Yves Klein, The Winged Victory of Samothrace, 1962 Facebook Twitter
Yves Klein (1928-1962), «Η Νίκη της Σαμοθράκης», 1962 (πρωτότυπο), 1973 (μεταθανάτια έκδοση). Καθαρό χρώμα και συνθετική ρητίνη σε γύψο, 50 × 27 × 34 εκ. Linda and Guy Pieters Foundation © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023

Nouveau Réalisme: Yves Klein, Christo, Niki de Saint Phalle στο Μουσείο Γουλανδρή

0

Το 1962 ο Yves Klein απέκτησε ένα γύψινο αγαλματίδιο της Νίκης της Σαμοθράκης. Έκοψε τα πόδια της στο ύψος της κνήμης και την κάλυψε ολόκληρη με το μπλε ΙΚΒ (International Klein Blue) χρώμα του. Αναπαράγοντας ένα τόσο διάσημο και εμβληματικό έργο, ήταν σαν να μιμούνταν τον Marcel Duchamp και την Τζοκόντα του ή τον Salvador Dali και τη δική του Αφροδίτη της Μήλου. Με την επέμβασή του τη μετέτρεψε σε εκπρόσωπο της «μπλε επανάστασής» του. Αυτή ακριβώς η κατά Yves Klein Νίκη της Σαμοθράκης, δάνειο του Linda and Guy Pieters Foundation, κοσμεί την αφίσα της σπουδαίας έκθεσης Nouveau Réalisme του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή στο Παγκράτι, η οποία είναι αφιερωμένη στο κίνημα της γαλλικής αβανγκάρντ της δεκαετίας του ’60, που, παρόλη τη σύντομη διάρκειά του, αποκάλυψε στο Παρίσι των υπαρξιστών μια γενιά καλλιτεχνών, η οποία πρότεινε μια νέα –τη δική της– προσέγγιση του ρεαλισμού της εποχής. Επρόκειτο για καλλιτέχνες που έτσι κι αλλιώς, μέσα στα χρόνια, απέκτησαν ο καθένας τους ειδικό βάρος και σημασία, τόσο όσον αφορά τη διεθνή εικαστική σκηνή όσο και την Ιστορία της Τέχνης συνολικότερα. 

Χρησιμοποιούσαν μέταλλο, χαρτί, σκουπίδια, έσκιζαν διαφημιστικές, κινηματογραφικές και πολιτικές αφίσες, καταθέτοντας τη δική τους μαρτυρία για την εποχή τους, επαναχρησιμοποιούσαν βιομηχανικά απόβλητα, αναλώσιμα προϊόντα του σούπερ-μάρκετ, λαμαρίνες από μάντρες, σκεύη καθημερινής χρήσης.

Όταν ο Klein παρουσίασε πρώτη φορά το 1958 το ίχνος ενός γυμνού γυναικείου μοντέλου αλειμμένο με μπλε χρώμα και αποτυπωμένο επάνω σε ένα λευκό χαρτί, ο κριτικός τέχνης Pierre Restany έγραψε: «Η μπλε χειρονομία που εγκαινιάζει ο Yves Klein διατρέχει σαράντα χιλιάδες χρόνια μοντέρνας τέχνης για να πάει να συναντήσει το ανώνυμο ίχνος που στο σπήλαιο του Λασκό ή της Αλταμίρας σηματοδότησε την αφύπνιση του ανθρώπου στη συνείδηση του εαυτού του και του κόσμου». Μόλις δύο χρόνια αργότερα, στις 27 Οκτωβρίου 1960, στο διαμέρισμα του Klein στο Παρίσι οι Arman, François Dufrêne, Raymond Hains, Martial Raysse, Daniel Spoerri, Jean Tinguely και Jacques Villeglé υπέγραφαν τη Συστατική Διακήρυξη της ομάδας των Νέων Ρεαλιστών την οποία είχε συντάξει ο Restany. Και παρόλο που έλειπαν οι César και Mimmo Rotella, που επίσης είχαν προσκληθεί, η βραδιά δεν κύλησε ιδιαίτερα συντροφικά, καθώς αμέσως άρχισαν οι καβγάδες μεταξύ τους: ο ένας κατηγορούσε τον άλλο ότι προσέγγιζε την πραγματικότητα με περισσότερη ή λιγότερη καθαρότητα. Στα πρώτα είκοσι λεπτά μάλιστα έπεσε και το πρώτο χαστούκι. Ο Restany, πάντως, δεν ήταν διατεθειμένος να δει το επίτευγμά του, δηλαδή το ό,τι είχε καταφέρει να συγκεντρώσει όλους τους καλλιτέχνες που θαύμαζε και θεωρούσε ότι διέθεταν την απαραίτητη καλλιτεχνική ευφυΐα για να φέρουν επανάσταση στην τέχνη, να ακυρώνεται, να χάνει τον στόχο αυτό το νέο κίνημα του ρεαλισμού, έναν αιώνα μετά την εδραίωσή του ως καλλιτεχνικής έκφρασης, ως αυτού που ο Gustave Courbet αποκάλεσε «άρνηση του ιδεώδους». Επρόκειτο για ένα νέο επαναστατικό κίνημα μεταξύ Dada και Pop Art, αν και ο Klein ήταν ο μόνος που διαφώνησε ως προς οποιαδήποτε σχέση και συγγένεια με τον ντανταϊσμό. 

Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Christo (1935-2020), «Περιτυλιγμένο καροτσάκι», 1962. Παιδικό καρότσι, πολυαιθυλένιο και σχοινί, 95×96×55 εκ. Estate of Christo V. Javacheff © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Jean Tinguely (1925-1991), «Χωρίς τίτλο», από τη σειρά Συγκολλημένα Γλυπτά (Φωτιστικό), 1981 περίπου. Φωτιστικό δαπέδου: μεταλλική βάση σε ρόδες, μεταλλικές ράβδοι, σφυρήλατο σίδερο, φτερά, λάμπες, ηλεκτρικοί κινητήρες 110 V, 200×70×80 εκ. Ιδιωτική συλλογή © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023

Έτσι, ο Restany, παρόλες τις διαφωνίες, κατάφερε να διατηρήσει ένα κάποιο ομαδικό πνεύμα και λίγο αργότερα να προστεθούν οι Niki de Saint Phalle (μοναδική γυναίκα), Gérard Deschamps και εν συνεχεία ο Christo. Αλλά, όπως έλεγε ο Raymond Hains, «ο Νέος Ρεαλισμός δεν είναι ομάδα καλλιτεχνών αλλά ένα είδος αδελφότητας. Ένα σύνολο από μικρούς Καίσαρες που μοιράζονται μεταξύ τους τον κόσμο, όπως άλλοι μοιράζονται ένα γλυκό».  

Τι τους ένωνε λοιπόν; Το εφήμερο και τα υλικά, που κάθε άλλο παρά «ευγενή» ήταν στην περίπτωσή τους. Χρησιμοποιούσαν μέταλλο, χαρτί, σκουπίδια, έσκιζαν διαφημιστικές, κινηματογραφικές και πολιτικές αφίσες, καταθέτοντας τη δική τους μαρτυρία για την εποχή τους, επαναχρησιμοποιούσαν βιομηχανικά απόβλητα, αναλώσιμα προϊόντα του σούπερ-μάρκετ, λαμαρίνες από μάντρες, σκεύη καθημερινής χρήσης. Παράλληλα εστίασαν στην αχρονικότητα και εντρύφησαν και στην περφόρμανς. Δηλαδή έπαιρναν ουσιαστικά μια πολιτική θέση, όπου η αναγκαιότητα αναθεώρησης σημαντικών θεμάτων, η αμφισημία του ρόλου της βιομηχανίας, η σπουδαιότητα της ανακύκλωσης και η οικολογία έπαιξαν κεντρικό ρόλο σε μια εποχή που όλοι κοιτούσαν προς την κοινωνία της αφθονίας και της κατανάλωσης. Το κίνημα ουσιαστικά κράτησε τρία χρόνια, δηλαδή από το 1960 μέχρι το 1963, ενώ ο Yves Klein, που έβαλε τον θεμέλιο λίθο σε αυτό και γενικότερα με την τέχνη του κλόνισε τις βάσεις της ζωγραφικής και της γλυπτικής, έφυγε το 1962 στην ηλικία των 34 ετών.

Η δραστηριότητα της ομάδας συνεχίστηκε με πιο αραιούς ρυθμούς μέχρι το 1970, όταν η ομάδα γιόρτασε πανηγυρικά στο Μιλάνο τη δέκατη επέτειο από την ίδρυσή της. Στο μεταξύ, ο Jean Tinguely, με τα κινούμενα μηχανικά γλυπτά του, η Niki de Saint Phalle με τις Nana της και ο Christo με τα αμπαλαρισμένα του μνημεία έγιναν διεθνείς σουπερ σταρ. Οι δύο πρώτοι, μάλιστα, έζησαν και μια περίοδο ως ζευγάρι, ενώ συνεργάστηκαν σε μια σειρά από έργα. Οι υπόλοιποι ήταν λιγότερο διάσημοι, μάλιστα ο καθένας είχε τη δική του πολύ ιδιαίτερη προσωπική ιστορία και καλλιτεχνική πορεία. Να σημειώσουμε ότι δύο τουλάχιστον Έλληνες έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην πορεία των καλλιτεχνών αυτών: ο Αλέξανδρος Ιόλας, εκθέτοντας συχνά τη Niki de Saint Phalle και τον Jean Tinguely, και όχι μόνο, και η ελληνικής καταγωγής Iris Clert με τη λιλιπούτεια, αλλά τεράστιας σημασίας γκαλερί της.  

Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης «Nouveau réalisme». © Χριστόφορος Δουλγέρης

Η έκθεση του Μουσείου Γουλανδρή δεν στοχεύει σε μια εξαντλητική ιστορική προσέγγιση αλλά στην ανάδειξη του νεανικού, πληθωρικού και διασκεδαστικού πνεύματος των καλλιτεχνών, οι οποίοι άφησαν ισχυρό αποτύπωμα στην εποχή τους, εμπνέοντας τις επόμενες γενιές. Συγκεντρώνει πενήντα έργα (αρκετά από τα οποία υπήρχαν στη Συλλογή Γουλανδρή, δικαιώνοντας το ένστικτο των δημιουργών της) και προέρχονται από τρεις χώρες, αποτελώντας δάνεια από δεκαπέντε φορείς, ιδιωτικούς και θεσμικούς, ανάμεσά τους και το Centre Pompidou του Παρισιού. 

Κυριαρχούν, όπως είναι αναμενόμενο, τα μπλε έργα του Yves Klein, π.χ. ένα relief του φίλου του και γυμνού Arman, η Νίκη της Σαμοθράκης, η Μπλε Αφροδίτη (Αφροδίτη της Αλεξάνδρειας), ένας πύρινος πίνακας που έκανε λίγο πριν πεθάνει (καμένο χαρτόνι με φλόγιστρο σε ξύλο), και μια σειρά από πολύχρωμα εμβληματικά έργα της Niki de Sain Phalle όπως το παγκάκι, μια αντρική φιγούρα που διαβάζει εφημερίδα με ελληνικά γράμματα (χάρη στη συμβολή της φίλης της εικαστικού και σκηνογράφου Μαρίνας Καρέλλα), ένας φωτιστικός ιπποπόταμος, μια πολυθρόνα-φίδι, το βάζο-Άγγελος, η Αθηνά Παλλάδα ή το άρμα που έκανε σε συνεργασία με τον Jean Tinguely. Επίσης, τα φωτογράμματα-αργυροτυπίες του Raymon Hains, όπως και οι σκισμένες αφίσες του πάνω σε λαμαρίνες, αρκετές αφίσες των François Dufrêne, Jacques Villeglé και Mimmo Rotella, αντικείμενα σε πλεξιγκλάς του Arman, το μπρούντζινο Homage à Léon, η «επέκταση» καρέκλας, το στήθος από ρητίνη του César, ένα παντατίφ από «συμπίεση» κοσμημάτων της Ελίζας Γουλανδρή και ο αντίχειρά της σε μπρούντζο από τον ίδιο καλλιτέχνη –το ζεύγος των συλλεκτών διατηρούσε φιλική σχέση με τον César–, καθώς και μια «συμπίεση» τενεκέδων. Άλλα έργα που εκτίθενται είναι ένα από τα πρώτα του Christo, το περιτυλιγμένο καροτσάκι, μια συσκευασία αλλά και σχέδιο περιτυλιγμένης ακτής έξω από το Σίδνεϊ, ο μουσαμάς σήμανσης του αμερικανικού στρατού και ο Ιπτάμενος Barney του Gérard Deschamps, τα κάπως ποπ έργα «Pamela Beach» και «Metro» του Martial Ray, ένα δείγμα της σειράς «Τριπλός Πολλαπλασιαστής Τέχνης» του Daniel Spoerri και ευφάνταστες μεταλλικές κατασκευές του Tinguely, όπως το Φωτιστικό και το Κηροπήγιο από τη σειρά «Συγκολλημένα Γλυπτά». 

Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
César (1921-1998), «Αντίχειρας», 1980. Γυαλισμένος μπρούντζος, 46,5×23,5×18 εκ., 22,5×12×9 εκ. Συλλογή Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Martial Raysse (1936- ), «Μου αρέσει πολύ αυτός ο πίνακας», 1963. Ακρυλικό, μέταλλο, πλαστικό σε ξηρογραφία επικολλημένη σε καμβά, 32×25 εκ. Linda and Guy Pieters Foundation © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023

Η έκθεση συνοδεύεται από οπτικοακουστικό υλικό, βίντεο, συνεντεύξεις των καλλιτεχνών, αποσπάσματα και ρήσεις τους, φωτογραφίες ντοκουμέντα και εκτενές χρονολόγιο. Η επιμέλεια είναι της Marion Meyer, προέδρου της Διεθνούς Ένωσης Man Ray και προσωπικής φίλης των περισσότερων από τους καλλιτέχνες στα πρώτα της βήματα στον χώρο της τέχνης, όπως επίσης της Μαρίας Κουτσομάλλη-Moreau, υπεύθυνης της Συλλογής Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή. Η σκηνογραφία της έκθεσης μελετήθηκε από τον Ανδρέα Γεωργιάδη και την Παρασκευή Γερολυμάτου.

Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης «Nouveau Réalisme». © Χριστόφορος Δουλγέρης
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Niki de Saint Phalle (1930-2002), «Το παγκάκι», 1989. Ζωγραφισμένη πολυεστερική ρητίνη και μωσαϊκό. Εφημερίδα ζωγραφισμένη στα ελληνικά από τη Μαρίνα Καρέλλα, 160×139,7×109,2 εκ. Ιδιωτική συλλογή © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Gérard Deschamps (1937- ), «Ιπτάμενος Barney», 1985. Μεικτή τεχνική σε πλεξιγκλάς, 59,5×59,5×8,5 εκ. Συλλογή Sylvie και Stéphane Corréard, Παρίσι © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
François Dufrêne (1930-1982), «Νυχτερινή λιβρέα, η ταπισερί», 1965. Σκισμένες αφίσες σε καμβά, 310×145 εκ. Ιδιωτική συλλογή, Παρίσι © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Mimmo Rotella (1918-2006), «Μυθική Marilyn», 1963/1989. Σκισμένες αφίσες και πλεξιγκλάς, 140×100 εκ. Ιδιωτική συλλογή © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Raymond Hains (1926-2005), «Μουσείο μινιατούρα (1976) και Συμβόλαιο χρησιδανείου (1992)», 1976/1992. Δύο ντεκολάζ σε λαμαρίνα επικολλημένη σε ξύλο, πλεξιγκλάς, 57×50×6 εκ. Συλλογή Marion Meyer © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Jacques Villeglé (1926-2022), «Arcueil», 1971. Σκισμένες αφίσες επικολλημένες σε καμβά, 117×159 εκ. Ιδιωτική συλλογή, Παρίσι © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Arman (1928-2005), «Μείζων συγχορδία», 1962. Τεμαχισμένο τσέλο σε ξύλινη επιφάνεια, 162×122 εκ. Linda and Guy Pieters Foundation © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Daniel Spoerri (1930- ), «Τριπλός πολλαπλασιαστής τέχνης», 1964-1971. Μεικτή τεχνική, 77×48×48 εκ. Συλλογή Sylvie και Stéphane Corréard, Παρίσι © ADAGP, Paris / ΟΣΔΕΕΤΕ, 2023
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης «Nouveau réalisme». © Χριστόφορος Δουλγέρης
Nouveau Réalisme - Ο Νεος Ρεαλισμός στο Μουσείο Γουλανδρή στο Παγκράτι Facebook Twitter
Άποψη της έκθεσης «Nouveau réalisme». © Χριστόφορος Δουλγέρης
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τι θα δούμε στα επόμενα δυο χρόνια στο εκθεσιακό πρόγραμμα του ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή

Εικαστικά / Τι θα δούμε στα επόμενα δυο χρόνια στο εκθεσιακό πρόγραμμα του ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή

Από τις 3 Ιουλίου έως τις 2 Οκτωβρίου, στο μουσείο της Άνδρου, θα παρουσιαστεί η αναδρομική έκθεση της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη, που καλύπτει σχεδόν πέντε δεκαετίες δημιουργίας και τις πολλαπλές πτυχές της πορείας της, από τα πρώιμα παιδικά έργα της έως σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Εικαστικά / Ο «Ένοικος» του Παντελή Μάκκα: Μια γιορταστική βιντεοεγκατάσταση

Μια ρετροσπεκτίβα δεκαπέντε χρόνων η οποία αποτελείται από έναν καταιγισμό εικόνων που δημιούργησε με την κάμερά του ο γνωστός video artist για μια σειρά σημαντικών παραστάσεων, οι οποίες παρουσιάζονται αποδεσμευμένες από τη θεατρική τους υπόσταση.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ξεκινάει το Back to Athens 2025

Εικαστικά / Back to Athens: Ο ετήσιος εικαστικός θεσμός επιστρέφει στο Μέγαρο Ησαΐα

Με κεντρική θεματική «Η διαίρεση της ζωής», το Back to Athens 2025 παρουσιάζει 30 εκθέσεις, εγκαταστάσεις, performance και προβολές από καλλιτέχνες και επιμελητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Takis: Αρχαϊκός καλλιτέχνης, προφήτης, μάντης, μάγος. Σίγουρα μοναδικός

Εικαστικά / Takis: Αρχαϊκός καλλιτέχνης, προφήτης, μάντης, μάγος. Σίγουρα μοναδικός

Με μια μεγάλη έκθεση σε δύο μέρη, στην Αθήνα και στην Άνδρο, το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή γιορτάζει τα εκατό χρόνια του Takis, μίας από τις σημαντικότερες σημαντικότερες προσωπικότητες της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας εικαστικής σκηνής.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα τοιχογραφία με τη ζωή των σεξεργατριών σε έναν δρόμο του Μεταξουργείου

Εικαστικά / Μια νέα τοιχογραφία για την αόρατη ζωή των σεξεργατριών στην οδό Ιάσωνος

Η διεθνής εικαστικός Paulina Olowska δημιουργεί μια τοιχογραφία στον πεζόδρομο του Μεταξουργείου για τις γυναίκες και γειτόνισσές της με τις οποίες καλημερίζεται και πίνει καφέ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο ζωοπλάστης γλύπτης Ευριπίδης Βαβούρης (1911-1987) 

Εικαστικά / Ευριπίδης Βαβούρης: Πέρα από το «Λαγωνικό» της Φωκίωνος Νέγρη

Ο δημιουργός του γνωστού αγάλματος της Κυψέλης υπήρξε ένας στοχαστικός γλύπτης της Αθήνας με αξιόλογη πορεία, που απέδιδε πειστικά και με μεγάλη ευαισθησία τα κατοικίδια ζώα. Μια επίσκεψη στο ατελιέ του, που έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση, αποτέλεσε το ερέθισμα για να τον ανακαλύψουμε και να τον επανεκτιμήσουμε. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ