Η εισβολή της φωτογραφίας στα σπίτια των αστικών κοινωνικών, κάπου στα μισά του 19ου αιώνα έδωσε την ευκαιρία σε πολλές αστικές οικογένειες -που δεν είχαν την ευχέρεια να πληρώνουν αδρά ζωγράφους και γλύπτες για τα πορτρέτα των μελών τους- να απαθανατίζουν πρόσωπα και στιγμές.
Να δημιουργούν οικογενειακές κάρτες -άλλη αστική παράδοση- για να εύχονται σε φίλους και οικείους. Ο σπουδαίος διανοητής και δραματουργός Όσκαρ Ουάιλντ υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της φωτογραφικής τέχνης και εκτιμούσε απερίγραπτα, αυτά τα φωτογραφικά πορτρέτα: σε ουκ ολίγα έχει αποτυπωθεί η ζωντάνια του προσώπου του, το σπινθηροβόλο βλέμμα και το υπέροχο στιλ του δανδή, που με κάθε τρόπο και σε κάθε του εμφάνιση στα λογοτεχνικά σαλόνια υποστήριζε.
Κάποια από αυτά τα πορτρέτα έφεραν την υπογραφή του διάσημου Νεοϋορκέζου φωτογράφου Napoleon Sarony. Ο λόγος για πιστές απεικονίσεις του άντρα που υπήρξε ο συγγραφέας, ο οποίος αγαπούσε εξίσου τη φωτογραφία και τη ζωγραφική και όσο συχνά επιδίωκε να φωτογραφίζεται, άλλο τόσο επιδίωκε την επαφή του με ζωγράφους, τα έργα των οποίων θύμιζαν φωτογραφίες.
Μετά τον θάνατο του, ο πίνακας βρέθηκε στα χέρια του νόμιμου εκτελεστή της διαθήκης του, πρώην εραστή και πιστού του, Ρόμπερτ Ρος. Στη διάθεση του ιδίου είχαν βρεθεί άπειρα χειρόγραφα και ημερολογιακές σημειώσεις του συγγραφέα, έργα τέχνης που αγαπούσε, μεταξύ των οποίων και αυτή η ολόσωμη απεικόνιση του Ουάιλντ.
Εκείνη την περίοδο είναι που ο Ουάιλντ παραγγέλνει έναν ολόσωμο πίνακα του, σε φυσικό μέγεθος στον Αμερικανό ζωγράφο, Robert Goodloe Harper Pennington. Στον συγκεκριμένο πίνακα, ο Ουάιλντ ποζάρει σε όλη την ακμή του, ακριβώς στην ίδια στάση που ο Anthony van Dyck το 1635 είχε φιλοτεχνήσει τον Κάρολο Α'. Στέκεται με φινέτσα, κρατώντας με το ένα χέρι το μπαστούνι του και το άλλο τα γάντια του. Ο Pennington είχε χαρίσει αυτόν τον πίνακα στον συγγραφέα και τη μέλλουσα τότε σύζυγο του, Κόνστανς, ως γαμήλιο δώρο. Ήταν ένα έργο που ο Ουάιλντ λάτρεψε, ενώ το είχε τοποθετήσει ακριβώς πάνω από το τζάκι της οικίας του στο Λονδίνο.
Το 1890, δηλαδή μερικά χρόνια αργότερα είχε δημοσιεύσει το εμβληματικό μυθιστόρημα του, Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι, και στα όσα γράφει εκεί, φαίνεται πόσο τον επηρέασε το να ποζάρει για τον Pennington, πόσο διαμόρφωσε τους χαρακτήρες του βιβλίου του -τον ζωγράφο Μπάζιλ Χόλγουορντ και τον νεαρό Ντόριαν- αυτή η επαφή. Το πορτρέτο θα μείνει για χρόνια πάνω από το τζάκι του Ουάιλντ, μέχρι που θα ξεσπάσει το σκάνδαλο που τελικώς στοίχισε τα πάντα στον ταλαντούχο Ιρλανδό: τη φήμη, την καριέρα, την περιουσία, την ίδια του τη ζωή.
Ο πίνακας πωλήθηκε από τον ίδιο τον Ουάιλντ σε ένα ζευγάρι φίλων του, τον Έρνεστ και την Άντα Λέβερσον και όταν κάπως διευθετήθηκαν οι περιπέτειες του με τον Νόμο και εξέτισε την -περί σοδομίας- ποινή του στις φυλακές του Ρέντινγκ, το ζευγάρι του τον επέστρεψε. Μπορεί πια να μην είχε, όπως έλεγε το σπουδαίο σπίτι για να φιλοξενήσει το έργο που τον έδειχνε νέο και σε όλο το σφρίγος της νιότης του, ωστόσο είχε σκοπό να τον φυλάξει στο μικρό δωμάτιο που νοίκιαζε τώρα πια στο Κένσινγκτον.
Μετά τον θάνατο του, ο πίνακας βρέθηκε στα χέρια του νόμιμου εκτελεστή της διαθήκης του, πρώην εραστή και πιστού του, Ρόμπερτ Ρος. Στη διάθεση του ιδίου είχαν βρεθεί άπειρα χειρόγραφα και ημερολογιακές σημειώσεις του συγγραφέα, έργα τέχνης που αγαπούσε, μεταξύ των οποίων και αυτή η ολόσωμη απεικόνιση του Ουάιλντ. Ο πίνακας πωλήθηκε το 1928, 9 χρόνια μετά και τον θάνατο του Ρος, με αγοραστή τον Αμερικανό συλλέκτη William Andrews Clark. Ο συγκεκριμένος θεωρείται ότι έχει μία από τις μεγαλύτερες συλλογές με αντικείμενα που αφορούν τον Όσκαρ Ουάιλντ στον κόσμο.
Όσο για τον πίνακα; Για πρώτη φορά μετά από έναν αιώνα θα επιστρέψει στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο Μουσείο Τέιτ στο πλαίσιο της πρώτης queer έκθεσης που γίνεται ποτέ στη χώρα. Αυτή θα είναι και η πρώτη φορά, που ο πίνακας που του ενέπνευσε ένα από τα πιο διάσημα μυθιστορήματα του θα εκτεθεί στο ευρύ κοινό, ενδεχομένως δίπλα από αντικείμενα που είχε μαζί του στο κελί, κατά τη διάρκεια της τιμωρητικής φυλάκισης του...
σχόλια