LIVE!

Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich Facebook Twitter
«Όσο μεγαλώνω, τόσο περισσότερο αποδέχομαι όλες τις διαφορετικές μου πτυχές. Τρελαίνομαι να δουλεύω με όρους αρχιτεκτονικής, καθώς διευρύνει τα όριά μου». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich ανθίζουν στο ΕΜΣΤ

0

Μπαίνοντας στο ΕΜΣΤ, δεν μπορεί να μη σου τραβήξει την προσοχή· σηκώνεις το βλέμμα, καθώς μια πολύχρωμη τοιχογραφία σε κατακόκκινο φόντο καλύπτει περιμετρικά το μπαλκόνι τού μεσοπατώματος. Δυνατά και λαμπερά χρώματα, περίπλοκα σχήματα που θυμίζουν εξωτική βλάστηση, φρούτα αλλά και ανθρώπινα μέλη, ένας κρυμμένος ερωτισμός που σου αποκαλύπτεται σταδιακά καθώς παρατηρείς κομμάτι-κομμάτι αυτή την έκρηξη χαράς και αισιοδοξίας, ένα περίτεχνο έργο που έχει τον τίτλο «Επικούρειος Εδέμ».

Η πανδαισία χρωμάτων και σχημάτων συνεχίζεται στον χώρο εκπαίδευσης του ημιώροφου, στις κολόνες και στους τοίχους, προσφέροντας μια αναπάντεχη αίσθηση ευφρόσυνου ηδονισμού, ενώ μελλοντικά θα στρωθούν και χαλιά με ανάλογη θεματική. Όλη αυτή η εικαστική επέμβαση υλοποιείται από τη φιλοξενούμενη Ολλανδή καλλιτέχνιδα Hadassah Emmerich.

Μεγαλωμένη στο νότιο Λίντμπουργκ της Ολλανδίας, περιοχή που κάποτε αποτελούσε προορισμό οικονομικών μεταναστών που αναζητούσαν την τύχη τους στα ορυχεία, στην οικογενειακή της ιστορία είναι σαν να αποτυπώνεται η πορεία της χώρας της, μιας κάποτε παγκόσμιας αποικιοκρατικής δύναμης.

«Ξεκίνησα κι εγώ αναζητώντας περιγραφικές εικόνες, όπως τα κορίτσια των ημερολογίων της Ινδονησίας ή η οικειοποίηση της ζούγκλας, αλλά έχω καταλήξει σε πιο στυλιζαρισμένες και αφηρημένες φόρμες. Εν τέλει, αναμειγνύω τον παλιό με τον πιο πρόσφατο εαυτό μου».

Με πατέρα μισό Ινδονήσιο και μισό Γερμανοκινέζο, ο οποίος χωρίς προφανή λόγο τής έδωσε εβραϊκό όνομα, και μητέρα Γερμανίδα, της οποίας ο πατέρας μετανάστευσε για να εργαστεί στα ορυχεία, μεγάλωσε ως μοναχοπαίδι χωρισμένων γονιών που βρήκε διέξοδο στη ζωγραφική. Σπούδασε αρχικά στις ακαδημίες καλών τεχνών του Μάαστριχτ και της Γάνδης. Αργότερα έκανε μεταπτυχιακό στο Goldsmiths College του Λονδίνου, και μέσα στα χρόνια ανέπτυξε μια δική της τεχνική που συνδυάζει τη ζωγραφική με τη χαρακτική, και την εφαρμόζει τόσο σε μεγάλες επιφάνειες όσο και σε μικρές φόρμες.

Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich Facebook Twitter
Εξηγεί για την αθηναϊκή της εμπειρία: «Αρχιτεκτονική λωρίδα δεν είχα ξανακάνει και καθώς σχετίζεται με το κλασικισμό χαίρομαι πολύ που δούλεψα έτσι στην Αθήνα. Ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι ανάλογο σε αυτό το ύψος». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Σχεδιάζει αρχικά τις εικόνες της στο χαρτί και στη συνέχεια χρησιμοποιεί λωρίδες στένσιλ, τις οποίες κόβει από λινοτάπητα. Επιλέγει διαφορετικά χρώματα-μελάνια με τα οποία καλύπτει κάθε τμήμα της σύνθεσής της και τα αποτυπώνει στον τοίχο. Αφού συμπληρώσει τα «παζλ» της χρησιμοποιεί μια σειρά εργαλείων με τα οποία επεξεργάζεται τα κομμάτια βινυλίου (πριν το αφαιρέσει) και τα χρώματα – η διαδικασία την κάνει να μοιάζει περισσότερο γλύπτρια παρά ζωγράφος. Θέλοντας να κάνει ανακύκλωση τα υλικά που περισσεύουν από μεγάλες αναθέσεις, τα επαναχρησιμοποιεί σε καμβάδες και χαρτιά, δίνοντάς τους νέα μορφή.

Κι αν το αποτέλεσμα της εργασίας της συχνά θυμίζει εικόνες της pop art και της διαφήμισης, παράλληλα σε ταξιδεύει στον κόσμο του ναΐφ ζωγράφου Ανρί Ρουσό, όπως και στο έργο της Τζόρτζια Ο’Κιφ, καθώς πολλές εικόνες της επικεντρώνονται στο γυναικείο σώμα, αντικείμενο έλξης αλλά και απώθησης, αποπλάνησης και κριτικής αποτίμησης.

Συναντηθήκαμε Κυριακή μεσημέρι στον ημιώροφο του μουσείου, όπου οι εργασίες ολοκλήρωσης των τοιχογραφιών της συνεχίζονταν με ταχείς ρυθμούς εν όψει των εγκαινίων τους. «Αγαπούσα τη χαρακτική από τον καιρό που σπούδαζα και αργότερα την εξέλιξα με τη βοήθεια του λινοτάπητα, όπου μπορείς να επαναλάβεις δέκα και είκοσι φορές παρεμφερείς εκδοχές της ίδιας εικόνας. Νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον να συνδυάζεις τις δύο τεχνικές, τη ζωγραφική και τη χαρακτική.

Παλιότερα ζωγράφιζα κανονικά, με το πινέλο, αλλά έχω εξελίξει πια σε τέτοιο βαθμό την προσωπική μου τεχνική που αποτελεί τον δικό μου τρόπο ζωγραφικής, μέσα στα χρόνια έχω αποκτήσει μια μηχανική δεξιοτεχνία. Θεωρώ ότι έτσι βγαίνουν υπέροχα λαμπερά χρώματα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ζωγραφίζω με έναν έμμεσο τρόπο. Το στούντιό μου είχε γεμίσει με τόσο πολλά κομμάτια από τον λινοτάπητα που χρησιμοποιώ, που σκέφτηκα να τα ανακυκλώσω, έτσι άρχισα να τα επαναχρησιμοποιώ δημιουργώντας κολάζ ή ανσαμπλάζ. Όποτε χρειάζεται, όχι συχνά, προσθέτω χρώμα».

Ποιες είναι οι επιρροές της μέσα στα χρόνια; «Οπωσδήποτε υπάρχουν οι προσωπικοί/-ές ήρωες/ηρωίδες σε αυτά που βλέπεις, αλλά νομίζω ότι η μεγαλύτερη μου επιρροή είναι ο Αφροαμερικανός Κέρι Τζέιμς Μάρσαλ, ο οποίος συνδυάζει ζωγραφική με χαρακτική. Ωστόσο, είναι πολύ πιο παραστατικός, κάτι που εγώ δεν είμαι, καθώς το έργο μου σήμερα είναι πολύ πιο αφηρημένο απ’ ό,τι παλιότερα. Ξεκίνησα κι εγώ αναζητώντας περιγραφικές εικόνες, όπως τα κορίτσια των ημερολογίων της Ινδονησίας ή η οικειοποίηση της ζούγκλας, αλλά έχω καταλήξει σε πιο στυλιζαρισμένες και αφηρημένες φόρμες. Εν τέλει, αναμειγνύω τον παλιό με τον πιο πρόσφατο εαυτό μου».

Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich Facebook Twitter
Studio Hadassah Emmerich (2019), Φωτ.: Teri Romkey

Οπότε η Ινδονησία, η κουλτούρα της οποίας αποτελεί μέρος της οικογενειακής παράδοσης και την επηρέασε καθοριστικά, κυριαρχείται από χρώματα, όπως τα σχέδιά της; «Όχι τόσο, αυτό το συναντάς περισσότερο στην Καραϊβική, όπου επίσης έχω ταξιδέψει, η οποία, όπως η Ινδονησία, υπήρξε ολλανδική αποικία.

Όταν δούλευα επάνω σε μια μεγάλη τοιχογραφία για την τράπεζα ING στην περιοχή Μπέλμαν του Άμστερνταμ, την οποία καθημερινά επισκεπτόμουν, ανακάλυψα ένα μέρος που έμοιαζε σαν να είναι άλλη χώρα· ήταν σχεδόν γκετοποιημένο, δεν θύμιζε καθόλου το υπόλοιπο Άμστερνταμ. Εκεί συναντιούνται οι παραδόσεις που έχουν φέρει μαζί τους οι άνθρωποι της Καραϊβικής και της Ινδονησίας».

Η σχέση με την πατρίδα του πατέρα της, ο οποίος μεγάλωσε στην Ιάβα, εκεί όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσα, η Τζακάρτα, πέρα από κάποιες επισκέψεις, εμπεδώθηκε όταν το 2006 κλήθηκε να δημιουργήσει μια τοιχογραφία είκοσι μέτρων στην Πρεσβεία της Ολλανδίας. Ακόμα τότε χρησιμοποιούσε πινέλο και αφού πρώτα ψέκασε με διάφορα χρώματα το φόντο, δούλεψε εξοντωτικά με μόλις μία βοηθό.

Όταν, δώδεκα χρόνια αργότερα, το κτίριο ανακαινίστηκε την κάλεσαν εκ νέου να ζωγραφίσει το πίσω μέρος του ίδιου τοίχου. «Καθώς δεν τον έβλεπε ο ήλιος τα χρώματα ήταν ακόμα εκεί, χωρίς να έχουν ιδιαίτερα αλλοιωθεί. Υπάρχουν σημεία όπου η παλιά και η νέα τοιχογραφία συναντιούνται και το αποτέλεσμα είναι μαγευτικό, πολύ όμορφο».

Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich Facebook Twitter
«Είναι πολύ σπουδαίο για μένα το γεγονός ότι η δουλειά μου μπορεί να είναι είτε μικρών διαστάσεων και πιο προσωπική, οπότε ο κόσμος την αγοράζει και την κρεμάει στο σπίτι του, είτε υπάρχει σε έναν εσωτερικό ή εξωτερικό τοίχο, είτε οπουδήποτε αλλού». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

«Σε ενοχλεί αν κάποιοι χαρακτηρίζουν τη δουλειά σου περισσότερο ως διακοσμητική;» «Όσο μεγαλώνω, τόσο περισσότερο αποδέχομαι όλες τις διαφορετικές μου πτυχές. Τρελαίνομαι να δουλεύω με όρους αρχιτεκτονικής, καθώς διευρύνει τα όριά μου. Είναι πολύ σπουδαίο για μένα το γεγονός ότι η δουλειά μου μπορεί να είναι είτε μικρών διαστάσεων και πιο προσωπική, οπότε ο κόσμος την αγοράζει και την κρεμάει στο σπίτι του, είτε υπάρχει σε έναν εσωτερικό ή εξωτερικό τοίχο, είτε οπουδήποτε αλλού. Είναι κρίμα να κάνουν διαχωρισμούς στην τέχνη, όλες οι διαφορετικές εκδοχές μπορούν να συνυπάρχουν, να πηγαίνουν χέρι-χέρι.

Εξάλλου, έχει πολιτικές διαστάσεις η δουλειά μου, δεν είναι μόνο χρώματα και λουλούδια, μολονότι ακόμα και τα χρώματα και τα λουλούδια μπορεί να έχουν πολιτική διάσταση – είναι παράλογο να αντιμετωπίζουν κάποιοι τα χρώματα με καχυποψία. Η δουλειά μου διαθέτει περισσότερο ερωτική διάσταση, αν την παρατηρήσεις με προσοχή. Μέσα στις αφηρημένες φόρμες θα βρεις και χείλια και γλώσσες και γυναικεία μέλη, όλα εκείνα που αποκαλούμε σύμβολα γονιμότητας διάσπαρτα σε ένα διεθνές πολιτιστικό κράμα.

Ένα διαρκώς επεκτεινόμενο σύμπαν του οποίου τα στοιχεία αναπαράγουν το ένα το άλλο, υμνώντας το ταυτόχρονα. Μου αρέσει το σημείο στο οποίο έχει οδηγηθεί σήμερα η τέχνη. Να προσθέσω εδώ ότι υπάρχουν καλλιτέχνες που είναι συγχρόνως κοινωνικοί λειτουργοί».

Υπάρχουν μοτίβα στη δουλειά της που παραπέμπουν ακόμα και στον κονστρουκτιβισμό, της λέω, και παίρνω την απάντηση: «Όπως και στον κυβισμό. Βλέπω μια πολλαπλή προοπτική στα πράγματα κι αυτό συνδέεται απόλυτα με αυτό που προσπαθώ να πετύχω, το όραμα της ανάμειξης των ειδών, έναν κρεολινισμό, μια αντίσταση στην αναβίωση των εθνικών αξιών στην Ευρώπη – οι Κρεολοί της Καραϊβικής έχουν μια ευρύτερη, οικουμενική διάσταση. Η προσωπική μου ιστορία είναι κάτι εντελώς αντίθετο, είμαι ένας συνδυασμός διαφορετικών προελεύσεων και παραδόσεων».

Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich Facebook Twitter
Hadassah Emmerich, Garland of creolized tulips (2018) Ακρυλικό και μελάνι σε τοίχο, 5μ.x220εκ., Ανάθεση για την Πρεσβεία της Ολλανδίας, Τζακάρτα Φωτ.: Teri Romkey

Ωστόσο η δουλειά της μπορεί εύκολα να εμπορευματοποιηθεί, να την καλέσουν λ.χ. για μια βιτρίνα πολυτελούς καταστήματος. Μου λέει γελώντας: «Ανυπομονώ! Ζώντας τα τελευταία χρόνια στις Βρυξέλλες, έχω συνεργαστεί ήδη με έναν βελγικό brand, το οποίο δανείστηκε μοτίβα μου για πουκαμίσες. Η δουλειά μου έχει αναμφίβολα στοιχεία pop. Το 2016 είδα στην Tate Modern μια συγκλονιστική έκθεση με τίτλο “The world goes pop”.

Ήταν καθοριστική για μένα, γιατί έτσι συνδέθηκα ακόμα περισσότερο με το επικοινωνιακό κομμάτι. Συμμετείχαν εκπληκτικές καλλιτέχνιδες, άγνωστες σ’ εμάς, γυναίκες από τη Λατινική Αμερική, την Ισπανία, το πρώην Ανατολικό Μπλοκ, την εποχή του Φράνκο στην Ισπανία. Οι περισσότεροι ξέρουμε μόνο τον Λίχτενσταϊν και τον Γουόρχολ κι όμως, όσοι και όσες συμμετείχαν ήταν απίστευτα ταλαντούχοι/-ες. Μου πήρε τα μυαλά, ήταν μια δυνατή και πλήρης έκθεση».

Στην Αθήνα, χάρη στην ανάθεση του ΕΜΣΤ, ασχολήθηκε με δύο πράγματα που δεν είχε καταπιαστεί ξανά, με κολόνες και μια οριζόντια τοιχογραφία που θυμίζει λίγο τη ζωφόρο των αρχαίων ναών και, βέβαια, του Παρθενώνα. Καθώς το έργο απαιτούσε αντοχή, είχε στη διάθεσή της τρεις βοηθούς, δύο νέους άντρες εξοικειωμένους με τη street art, που ανέβαιναν στη σκαλωσιά, και μια νέα γυναίκα η οποία ήταν πιο κοντά στη χαρακτική, που αναπαρήγαν με ενθουσιασμό τα σχέδιά της.

Εξηγεί για την αθηναϊκή της εμπειρία: «"Αρχιτεκτονική λωρίδα" δεν είχα ξανακάνει και καθώς σχετίζεται με τον κλασικισμό χαίρομαι πολύ που δούλεψα έτσι στην Αθήνα. Ήταν η πρώτη φορά που έκανα κάτι ανάλογο σε αυτό το ύψος, μου θύμισε μια επίσκεψή μου στην Πομπηία, όπου μπήκα σε ένα ρωμαϊκό πορνείο και είδα μια περιμετρική τοιχογραφία που διαφήμιζε τις υπηρεσίες που παρείχαν οι γυναίκες. Μου έδωσε πολλή έμπνευση, γιατί μου αποκάλυψε τον τρόπο που οι τοιχογραφίες μπορούν να μεταφέρουν μηνύματα από το παρελθόν».

Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την εικαστική έκθεση εδώ.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Εικαστικά
0

LIVE!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Εικαστικά / Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης «Σολοικισμός», έρχεται το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια. Ο εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του μίλησε στη LifO.
M. HULOT
Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Εικαστικά / Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Η καλλιτεχνική πρωτοπορία εκτός συνόρων και έργα που ενσωματώνουν και συνάμα απεικονίζουν φυσικά τοπία και τις απροσδιόριστες ανθρώπινες παρεμβάσεις που αυτά προδίδουν, στο νέο πρόγραμμα του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ