Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Η Νοτιοαφρικανή Ελληνίδα Πηνελόπη Σιώπη - Penny Siopis δικαιώθηκε τόσο πολιτικά όσο και καλλιτεχνικά. Φωτ.: Mario Todeschini

Penny Siopis: Το πολυδιάστατο έργο της ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανής καλλιτέχνιδας στο ΕΜΣΤ

0

Το ΕΜΣΤ μάς συστήνει τη Νοτιοαφρικανή, ελληνικής καταγωγής καλλιτέχνιδα Penny Siopis, ουσιαστικά εντελώς άγνωστη στο ελληνικό κοινό, εκτός ενδεχομένως από επιμελητές, συλλέκτες και γκαλερίστες οι οποίοι ταξιδεύουν ανά την υφήλιο, δίνουν το «παρών» σε διεθνείς μπιενάλε και επισκέπτονται μουσεία. Η αναδρομική έκθεση σε επιμέλεια της καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΕΜΣΤ Κατερίνας Γρέγου φέρει τον τίτλο «For Dear Life», απλώνεται σε ολόκληρο το επίπεδο -1 του μουσείου και είναι αφιερωμένη στο πολυσύνθετο και πολυδιάστατο έργο της, καλύπτοντας τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 και φτάνοντας μέχρι σήμερα.

Άκρως πολιτικοποιημένη, η Penny Siopis θίγει μια σειρά από θέματα που άλλοτε συνδέονται με την αποικιοκρατία, το απαρτχάιντ και τον ρατσισμό και άλλοτε με τον σεξισμό, τα δικαιώματα των γυναικών και το φύλο. Θέματα όχι αυτονόητα για την εποχή και τη γενιά της, που στην ωριμότητά της είδε το απολυταρχικό παλιό καθεστώς να καταρρέει και μια νέα δημοκρατική διακυβέρνηση να αναδύεται.   

Ζωγραφικά έργα μεγάλης κλίμακας, μικρότερα, μελάνια, εγκαταστάσεις, μέχρι και φιλμ 8 και 16 χιλιοστών απαρτίζουν αυτήν τη σημαντική παρουσίαση, η οποία αφηγείται ταυτόχρονα τους αγώνες και τις εξελίξεις της πατρίδας της, με απόλυτη συνείδηση περιεχομένου και φόρμας, καθώς η Penny Siopis έδινε ανέκαθεν σημασία στη διαδικασία της δημιουργίας και στα υλικά της σε σχέση με το περιεχόμενο, την έννοια, το μήνυμα. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει χρησιμοποιήσει, εκτός από λαδομπογιά και μελάνια, οτιδήποτε της πρόσφερε τη δυνατότητα να εκφραστεί, όπως ζάχαρη, μπαχαρικά, τσάι, ναφθαλίνη, το ίδιο της το αίμα, εφημερίδες, πρόσφατα και κόλλα.  

Γεννημένη το 1953 στην πόλη Βράιμπεργκ, σε μια βορειοδυτική επαρχία της Νότιας Αφρικής, από Έλληνες γονείς προερχόμενους από τη Θεσσαλονίκη και την Άνδρο, δεν έμαθε ελληνικά ως παιδί και σήμερα μετά βίας αρθρώνει μερικές λέξεις, ενώ η λαχτάρα να συνδεθεί με τη χώρα καταγωγής της είναι ολοφάνερη σε κάθε επαφή μαζί της. Τι είναι άραγε αυτό που την κάνει να επιστρέφει όλο και πιο συχνά στον τόπο των δικών της, αναζητώντας τις ρίζες της; Πολλά από τα έργα της έχουν σαφείς αναφορές στην ελληνική ιστορία. Σε μια από τις προθήκες της έκθεσης, μια φωτογραφία με τον γιο της σε παραλία της Άνδρου, όπου με βότσαλα γράφουν τη λέξη «φωτιά», προδίδει την αγωνία της για σύνδεση με το νησί των προγόνων της.

Συχνά φαίνεται να επιμένει στις ελληνικές της ρίζες, οδηγώντας το κινηματογραφικό της σύμπαν σε μια στοχαστική καταβύθιση στα μεγάλα θέματα της διασποράς, της εξορίας, της πολιτικής ρήξης.

Η Σμυρνιά γιαγιά της άσκησε μεγάλη επιρροή επάνω της, ενώ ο ιδιόρρυθμος φούρνος που διατηρούσαν οι γονείς της αποτέλεσε για εκείνη το πρώτο εργαστήρι πειραματισμού και καλλιτεχνικής έκφρασης. Ως εκ τούτου, δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη της ολοκληρωμένη σειρά, τα «Cake Paintings» των αρχών της δεκαετίας του ’80, στην οποία έχει χρησιμοποιήσει παχιά στρώματα χρώματος που εφάρμοσε με εργαλεία ζωγραφικής με την τεχνική του impasto, θυμίζουν διακόσμηση γαμήλιας τούρτας με γλάσο. Πρόκειται για έργα υψηλής σημασίας για τη συναισθηματική μνήμη, αλλά δεν συνδέονται απαραιτήτως αθώα με το παρελθόν. Οι «αφράτες» τούρτες της συνδέονται και με το γυναικείο σώμα, καθώς μέσα στα χρόνια τα χρώματα «ξεφουσκώνουν», υπενθυμίζοντάς μας ότι το σφριγηλό νεανικό σώμα με τη σειρά του γερνάει, αποκτάει ρυτίδες, μαραίνεται.

Στην αναδρομική μεγάλη βαρύτητα έχει μια σειρά έργων της ίδιας περίπου περιόδου, 1985-1995, η οποία αποτελείται από υπερμεγέθη ταμπλό, τα περίφημα «History Paintings», μια εναλλακτική εφαρμογή της τεχνοτροπίας του ευρωπαϊκού 17ου-19ου αιώνα όπου, σε αντίθεση με τα έργα αναφοράς της, χάρη στην τρομερά λεπτομερή αποτύπωση των καταστάσεων αποκαλύπτεται η άκριτη εκμετάλλευση των ντόπιων πληθυσμών από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες και η πραγματική προέλευση του πλούτου: εξουθενωτικές τακτικές, μαύροι εργάτες γης/σκλάβοι, ορυχεία. 

Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Per Kind Permission (Fieldwork), 1994. Μονοκάναλο ψηφιακό βίντεο, 22΄ 42΄΄. Συλλογή της καλλιτέχνιδας. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας

Μπολιασμένη από τις νέες ιδέες με τις οποίες ήρθε σε επαφή κατά τη διάρκεια των σπουδών της στην Αγγλία και στο Πόρτσμουθ, στράφηκε από νωρίς σε μια στρατευμένη τέχνη με σαφή πολιτικά μηνύματα. Στους ιστορικούς αυτούς πίνακες είναι σαν να «ξαναγράφει» την ιστορία από την πλευρά των καταπιεσμένων μαύρων, όπως δεν το έκανε ποτέ πριν η λευκή κυρίαρχη αφήγηση στην Ευρώπη και στην Αφρική.

Ωστόσο δεν στέκεται μόνο στους άντρες εργάτες, αναζητεί τη γυναικεία ταυτότητα, αναπαράγει τη γυναίκα μέσα στον ορυμαγδό και την εξαντλητική εργασία, όπως στο «Patience on a Monument: A History Painting», όπου επάνω σε έναν σωρό από πολιτιστικά συντρίμμια −κολάζ από έντυπα του καθεστώτος του απαρτχάιντ− κάθεται μια γυναίκα με φτωχικά και κουρελιασμένα ρούχα. Ακόμα πιο αποκαλυπτικό είναι το «Έκθεμα: Εξ Αφρικής» στο επίκεντρο του οποίου διακρίνεται η εμβληματική κακοποιητική εικόνα της «Μαύρης Αφροδίτης» Σάρα Μπάρτμαν με τα μεγάλα οπίσθια, μιας γυναίκας που εκτέθηκε κατά τον 19ο αιώνα ως ατραξιόν στις διεθνείς εκθέσεις ανά την Ευρώπη. 

Στην επιτοίχια εγκατάσταση «Charmed lifes» βλέπεις ατέλειωτα κρεμασμένα αντικείμενα, ένα συνονθύλευμα από στρατιωτικές στολές εκστρατείας, όπλα, χειροβομβίδες, παγούρια, σκεύη, αγιογραφίες, πέδιλα του πατινάζ, παιχνίδια, όπως ένα ιστιοφόρο, ένα ρολόι κούκος, ένας κροκόδειλος, και ανάμεσά τους μια προειδοποιητική ταμπέλα για τον κίνδυνο επανάστασης των ντόπιων. Στην προθήκη με τις αυτοβιογραφικές αναφορές, ανάμεσα στα ντοκουμέντα από διαδηλώσεις στο Γιοχάνεσμπουργκ, υπάρχει και ένα απόκομμα της εφημερίδας «Cape Times» με φωτογραφία του μισού Έλληνα και μισού Μοζαμβικανού Δημήτρη Τσαφέντα, εργαζόμενου ως κλητήρα στη Βουλή, ο οποίος τον Σεπτέμβρη του 1966 μαχαίρωσε τον πρωθυπουργό του απαρτχάιντ Χέντρικ Φέρβερντ. Αργότερα, θέλοντας να περιορίσουν την πολιτική διάσταση του εγκλήματος, τον χαρακτήρισαν ψυχοπαθή. Το πρόσωπο αυτό στοιχειώνει την Penny Siopis και συχνά επανέρχεται στο έργο της, όπως στην περίπτωση του φιλμ «Obscure White Messenger», χαρακτηρισμός που χρησιμοποίησε ο Νέλσον Μαντέλα όταν έμαθε για τη δολοφονία του Φέρβερντ από έναν άγνωστο λευκό εκτελεστή. 

Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Note 4, 2013. Κόλλα και μελάνι σε χαρτί 24 x 32 εκ.. Catherina and Michael Roets. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας

Μια σειρά από μικρά έργα με τίτλο «Σημειώσεις για το πένθος» που δημιούργησε όταν πέθανε ο σύζυγός της, κριτικός τέχνης και ζωγράφος, Κόλιν Ρίτσαρντς, κατέληξε να εκφράσει αλληγορικά το πένθος για την Αφρική. Άλλωστε στην κοινωνία της Νοτίου Αφρικής το πένθος είναι καθημερινό, όπως και οι γυναικοκτονίες, που αποτελούσαν ανέκαθεν συνηθισμένο, αν όχι σχεδόν αποδεκτό γεγονός.

Ένα τέτοιο περιστατικό που πήρε δημοσιότητα, η δολοφονία μιας νέας γυναίκας από τον σύντροφό της, ο οποίος δεν δίστασε να την κρεμάσει από ένα δέντρο, αποτέλεσε την έμπνευσή της για τη σειρά ζωγραφικών έργων «Shame» («Ντροπή»), όπου κυριαρχεί το κόκκινο χρώμα του αίματος. Η αναφορά πάντως δεν περιορίζεται στο φεμινιστικό αφήγημα αλλά παραπέμπει και στα αισθήματα ενοχής και ντροπής της περιόδου της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης που συστήθηκε στα χρόνια της δημοκρατίας. 

Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Shame, 2002-05 (λεπτομέρεια). Εγκατάσταση από 182 έργα ζωγραφικής σε κάδρο; βαφή καθρέφτη, λάδι, σμάλτο, κόλλα, υδατόχρωμα, βερνίκι χαρτιού και ευρεθέντα αντικείμενα σε χαρτί. Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Pinky Pinky: Blue Eyes, 2002. Λάδι και ευρεθέντα αντικείμενα σε καμβά 41 x 50 εκ.. Ιδιωτική Συλλογή Teresa Lizamore, Johannesburg. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας

Είναι μια σημαντική ενότητα για την οποία η καλλιτέχνιδα τρέφει ιδιαίτερα συναισθήματα, όπως και εκείνη του αστικού μύθου «Pinky Pinky», όπως αποκαλούσαν στην εποχή της τον μπαμπούλα στη Νότια Αφρική. Ένα μικρό ροζ τερατάκι, μισό ζώο και μισό άνθρωπος, απροσδιορίστου φύλου και φυλής, υποδηλώνει το παιδικό τραύμα της γενιάς που μεγάλωσε στη μετα-απαρτχάιντ εποχή της μετάβασης στην επόμενη φάση, της ξενοφοβίας και της σεξουαλικής βίας. 

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει και το εν εξελίξει έργο «Will» το οποίο θα ολοκληρωθεί μόνο όταν πεθάνει η ίδια. Πρόκειται για τη συγκέντρωση 700 αντικειμένων που έχουν είτε πολιτική διάσταση είτε συναισθηματική, τα οποία θα καταλήξουν σε 700 διαφορετικούς αποδέκτες, φίλους και συγγενείς της καλλιτέχνιδας. Ανάμεσα στα εκατό που παρουσιάζονται στην έκθεση του ΕΜΣΤ περιλαμβάνονται σουβενίρ από ταξίδια στην Ελλάδα, μια κάσκα ορυχείων με την ελληνική σημαία, η μορφή του Μαντέλα. Η τελευταία και εξίσου ενδιαφέρουσα περίοδός της αποτελείται από αφαιρετικά εξπρεσιονιστικά έργα στα οποία εξερευνά τη συμπεριφορά των υλικών της, του μελανιού και της κόλλας. 

Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Charmed Lives, 1998–99 (λεπτομέρεια). Εγκατάσταση από ευρεθέντα αντικείμενα σε 3 τμήματα. Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας. Φωτ.: Μαρ. Ευσταθιάδη
 

Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον πάντως έχουν τα φιλμ 8 και 16 χιλιοστών που έχει δημιουργήσει, με κείμενα και ήχο επίσης πολιτικο-κοινωνικού χαρακτήρα. Ξεκινώντας με τα οικογενειακά φιλμ της μητέρας της, που γυρίστηκαν στις δεκαετίες του ’50 και του ’60, και συνεχίζοντας με φιλμάκια αγνώστου προέλευσης που προμηθεύτηκε από flea markets  όπως το Μοναστηράκι στην Αθήνα, παρεμβαίνει σε αυτά και τα μετατρέπει σε εικαστικής δύναμης και πολιτικής χροιάς κινηματογραφικά statement. Ιστορίες ανθρώπων με ψυχικά και κοινωνικά τραύματα, με φόντο πάντα το απαρτχάιντ και τη νοτιοαφρικανική κοινωνία, ιστορίες αποικιοκρατίας, μετανάστευσης, παγκοσμιοποίησης, νεωτερικότητας, ενώ πρόσφατα προστέθηκαν και οι προβληματισμοί της για το περιβάλλον και τις σχέσεις ανθρώπινου και μη ανθρώπινου παράγοντα.

Συχνά φαίνεται να επιμένει στις ελληνικές της ρίζες, οδηγώντας το κινηματογραφικό της σύμπαν σε μια στοχαστική καταβύθιση στα μεγάλα θέματα της διασποράς, της εξορίας, της πολιτικής ρήξης. Δεν είναι τυχαίο που, παρόλη την απόσταση που τη χωρίζει από την κοινωνική ζωή της σύγχρονης Ελλάδας, κάνει αναφορές στο 1922, που έδιωξε εκατομμύρια Ελλήνων από τις προγονικές τους εστίες για να καταλήξουν στα πέρατα του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Νότιας Αφρικής, μιας χώρας με τα δικά της σοβαρά θέματα που οδήγησαν σε απελευθερωτικά κινήματα.

Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Obscure White Messenger, 2010. Μονοκάναλο ψηφιακό βίντεο, 15΄ 7΄΄. Συλλογή της καλλιτέχνιδας. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Obscure White Messenger, 2010. Μονοκάναλο ψηφιακό βίντεο, 15΄ 7΄΄. Συλλογή της καλλιτέχνιδας. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας

Ορισμένοι χαρακτηριστικοί τίτλοι έργων της είναι μεταξύ άλλων και οι «My Lovely Day» («Η όμορφή μου μέρα») του 1997, στο οποίο γίνεται χρήση φιλμ παλιότερων δεκαετιών και η μητέρα της τραγουδάει το ομώνυμο τραγούδι, «Obscure White Messenger» («Σκιώδης λευκός αγγελιαφόρος») του 2010 για τον Δημήτριο Τσαφέντα, «The Master is Drowning» («Ο αφέντης πνίγεται») του 2012, «The New Parthenon» («Ο νέος Παρθενώνας») του 2016 σχετικά με τη Μακρόνησο, «She Breathes Water» («Αναπνέει νερό») του 2019 και «Shadow Shame Again» («Η σκιά της ντροπής ξανά») του 2021, το οποίο σηματοδοτεί την επιστροφή της σε θέματα που συνδέονται με τη γυναικεία σεξουαλικότητα και την πατριαρχική αντίληψη γι’ αυτήν.

Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Κέιπ Τάουν από το 2010, επιφανής εικαστικός με δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις τόσο στη Νότια Αφρική όσο και διεθνώς, η αναδρομική της του 2014 με τίτλο «Time and Again» στην Εθνική Πινακοθήκη της Νοτίου Αφρικής, η οποία ταξίδεψε έναν χρόνο αργότερα και στο Γιοχάνεσμπουργκ, επιβεβαίωσε τη συμβολή της στην ιστορία της σύγχρονης αφρικανικής τέχνης.

Το έργο της, παρόλη την έμφαση στην υλικότητα και τον παιγνιώδη χαρακτήρα του, δείγμα ενός τολμηρού φλερτ με τον πειραματισμό στη φόρμα και την ύλη, διακρίνεται από τη συνειδητοποιημένη πολιτική θέση σε εποχές που λίγοι επέμεναν να επανέρχονται ή ακόμα και να επικεντρώνονται σε αυτήν. Η Νοτιοαφρικανή Ελληνίδα Πηνελόπη Σιώπη - Penny Siopis δικαιώθηκε τόσο πολιτικά όσο και καλλιτεχνικά. Η έκθεση του ΕΜΣΤ είναι μια απολαυστική καταβύθιση στη σκέψη και τη δημιουργικότητα μιας ολόκληρης γενιάς καλλιτεχνών και σκεπτόμενων νέων της προ- και μετα-απαρτχάιντ εποχής. 

Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Shadow Shame Again, 2021. Μονοκάναλο ψηφιακό βίντεο, 6΄ 16΄΄. Συλλογή της καλλιτέχνιδας. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, She Breathes Water, 2019. Μονοκάναλο ψηφιακό βίντεο, 5΄ 12΄΄. Συλλογή της καλλιτέχνιδας. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, She Breathes Water, 2019. Μονοκάναλο ψηφιακό βίντεο, 5΄ 12΄΄. Συλλογή της καλλιτέχνιδας. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Ambush, 2008. Μελάνι και κόλλα σε καμβά 200 x 250 εκ.. Συλλογή Skinner, Γιοχάνεσμπουργκ
Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Three Trees, 2009. Κόλλα και μελάνι σε χαρτί 200 x 250 εκ.. Ιδιωτική συλλογή, Γιοχάνεσμπουργκ. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, For Dear Life, 2020. Κόλλα και μελάνι σε καμβά 190 x 90 εκ.. Ιδιωτική Συλλογή, Cape Town. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Restless Republic: Groundswell, 2017. Αποκόμματα εφημερίδων, κόλλα, μελάνι και ευρεθέν αντικείμενο σε καμβά 300 x 200 εκ.. Συλλογή της καλλιτέχνιδας. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Penny Siopis, Who is Pinky Pinky?, 2002. Λάδι και ευρεθέντα αντικείμενα σε καμβά 152 x 91 εκ.. Ιδιωτική Συλλογή Teresa Lizamore, Johannesburg. Φωτ.: Ευγενική παραχώρηση της καλλιτέχνιδας
Η σπουδαία, ελληνικής καταγωγής Νοτιοαφρικανή Penny Siopis στο ΕΜΣΤ  Facebook Twitter
Η Penny Siopis στο στούντιό της. Φωτ.: Mario Todeschini

Δείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση εδώ.

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η εξαιρετική περίπτωση της Phyllida Barlow που ο κόσμος της τέχνης ανακάλυψε αργά

Εικαστικά / Η εξαιρετική περίπτωση της Phyllida Barlow που ο κόσμος της τέχνης ανακάλυψε αργά

Το έργο της «RIG: untitled; blocks», με τα ανορθόδοξα υλικά και τη γλυπτική που δεν μοιάζει με τέτοια, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Tate Britain αποκαθιστά τις παραγνωρισμένες, λησμονημένες γυναίκες καλλιτέχνιδες με μια ιστορική έκθεση

Εικαστικά / Λησμονημένες γυναίκες καλλιτέχνιδες που έσπασαν τα όρια

Η Tate Britain αποκαθιστά τις παραγνωρισμένες Βρετανίδες καλλιτέχνιδες, με έργα από το 1520 μέχρι το 1920, σε μια ιστορική έκθεση αφιερωμένη σε εκείνες που ξεπέρασαν ανυπέρβλητα εμπόδια.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich

Εικαστικά / Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich ανθίζουν στο ΕΜΣΤ

Η διεθνής καλλιτέχνιδα και δημιουργός της πολύχρωμης τοιχογραφίας «Επικούρειος Εδέμ» περιγράφει όσα κρύβονται στην εξωτική βλάστηση και στα λαμπερά χρώματα των έργων της, μιλά για την ερωτική τους διάσταση και απαντά στο αν την ενοχλεί που κάποιοι χαρακτηρίζουν τη δουλειά της περισσότερο ως διακοσμητική.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Εικαστικά / Μυρτώ Ξανθοπούλου: «Έχω ψίχουλα, έχω τα περισσεύματα; Με αυτά θα δουλέψω»

Η γεννημένη στο Ελσίνκι καλλιτέχνιδα που κέρδισε το βραβείο Young Artist της φετινής Art Athina μιλάει για το έργο της που βασίζεται στην αίσθηση του κατεπείγοντος, στη χειρωνακτική εργασία και στη σχέση της με τη γλώσσα. 
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένα «χρονικό της αναισθησίας» με έργα υψηλής δόνησης 

Εικαστικά / Κωνσταντίνος Λαδιανός: «Πού πήγε όλη αυτή η επιδεξιότητα των χεριών που είχαν οι παλιότεροι»

Η παράδοση, η αγιολογική γραμματεία και η λαϊκή μυθολογία συνυπάρχουν στον κόσμο του ταλαντούχου καλλιτέχνη, εμπλέκοντας το προσωπικό βίωμα με καθηλωτικές αλληγορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Εικαστικά / Ένας μνημειώδης φτερωτός ταύρος στο Μουσείο Ακρόπολης

Με το έργο του στον εξωτερικό χώρο του μουσείου ο Michael Rakowitz συνομιλεί με τα έργα της κλασικής αρχαιότητας και υπενθυμίζει τα μάταια ταξίδια ανθρώπων και πολιτιστικών αγαθών που «ξεσπιτώνονται».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ