TSEK Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Η Iris Clert στην είσοδο της γκαλερί.

Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα γκαλερίστα στο Παρίσι

0

Οι Γάλλοι γκαλερίστες θεωρούν την Iris Clert ή, αλλιώς, Ίριδα Αθανασιάδη σημαίνον πρόσωπο της τέχνης στη μεταπολεμική Γαλλία, οραματίστρια και πρωτοπόρο που συνδέθηκε με εκπροσώπους του Νέου Ρεαλισμού, ενός από τα μείζονα καλλιτεχνικά κινήματα του εικοστού αιώνα. Η Comité Professionnel des Galeries d'Art της αφιέρωσε ένα βιβλίο, αποκαλώντας την φανταχτερό είδωλο της μεταπολεμικής παρισινής καλλιτεχνικής έξαρσης και αμφίσημο αστέρι της πρωτοπορίας που συγκαταλέγεται στους μεγάλους Γάλλους γκαλερίστες του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. Η γκαλερί της αποτελεί ακόμα και σήμερα το εμβληματικό πρότυπο ενός χώρου τέχνης αφιερωμένου στην ανακάλυψη και στην προώθηση των νέων καλλιτεχνών.

Το όνομα της Clert φιγουράρει ανάμεσα σε αυτά που υπερασπίστηκαν, πρόβαλαν και βοήθησαν τους νέους ρεαλιστές, την ομάδα των καλλιτεχνών που το 1960, στο διαμέρισμα του Iβ Κλάιν στο Παρίσι, υπέγραψαν την Ιδρυτική Διακήρυξη της ομάδας  των Νέων Ρεαλιστών, την οποία είχε συντάξει ο συγγραφέας του πρώτου μανιφέστου του Νέου Ρεαλισμού, θεωρητικός της τέχνης και κριτικός Pierre Restany.

Το όνομα της Clert φιγουράρει ανάμεσα σε αυτά που υπερασπίστηκαν, πρόβαλαν και βοήθησαν τους νέους ρεαλιστές, την ομάδα των καλλιτεχνών που το 1960, στο διαμέρισμα του Iβ Κλάιν στο Παρίσι, υπέγραψαν την Ιδρυτική Διακήρυξη της ομάδας  των Νέων Ρεαλιστών, την οποία είχε συντάξει ο συγγραφέας του πρώτου μανιφέστου του Νέου Ρεαλισμού, θεωρητικός της τέχνης και κριτικός Pierre Restany.

Ενεργή από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Iris Clert φιλοξένησε μυθικές εκθέσεις στις γκαλερί της, Rive Gauche και Rive Droite, όπως η «Le Vide» του Yves Klein το 1958 και η «Le Plein» του Arman το 1960, καθώς και μερικούς από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του εικοστού αιώνα, όπως οι Pol Bury, Gaston Chaissac, Bill Copley, Yolande Fièvre, Lucio Fontana, Leon Golub, Raymond Hains, Ad Reinhardt, Takis και Jean Tinguely.

Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Ενεργή από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Iris Clert φιλοξένησε μυθικές εκθέσεις στις διαδοχικές γκαλερί της.

Λέγεται ότι ο Takis ήταν αυτός που είπε στην Iris Clert, ενθουσιασμένος από τα γύψινα γλυπτά στο ατελιέ του: «Θα ανοίξεις γκαλερί, θα γίνεις η Peggy Guggenheim του μέλλοντος». Η Clert, κόρη αστικής οικογένειας, γεννημένη το 1917, ήταν μόλις πέντε ετών όταν οι γονείς της έφυγαν από την Ελλάδα λίγο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και εγκαταστάθηκαν στο Παρίσι. Παντρεύτηκε τον παραγωγό του κινηματογράφου Claude Clert και πήρε μέρος στη γαλλική αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το ζευγάρι χώρισε, η Clert κράτησε το επώνυμό του και ο Takis της φύτεψε την ιδέα να διοχετεύσει την ενεργητικότητά της στην τέχνη. Πολύγλωσση και πολυταξιδεμένη, λένε ότι συμβουλεύτηκε τον αστρολόγο της και πήρε την απόφαση να ανοίξει γκαλερί, έχοντας ακλόνητη εμπιστοσύνη στον εαυτό της, θέληση και κάτι από το ελληνικό ταμπεραμέντο.

Το 1955 κάνει ένα σχεδόν εξωφρενικό ξεκίνημα, μη έχοντας πόρους να ανοίξει τον δικό της χώρο. Προτείνει στον πατέρα Vallée, που διευθύνει την γκαλερί Du Haut-Pavé στο Quai de Montebello στο Παρίσι, ανάμεσα σε δύο εστιατόρια για τουρίστες, απέναντι από την Παναγία των Παρισίων, να της παραχωρεί την γκαλερί κάθε απόγευμα, μετά το κλείσιμό της – θα κατέβαζε τους πίνακες της έκθεσης και θα κρεμούσε στη θέση τους έργα Ελλήνων καλλιτεχνών, του Takis, του Θάνου Τσίγκου, του Κωνσταντίνου Καραχάλιου. Η κίνησή της είχε απρόσμενη επιτυχία και σε δύο μέρες όλα τα έργα είχαν πουληθεί.

Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Ο Ιβ Κλάιν με την Iris Clert και τη Rotraut.
Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Η είσοδος της γκαλερί στα εγκαίνια της Μπιενάλε

Έναν χρόνο αργότερα μετακόμισε στη Rue des Beaux-Arts 3, σε ένα μικροσκοπικό δωμάτιο μόλις 20 τετραγωνικά μέτρα. Επειδή ο χώρος ήταν στενός, επινόησε το micro-salon, το οποίο θα γινόταν η ειδικότητά της. Ο χώρος τής επέτρεπε να παρουσιάζει έργα μικρού μεγέθους, περισσότερους από 100 καλλιτέχνες ταυτόχρονα, αναμειγνύοντας γνωστούς με αγνώστους που αργότερα έγιναν διάσημοι και σημαντικοί, εκείνη όμως τους είχε υποστηρίξει με τόλμη και θέρμη στα πρώτα στάδια της καριέρας τους. Η μικρή γκαλερί της έγινε κόμβος για τη δραστηριότητα της πρωτοπορίας, παρουσιάζοντας καλλιτεχνικές δράσεις πολύ πριν από την εμφάνιση της performance art και της εγκατάστασης.

Micro-Salon d'Avril
Κατάλογος της έκθεσης «Micro-Salon d'avril», Galerie Iris Clert, 1957

Το 1955 η Clert συνάντησε τον άγνωστο τότε Yves Klein, ο οποίος την έπεισε να κρατήσει και να εκθέσει στην γκαλερί της έναν από τους πίνακές του. Αργότερα τον κάλεσε στην πρώτη μεγάλη έκθεση της γκαλερί τον Απρίλιο του 1957, που ονομάστηκε «Micro-Salon d'Avril».

Η έκθεση περιλάμβανε πάνω από 250 έργα τέχνης. Tο μέγεθός τους δεν ξεπερνούσε αυτό μιας καρτ ποστάλ και ανάμεσά τους υπήρχαν έργα του Πικάσο και του Έρνστ. Η φήμη της εκτοξεύτηκε και η προσέγγισή της αναγνωρίστηκε από την πρωτοπορία της γαλλικής πρωτεύουσας.

Στην επόμενη έκθεση της γκαλερί με τίτλο «Propositions Monochromes» παρουσίαζε έργα του Klein και, όπως έλεγε η ίδια, τα μπλε μονόχρωμα έργα του προκάλεσαν μεγάλη αναστάτωση στη γειτονιά: οι φοιτητές έκαναν αστεία, οι ηλικιωμένοι έδειχναν μπερδεμένοι, όλοι μιλούσαν γι' αυτόν. Στα εγκαίνια πραγματοποιήθηκε μια πρωτοβουλία που ο Klein ονόμασε «αεροστατική γλυπτική»: απελευθερώθηκαν στον ουρανό 1.001 μπλε μπαλόνια. Έναν χρόνο αργότερα, στα 30ά γενέθλιά του, παρουσίασε την άυλη έκθεση «Le Vide». Το 1958 ο Klein έκανε μαζί με τον Jean Tinguely μια έκθεση με τίτλο «Vitesse pure et Stabilité monochrome».

Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Στα εγκαίνια απελευθερώθηκαν στον ουρανό 1.001 μπλε μπαλόνια, μια πρωτοβουλία που ο Klein ονόμασε  "αεροστατική γλυπτική".

To 1957 οργάνωσε την έκθεση του Jean-Jacques Lebel (πατέρα του happening στη Γαλλία). Τον Ιούνιο του 1959, διοργάνωσε την τελευταία έκθεση του Klein, «La forêt d'ésponges monochromes» και το 1960 ο Αrman παρουσίασε το «Plein», γεμίζοντας τη μικρή γκαλερί με σκουπίδια. Για την ακρίβεια, επρόκειτο για σωρούς επί σωρών σκουπιδιών, ενώ οι προσκλήσεις στάλθηκαν σε μικρά κουτιά σαρδέλας.

Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Η γκαλερί της Iris Clert όταν φιλοξενούσε την έκθεση του Arman, "Le Plein", 1960.
Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Οι προσκλήσεις της έκθεσης του Arman

Το 1960 ο Takis πραγματοποιεί στην γκαλερί Iris Clert την περφόρμανς «L’Impossible – Homme dans l’Espace» σε συνεργασία με τον  Νοτιοαφρικανό ποιητή και φίλο του Sinclair Beiles. Κατά τη διάρκειά της ο Beiles διάβασε το περίφημο μανιφέστο του: «Είμαι γλυπτό…Υπάρχουν κι άλλα γλυπτά σαν εμένα. Η κύρια διαφορά είναι ότι δεν μπορούν να μιλήσουν…Θα ήθελα να δω όλες τις πυρηνικές βόμβες στη Γη να μετατρέπονται σε γλυπτά …» και στιγμιαία βρέθηκε να αιωρείται πάνω από ένα μαγνητικό πεδίο στο οποίο τον τραβούσε η ζώνη του.

Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Το 1960 ο Takis πραγματοποιεί στην γκαλερί Iris Clert την περφόρμανς "L’Impossible – Homme dans l’Espace" σε συνεργασία με τον Νοτιοαφρικανό ποιητή και φίλο του Sinclair Beiles. © Takis Foundation

Το 1961, σε μια έκθεση στην οποία διάφοροι καλλιτέχνες δημιούργησαν «πορτρέτα» της Iris Clert, ο Arman παρουσίασε ένα κουτί γεμάτο με διάφορα αντικείμενα από την καθημερινή της ζωή, ενώ ο Robert Rauschenberg έστειλε ένα τηλεγράφημα στην γκαλερί δηλώνοντας: «Αυτό είναι ένα πορτρέτο της Iris Clert, εφόσον το λέω εγώ». Αρχικά το πέταξαν στα σκουπίδια, αλλά αργότερα το ανέσυραν, κάπως τσαλακωμένο, και το συμπεριέλαβαν. Αυτή ήταν η τελευταία μεγάλη έκθεση που φιλοξένησε η γκαλερί, η οποία το 1963 μετακόμισε στη Δεξιά Όχθη, σε έναν πολύ μεγαλύτερο χώρο. Το 1964 πήγε στη Βενετία, σε μια επεισοδιακή μπιενάλε όπου ο Robert Rauschenberg κέρδισε το Χρυσό Λιοντάρι, ξεσηκώνοντας σάλο στις τάξεις των Ευρωπαίων κριτικών τέχνης, νοίκιασε ένα γιοτ, το έδεσε στο Μεγάλο Κανάλι, το ονόμασε «Biennale Flottante» και παρουσίασε τους καλλιτέχνες της. Έτσι κέρδισε, όπως έγραφε το TIME, το ανεπίσημο βραβείο ως η πιο εκκεντρική διοργανώτρια του «πάρτι» της τέχνης στη διεθνή διοργάνωση. Το 1962 ήταν η διοργανώτρια της εναλλακτικής «Biennale off» στη Βενετία σε ένα παλάτσο του 17ου αιώνα κατά τη διάρκεια της επίσημης μπιενάλε.

Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Ο Jean Tinguely παρακολουθεί τον Marcel Duchamp να χρησιμοποιεί ένα από τα Méta-matic του, ενώ πίσω του η Iris Clert φαίνεται να διασκεδάζει με τη σκηνή.
Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Το πορτρέτο της Iris Clert, σύμφωνα με τη ματιά του Robert Rauschenberg, ήταν το συγκεκριμένο τηλεγράφημα.

Από το 1962 έως το 1975 η Iris Clert εξέδιδε μια δισέλιδη εφημερίδα με τίτλο «Iris - Time Unlimited». Κάθε τεύχος ήταν αφιερωμένο σε έναν από τους καλλιτέχνες της και την επερχόμενη έκθεσή τους και λειτουργούσε και ως πρόσκληση. Η εφημερίδα περιλάμβανε επίσης κριτικά δοκίμια, φωτογραφίες, διαφημίσεις, ινδικά ωροσκόπια και κουτσομπολιά από εγκαίνια εκθέσεων: επρόκειτο για ένα fanzine της εποχής που κατέγραφε και αφηγούνταν την ιστορία της τέχνης εκείνη την περίοδο. Είχε την ιδέα της ίδρυσης του πρώτου κινητού μουσείου, στο πλαίσιο της οποίας με ένα βαρύ φορτηγό από πλεξιγκλάς, το Stradart, μετά το κλείσιμο της γκαλερί της το 1972, έκανε τον γύρο της Γαλλίας για να γνωρίσει και να συνδέσει τη σύγχρονη τέχνη με τον κόσμο.

Οι καλλιτέχνες της είχαν γίνει διάσημοι, η ίδια προφανώς δεν ήταν μάνατζερ που μπορούσε να τους δεσμεύσει με συμβόλαια και η οικονομική της καταστροφή ήταν σχεδόν αναπόφευκτη.

Πέθανε στη γαλλική Ριβιέρα το 1986, σχεδόν ξεχασμένη από τους περισσότερους, αφήνοντας ωστόσο ανεξίτηλο το σημάδι της. Σήμερα μπορούμε να μελετήσουμε προσεκτικά και ψύχραιμα τη συμβολή της στην ανάδειξη πολυάριθμων καλλιτεχνών και στην πραγματοποίηση των φιλόδοξων σχεδίων τους που κανένας άλλος δεν θα επέτρεπε και δεν θα πίστευε με το δικό της πάθος. Ο τρόπος με τον οποίο ενεπλάκη στην τέχνη αποτελεί και σήμερα πρότυπο ανακάλυψης, ενστίκτου, λειτουργίας και προώθησης  των νέων καλλιτεχνών. Υπερασπίστηκε την καλλιτεχνική δημιουργία με τον πιο ασυμβίβαστο τρόπο, με μεγάλη ελευθερία, με μια δυναμική σχεδόν ουτοπική. Διευκόλυνε την κυκλοφορία των ιδεών, της αισθητικής  και των προσώπων, επιμελητών, καλλιτεχνών και θεατών, αναδεικνύοντας τον συνεργατικό ρόλο της ίδιας της γκαλερί.  

Η Clert «εισήγαγε σύγχρονες τεχνικές για την παρουσίαση της τέχνης σε έναν κλάδο που προηγουμένως έμοιαζε περισσότερο με την εμπορία αρχαιοτήτων. Ήταν πρωτοπόρος σε αυτό», έγραψε ο Arman. 

Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Εγκαίνια της έκθεσης "Bas-reliefs dans une forêt d'éponges", Galerie Iris Clert, 15 Ιουνίου 1959. Galerie Iris Clert, París, France. Φωτο: Louis Peltier © Obra : Succession Yves Klein c/o ADAGP, Paris
Iris Clert: Μια θρυλική Ελληνίδα στο Παρίσι και μια γκαλερί ενός δωματίου Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης “The Void” στην γκαλερί Iris Clert.
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ρόι Λιχτενστάιν: Ο πρωτοπόρος της pop art που έβαλε τον Mίκι Μάους στα μουσεία

Σαν σήμερα / Ρόι Λιχτενστάιν: Ήταν όντως ο «χειρότερος καλλιτέχνης» της εποχής του;

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης της pop art που με το γενναίο έργο του ειρωνεύτηκε το κλασικό, έβαλε τον Mίκι Μάους σε μουσεία και γκαλερί και άλλαξε οριστικά τους κανόνες της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Εικαστικά / Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Ο πίνακας με τίτλο «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;» θα ήταν η τελευταία του διαθήκη, ένα έργο που θα έλυνε επιτέλους, όπως ο ίδιος έλεγε, το «παράδοξο μεταξύ του κόσμου των συναισθημάτων και του κόσμου του μυαλού».
THE LIFO TEAM
Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Εικαστικά / Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης «Σολοικισμός», έρχεται το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια. Ο εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του μίλησε στη LifO.
M. HULOT
Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Εικαστικά / Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Η καλλιτεχνική πρωτοπορία εκτός συνόρων και έργα που ενσωματώνουν και συνάμα απεικονίζουν φυσικά τοπία και τις απροσδιόριστες ανθρώπινες παρεμβάσεις που αυτά προδίδουν, στο νέο πρόγραμμα του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ