«Όταν ήμουν παιδί έπαιζα με τον υπολογιστή του πατέρα μου όλη την ημέρα. Έπαιζα FLASH games, παρακολουθούσα βίντεο στο ίντερνετ. Πόσταρα εικονογραφήσεις μου και επικοινωνούσα με φίλους που δεν είχα δει ποτέ το πρόσωπο τους» λέει ο Kota Yamaji , ο Γιαπωνέζος καλλιτέχνης και σκηνοθέτης βίντεο κλιπ στο LIFO.gr.
Ένας άνθρωπος της νέας εποχής που παίζει την τεχνολογία στα δάχτυλα. Με διαβεβαιώνει για αυτό: «Δημιούργησα το δικό μου site σε ηλικία 10 ετών».
Στον λογαριασμό του στο instagram και στο site του θα δεις αποκλειστικά τις ψυχεδελικές εικονογραφήσεις του, τους σουρεαλιστικούς μικρόκοσμους που σκηνοθετεί στα βίντεο κλιπ του, μονόλεπτες τζούρες ομορφιάς όπως το Eden. Πουθενά δεν μπορώ να βρω μια φωτογραφία του. Αρνείται να μου στείλει και ο ίδιος όταν του ζητώ. Ίσως να γεννήθηκε χορτασμένος από την τεχνολογία στον πλανήτη Ιαπωνία και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η τέχνη του. Ίσως ο ίδιος να είναι μόνος του ένας πλανήτης. Προσπαθώ να ανακαλύψω περισσότερα για τον ίδιο.
«Μου άρεσε να είμαι κάτι διαφορετικό από τους άλλους».
«Είμαι ένα καλλιτέχνης από το Τόκιο. Σπούδασα στο Tama Art University γραφιστική και computer design. Ανήκω σε μια πενταμελή οικογένεια. Έχω μια μεγαλύτερη αδερφή και ένα μικρότερο αδερφό. Δεν υπάρχει άλλος καλλιτέχνης στην οικογένεια εκτός από εμένα. Εκτιμώ τους γονείς μου που μου έδωσαν την δυνατότητα να μελετήσω τέχνες.» μου λέει συνοψίζοντας το μέχρι στιγμής πέρασμα του από την ζωή. Τον ρωτώ για τον λόγο που αποφάσισε να γίνει καλλιτέχνης. Η απάντηση του έχει μια αφοπλιστική ειλικρίνεια και καθόλου βερμπαλισμό: «Μου άρεσε να είμαι κάτι διαφορετικό από τους άλλους»
Στο μονόλεπτο βίντεο του Eden ένα αγόρι με μια κάσκα αστροναύτη αιωρείται πάνω από μια σχολική αίθουσα, για να περιπλανηθεί στη συνέχεια στο διάστημα ανάμεσα σε μετεωρίτες και πολύχρωμες ομπρέλες, καθώς μετά από λίγο κάνει μια βουτιά μέσα στο άνθος ενός λουλουδιού, για να καταλήξει έπειτα σε μια εξοχή κοιτάζοντας ένα τεράστιο πέτρινο άγαλμα.
«Αυτή είναι η ιστορία ενός αγοριού που είναι μόνο του στον κόσμο. Σε αυτό το σύντομο βίντεο κλιπ περιγράφω την ομορφιά της μοναξιάς» γράφει στο site του για το Eden.
Αρέσει όμως στον ίδιο η μοναξιά; «Δεν μου αρέσει η μοναξιά, υπάρχουν όμως στιγμές όπου σκέφτομαι ότι η μοναξιά είναι όμορφη.» μου λέει και συνεχίζει περιγράφοντας τα πλεονεκτήματα της: « Μπορώ να ακούω τον ήχο στο περιβάλλον καθαρά, μπορώ να σκεφτώ κάτι που θέλω προσεκτικά. Μερικές φορές με κάνει πιο ευαίσθητο» καταλήγει.
tilt-six - Ana Kuro Noizu | 88 Shinjuku Soundsystem
Το βίντεο όμως που έκανε αίσθηση και τον έκανε λίγο περισσότερο γνωστό εκτός Ιαπωνίας είναι το Anakuro Noise για τον Γιαπωνέζο παραγωγό tilt-six. Σε αυτό το βίντεο ο Kota Yamaji προσπάθησε να στήσει μια διαφορετική ιστορία από αυτές που έβλεπε συνήθως στα vocaloid videos (σ.σ To vocaloid είναι λογισμικό που βοηθά τους χρήστες να συνθέσουν τραγούδι πληκτρολογώντας στίχους και μελωδία).
«Δεν μου αρέσουν τα στερεότυπα. Ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα βίντεο vocaloid. Αποφάσισα να μην χρησιμοποιήσω το μοντέλο Hatune-miku όπως γίνεται σε άλλα vocaloid βίντεο. Το κομμάτι σε κάνει να αισθάνεσαι ευτυχισμένος όμως προσπάθησα να χρησιμοποιήσω σκοτεινές εικόνες».
Για ποιο λόγο όμως διαφέρει το βίντεο του Anakuro Noise από όσα vocaloid videos έχουμε δει μέχρι σήμερα; «Πιστεύω ότι αυτός ο ασύμβατος συνδυασμός μεταξύ μουσικής και εικόνας είναι σημαντικός για το βίντεο. Από τεχνικής άποψης προσπάθησα να συνδυάσω κομπιούτερ γραφικά και πλάνα κάμερας ώστε να δημιουργήσω ένα σύνθετο αποτέλεσμα» καταλήγει.
Διαβάζω για την αγάπη που τρέφει για τις δουλειές του Salvador Dali. Η επιρροή του σουρεαλιστή ζωγράφου πάνω στο έργο του παραδέχεται ότι είναι μεγάλη.
«Σέβομαι την δουλειά και τον τρόπο ζωής του. Είδα πρώτη φορά δουλειές του Salvador Dali σε ένα μουσείο στην Ιαπωνία. Με ενδιαφέρει η παραμόρφωση της πραγματικότητας, έτσι χρησιμοποιώ ψυχεδελικά χρώματα, παράξενους συνδυασμούς μοτίβων. Η δουλειά του είναι τέλεια και θα συναντήσεις πολλές αναφορές σε αυτόν στα έργα μου. Ο Ελέφαντας έχει μακριά πόδια, το ρολόι λιώνει. Αυτές οι παραμορφώσεις αποτελούν πηγή της έμπνευσης μου.» μου λέει για τον σουρεαλιστή ζωγράφο την μέρα που το ίντερνετ γεμίζει από αφιερώματα για την επέτειο από τον θάνατο του.
Σε άλλες επιρροές του αναφέρει την Γιαπωνέζα art director Yuni Yoshida όπου τον εμπνέουν τα χαριτωμένα και σουρεαλιστικά visuals που συναντά στις δουλειές της. Αλλά και τον Antoni Tudisco όπου τα χρώματα στα έργα του αποτελούν πηγή έμπνευσης για τον ίδιο.
Όμως, αυτό που δεν λέει να φύγει από τον μυαλό μου είναι η επιρροή που υποθέτω ότι του έχει ασκήσει η Yayoi Kusama. Στα έργα του βλέπω μοτίβα των δουλειών της να επαναλαμβάνονται μέσα στο προσωπικό σύμπαν του.
«Ποτέ δεν με έχει επηρεάσει συνειδητά. Βέβαια, είναι μια από τις πιο διάσημες Γιαπωνέζες καλλιτέχνιδες, υποθέτω ότι θα μου έχει ασκήσει επιρροή ασυνείδητα.» μου λέει για την 88χρονη super star Γιαπωνέζα που η φήμη της έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρα της και τελευταία έγινε ηρωίδα κόμικ.
Η ψηφιακή μας συνομιλία πλησιάζει στο τέλος της. Τον ρωτώ για την δυστυχία. «Μια βροχερή μέρα. Αυτό είναι για εμένα δυστυχία». Mάλλον η απάντηση του είναι το αποτέλεσμα του ρομαντισμού και της νιότης που διανύει, βυθισμένη μέσα στην πολύχρωμή τέχνη του.
Πριν τον αποχαιρετίσω κάνω μια τελευταία προσπάθεια να προσεγγίσω τον προσωπικό του μικρόκοσμο. Του ζητάω να μου στείλει μια φωτογραφία με την θέα από το παράθυρο του στο Τόκιο την στιγμή που απαντάει τις ερωτήσεις του LIFO.gr. Δέχεται.
Περιμένω να δω μια εικόνα της μητρόπολης που κόβει την ανάσα, όμως εκπλήσσομαι με κάτι εξίσου όμορφο: Το χιόνι έχει αρχίσει να απλώνεται σαν λευκό πάπλωμα πάνω από τα πάντα.
Όλες οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν για αποκλειστική χρήση απο τον καλλιτέχνη στο LIFO.gr. Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση τους χωρίς την άδεια του.
σχόλια