Ποιητής, μυθιστοριογράφος, δραματουργός, κριτικός, ο Βίκτορ Ουγκώ υπήρξε πολυσύνθετη και δημιουργική προσωπικότητα. Αυτή που είναι λιγότερο γνωστή είναι η ενασχόλησή του με τη ζωγραφική, στην οποία αφοσιώθηκε με ζήλο ενώ ήταν αυτοεξόριστος κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ναπολέοντα Γ', από το 1852 έως το 1870.
Το Hammer Museum του Λος Άντζελες έρχεται να φωτίσει αυτή την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πλευρά του σημαντικότερου εκπροσώπου του γαλλικού ρομαντισμού με την εμβληματική έκθεση «Stones to Stains», που θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Δεκεμβρίου.
Στην έκθεση παρουσιάζονται 75 σχέδια και φωτογραφίες που προέρχονται από πολλά μεγάλα ευρωπαϊκά και αμερικανικά ιδρύματα, όπως το Musée d' Orsay, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, το Met και το Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τα έργα τέχνης του Ουγκώ έχουν εκτεθεί μόνο μία φορά, σε μια έκθεση στο Drawing Center στη Νέα Υόρκη, το 1998.
Ο τίτλος της έκθεσης αντανακλά την ιδιοσυγκρασιακή μορφή του καλλιτέχνη και τη σχέση του με τις μεταμορφωτικές ιδιότητες του νερού. Ο Βίκτωρ Ουγκώ δημιουργούσε έργα σε χαρτί μικρών διαστάσεων, χρησιμοποιώντας συνήθως σκούρα καφέ ή μαύρη μελάνη και σπανιότερα άλλα χρώματα.
Τα έργα που έχουν επιλεχθεί δίνουν μια αντιπροσωπευτική εικόνα όσον αφορά τις ανησυχίες και τις τεχνικές του Ουγκώ ως καλλιτέχνη, αλλά αποτελούν ένα μικρό μόνο κομμάτι της καλλιτεχνικής του παραγωγής, καθώς υπολογίζεται ότι δημιούργησε περισσότερα από 4.000 σχέδια κατά τη διάρκεια της ζωής του, 3.000 από τα οποία έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα.
Ο τίτλος της έκθεσης αντανακλά την ιδιοσυγκρασιακή μορφή του καλλιτέχνη και τη σχέση του με τις μεταμορφωτικές ιδιότητες του νερού. Ο Βίκτωρ Ουγκώ δημιουργούσε έργα σε χαρτί μικρών διαστάσεων, χρησιμοποιώντας συνήθως σκούρα καφέ ή μαύρη μελάνη και σπανιότερα άλλα χρώματα.
Τα σχέδιά του κυμαίνονται ανάμεσα στην απεικόνιση των τοπίων και της αρχιτεκτονικής και στην απόδοση των αφηρημένων μορφών και των κηλίδων. Χαρακτηρίζονται από την αυθόρμητη προσέγγιση και την δεκτικότητα του Ουγκώ στις άπειρες δυνατότητες του μέσου και των υλικών. Ήταν «ονειροπόλος και ιδεαλιστής», όπως χαρακτηριστικά λέει η επιμελήτρια της έκθεσης Allegra Pesenti.
Ο Ουγκώ ενίσχυε τις συνθέσεις του με στένσιλ και κολάζ, χρησιμοποιώντας φύλλα, δαντέλες, ακόμη και τα δάχτυλά του για να δημιουργήσει εντυπώσεις. Του άρεσε επίσης να μουσκεύει ή να γυρίζει τα χαρτιά στα οποία ζωγράφιζε, επιτρέποντας στο μελάνι να δημιουργεί αυθόρμητα σχήματα και κηλίδες.
Παρόλο που σπάνια παρουσίαζε τα σχέδιά του στο κοινό, καθώς φοβόταν ότι θα επισκίαζαν το λογοτεχνικό του έργο, ο Βαν Γκογκ και ο Ντελακρουά είχαν μιλήσει επαινετικά γι΄αυτά, με τον δεύτερο να θεωρεί ότι αν ο Ουγκώ είχε γίνει ζωγράφος θα είχε επισκιάσει όλους τους καλλιτέχνες του αιώνα του.
«Αυτά τα έργα είναι ένα δραστικό διάλειμμα από πολλές συμβάσεις της εποχής, κατά κάποιο τρόπο προμηνύουν τον εξπρεσιονισμό και την αφηρημένη τέχνη», σημειώνει ο Daniel Schindel του Observer.
σχόλια