Η εικαστικός Νίνα Παππά ψάχνει επίμονα τα γραπτά ίχνη των ανθρώπων

Η εικαστικός Νίνα Παππά ψάχνει επίμονα τα γραπτά ίχνη των ανθρώπων Facebook Twitter
Είναι ένας περίπατος, σαν υποσημείωση της επίσημης ιστορίας, μια αναβίωσή της σε μικρή κλίμακα.
0



ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
, η εικαστικός Νίνα Παππά παρουσίασε στο Επιγραφικό μουσείο το «Το Χαμένο Κείμενο», μια διαδραστική βίντεο-περιήγηση στο κόσμο των ρωγμών, των χαραγμένων λέξεων, των σβησμένων συλλαβών, για τις πιθανές ερμηνείες μίας αλλοιωμένης λέξης. Στις φθαρμένες πέτρες, η αποκρυπτογράφηση των σβησμένων κειμένων, συχνά μετατρέπεται σε μία εκστατική διαδικασία που απαιτεί κατάλληλες προσωπικότητες για να ολοκληρωθεί.

Αυτή τη φορά η βίντεο-περιήγηση στην οποία μας προσκαλεί κα θα εγκαινιαστεί στις 17 Ιουνίου συμβαίνει στον Χώρο Ιστορικής Μνήμης 1941-1944 που βρίσκεται στην Κοραή 4.

Στο εμβληματικό κτίριο της Κοραή, σε έναν κεντρικό και πολυσύχναστο δρόμο της Αθήνας, στεγάστηκε η γερμανική διοίκηση κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Το υπόγειο του κτιρίου λειτούργησε ως χώρος κρατητηρίων.

Εκτός από ελάχιστα ντοκουμέντα ανθρώπων που επέζησαν όλα ακολουθούν στην βίντεο περιήγηση βασίζονται σε όσα βρέθηκαν στους τοίχους. Με βάση αυτά τα στοιχεία ο καθένας φτιάχνει μια ιστορία.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν υπάρχει σχεδόν καμία πληροφορία για τις γυναίκες και τους άνδρες που φυλακίστηκαν εκεί, παρά το ότι στην πλειονότητά τους δεν είχαν απαραίτητα αντιστασιακή δράση. Οι περισσότεροι ήταν πολίτες που διέπρατταν μικρά «αδικήματα», όπως να πηδήξουν παράνομα στο τραμ ή να κάνουν μικροκλοπές. Συλλαμβάνονταν και εξαφανίζονταν ξαφνικά μέσα στην καθημερινότητα της πόλης. Οι τοίχοι του Χώρου Ιστορικής Μνήμης καλύπτονται από χαράγματα αγνώστων, που φυλακίστηκαν εκεί κατά τη διάρκεια της Κατοχής, για να αφεθεί ένα ίχνος της παρουσίας τους. 

Με αφετηρία τις χαραγμένες γραφές των κρατουμένων και τη βοήθεια του γραφολόγου Παύλου Κηπουρά, επιχειρούμε να αναβιώσουμε τα άτομα που βρέθηκαν στον χώρο. Αναλύουμε τις γραφές και τα σκίτσα που δηλώνουν ανάγκες για νερό ή φαγητό, εκφράζουν απορία ή θυμό, αναπαριστούν σκληρές ερωτικές σκηνές, ή αυτοσχέδια ποιηματάκια. Διακρίνουμε χαρακτήρες και προσωπικές ιστορίες ανθρώπων, οι οποίοι πράγματι κατάφεραν να αφήσουν το ίχνος τους σε ένα διώροφο υπόγειο, κάτω από εκεί που σήμερα πίνουμε καφέ. 

Η εικαστικός Νίνα Παππά ψάχνει επίμονα τα γραπτά ίχνη των ανθρώπων Facebook Twitter
Οι τοίχοι του Χώρου Ιστορικής Μνήμης καλύπτονται από χαράγματα αγνώστων, που φυλακίστηκαν εκεί κατά τη διάρκεια της Κατοχής, για να αφεθεί ένα ίχνος της παρουσίας τους. 

Ένα κτίριο που κρύβει μια «αόρατη» ιστορία

Το συγκεκριμένο κτίριο απέκτησε τη σημερινή του μορφή το 1938. Για τα ελληνικά δεδομένα εκείνης της εποχής είχε υπερσύγχρονες προδιαγραφές, όπως ανελκυστήρες, θέρμανση κ.τ.λ. Το υπόγειο του κτιρίου σχεδιάστηκε για να χρησιμεύσει ως αντιαεροπορικό καταφύγιο.

Το 1941, το κτίριο επιτάσσεται από τα γερμανικά στρατεύματα και στεγάζεται η γερμανική διοίκηση. Ο χώρος του υπογείου μετατρέπεται σε φυλακή. Φεύγοντας, οι Γερμανοί κατέστρεψαν τα αρχεία τους, για να μην αφήσουν στοιχεία. Και έτσι δεν γνωρίζουμε παρά ελάχιστα για τα άτομα που φυλακίστηκαν εδώ. «Ξέρουμε ότι κρατήθηκαν Έλληνες αγωνιστές, Γερμανοί λιποτάκτες, Ιταλοί, αλλά και Έλληνες πολίτες, οι οποίοι ξαφνικά εξαφανίζονταν από τους δικούς τους, επειδή πήδηξαν στο τραμ χωρίς εισιτήριο. Όλοι τους προσπάθησαν να αφήσουν ένα ίχνος τους. Ζωγράφιζαν και έγραφαν παράνομα στους τοίχους. Κατάφεραν να φτιάξουν το δικό τους αρχείο στο υπόγειο» λέει η Νίνα Παππά.

ΝΙΝΑ ΠΑΠΠΑ
Η εικαστικός Νίνα Παππά.

Ο χώρος έχει μία ιδιαίτερη ιερότητα. Αφήνεις τη φασαρία της Κοραή και μεταφέρεσαι στη σιωπή του υπογείου. Εκεί οι τοίχοι είναι γεμάτοι από γραφές και ζωγραφιές των κρατουμένων, παρόλο που απαγορευόταν να γράφουν στους τοίχους. Το ζήτημα είναι ότι έτσι όπως είναι οι γραφές, βλέπεις ένα χαοτικό συνονθύλευμα. Χάνεις την επαφή με τις προσωπικότητες που βρέθηκαν εκεί. Αυτό προσπάθησα να ανακαλύψω, να δω ποιοι ήταν εκεί μέσα. Με την βίντεο περιήγηση, καθοδηγείσαι μέσα σε αυτό το αλλοπρόσαλλο συνονθύλευμα και παρακολουθείς κάποιες προσωπικότητες.

«Είναι συγκινητικό, γιατί δεν βλέπεις κάτι «βαρυσήμαντο», δεν υπάρχουν υπογραφές από γνωστές προσωπικότητες της ιστορίας. Οι περισσότεροι δεν εντοπίστηκαν ποτέ. Είχαν παρόμοια καθημερινότητα με τη δική μας, στην ίδια πόλη με τη δική μας, εδώ σε ένα κτίριο που επίσης δεν άλλαξε καθόλου από τότε. Άρχισα να παρατηρώ τα σκίτσα τους και αυτά που έγραφαν. Να τους παρακολουθώ στους θαλάμους και να αναγνωρίζω γραφές ιδίων ατόμων. Σκέφτηκα ότι αποτύπωσαν την ταυτότητά τους στη γραφή τους. Δεν ξέρω βέβαια να ερμηνεύω την ιδιαιτερότητα των γραφών. Η συνεργασία με έναν γραφολόγο ήταν η επόμενη σκέψη» λέει η Νίνα Παππά.

«Υπάρχουν πολλά αυτοσχέδια ημερολόγια, γράφουν επίσης για νερό ή φαγητό, σκίτσα με σκηνές σεξ, βρισιές και συχνά κάτι για τον επερχόμενο θάνατό τους. Υπάρχουν επίσης πιο ιδιαίτερες χαράξεις, όπως κάποιου Ιταλού που προσπαθεί να περνάει τις μέρες μαθαίνοντας ελληνικά, χαράζει στον τοίχο το ελληνικό και το λατινικό αλφάβητο. Ή κάποιου ο οποίος σε μία γωνία γράφει ότι έκλεψε ποδήλατα και 5 μήνες μετά, σε άλλη αίθουσα, γράφει ότι τον βρήκαν με περίστροφο. Ανακαλύψαμε εξωστρεφείς προσωπικότητες και χαρακτήρες που είχαν ανάγκη να φροντίζουν ιδιαίτερα το πώς εμφανίζονται. Τις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα τις καλύπτει ο γραφολόγος Παύλος Κηπουράς. Εγώ συγκεντρώνομαι στις ζωγραφιές».

Εκτός από ελάχιστα ντοκουμέντα ανθρώπων που επέζησαν όλα ακολουθούν στην βίντεο περιήγηση βασίζονται σε όσα βρέθηκαν στους τοίχους. Με βάση αυτά τα στοιχεία ο καθένας φτιάχνει μια ιστορία. Πολλοί από αυτούς αναφέρουν μόνο το λόγο που βρίσκονται εκεί ή δίνουν στοιχεία όπως όνομα και πότε τον έπιασαν πρώτα στην Τρίπολη, μετά στην Κοραή, ότι είναι τόσες μέρες στην Κοραή και δεν ξέρει αν θα βγει ζωντανός, ούτε πότε. Από κάποιες λεπτομέρειες της γραφής τους που μπορεί να δει ο γραφολόγος, μπορούμε να διακρίνουμε κάποια στοιχεία του χαρακτήρα τους. Η ιστορίες της Νίνας Παππά αρχίσουν να εκτυλίσσονται από αυτό το σημείο, υποθέτοντας σε τι ακριβώς συνθήκες έγινε αυτό ή τι κινήσεις από αυτό το άτομο έγιναν στην φυλακή. 

Ο επισκέπτης μέσα στην διαδρομή αναστοχάζεται και «βλέπει» ατομικότητες στο χώρο που διαφοροποιούνται από τη γενική αίσθηση της σκληρότητας των συνθηκών που επικρατούσαν και γνωρίζουμε από τα ιστορικά στοιχεία. Είναι ένας περίπατος, σαν υποσημείωση της επίσημης ιστορίας, μια αναβίωσή της σε μικρή κλίμακα.

Πληροφορίες: 
Κοραή 4
Video Walk της εικαστικού Νίνας Παππά
Διάρκεια: 40 λεπτά

Χώρος Ιστορικής Μνήμης 1941-44
Κοραή 4, Αθήνα

Εγκαίνια: Σάββατο 17/6/2023, 10:00-14:00
Είσοδος ελεύθερη
Ημέρες Επίσκεψης: καθημερινά εκτός Δευτέρας και Κυριακής, από τις 08:00 – 14:00
Ο χώρος θα είναι κλειστός τον Αύγουστο

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σύλληψη και δημιουργία βίντεο: Νίνα Παππά
Μοντάζ: Γιάννης Τανανάκης
Ηχητική επένδυση: Παντελής Πιλάβιος
Επιστημονικοί Συνεργάτες: Παύλος Κηπουράς (γραφολόγος), Τάσος Σακελλαρόπουλος (ιστορικός)

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο ζωοπλάστης γλύπτης Ευριπίδης Βαβούρης (1911-1987) 

Εικαστικά / Ευριπίδης Βαβούρης: Πέρα από το «Λαγωνικό» της Φωκίωνος Νέγρη

Ο δημιουργός του γνωστού αγάλματος της Κυψέλης υπήρξε ένας στοχαστικός γλύπτης της Αθήνας με αξιόλογη πορεία, που απέδιδε πειστικά και με μεγάλη ευαισθησία τα κατοικίδια ζώα. Μια επίσκεψη στο ατελιέ του, που έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση, αποτέλεσε το ερέθισμα για να τον ανακαλύψουμε και να τον επανεκτιμήσουμε. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ