Το μουσείο Γκετί απέκτησε έργο της Adélaïde Labille-Guiard, μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα

Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, η Madame Charles Mitoire, γεννημένη ως Christine-Geneviève Bron (1760-1842), με τα παιδιά της.
0

Στο εμβληματικό της έργο «The Dinner Party», που αποτελεί μια συμβολική ιστορία των γυναικών στον Δυτικό πολιτισμό, η σπουδαία φεμινίστρια και ακτιβίστρια καλλιτέχνις Τζούντι Σικάγο περιλαμβάνει και την Adélaïde Labille-Guiard, μια ζωγράφο της οποίας ένα από τα σπάνια έργα της απέκτησε πριν λίγες εβδομάδες το μουσείο Γκετί σε μια δημοπρασία του οίκου Κρίστις που τιτλοφορήθηκε «Women in Art», αποκλειστικά με γυναίκες καλλιτέχνες.

Το έργο της Labille-Guiard, «Madame Charles Mitoire with Her Children» (1783) πουλήθηκε για 764.000 δολάρια, τιμή που αποτελεί ρεκόρ για έργα της εποχής. Το έργο απεικονίζει την κυρία Charles Mitoire να ποζάρει με τα δύο μικρά της παιδιά και σηματοδοτεί, όπως ανέφερε το μουσείο «τη νεωτερικότητα του θέματος και την προσέγγισή της στη μητρότητα».

Το έργο εκτέθηκε για πρώτη φορά στο σαλόνι του Παρισιού του 1783, την ίδια χρονιά που η Labille-Guiard έγινε δεκτή στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής, μια θέση μαθητείας που σπάνια δινόταν σε γυναίκες καλλιτέχνιδες εκείνη την εποχή. Πωλήθηκε από τους απογόνους της στον βαρόνο Eugène de Rothschild.

Η Labille-Guiard γεννήθηκε το 1749 και ειδικεύτηκε στις μινιατούρες και τα πορτρέτα. Κατά την εφηβεία της σπούδασε ζωγραφική μινιατούρας με τον François-Élie Vincent, ενώ ήταν μαθήτρια του Quentin de la Tour μέχρι το 1774.

Στα έργα της δείχνει τη γυναίκα λίγο πιο γυμνή, με μεγαλύτερο ντεκολτέ ή γυμνά άκρα, κάτι που δεν επέτρεπε η εποχή και ήταν ασυνήθιστη πρακτική τον 18ο αιώνα, όταν απεικόνιζαν γυναίκες.

Αυτά είναι μόνο γνωστά για την εκπαίδευσή της λόγω των πρακτικών του 18ου αιώνα που απαγορεύουν στους άνδρες δασκάλους να αναλάβουν γυναίκες μαθήτριες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι γυναίκες θεωρούνταν ανίκανες να ακολουθήσουν τις οδηγίες των δασκάλων ζωγραφικής μαζί με τους άνδρες, δεν είχαν πρόσβαση σε μοντέλα και φυσικά δεν μπορούσαν να μελετήσουν το σώμα ή το γυμνό.

Σε ηλικία 20 ετών έγινε δεκτή στην Académie de Saint-Luc που της έδωσε έναν χώρο για να ασκήσει επαγγελματικά την τέχνη της. Το 1774 παρουσίασε το έργο της αλλά η βασιλική Ακαδημία, θεωρώντας προσβολή την έκθεση έργων μιας γυναίκας και με την υποστήριξη της μοναρχίας, εξέδωσε διάταγμα τον Μάρτιο του 1776 για την κατάργηση «συντεχνιών, αδελφοτήτων και κοινοτήτων τεχνών και χειροτεχνίας» αναγκάζοντας το Academie de Saint-Luc να κλείσει τις πόρτες του το 1777.

Ωστόσο, αυτό δεν σταμάτησε τις φιλοδοξίες της Labille-Guiard ως καλλιτέχνιδος.

Έμαθε ελαιογραφία και με μεγάλο πείσμα υπέβαλε αίτηση στη Βασιλική Ακαδημία που ζητούσε μια ελαιογραφία ως έργο εισαγωγής από τους υποψήφιους σπουδαστές της. Η Labille-Guiard επέλεξε να εμφανίσει μέρος της δουλειάς της στο Salon de la Correspondance το 1779 με μια αυτοπροσωπογραφία της και ελαιογραφίες και εξαιτίας των καλών κριτικών που πήρε, έγινε τέσσερα χρόνια αργότερα δεκτή ως μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Royale de Peinture et de Sculpture.

Τρεις άλλες γυναίκες έγιναν δεκτές ως μέλη την ίδια ημέρα. Από τότε έγινε υπέρμαχος των ίσων δικαιωμάτων των γυναικών για να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες ομότεχνούς τους.

Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Το στούντιο της Madame Vincent, 1808. Πίνακας που ζωγράφισε το 1808 η μαθήτριά της Marie Capet. Neue Pinakothek, Munich.

Με τη φήμη που απέκτησε έγινε ζωγράφος της βασιλικής οικογένειας της Γαλλίας. Πραγματοποίησε πολλές βασιλικές παραγγελίες με μεγαλύτερη και πιο διάσημη αυτήν της πριγκίπισσας Marie Adélaïde που ολοκληρώθηκε το 1787. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα και πιο φιλόδοξα έργα της Labille-Guiard μέχρι τότε.

Το 1795 απέκτησε διαμονή καλλιτέχνη στο Λούβρο και νέα σύνταξη 2.000 λιρών. Ήταν η πρώτη γυναίκα καλλιτέχνις που της επιτράπηκε να δημιουργήσει ένα στούντιο για την ίδια και τους μαθητές της μέσα στο Λούβρο.

Στα έργα της δείχνει τη γυναίκα λίγο πιο γυμνή, με μεγαλύτερο ντεκολτέ ή γυμνά άκρα, κάτι που δεν επέτρεπε η εποχή και ήταν ασυνήθιστη πρακτική τον 18ο αιώνα, όταν απεικόνιζαν γυναίκες. Η καριέρα και η φήμη της είχαν αντίκτυπο στις νεαρές καλλιτέχνιδες της εποχής της, με την ίδια να είναι υπέρμαχος του απεριόριστου αριθμού γυναικών σπουδαστριών στη βασιλική Ακαδημία και στο να τους επιτραπεί να υπηρετούν σε ανώτερες θέσεις και στα θεσμικά όργανα.

Στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, λόγω της σχέσης της με το παλάτι, θεωρήθηκε ύποπτη και διατάχθηκε να καταστρέψει μερικά από τα βασιλικά της έργα. Έχασε όλους τους πελάτες της που ανήκαν στις τάξεις των ευγενών, που πήραν το δρόμο της εξορίας. Πέθανε από γρίπη το 1803.

Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Αυτοπροσωπογραφία της Adélaïde Labille-Guiard με δύο μαθήτριές της, τη Marie Capet και τη Marie-Marguerite Carreaux de Rosemond, 1785. The Metropolitan Museum of Art.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, Πορτέτο της Madame Adélaïde, περ. 1787. Speed Art Museum.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, ο ηθοποιός Tournelle, 1799.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, Προσωπογραφία γυναίκας, 1787.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, Ροβεσπιέρος,1789.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, η Madame Élisabeth de France (1764–1794) περ. 1787. The Metropolitan Museum of Art.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, Portrait of Augustin Pajou, περ. 1782. Πρόκειται για την προσωπογραφία του δασκάλου της Jean-Baptiste II Lemoyne. Musée du Louvre.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, Σπουδή γυναίκας που κάθεται (Marie-Gabrielle Capet), 1789. The Metropolitan Museum of Art.
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Μέσα στον κόσμο της Μάριαν Νορθ, της πρωτοπόρου γυναίκας βοτανολόγου που αποθέωσε τον φυτικό κόσμο

Εικαστικά / Μέσα στον κόσμο της Μάριαν Νορθ, της πρωτοπόρου βοτανολόγου που αποθέωσε το φυτικό βασίλειο

Ο Δαρβίνος την αντιμετώπιζε ως ισότιμή του, σε μια εποχή που το γυναικείο και το αντρικό φύλο ανήκαν σε άλλη σφαίρα, ομολογώντας τον θαυμασμό του για το μυαλό της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Εικαστικά / Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Η καλλιτεχνική πρωτοπορία εκτός συνόρων και έργα που ενσωματώνουν και συνάμα απεικονίζουν φυσικά τοπία και τις απροσδιόριστες ανθρώπινες παρεμβάσεις που αυτά προδίδουν, στο νέο πρόγραμμα του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
"Η κούνια" του Φραγκονάρ: Στο φως τα ζουμερά μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Εικαστικά / «Η Κούνια» του Φραγκονάρ: Τα μυστικά και η ίντριγκα του πιο αυθάδικου έργου του ροκοκό

Η περίφημη «Κούνια» με τη σκηνοθεσία της συνεύρεσης των σωμάτων και των ψυχών με τρόπο ακόλαστο, πονηρό ή ανοιχτό σε μια νέα ηθική, έργο – σταρ της περίφημης συλλογής Wallace στο Λονδίνο, αποκαταστάθηκε φέρνοντας στο φως άτακτες λεπτομέρειες που ενισχύουν την αυθάδεια του έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ειρήνη Παναγοπούλου

Εικαστικά / Ειρήνη Παναγοπούλου: Η μεγάλη Ελληνίδα συλλέκτρια Τέχνης μιλά στη LIFO

Η γνωστή συλλέκτρια μιλά στη LiFO για το ταξίδι της στην τέχνη μέσα από τη συγκρότηση της μεγάλης και σπάνιας συλλογής της, μέρος της οποίας θα δούμε με αφορμή την έκθεση «Fernweh ή νοσταλγία για άγνωστους τόπους».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ