Το μουσείο Γκετί απέκτησε έργο της Adélaïde Labille-Guiard, μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα

Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, η Madame Charles Mitoire, γεννημένη ως Christine-Geneviève Bron (1760-1842), με τα παιδιά της.
0

Στο εμβληματικό της έργο «The Dinner Party», που αποτελεί μια συμβολική ιστορία των γυναικών στον Δυτικό πολιτισμό, η σπουδαία φεμινίστρια και ακτιβίστρια καλλιτέχνις Τζούντι Σικάγο περιλαμβάνει και την Adélaïde Labille-Guiard, μια ζωγράφο της οποίας ένα από τα σπάνια έργα της απέκτησε πριν λίγες εβδομάδες το μουσείο Γκετί σε μια δημοπρασία του οίκου Κρίστις που τιτλοφορήθηκε «Women in Art», αποκλειστικά με γυναίκες καλλιτέχνες.

Το έργο της Labille-Guiard, «Madame Charles Mitoire with Her Children» (1783) πουλήθηκε για 764.000 δολάρια, τιμή που αποτελεί ρεκόρ για έργα της εποχής. Το έργο απεικονίζει την κυρία Charles Mitoire να ποζάρει με τα δύο μικρά της παιδιά και σηματοδοτεί, όπως ανέφερε το μουσείο «τη νεωτερικότητα του θέματος και την προσέγγισή της στη μητρότητα».

Το έργο εκτέθηκε για πρώτη φορά στο σαλόνι του Παρισιού του 1783, την ίδια χρονιά που η Labille-Guiard έγινε δεκτή στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής, μια θέση μαθητείας που σπάνια δινόταν σε γυναίκες καλλιτέχνιδες εκείνη την εποχή. Πωλήθηκε από τους απογόνους της στον βαρόνο Eugène de Rothschild.

Η Labille-Guiard γεννήθηκε το 1749 και ειδικεύτηκε στις μινιατούρες και τα πορτρέτα. Κατά την εφηβεία της σπούδασε ζωγραφική μινιατούρας με τον François-Élie Vincent, ενώ ήταν μαθήτρια του Quentin de la Tour μέχρι το 1774.

Στα έργα της δείχνει τη γυναίκα λίγο πιο γυμνή, με μεγαλύτερο ντεκολτέ ή γυμνά άκρα, κάτι που δεν επέτρεπε η εποχή και ήταν ασυνήθιστη πρακτική τον 18ο αιώνα, όταν απεικόνιζαν γυναίκες.

Αυτά είναι μόνο γνωστά για την εκπαίδευσή της λόγω των πρακτικών του 18ου αιώνα που απαγορεύουν στους άνδρες δασκάλους να αναλάβουν γυναίκες μαθήτριες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι γυναίκες θεωρούνταν ανίκανες να ακολουθήσουν τις οδηγίες των δασκάλων ζωγραφικής μαζί με τους άνδρες, δεν είχαν πρόσβαση σε μοντέλα και φυσικά δεν μπορούσαν να μελετήσουν το σώμα ή το γυμνό.

Σε ηλικία 20 ετών έγινε δεκτή στην Académie de Saint-Luc που της έδωσε έναν χώρο για να ασκήσει επαγγελματικά την τέχνη της. Το 1774 παρουσίασε το έργο της αλλά η βασιλική Ακαδημία, θεωρώντας προσβολή την έκθεση έργων μιας γυναίκας και με την υποστήριξη της μοναρχίας, εξέδωσε διάταγμα τον Μάρτιο του 1776 για την κατάργηση «συντεχνιών, αδελφοτήτων και κοινοτήτων τεχνών και χειροτεχνίας» αναγκάζοντας το Academie de Saint-Luc να κλείσει τις πόρτες του το 1777.

Ωστόσο, αυτό δεν σταμάτησε τις φιλοδοξίες της Labille-Guiard ως καλλιτέχνιδος.

Έμαθε ελαιογραφία και με μεγάλο πείσμα υπέβαλε αίτηση στη Βασιλική Ακαδημία που ζητούσε μια ελαιογραφία ως έργο εισαγωγής από τους υποψήφιους σπουδαστές της. Η Labille-Guiard επέλεξε να εμφανίσει μέρος της δουλειάς της στο Salon de la Correspondance το 1779 με μια αυτοπροσωπογραφία της και ελαιογραφίες και εξαιτίας των καλών κριτικών που πήρε, έγινε τέσσερα χρόνια αργότερα δεκτή ως μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Royale de Peinture et de Sculpture.

Τρεις άλλες γυναίκες έγιναν δεκτές ως μέλη την ίδια ημέρα. Από τότε έγινε υπέρμαχος των ίσων δικαιωμάτων των γυναικών για να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες με τους άνδρες ομότεχνούς τους.

Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Το στούντιο της Madame Vincent, 1808. Πίνακας που ζωγράφισε το 1808 η μαθήτριά της Marie Capet. Neue Pinakothek, Munich.

Με τη φήμη που απέκτησε έγινε ζωγράφος της βασιλικής οικογένειας της Γαλλίας. Πραγματοποίησε πολλές βασιλικές παραγγελίες με μεγαλύτερη και πιο διάσημη αυτήν της πριγκίπισσας Marie Adélaïde που ολοκληρώθηκε το 1787. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα και πιο φιλόδοξα έργα της Labille-Guiard μέχρι τότε.

Το 1795 απέκτησε διαμονή καλλιτέχνη στο Λούβρο και νέα σύνταξη 2.000 λιρών. Ήταν η πρώτη γυναίκα καλλιτέχνις που της επιτράπηκε να δημιουργήσει ένα στούντιο για την ίδια και τους μαθητές της μέσα στο Λούβρο.

Στα έργα της δείχνει τη γυναίκα λίγο πιο γυμνή, με μεγαλύτερο ντεκολτέ ή γυμνά άκρα, κάτι που δεν επέτρεπε η εποχή και ήταν ασυνήθιστη πρακτική τον 18ο αιώνα, όταν απεικόνιζαν γυναίκες. Η καριέρα και η φήμη της είχαν αντίκτυπο στις νεαρές καλλιτέχνιδες της εποχής της, με την ίδια να είναι υπέρμαχος του απεριόριστου αριθμού γυναικών σπουδαστριών στη βασιλική Ακαδημία και στο να τους επιτραπεί να υπηρετούν σε ανώτερες θέσεις και στα θεσμικά όργανα.

Στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, λόγω της σχέσης της με το παλάτι, θεωρήθηκε ύποπτη και διατάχθηκε να καταστρέψει μερικά από τα βασιλικά της έργα. Έχασε όλους τους πελάτες της που ανήκαν στις τάξεις των ευγενών, που πήραν το δρόμο της εξορίας. Πέθανε από γρίπη το 1803.

Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Αυτοπροσωπογραφία της Adélaïde Labille-Guiard με δύο μαθήτριές της, τη Marie Capet και τη Marie-Marguerite Carreaux de Rosemond, 1785. The Metropolitan Museum of Art.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, Πορτέτο της Madame Adélaïde, περ. 1787. Speed Art Museum.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, ο ηθοποιός Tournelle, 1799.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, Προσωπογραφία γυναίκας, 1787.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, Ροβεσπιέρος,1789.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, η Madame Élisabeth de France (1764–1794) περ. 1787. The Metropolitan Museum of Art.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, Portrait of Augustin Pajou, περ. 1782. Πρόκειται για την προσωπογραφία του δασκάλου της Jean-Baptiste II Lemoyne. Musée du Louvre.
Το μουσείο Γκετί αποκτά έργο της Adélaïde Labille-Guiard μιας φεμινίστριας του 18ου αιώνα Facebook Twitter
Adélaïde Labille-Guiard, Σπουδή γυναίκας που κάθεται (Marie-Gabrielle Capet), 1789. The Metropolitan Museum of Art.
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Μέσα στον κόσμο της Μάριαν Νορθ, της πρωτοπόρου γυναίκας βοτανολόγου που αποθέωσε τον φυτικό κόσμο

Εικαστικά / Μέσα στον κόσμο της Μάριαν Νορθ, της πρωτοπόρου βοτανολόγου που αποθέωσε το φυτικό βασίλειο

Ο Δαρβίνος την αντιμετώπιζε ως ισότιμή του, σε μια εποχή που το γυναικείο και το αντρικό φύλο ανήκαν σε άλλη σφαίρα, ομολογώντας τον θαυμασμό του για το μυαλό της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ζωοπλάστης γλύπτης Ευριπίδης Βαβούρης (1911-1987) 

Εικαστικά / Ευριπίδης Βαβούρης: Πέρα από το «Λαγωνικό» της Φωκίωνος Νέγρη

Ο δημιουργός του γνωστού αγάλματος της Κυψέλης υπήρξε ένας στοχαστικός γλύπτης της Αθήνας με αξιόλογη πορεία, που απέδιδε πειστικά και με μεγάλη ευαισθησία τα κατοικίδια ζώα. Μια επίσκεψη στο ατελιέ του, που έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση, αποτέλεσε το ερέθισμα για να τον ανακαλύψουμε και να τον επανεκτιμήσουμε. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ