So Cute! Η ροζ κουλτούρα της «χαριτωμένης» ομορφιάς

So Cute! Ιστορίες για τη ροζ κουλτούρα που ξορκίζει την ανησυχία μας Facebook Twitter
Μια έκθεση στο Somerset House με τίτλο «Cute» συγκεντρώνει σύγχρονα έργα τέχνης παράλληλα με νέες αναθέσεις σε καλλιτέχνες και εξετάζει το «χαριτωμένο» ως πολιτιστικό φαινόμενο. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image
0

Τι σημαίνει χαριτωμένο; Είναι μια λέξη μάλλον παλιά, «cute» το λέμε τώρα όλοι, η νεολαία και οι influencers και οι στυλίστες, cute δεν είναι η Μπάρμπι αλλά η Hello Kitty, είναι τα emojis και τα memes, βιντεοπαιχνίδια με χαριτωμένα ζωάκια, λούτρινα παιχνίδια ως αξεσουάρ ενηλίκων, συσκευασίες έτοιμων φαγητών και παιδικά γλυκά, λίγο ζώα, λίγο λουλούδια και λίγο άνθρωποι. Η έννοια του χαριτωμένου έχει κατακυριεύσει τον κόσμο.

Πώς, όμως, και γιατί κάτι τόσο γοητευτικό και φαινομενικά ακίνδυνο –αξιολάτρευτα ζώα με ελαφίσια μάτια, μωρά με αφράτα μάγουλα, λουλούδια, καρδιές, αστέρια, γλυκά και άλλα τέτοια ρομαντικά μοτίβα– ασκεί τόσο μεγάλη έλξη; Η απάντηση μπορεί να υπάρχει στο Instagram που είναι γεμάτο selfies με κορίτσια με σέξι ρούχα και χαριτωμένες γατίσιες μυτούλες. Ή, έστω, μία από τις απαντήσεις: τα ζωάκια, φανταστικά ή αληθινά, είναι απείρως πιο συμπαθή από τους ανθρώπους.

Μια έκθεση στο Somerset House με τίτλο «Cute» συγκεντρώνει σύγχρονα έργα τέχνης παράλληλα με νέες αναθέσεις σε καλλιτέχνες και εξετάζει το «χαριτωμένο» ως πολιτιστικό φαινόμενο με αποτύπωμα σε όλη την ποπ κουλτούρα, στη μουσική, τη μόδα, τα παιχνίδια και τα βιντεοπαιχνίδια, και ως τάση που ασκεί μεγάλη επιρροή στην εποχή μας, προκαλεί εξαιρετικά ισχυρή συναισθηματική φόρτιση και επιδρά δυναμικά και περίπλοκα στην καθημερινότητα.

Ο ηθοποιός, αρθρογράφος και συγγραφέας Rhik Samadder αναρωτιέται στην «Guardian» κατά πόσο μπορούμε να αντιληφθούμε τη σκοτεινή πλευρά της οικειότητας που δημιουργεί το «χαριτωμένο». Κάθε μέρα αξιολάτρευτα βίντεο κάνουν τον γύρο του διαδικτύου. Τα χαζεύουμε μηχανικά σχεδόν όλοι.

Τι σχέση έχει με την αληθινή ζωή αυτή η γλυκερή προσέγγιση; Τα χαριτωμένα σχόλια και οι γατούλες με μάτια καρδιές εξανεμίζονται στην πρώτη έστω και ελαφριά πρόσκρουση με την καθημερινότητα, που τα μετατρέπει σε βρισιές και σκηνές απροκάλυπτης, ανεξήγητης και αναίτιας πολλές φορές βίας.

Γάτες που μιλάνε και φιλικοί εξωγήινοι, ασυναρτησίες που κερδίζουν εκατομμύρια ακόλουθους οι οποίοι «κολλάνε» παρακολουθώντας μικρές γκάφες μωρών και κατοικίδιων και φιγούρες που κάνουν ακατανόητα ακροβατικά.

So Cute! Ιστορίες για τη ροζ κουλτούρα που ξορκίζει την ανησυχία μας Facebook Twitter
Είναι πολιτισμικό φαινόμενο να χρησιμοποιούμε ακόμα και μωρουδιακές λέξεις και το μεγαλύτερο μέρος του αστραφτερού αυτού λεξιλογίου προέρχεται από το kawaii, μια αισθητική που αναπτύχθηκε στα σχολεία θηλέων της Ιαπωνίας γύρω στο 1900. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image

«Η γλυκύτητα κυριεύει σιγά σιγά τον κόσμο μας», λέει η Claire Catterall, επιμελήτρια της έκθεσης «Cute» στο Somerset House του Λονδίνου. «Είναι πλέον αποδεκτή ως μία από τις γλώσσες μας». Αυτή φυσικά η γλώσσα δεν θα υπήρχε χωρίς το διαδίκτυο. Μέχρι και ο Τιμ Μπέρνερς Λι –που με την επινόηση του παγκόσμιου ιστού άλλαξε τα στάνταρ όχι μόνο στην ανταλλαγή πληροφοριών αλλά και σε θέματα της καθημερινότητας, όπως στη διακίνηση και το εμπόριο αγαθών, την εκπαίδευση, τα ταξίδια, την ενημέρωση, τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές– εξέφρασε την έκπληξή του για το πώς χρησιμοποιήθηκε η εφεύρεσή του και, όταν ρωτήθηκε τι του κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση, απάντησε μονολεκτικά: «Τα γατάκια».

Φυσικά ακολούθησε η δημιουργία μιας νέας «γλώσσας»: Το «lolspeak» εξακολουθεί να επηρεάζει τον τρόπο που μιλάμε στο διαδίκτυο. Λέξεις όπως «zoomies», «gorlies» και «besties» εξακολουθούν να βρίσκονται ψηλά στις προτιμήσεις των χρηστών. Μπορεί αυτός ο τρόπος ομιλίας να φαίνεται ανόητος, αλλά έχει την ικανότητα να μας αιχμαλωτίζει και να διαμορφώνει ακόμη και την ταυτότητά μας.

Τι σχέση έχει με την αληθινή ζωή αυτή η γλυκερή προσέγγιση; Τα χαριτωμένα σχόλια και οι γατούλες με μάτια καρδιές εξανεμίζονται στην πρώτη έστω και ελαφριά πρόσκρουση με την καθημερινότητα, που τα μετατρέπει σε βρισιές και σκηνές απροκάλυπτης, ανεξήγητης και αναίτιας πολλές φορές βίας.

Είναι πολιτισμικό φαινόμενο να χρησιμοποιούμε ακόμα και μωρουδιακές λέξεις και το μεγαλύτερο μέρος του αστραφτερού αυτού λεξιλογίου προέρχεται από το kawaii, μια αισθητική που αναπτύχθηκε στα σχολεία θηλέων της Ιαπωνίας γύρω στο 1900. Σημαίνει χαριτωμένο, μικροσκοπικό ή αγαπητό, και οι στρογγυλεμένες μορφές του αποτελούν μεγάλο μέρος της ιαπωνικής ποπ κουλτούρας, που επηρέασε τα manga και τα anime, προτού διατεθεί στο εμπόριο από τα μεγάλα brands σε επώνυμα προϊόντα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει μία.

So Cute! Ιστορίες για τη ροζ κουλτούρα που ξορκίζει την ανησυχία μας Facebook Twitter
Oι στρογγυλές, ανθρωπόμορφες φιγούρες κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το «χαριτωμένο», το «γλυκούλι», χακάρει τον εγκέφαλό μας, συνδέοντάς μας συναισθηματικά σχεδόν με τα πάντα.

Η Hello Kitty, σήμα κατατεθέν των κοριτσιών της δεκαετίας του ’90 και η μεγαλύτερη εμμονή των περασμένων δεκαετιών. Η συγγραφέας Christine Yano επινόησε τον όρο «ροζ παγκοσμιοποίηση» για να περιγράψει την κυριαρχία της γατίσιας φιγούρας που δημιουργήθηκε από την εταιρεία ψυχαγωγίας Sanrio για να ανταγωνιστεί τον Μίκι Μάους. Το kawaii εξελίχθηκε, επηρεάζοντας την κορεατική κουλτούρα και παιχνιδιάρικες, street-style υποκουλτούρες.

Εδώ είναι που τα πράγματα γίνονται περίεργα. Η γλυκύτητα, το χαριτωμένο, είναι μια χειραγώγηση που έχει σχεδιαστεί για να ενεργοποιεί το προστατευτικό μας ένστικτο, αλλά δεν προκαλείται μόνο από ανθρώπινα πλάσματα. Μελέτες έχουν αποδείξει ότι στην πραγματικότητα βρίσκουμε τα κουτάβια πιο χαριτωμένα από τα μωρά. Ενώ οι στρογγυλές, ανθρωπόμορφες φιγούρες κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το «χαριτωμένο», το «γλυκούλι» χακάρει τον εγκέφαλό μας, συνδέοντάς μας συναισθηματικά σχεδόν με τα πάντα.

Τα πράγματα γίνονται πιο τρελά αν σκεφτεί κανείς το περίεργο φάσμα των πραγμάτων που βρίσκουμε χαριτωμένα. Γατάκια και κουνελάκια, αλλά και άτριχες γάτες και κούκλες δολοφόνους. Στο βιβλίο του «The Power of Cute», ο φιλόσοφος Simon May υποστηρίζει ότι η γλυκύτητα υπάρχει σε ένα φάσμα. Στον ένα πόλο τα παιδιάστικα αντικείμενα διεγείρουν το ένστικτο προστασίας. Στον άλλο, τον πιο αλλόκοτο, «οι γλυκές ιδιότητες παραμορφώνονται σε κάτι πιο σκοτεινό, πιο απροσδιόριστο και πιο τραυματισμένο».

So Cute! Ιστορίες για τη ροζ κουλτούρα που ξορκίζει την ανησυχία μας Facebook Twitter
Η Hello Kitty, σήμα κατατεθέν των κοριτσιών της δεκαετίας του ’90 και η μεγαλύτερη εμμονή των περασμένων δεκαετιών. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image

Η πιο ανησυχητική πτυχή του χαριτωμένου, ωστόσο, είναι ο αμοραλισμός του, γράφει ο ο Rhik Samadder και φέρνει ως παράδειγμα τον εθισμό μισού εκατομμυρίου τουλάχιστον χρηστών στον λογαριασμό @sylvaniandrama στο Instagram, ο οποίος χρησιμοποιεί τις χαριτωμένες κούκλες για να αναπαραστήσει όχι και τόσο αθώες ιστορίες.

Σ' αυτήν τη στιγμή του πολιτισμού στην οποία βρισκόμαστε, μας σαγηνεύει η η έννοια του χαριτωμένου. Μας ελκύουν τα «ναΐφ» πράγματα ως μορφή μαγικής σκέψης – μια επιθυμία να ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς σκληρότητα, όπου όλα είναι ασφαλή. Οι αστραφτεροί μονόκεροι μάς παίρνουν μακριά από αυτόν τον πλανήτη που καταρρέει και από τις καθημερινές φρικαλεότητεές του.

Η άλλη πλευρά του χαριτωμένου είναι που «μας παρηγορεί σε έναν κόσμο ανησυχητικής αβεβαιότητας – και δίνει φωνή στον ίδιο κόσμο, αλλά μια ανάλαφρη φωνή, κι αυτό είναι καίριας σημασίας», γράφει ο Simon May. Ένα παράδειγμα είναι ο Gudetama, ένας χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων που δημιουργήθηκε το 2013 από την ιαπωνική εταιρεία Sanrio. Είναι ένας μονίμως κουρασμένος, απαθής, ανθρωπόμορφος κρόκος αυγού που περιγράφεται ως "Hello Kitty για τους millennials". Στην πραγματικότητα ο Gudetama είμαστε όλοι εμείς.

So Cute! Ιστορίες για τη ροζ κουλτούρα που ξορκίζει την ανησυχία μας Facebook Twitter
Μελέτες έχουν αποδείξει ότι στην πραγματικότητα βρίσκουμε τα κουτάβια πιο χαριτωμένα από τα μωρά. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image

Η ψυχοθεραπεύτρια Jo Nicholl υποστηρίζει ότι «κρυβόμαστε στην γλυκύτητα. Τα αληθινά μας συναισθήματα είναι συνήθως αμφίθυμα και περίπλοκα. Εκπαιδευόμαστε να κοιτάμε αντικείμενα περιορισμένου συναισθηματικού εύρους και να λέμε: "Αυτό είναι το συναίσθημά μου". Οδηγούμαστε σε έναν κόσμο στον οποίο συνηθίζουμε να κοιτάμε πρόσωπα που δεν είναι ανθρώπινα, προϊόντα τεχνητής νοημοσύνης, και νομίζουμε ότι ξέρουμε τι νιώθουν. Είναι ένας κόσμος στον οποίο η τεχνητή νοημοσύνη μάς λέει πώς νιώθουμε. Μάλλον έτσι θα διαγιγνώσκουμε τη συναισθηματική δυσφορία στο μέλλον», προβλέπει. «Δεν θα πηγαίνουμε σε θεραπευτή, θα χρησιμοποιούμε A.I.».

Ποιος αγαπάει περισσότερο τα χαριτωμένα πράγματα; Οι διαφημιστές. Η Guide Dogs for the Blind, μια φιλανθρωπική οργάνωση που παρέχει την απαραίτητη υποστήριξη σε τυφλούς, στις πρώτες διαφημίσεις της δεν εμφάνιζε τυφλούς, αλλά κουτάβια Λαμπραντόρ που ήταν πιο «αποτελεσματικά». Γιατί ποιος δεν λατρεύει τα κουτάβια Λαμπραντόρ;

Η διαφήμιση είναι μια βιομηχανία που αντιλαμβάνεται τη σκοτεινή δύναμη μιας ανήθικης έκκλησης στο συναίσθημα. Η γλυκύτητα μειώνει την ευαισθησία μας στις τιμές των προϊόντων, γεγονός που μας κάνει να ξοδεύουμε χρήματα πιο χαρούμενοι. Οι έρευνες δείχνουν επίσης ότι οι εταιρείες χρειάζονται την ύπαρξη μιας χαριτωμένης μασκότ που κάνει τους καταναλωτές να νιώθουν προστατευτικά απέναντί τους. Η γλυκύτητα μπορεί να υπάρχει παντού, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο ότι έχει τα συμφέροντά μας στο επίκεντρο. Ο ορίζοντας είναι ροζ, αλλά θολός. Και φυσικά το ότι τίποτα δεν είναι αυθόρμητο και πηγαίο πολλές φορές κάνει όλες τις θεωρίες περί «χαριτωμένου» αυτομάτως αποκρουστικές.

Με πληροφορίες από Somerset House, Guardian

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ