Στο σπίτι και ατελιέ του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα

Στο σπίτι και εργαστήριο του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα Facebook Twitter
Το ατελιέ του Νικολάου άνοιξε στο κοινό για μία ημέρα και όσοι είναι στην Αίγινα για Σαββατοκύριακο και το έμαθαν έχουν έρθει στον όμορφα φτιαγμένο χώρο όπου δούλευε κάθε μέρα.
0

Έχει ψιλόβροχο στην Αίγινα και λίγη συννεφιά, αλλά η άνοιξη έχει αρχίσει να θριαμβεύει στα μπουμπουκιασμένα δέντρα όταν φτάνω στο σπίτι και ατελιέ του Νίκου Νικολάου, που είναι γεμάτο κόσμο, νεαρό κόσμο, και εντυπωσιάζομαι. 

Το ατελιέ του Νικολάου άνοιξε στο κοινό για μία ημέρα, ωστόσο όσοι είναι στην Αίγινα για Σαββατοκύριακο και το έμαθαν έχουν έρθει στον όμορφα φτιαγμένο χώρο όπου δούλευε κάθε μέρα. Γύρω μας υπάρχουν πολλά από τα έργα του, λάδια, σχέδια, μελάνια, τα βιβλία του. 

Το ατελιέ του είναι καθαρό, περιποιημένο και φωτεινό, όπως τα έργα του. Από τα παράθυρα που βλέπουν προς τη δύση περνάει ένα γλυκό φως και στα πεζούλια έξω από το εργαστήριο μπορεί να φανταστεί κανείς τον Νικολάου να κάθεται τα απογεύματα, με το φως της μέρας να πέφτει, και να μιλά με τον στενό φίλο και συνομιλητή του Γιάννη Μόραλη. Μπροστά μας, στην άλλη μεριά της παραλιακής λεωφόρου Καζαντζάκη, έχει τοποθετηθεί και ένα υπαίθριο γλυπτό του Γιάννη Μόραλη, ως υπόμνηση της σχέσης των δυο ζωγράφων.

Το 1964 εγκαταστάθηκε στην Αίγινα μαζί με τη σύζυγό του Αγγέλα Ζουμπουλάκη και το σπίτι του εκεί έγινε τακτικός τόπος συνάντησης φιλότεχνων και διανοούμενων.

«Στην Αίγινα ήταν γνωστός σε όλους τους κατοίκους του νησιού. Το σπίτι του ήταν ένα πνευματικό κέντρο. Η φιλοξενία του και η φιλία του ήταν κάτι αμέτρητο» γράφει ο ομότεχνός του Κώστας Ανδρέου. «Μεσημέρι και βράδυ είχε κόσμο για φαΐ, παρέα και συζήτηση. Ήταν γενικά ολιγόλογος, άκουγε περισσότερο απ' ό,τι μιλούσε, αλλά με το "ναι" ή με το "έτσι είναι" και με το μεγάλο χιούμορ του τα έλεγε όλα».

«Στην Αίγινα ήταν γνωστός σε όλους τους κατοίκους του νησιού. Το σπίτι του ήταν ένα πνευματικό κέντρο. Η φιλοξενία του και η φιλία του ήταν κάτι αμέτρητο» γράφει ο ομότεχνός του Κώστας Ανδρέου. «Μεσημέρι και βράδυ είχε κόσμο για φαΐ, παρέα και συζήτηση. Ήταν γενικά ολιγόλογος, άκουγε περισσότερο απ' ό,τι μιλούσε, αλλά με το "ναι" ή με το "έτσι είναι" και με το μεγάλο χιούμορ του τα έλεγε όλα». 

Στο σπίτι και εργαστήριο του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα Facebook Twitter
O Νίκος Νικολάου με τον Γιάννη Μόραλη. Φωτ.: Εκδόσεις Αδάμ

Στο κτήμα που περιβάλλει το σπίτι κυριαρχεί η ιδέα της ήρεμης φύσης, η συνέχεια του φυσικού τοπίου της Αίγινας. Το 2019 ξεκίνησε η ανακαίνιση του σπιτιού και του περιβάλλοντος χώρου και δημιουργήθηκαν πέντε ξενώνες. Πρόσφατα οι ξενώνες συμπεριλήφθηκαν στη λίστα με τα 10 καλύτερα ξενοδοχεία της Ελλάδας για το 2020, σύμφωνα με το περιοδικό «Conde Nast Traveler». Επικρατεί η αίσθηση της ηρεμίας, η ανακαίνιση έχει γίνει με σεβασμό στην ιστορία του ζωγράφου και της συζύγου του Αγγέλας, διατηρώντας το πάντα ζεστό κλίμα φιλοξενίας για το οποίο φημίζονταν.

Φιστικιές, συκιές, ελιές και δενδρολίβανα περιβάλλουν με αρώματα και χρώμα την κύρια κατοικία και τα επιμέρους κτίσματα.

Στο εργαστήριο υπάρχουν τα αντικείμενα που μάζευε, ζωγραφισμένες κολοκύθες και μια πελώρια φιγούρα του Σπαθάρη, ενώ οι φιγούρες των έργων του γύρω μας είναι δεμένες με το τοπίο, τη γη και τα χρώματά της. Έργα στους τοίχους και τα τελάρα, ζωγραφισμένες πέτρες, η βιβλιοθήκη του.

Στο σπίτι και εργαστήριο του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα Facebook Twitter
Το ατελιέ του είναι καθαρό, περιποιημένο και φωτεινό, όπως τα έργα του. Φωτ.: Laurent Fabre

Η Δάφνη και ο Θοδωρής Ζουμπουλάκης, ξεκινώντας από το μπροστινό δωμάτιο του σπιτιού –πρώτο ατελιέ του ζωγράφου, που αργότερα χρησιμοποιούσε ως καθιστικό– και με οδηγό το φωτογραφικό αρχείο και τα προσωπικά βιώματα της οικογένειας, τοποθέτησαν στην αρχική τους θέση τα έργα και τα αντικείμενα που υπήρχαν στον χώρο, ανασυστήνοντας την ατμόσφαιρα στην οποία έζησε ο Νικολάου.

«Οι φιγούρες του Νικολάου είναι πολύ δύσκολο να αναγνωριστούν ως πορτρέτα», γράφει ο Δημήτρης Παπαστάμος. «Είναι γενικευμένες φασματικές παρουσίες με μονόχρωμες καλοδουλεμένες επιφάνειες, προϊόντα μιας εξαιρετικής τεχνικής. Ο Νικολάου με τον νέο, μετά το 1950, προσανατολισμό του δεν βλέπει την τεχνοτροπία μόνο ως συγκεκριμένη εξέλιξη μορφών και χρωμάτων που υπόκεινται σε εξελίξεις αλλά και ως κινητήριο δύναμη. Θα στηριχθεί στο στατικό στοιχείο που στηρίζεται στον άνθρωπο –συνήθως γυναίκα– το οποίο χρησιμοποιεί σαν λιτή ανάπτυξη της εικόνας του.

Η ανθρωποκεντρική ζωγραφική του ακολουθεί μάλλον μια κληρονομιά της μεταφοράς της ανθρώπινης μορφής στην τέχνη που μεταβάλλεται αργά αλλά πάντως μεταβάλλεται. Η κληρονομιά αυτή, η παράδοση, δεν αποτελεί κάτι το άκαμπτο και αμετάβλητο, μεταδίδεται μεν με τη δύναμη της αδράνειας αλλά κατά τη μετάδοσή της, μέσω της σύνδεσης με τους ανθρώπους, μεταβάλλεται, μεταμορφώνεται σε διαρκώς εμπλουτιζόμενη εμπειρία».

Στο σπίτι και εργαστήριο του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα Facebook Twitter
Η Αγγέλα Νικολάου και η Πέγκυ Ζουμπουλάκη με τον Λουί Αραγκόν. Φωτ.: Εκδόσεις Αδάμ

Από τότε που εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του στην Αίγινα το σπίτι τους έγινε τακτικός τόπος συνάντησης φιλότεχνων και διανοούμενων. Εκεί συναντώ τη Δάφνη Ζουμπουλάκη, που με ξεναγεί και μου δείχνει τις γωνιές του σπιτιού, τις σκεπαστές βεράντες και τις προσθήκες που έκανε ο Νικολάου μέσα στα χρόνια. 

Καθόμαστε σε ένα μακρόστενο τραπέζι σε μια σκεπαστή αυλή και δεν μπορώ να μη θαυμάσω την αίσθηση της κλίμακας, του χειροποίητου, της αγάπης στη λαϊκή τέχνη και τα απλά χρώματα που υπάρχει γύρω μας.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Νικολάου έφτιαχνε, όπως μου αφηγείται η Δάφνη Ζουμπουλάκη, μόνος του τα χρώματα, μάζευε σε στοίβες το πουρί από τον πετρά της Αίγινας για να χτίσει τις προεκτάσεις του σπιτιού και τους ξενώνες. «Θυμάμαι τα χέρια του να πιάνουν τα αντικείμενα και να τα χαϊδεύουν» λέει. Στον κήπο του κτήματος τα υπέροχα πιθάρια είναι μαζεμένα ένα- ένα από τους πλανόδιους παλαιοπώλες του νησιού, που ήξεραν την αγάπη του για αυτά και σταματούσαν έξω από το σπίτι του.

Στο σπίτι και εργαστήριο του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα Facebook Twitter
Λεπτομέρεια από το ατελιέ του Νικολάου. Φωτ.: Laurent Fabre

Από τότε που έχτισαν το σπίτι δημιούργησαν έναν πνευματικό κύκλο, την παρέα της Αίγινας, με τον Μόραλη, τον Καπράλο, τον Ελύτη. Στις φωτογραφίες υπάρχουν ακόμα τα αχνάρια όσων έχουν φτάσει, από τον Αραγκόν και τη Χρύσα Ρωμανού, τη Μαρίνα Καρέλα, τον Ρεστανί, τον Σεζάρ, τον Κεσσανλή, όλοι πέρασαν από εδώ. Άνθρωποι φιλόξενοι και ανοιχτοί, οι οικοδεσπότες έχτισαν σιγά σιγά ξενώνες, μικρά σπιτάκια για να φιλοξενούν τους φίλους τους. 

«Το χτίσιμο του σπιτιού ήταν μέρος της δουλειάς του, τον θυμάμαι όταν ήμουν μικρή ότι είχε πρόγραμμα, το πρωί το περνούσε στο ατελιέ του, δεν ήθελε να τον ενοχλούμε, μάζευε από τη φύση πέτρες, έχτιζε τις βεράντες, αγαπούσε τις ελιές, είχε το δικό του λάδι, τα δεντρολίβανα, όταν μάζευαν τα φιστίκια, εδώ μαζευόντουσαν όλοι σε μεγάλο τραπέζι και οι φίλοι και οι εργάτες, σε μια γιορτή της "συγκομιδής". Αγαπούσε τα παλιά πράγματα, οι πλανόδιοι παλαιοπώλες ήξεραν την αγάπη του αυτή και σταματούσε το φορτηγάκι έξω από την πόρτα και εκείνος έβγαινε να δει τα πιθάρια και να αγοράσει αυτά που τον ενδιέφεραν», λέει η Δάφνη Ζουμπουλάκη.

Στο σπίτι και εργαστήριο του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα Facebook Twitter
Έργα του Νίκου Νικολάου. Φωτ.: Laurent Fabre

«Η θεία μου ήταν μια γυναίκα με ωραίο παλιό γούστο, λιτή αισθητική, κόρη παλαιοπώλη, και αγαπούσε και εκείνη τα όμορφα και τα παλιά αντικείμενα. Είχε το ίδιο με τον Νικολάου πνεύμα φιλοξενίας. Μαγείρευε καταπληκτικά, ο Νικολάου πήγαινε στην ψαραγορά κάθε μέρα, διάλεγε το ψάρι –πάντα υπήρχε ψάρι στο τραπέζι– και μαγείρευε ο ίδιος για τις γάτες, σε ένα κουζινάκι, κάποια στιγμή υπήρχαν εδώ γύρω μπορεί και τριάντα γάτες» θυμάται η Δάφνη, που διατηρεί στη μνήμη της αυτές τις γιορταστικές συναθροίσεις που εναρμονίζονταν με τη φυσική αγροτική ζωή του τόπου.

Η Δάφνη Ζουμπουλάκη, που θυμάται τον θείο της για την κοινωνικότητα, το χιούμορ και την αγάπη του για την τέχνη, ανέλαβε την καταγραφή της συλλογής Νικολάου, την ταξινόμηση των σχεδίων του, των μακετών του θεάτρου, των διαφημίσεων που έκανε, ώστε να συγκροτηθεί ένα οργανωμένο αρχείο. Ο Θοδωρής Ζουμπουλάκης ανέλαβε την αρχιτεκτονική συντήρηση και διαμόρφωση του χώρου, του σπιτιού και των ξενώνων. 

Η επίσκεψη στη συλλογή των έργων, που ανήκει στην οικογένεια της Αγγέλας Νικολάου, στον Θοδωρή, τη Χριστίνα, τη Δάφνη και τον Φίλιππο Ζουμπουλάκη, θα πραγματοποιείται κάθε Σάββατο κατόπιν συνεννόησης και το σπίτι/ ατελιέ του ζωγράφου θα είναι ανοιχτό στους επισκέπτες που φτάνοντας στην Αίγινα και στο κτήμα γνωρίζουν την ατμόσφαιρα ενός σπιτιού στο οποίο άνθισε όχι μόνο η τέχνη αλλά και η πνευματική συζήτηση.

Στο σπίτι και εργαστήριο του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα Facebook Twitter
«Οι φιγούρες του Νικολάου είναι πολύ δύσκολο να αναγνωριστούν ως πορτρέτα», γράφει ο Δημήτρης Παπαστάμος. Φωτ.: Laurent Fabre
Στο σπίτι και εργαστήριο του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα Facebook Twitter
Έργο του Ν. Νικολάου στο εργαστήριό του. Φωτ.: Laurent Fabre

Λίγα λόγια για τον Νίκο Νικολάου

Το ενδιαφέρον του για την τέχνη εκδηλώθηκε από νεαρή ηλικία και το 1929 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών, στα εργαστήρια του Κωνσταντίνου Παρθένη και του Ουμβέρτου Αργυρού. Αποφοίτησε το 1936 και τον επόμενο χρόνο έφυγε με τον στενό του φίλο Γιάννη Μόραλη για τη Ρώμη. Με υποτροφία του πρίγκιπα Νικόλαου, την οποία κέρδισε το 1939, συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, η κήρυξη όμως του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τον ανάγκασε να επιστρέψει στην Ελλάδα.

Έχοντας ξεκινήσει από το 1936 την εκθεσιακή του δραστηριότητα, συμμετέχοντας σε ομαδική έκθεση στην Μπιενάλε της Βενετίας, παρουσίασε το 1948 την πρώτη του ατομική, ενώ έλαβε μέρος σε εκθέσεις των ομάδων «Ελεύθεροι Καλλιτέχνες», «Τέχνη» και «Αρμός», της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος, καθώς και σε πανελλήνιες και διεθνείς, όπως οι Μπιενάλε της Βενετίας το 1964 και του Σάο Πάολο το 1957. Μετά τον θάνατό του το έργο του παρουσιάστηκε σε διάφορες εκθέσεις και το 1991 σε μεγάλη αναδρομική στην Εθνική Πινακοθήκη.

Στο πλαίσιο της ευρύτερης καλλιτεχνικής του δραστηριότητας ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία, φιλοτεχνώντας σκηνικά και κοστούμια για το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, καθώς και για παραστάσεις αρχαίου δράματος στην Επίδαυρο και το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Έναν ακόμη τομέα της δημιουργίας του αποτέλεσε η ενασχόληση με το φορητό φρέσκο και την τοιχογραφία, η οποία ξεκίνησε το 1949 και περιλαμβάνει τη διακόσμηση της αίθουσας τελετών και της αίθουσας φοιτητών της Παντείου, του θεάτρου Μουσούρη και της Λέσχης «Θεοτοκόπουλος» στο Ηράκλειο, του τουριστικού ξενοδοχείου της Σπάρτης και του τουριστικού περιπτέρου των Μυκηνών κ.ά.

Συνεργάστηκε επίσης με το περιοδικό «Νέα Εστία» εικονογραφώντας διηγήματα, ενώ, έχοντας μελετήσει βαθιά την αρχαία ελληνική τέχνη, δημοσίευσε άρθρα σχετικά με τις αρμονικές χαράξεις των έργων και τη δημιουργία του Κούρου. Το 1964 εξελέγη καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1986, λίγο μετά τον θάνατό του, εκδόθηκε το βιβλίο του «Η περιπέτεια της γραμμής στην τέχνη», με θεωρητικά κείμενα σχετικά με τις εμπειρίες του και τους πειραματισμούς του στην τέχνη.

Στη ζωγραφική του, που χαρακτηρίζεται από τη λιτότητα του ύφους, κατάλοιπο μιας σύντομης θητείας του στην αφαίρεση, και από την έλλειψη πολλών και έντονων χρωμάτων, κυρίαρχο θέμα από την αρχή αποτέλεσε η σαρκώδης γυμνή γυναικεία μορφή, που απέδωσε χωρίς προοπτική και τη συνδύασε με τα τρία ελληνικά δέντρα, τη συκιά, την ελιά και τη ροδιά. Σε πιο περιορισμένη κλίμακα ασχολήθηκε επίσης με τη νεκρή φύση και το τοπίο και πειραματίστηκε με τη ζωγραφική πάνω σε πέτρες.

Στο σπίτι και εργαστήριο του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα Facebook Twitter
Το εργαστήρι του Νίκου Νικολάου στην Αίγινα. Φωτ.: Εκδόσεις Αδάμ

Πηγές: Εθνική Πινακοθήκη, Νικολάου (εκδόσεις ΑDAM).

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Άνοιξε το πολυαναμενόμενο πρώτο μουσείο μετανάστευσης

Εικαστικά / Fenix: Το πρώτο μουσείο μετανάστευσης άνοιξε στο Ρότερνταμ

Τι κοινό έχουν ένα πλοίο που κατασχέθηκε από τη Λαμπεντούζα, ένα κομμάτι του Τείχους του Βερολίνου και δύο γιγάντιες φωτεινές μπλε παντόφλες; Όλα βρίσκουν τη θέση τους στο νέο μουσείο της Ολλανδίας που επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στη μετανάστευση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

Εικαστικά / O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος ξέρουν περισσότερα απ’ όσα περίμενα για την Τζένη Χειλουδάκη

O Χρήστος Οικονόμου και ο Ζώης Γέρος είναι δυο νεαροί ζωγράφοι και δυο πολύ καλοί φίλοι. Τους έφερε κοντά η αγάπη για τη μυθολογία, την τέχνη και μια ανεξήγητη εμμονή με την Τζένη Χειλουδάκη. Τα έργα τους πραγματεύονται το τραύμα με τρόπο ωμό και βαθύ. Παρά τα όσα θα πίστευαν πολλοί, διαψεύδουν τις φήμες που τους θέλουν ζευγάρι…
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Εικαστικά / Μυστήρια του σύμπαντος και σύγχρονα έργα τέχνης σε μια έκθεση στο Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η έκθεση με τίτλο «Κοσμική Σκόνη/Άγνωστες Γαίες» αντλεί έμπνευση από την προσωπικότητα και το έργο του Γερμανού αστρονόμου Ιούλιου Σμιτ, διευθυντή του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών κατά τον 19ο αι., και μας προσκαλεί να περιηγηθούμε ανάμεσα σε μακρινούς πλανήτες και σε γήινα, απτά υλικά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Guest Editors / Καραβάτζιο: Κανείς δεν είχε ζωγραφίσει έτσι πριν από αυτόν

Η έκθεση «Caravaggio 2025» αποτελεί μια σπάνια ευκαιρία για τους λάτρεις της τέχνης να έρθουν σε επαφή με τον ρεαλισμό και τη συναισθηματική δύναμη του ανυπέρβλητου καλλιτέχνη του μπαρόκ, ο οποίος επαναπροσδιόρισε την εικαστική αφήγηση και έθεσε τα θεμέλια της σύγχρονης ζωγραφικής.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου ανάγει το κοινό γούστο σε καλλιτεχνική χειρονομία μεγάλης δυναμικής 

Εικαστικά / Το νέο έργο του Άγγελου Παπαδημητρίου είναι ένα εικονοστάσι για τα όνειρά μας

Ο αγαπημένος καλλιτέχνης επιστρέφει με ένα νέο έργο-εγκατάσταση στην Πινακοθήκη του Μουσείου Βορρέ, έναν χαιρετισμό στην Ελλάδα της Κάλλας και του Καβάφη, του Αττίκ και της Στέλλας Γκρέκα· μιας εποχής μεγάλης ευαισθησίας που έχει πια χαθεί.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιατί να κοιτάμε τα ζώα; Δικαιοσύνη για τη μη ανθρώπινη ζωή

Εικαστικά / Η πρώτη μεγάλη έκθεση για τα δικαιώματα των ζώων στο ΕΜΣΤ

Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκθεση που έχει διοργανώσει το ΕΜΣΤ και για την πρώτη μεγάλη έκθεση με θέμα την ευημερία των ζώων διεθνώς, στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 60 καλλιτέχνες από 25 χώρες (από Ευρώπη, Ασία, Αφρική και Αμερική) – πάνω από 200 έργα καταλαμβάνουν όλους τους ορόφους του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Romaine Brooks: Συμφωνία σε γκρι από μια ξεχασμένη κυρία της ζωγραφικής

Εικαστικά / Romaine Brooks: Η ζωγράφος με το ανδρόγυνο στυλ που έσπασε όλα τα ταμπού της εποχής της

Μια πρωτοπόρος καλλιτέχνιδα που έζησε μια συναρπαστική και αντισυμβατική ζωή, μέσα στη δίνη των «Roaring Twenties», δημιουργώντας τέχνη πέρα από τα κυρίαρχα ρεύματα του καιρού της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Εικαστικά / «Allspice» στο Μουσείο Ακρόπολης: Mια έκθεση για τις αρπαγές, τις λεηλασίες, τις διώξεις των πολιτισμών

Ο Michael Rakowitz, χρησιμοποιώντας αντισυμβατικές προσεγγίσεις, ανοίγει έναν διάλογο με έργα συγκινητικά, φανερά πολιτικά, υπενθυμίζοντάς μας την επανάληψη οδυνηρών γεγονότων της Ιστορίας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατερίνα Βαγενά: «Δεν καταλαβαίνω γιατί φερόμαστε λες και το να μεγαλώνεις είναι αρρώστια»

Οι Αθηναίοι / «Δεν έκανα την Κιμωλία για τα λεφτά αλλά για να δείξω αυτό που είμαι»

Eίναι η ιδιοκτήτρια της Κιμωλίας, του art café που έγινε σημείο αναφοράς στην Πλάκα. Δηλώνει αυτοδίδακτη στα πάντα και πιστεύει στη δύναμη των ανθρώπων να ξαναγεννιούνται. Η Κατερίνα Βαγενά είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
CHECK ANTISOCIAL

Εικαστικά / Antisocial: Η Φρόσω Πίνη έφερε την τέχνη σε ένα θρυλικό αθηναϊκό αφτεράδικο

Στη στοά της Λεωκορίου, στου Ψυρρή, η Φρόσω με αφοσίωση δίνει ζωή σε έναν χώρο τέχνης που κάνει τους Αθηναίους να φτάνουν στην Cantina Social πιο νωρίς απ’ ό,τι είχαν συνηθίσει — και έτσι, τουλάχιστον, έχουν μαζί τους τα γυαλιά ηλίου· just in case.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ximena Maldonado Sánchez: «cardón, carmín y ola»

Εικαστικά / «Τα έργα μου δεν είναι φωτογραφίες, ούτε καρτ ποστάλ»

Η 26χρονη Μεξικανή ζωγράφος Ximena Maldonado Sánchez παρουσιάζει σε μία νέα έκθεση στην γκαλερί Bernier/Eliades στην Αθήνα μια τοπιογραφία με κάκτους, υπόγεια νερά και το κόκκινο του πάθους, που θυμίζει έντονα την πατρίδα της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: Όλες οι εκθέσεις που δεν πρέπει να χάσεις

Εικαστικά / Ένας Μάιος γεμάτος τέχνη: 24 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Οικολογία, αποικιοκρατία, εξουσία, η σχέση μας με τα ζώα, μετανάστευση, ρατσισμός: Η εικαστική κίνηση της Αθήνας σήμερα αναδεικνύει τα φλέγοντα και επίκαιρα θέματα που απασχολούν τους σύγχρονους εικαστικούς.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μπάμπης Ρετζεπόπουλος: Ένας ανένταχτος, εκλεκτικός και ασυμβίβαστος καλλιτέχνης

Εικαστικά / Η αθώα, ανόθευτη, παιδική ματιά στο έργο του Μπάμπη Ρετζεπόπουλου

Η Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων τιμά με μία αναδρομική έκθεση τον, γνωστό και ως Babis R., ζωγράφο και χαράκτη, έναν ανένταχτο καλλιτέχνη που, πέρα από το πολύτιμο εικαστικό του έργο, μάς άφησε παρακαταθήκη την ακεραιότητά του και την απροκατάληπτη στάση του απέναντι στην τέχνη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
H εκρηκτική συνάντηση του Francis Bacon με τον Peter Beard

Σαν σήμερα / Φράνσις Μπέικον: «Σιχαίνομαι εννιά στις δέκα ζωγραφιές που βλέπω, ανάμεσά τους και τις δικές μου»

Σαν σήμερα το 1992 πεθαίνει ο σπουδαίος αιρετικός Βρετανός ζωγράφος και ανατόμος της ανθρώπινης υπαρξιακής αγωνίας. Ο Βασίλης Κιμούλης είχε μεταφράσει αποκλειστικά για τη LIFO αποσπάσματα από τις εκρηκτικές συνομιλίες του Μπέικον με τον φωτογράφο Peter Beard.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ