοποιημένη, συμβολίζοντας τη διατήρηση. Το μαλλί, από την άλλη, είναι ένα ευαίσθητο και ευέλικτο υλικό που φέρει βαθιά μεταφορικά νοήματα. Έχει επίσης ιδιαίτερη σημασία για μένα, καθώς έμαθα τις απλές βελονιές με βελονάκι που χρησιμοποιώ σήμερα από τη γιαγιά μου, την Aghavni – το όνομά της σημαίνει «περιστέρι» στα αρμενικά.

Η Silvina Der Meguerditchian και ο κόσμος της ανθεκτικής μνήμης Facebook Twitter
H Silvina der Meguerditchian.
Η Silvina Der Meguerditchian και ο κόσμος της ανθεκτικής μνήμης Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης.
Η Silvina Der Meguerditchian και ο κόσμος της ανθεκτικής μνήμης Facebook Twitter
Η Silvina Der Meguerditchian πιστεύει ότι οι άνθρωποι αναζητούν συνδέσεις όταν ασχολούνται με έργα τέχνης και η τέχνη έχει τη δύναμη να μας μεταφέρει σε άγνωστα μέρη που μερικές φορές προκαλούν ακόμα και δυσφορία.

Μεγάλωσα περιτριγυρισμένη από φωτογραφίες. Ο παππούς μου από την πλευρά της μητέρας μου, που έμαθε την τέχνη του στο Χαλέπι της Συρίας, είχε ένα φωτογραφείο στην Αργεντινή που ονομαζόταν Foto Luis. Στο σπίτι μας, αντί για πίνακες, είχαμε τις φωτογραφίες του να κοσμούν τους τοίχους. Αυτή η πρώιμη έκθεση επηρέασε αναμφίβολα την καλλιτεχνική μου οπτική», εξηγεί ξεναγώντας μας στα έργα της.

Στα νέα της έργα δεν ενσωματώνει αρχειακές φωτογραφίες αλλά φωτογραφίες που έχει τραβήξει η ίδια σε πόλεις που επισκέφτηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια, σε πόλεις που φέρουν έντονα τα σημάδια κοινωνικο-πολιτικών αναταραχών ή πολεμικών συγκρούσεων, όπως το Χαλέπι το 2006, το Στεπανακέρτ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) και το Σουσί (Ναγκόρνο Καραμπάχ) το 2008, το Ντιγιάρμπακιρ (Τουρκία) το 2014 και η Βηρυτός (Λίβανος) το 2018.

«Εστιάζω σε μέρη με ταραχώδη ιστορία. Με τα χρόνια, η δουλειά μου με τη μνήμη με έκανε να δίνω μεγάλη προσοχή σε μικρές λεπτομέρειες που συχνά η επίσημη ιστορία παραβλέπει, με τις καθημερινές πτυχές της ζωής, τα πράγματα που συνδέουν τους ανθρώπους, να ξεχνιούνται. Ενδιαφέρομαι βαθιά γι’ αυτά τα μικρά πράγματα επειδή κάνουν τις ατομικές εμπειρίες καθολικές και σχετικές. Δυστυχώς, πολλά από αυτά τα μικρά, σημαντικά στοιχεία έχουν χαθεί από τα μέρη που έχω επισκεφτεί – τόπους καταστροφής και μεταμόρφωσης. Στόχος της δουλειάς μου είναι να τα αποκαλύψει και να τα αναδείξει», λέει.

Τα επιτοίχια έργα της σειράς «The Texture of Identity» αποτίνουν φόρο τιμής στη μακροχρόνια και αδιάλειπτη μνήμη της καθημερινής ζωής σε αυτές τις πόλεις ως μνημεία που συγκεράζουν το πρόσκαιρο με το διαχρονικό σε ένα ευλαβικό αφιέρωμα. Η Silvina Der Meguerditchian πιστεύει ότι οι άνθρωποι αναζητούν συνδέσεις όταν ασχολούνται με έργα τέχνης και η τέχνη έχει τη δύναμη να μας μεταφέρει σε άγνωστα μέρη που μερικές φορές προκαλούν ακόμα και δυσφορία. Το μαλλί μπορεί να θυμίζει αυτά που έπλεκε η γιαγιά σου, ένα χρώμα ή ένα αλφάβητο χρησιμεύει ως πύλη και σπάει το αρχικό φράγμα της μη εξοικείωσης, ενθαρρύνοντας την εξερεύνηση.

Η Silvina Der Meguerditchian και ο κόσμος της ανθεκτικής μνήμης Facebook Twitter
Silvina der Meguerditchian, Stepanagerd ('The Texture of Identity’ series), 2024, hand woven wool, laminated photos, 180 x 85 cm

«Μόλις σπάσει αυτός ο πάγος του αγνώστου, οι άνθρωποι αισθάνονται πιο σίγουροι και πρόθυμοι να βουτήξουν στο έργο τέχνης. Τότε είναι που η δουλειά μπορεί να τους οδηγήσει σε πραγματικά άγνωστα μέρη, χώρους όπου μπορούν να μάθουν, να αναπτυχθούν και να βγουν από τη ζώνη άνεσής τους. Για μένα, αυτό το ταξίδι στο άγνωστο είναι η πιο ανταποδοτική πτυχή τόσο της τέχνης όσο και της ζωής», λέει.

Η Silvina Der Meguerditchian από το 2010 είναι καλλιτεχνική διευθύντρια του Houshamadyan, ενός πρότζεκτ που έχει ως στόχο την έρευνα και αποτύπωση της Αρμενικής παρουσίας στην Οθωμανική επικράτεια. Το έργο της έχει βραβευθεί από: Falkenrot Prize 2021/2, Berlin Senate work grant (2022), European Cultural Foundation (ECF), Soros Foundation, Heinrich Böll Foundation, the Goethe Institut, the Tufenkian Foundation, the City of Berlin, the German Foreign Ministry, the Anadolu Kültür Foundation and the Gulbenkian Foundation.

Από το 2014 συνεργάζεται με την ομάδα "Women mobilizing memory," που απαρτίζεται από καλλιτέχνες, συγγραφείς, ακτιβιστές́ και θεωρητικούς της μνήμης οι οποίοι δραστηριοποιούνται διεθνώς. Το 2025 το έργο της θα παρουσιαστεί σε ατομική έκθεση αναδρομικού χαρακτήρα στο Kunstraum Kreuzberg στο Βερολίνο.

Η Silvina Der Meguerditchian και ο κόσμος της ανθεκτικής μνήμης Facebook Twitter
Silvina der Meguerditchian, Aleppo 1 ('The Texture of Identity’ series), 2024, hand woven wool, laminated photos, 230 x 110 cm

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την εικαστική έκθεση «All those little things» εδώ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ