H.R. Giger: Ο τρομακτικός κόσμος του δημιουργού του «Alien» σε μια έκθεση στο Βερολίνο

Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
0

Ακόμα και αν δεν ξέρει κάποιος τον Hans Ruedi Giger ως εικαστικό, έχει δει τα σχέδιά του που έχουν αναπαραχθεί σε τατουάζ και έπιπλα, εξώφυλλα δίσκων και εκτυπώσεις.

Ο διάσημος Ελβετός καλλιτέχνης, που στο έργο του ανέμειξε την ανθρώπινη φιγούρα με τις αρχές της μηχανικής, δημιουργώντας ένα στιλ που λέγεται «biomechanical», και εφαρμόζει τις αρχές της μηχανολογίας σε βιολογικά συστήματα, είναι αυτός που βρίσκεται πίσω από τον οπτικό σχεδιασμό της ταινίας τρόμου Alien του Ρίντλεϊ Σκοτ του 1979 για την οποία μαζί με την ομάδα του κέρδισε το Όσκαρ Ειδικών Εφέ. 

Ο Giger έφυγε από τη ζωή το 2014, από τις επιπλοκές των τραυμάτων του όταν έπεσε από μια σκάλα. Το έργο του εκτίθεται μόνιμα στο Μουσείο H. R. Giger στο Gruyères της Ελβετίας, έναν πύργο στον οποίο κατοικούσε με τη δεύτερη γυναίκα του.

Τώρα μια έκθεση στο Βερολίνο όχι μόνο τον φέρνει ξανά στην επικαιρότητα, αλλά δημιουργεί μια νέα ανάγνωση και μελέτη του έργου του και των προεκτάσεών του στη σύγχρονη πραγματικότητα.

Το Schinkel Pavilon του Βερολίνου, σε μια έκθεση που θα διαρκέσει μέχρι τις 2 Ιανoυαρίου 2022, συγκεντρώνει τους κόσμους του Ελβετού οραματιστή H.R. Giger και της 31χρονης Νοτιοκορεάτισσας καλλιτέχνιδας Mire Lee, μεταμορφώνοντας τις αίθουσές του σε μια τοποθεσία για εξερεύνηση των πιο σκοτεινών διαδρόμων του ανθρώπινου σώματος και της ψυχής. Αυτό το εξίσου σαγηνευτικό και δυστοπικό σενάριο είναι η πρώτη μεγάλη έκθεση του έργου του Giger στη Γερμανία, καθώς και η πρώτη σημαντική παρουσίαση του έργου της Lee.

Ο ζωγράφος, γλύπτης και σχεδιαστής, γνωστός ως ο «πατέρας» του Xenomorph από την ταινία Alien, H.R. Giger δεν είναι μόνο ο πατέρας των εμβληματικών έργων ενός κόσμου επιστημονικής φαντασίας αλλά και ένας όψιμος σουρεαλιστής της εποχής μας.

Αυτό επιχειρεί η έκθεση, να οδηγήσει τον θεατή να καταδυθεί σε έναν κόσμο όπου παρουσιάζεται ολοκληρωμένα το συνολικό έργο του, ξεκινώντας από τις πρώιμες σουρεαλιστικές ελαιογραφίες του, τα περίπλοκα σχολαστικά και λεπτομερή σχέδια με μελάνι, τα γλυπτά, καθώς και τα ημερολόγιά του, που δεν είχαν εκτεθεί στο παρελθόν, στα οποία τόνιζε τη φρίκη και τους κοινωνικούς φόβους που εμφυτεύτηκαν τόσο βαθιά στο έργο του. «Αν δεν μπορείς να νικήσεις τους εφιάλτες σου, μπορείς να τους μετατρέψεις σε τέχνη» έλεγε.

Πέρα από την ποπ κουλτούρα, τα εξώφυλλα δίσκων, τις διάσημες και εφιαλτικές πολυθρόνες του, βγαλμένες από τον δυστοπικό, αντι-εργονομικό καθηλωτικό κόσμο του, ο H.R. Giger μας άφησε ως κληρονομιά τη μοναδική και ιδιοφυή «σύνδεση» ανθρωπίνων σωμάτων με μηχανές, σύνδεση την οποία ο ίδιος περιέγραψε ως βιο-μηχανική (biomechanical) και την οποία συνέδεσε επίσης ορατά και επιθετικά με τον φετιχισμό και το ερωτικό fiction.

Η αλήθεια για τον γεννημένο το 1940 H.R. Giger είναι ότι από παιδί είχε «αλλόκοτες» καλλιτεχνικές τάσεις. Ο πατέρας του ήταν επιστήμονας και τον απέτρεπε από το να ασχοληθεί με την τέχνη. Τελικά, στα 22 του δεν έγινε χημικός ή φαρμακοποιός αλλά σπούδασε Αρχιτεκτονική και Industrial Design μέχρι το 1970 στη Ζυρίχη.

Έγινε διάσημος από το Necronomicon, ένα άλμπουμ με σχέδια και ζωγραφιές πάνω στις οποίες βασίστηκε ολοκληρωτικά το Alien, και το Necronomicon II, φόρο τιμής στη μαγεία και τον σκοτεινό κόσμο του πατέρα της horror fiction λογοτεχνίας H.P. Lovecraft.

Αυτή ήταν η ψυχοθεραπεία του, η ενσάρκωση του εφιάλτη του σε τέχνη, σε εμμονή στον κόσμο του φανταστικού, του μακάβριου και του απόκρυφου, η θεραπεία του από τους χρόνιους εφιάλτες, τη διαταραχή του ύπνου αλλά και τη δραματική αυτοκτονία της πρώτης γυναίκας και μούσας του στην περίοδο των πρώιμων έργων του, της ηθοποιού Λι Τόμπλερ, που τον στιγμάτισε.

Πέρα από την ποπ κουλτούρα, τα εξώφυλλα δίσκων, τις διάσημες και εφιαλτικές πολυθρόνες του, βγαλμένες από τον δυστοπικό, αντι-εργονομικό καθηλωτικό κόσμο του, ο H.R. Giger μας άφησε ως κληρονομιά τη μοναδική και ιδιοφυή «σύνδεση» ανθρωπίνων σωμάτων με μηχανές, σύνδεση την οποία ο ίδιος περιέγραψε ως βιο-μηχανική (biomechanical) και την οποία συνέδεσε επίσης ορατά και επιθετικά με τον φετιχισμό και το ερωτικό fiction.

Το σύμπαν αυτό, ολοκληρωμένο, σκοτεινό και ακέραιο, συνδυάζεται με αυτό της Mire Lee, η οποία έγινε πρόσφατα γνωστή για τα κινητικά της γλυπτά και τις οιονεί αλχημικές εγκαταστάσεις της. Το Schinkel Pavilion μοιάζει να έχει κατακτηθεί από σύνθετες κατασκευές και δομές από σιλικόνη, PVC, σωλήνες, μηχανήματα, μέταλλο και σκυρόδεμα που υφαίνουν δυσλειτουργικούς οργανισμούς, τμήματα του σώματος, σαρκώδη άκρα ή έντερα σε δημόσια θέα, ανάγλυφες σπονδυλικές στήλες, ταυτόχρονα σαγηνευτικές και απωθητικές μορφές που λιμνάζουν σε παχύρρευστα υγρά.

Η δουλειά της νεαρής Κορεάτισσας έχει το ίδιο υπόβαθρο με τη σωματικότητα, τη σεξουαλικότητα και την τεχνολογία να είναι δεμένες σε ένα σύνολο ιδεών, μια μάζα ρεαλιστική που έρχεται από τη μακρά παράδοση των υπερφυσικών τεράτων και την αέναη μεταφορά και σύνδεσή τους με την ανθρώπινη φύση. 

Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
H.R. Giger, Atomkinder, 1967-8. © Courtesy Kunstsammlung Stadt Zurich

Η έκθεση τους μετατρέπει τον κύριο οκταγωνικό χώρο του Schinkel Pavilion σε τόπο που μοιάζει με μήτρα. Εκεί συνυπάρχουν σε ένα αδιάλυτο σύνολο τα οράματα του H.R. Giger, οι γκροτέσκες μεταλλαγμένες μορφές που αντικατοπτρίζουν την αγωνία του σχετικά με τον ανταγωνισμό των υπερδυνάμεων στην απόκτηση πυρηνικών όπλων κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και τις παράξενες εξερευνήσεις της προγεννητικής ψυχολογίας.

Τα πλάσματα που δημιούργησε, που πεινασμένα λαχταρούν να απορροφήσουν τα ζωντανά όντα και να αναγεννηθούν καταναλώνοντάς τα, κρέμονται από το ταβάνι, τρέφονται από παχύρρευστα υγρά τα οποία αντλούνται μέσω υπερφυσικών δοκιμαστικών σωλήνων που θυμίζουν ομφάλιους λώρους και βρίσκονται σε διάφορες καταστάσεις πληρότητας και κενότητας, ανάπτυξης και παρακμής.

Σήμερα, δεκαετίες μετά τη δημιουργία των πρώτων του έργων, μπορούν και συνομιλούν μεταξύ τους σε μια δαιμονική και βίαια σέξι ιστορία αγάπης που ενοχλητικά διαδραματίζεται μέσα από ατέλειωτους βρόχους των υπαρξιακών μυστηρίων.

Τόσο οι οργανισμοί του H.R. Giger όσο και της Lee είναι φαντασμαγορίες ανθρώπων και μηχανών που μετατοπίζονται συνεχώς, σε μια ρευστότητα συγγενή με την ανθρώπινη φύση και τους εφιάλτες της, δείχνοντας τις πολύπλοκες όψεις τους, την ανθεκτικότητα και την αποστροφή, τη δύναμη και τη βία και τον θάνατο που ενώνονται σε έναν κύκλο συνεχούς μεταμόρφωσης και φανερώνοντας την ανάγκη μας να έχουμε μια παρανοϊκή, σχεδόν ερωτική σχέση με το άγνωστο. Η έκθεση είναι ένας ύμνος στο απόκοσμο και μια επιστροφή στις υπαρξιακές ανησυχίες, που εμφανίζονται εδώ ακάλυπτες, διαλυμένες και ενοχλητικές, ένα βήμα πριν παραμεριστούν από την ανάλυση, την κοινωνική συνθήκη και την ψυχολογική προσέγγιση.

Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
H.R. Giger, Hommage a S. Beckett. ©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
H.R. Giger, Hommage a S. Beckett II. ©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
Der Magus, 1975. ©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
H.R. Giger, Zeichnung fur Alien III, 1990. Courtesy HR Giger Museum Gruyeres
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
Giger Mire Lee Schinkel Pavilion. ©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
Giger Mire Lee Schinkel Pavilion. ©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel PavilionΟ κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
Giger Mire Lee Schinkel Pavilion. ©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Ο κόσμος των τεράτων και των οραμάτων του H.R. Giger και της Mire Lee σε μια έκθεση στο Schinkel Pavilion Facebook Twitter
©The Artists and Schinkel Pavilion. Φωτο: Frank Sperling
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ron Cobb: Ποιος ήταν ο κομίστας της αμφισβήτησης και της δυστοπικής επιστημονικής φαντασίας

Εικαστικά / Ron Cobb: Ο κομίστας της αμφισβήτησης και της δυστοπικής επιστημονικής φαντασίας

Υπήρξε από τους πλέον επιφανείς και επιδραστικούς σχεδιαστές πολιτικού κόμικ στα '60s, υπέγραψε ακολούθως σχεδιαστικά και σκηνογραφικά μερικές από τις διασημότερες ταινίες sci-fi, παρά όμως την επιτυχία του παρέμεινε «χίπης» μέχρι τέλους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Science Fiction: Ταξίδι στο Άγνωστο», μια εντυπωσιακή έκθεση στη Στέγη

Οδηγός Τέχνες & Πολιτισμός / «Science Fiction: Ταξίδι στο Άγνωστο», μια εντυπωσιακή έκθεση στη Στέγη

Η έκθεση «Science Fiction: Ταξίδι στο Άγνωστο» που ξεκινά αυτή την εβδομάδα στη Στέγη έρχεται να μας θυμίσει τη σαρωτική επίδραση της επιστημονικής φαντασίας στην τέχνη και στην αισθητική, με ένα εντυπωσιακό αφιέρωμα στο είδος
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Τι περιμένουμε από την επιστροφή του Alien, 38 χρόνια μετά την πρώτη ταινία;

Οθόνες / Τι περιμένουμε από την επιστροφή του Alien, 38 χρόνια μετά την πρώτη ταινία;

Καμία από τις ταινίες που ακολούθησαν (με εξαίρεση ίσως το σίκουελ του Τζέιμς Κάμερον) δεν συγκρίνεται με την αρχική, κάτι όμως εξακολουθεί να μας τραβά σε αυτό το σπουδαίο κινηματογραφικό σύμπαν
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ρόι Λιχτενστάιν: Ο πρωτοπόρος της pop art που έβαλε τον Mίκι Μάους στα μουσεία

Σαν σήμερα / Ρόι Λιχτενστάιν: Ήταν όντως ο «χειρότερος καλλιτέχνης» της εποχής του;

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο πρωτοπόρος καλλιτέχνης της pop art που με το γενναίο έργο του ειρωνεύτηκε το κλασικό, έβαλε τον Mίκι Μάους σε μουσεία και γκαλερί και άλλαξε οριστικά τους κανόνες της σύγχρονης τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Εικαστικά / Μόλις τελείωσε το αριστούργημά του, ο Γκογκέν επιχείρησε να αυτοκτονήσει

Ο πίνακας με τίτλο «Από πού ερχόμαστε; Τι είμαστε; Πού πάμε;» θα ήταν η τελευταία του διαθήκη, ένα έργο που θα έλυνε επιτέλους, όπως ο ίδιος έλεγε, το «παράδοξο μεταξύ του κόσμου των συναισθημάτων και του κόσμου του μυαλού».
THE LIFO TEAM
Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Εικαστικά / Ο ευά παπαδάκης φέρνει την ποίηση στα Ζαγοροχώρια

Το πρώτο διεθνές πολυθεματικό φεστιβάλ ποίησης «Σολοικισμός», έρχεται το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2025 στον Ελαφότοπο, στα Ζαγοροχώρια. Ο εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του μίλησε στη LifO.
M. HULOT
Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Εικαστικά / Δυο νέες εκθέσεις στο φθινοπωρινό πρόγραμμα του ΕΜΣΤ

Η καλλιτεχνική πρωτοπορία εκτός συνόρων και έργα που ενσωματώνουν και συνάμα απεικονίζουν φυσικά τοπία και τις απροσδιόριστες ανθρώπινες παρεμβάσεις που αυτά προδίδουν, στο νέο πρόγραμμα του μουσείου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε – ενεργεί, αντιδρά και μεταβάλλεται συνεχώς»

Εικαστικά / Μαρίνα Ξενοφώντος: «Η μνήμη δεν είναι κάτι που απλώς κουβαλάμε»

Η εικαστικός μιλάει για την εγκατάσταση με την οποία θα εκπροσωπήσει στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2026 την Κύπρο, για την επιρροή της χώρας στο έργο της και για τη θέση του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το μαγευτικό, υπερβατικό σύμπαν της Yayoi Kusama προσγειώνεται στην Ευρώπη

Εικαστικά / Tα πλοκάμια και οι κολοκύθες της Yayoi Kusama προσγειώνονται στην Ευρώπη

Από τη Βασιλεία ξεκίνησε η ευρωπαϊκή περιοδεία της μεγάλης αναδρομικής έκθεσης της πιο διάσημης και πιο επιτυχημένης εν ζωή εικαστικού στον κόσμο, με περισσότερα από 300 έργα που καλύπτουν επτά δεκαετίες.
THE LIFO TEAM
Τι μυστήριο κρύβει η ιστορία της αυτοπροσωπογραφίας του Κουρμπέ;

Εικαστικά / «Ο απελπισμένος»: Ο περίφημος πίνακας του Κουρμπέ εκτίθεται ξανά μετά από 20 χρόνια

Ίσως το πιο γνωστό έργο του μεγάλου Γάλλου ζωγράφου, «Ο απελπισμένος» θα εκτεθεί στο Μουσείο Ορσέ αρχικά και έπειτα στο Μουσείο Art Mill στη Ντόχα. Ποια είναι η ιστορία του; Σε ποιον ανήκει τώρα ο πίνακας;
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια νέα έκθεση αναδεικνύει τη συμβολή των γυναικών στην τέχνη της γεωμετρικής αφαίρεσης

Εικαστικά / Έξι γυναίκες. Έξι πρωτοποριακές καλλιτέχνιδες της γεωμετρικής αφαίρεσης

Έργα των Όπυ Ζούνη, Etel Adnan, Samia Halaby, Saloua Raouda Choucair, Ebtisam Abdulaziz και Lubna Chowdhary, αποτελούν το υλικό της έκθεσης του Ιδρύματος Εικαστικών Τεχνών και Μουσικής Β. & Μ. Θεοχαράκη που ξεκίνησε μόλις.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Εικαστικά / Όταν ο Αντώνης Μπενάκης απέδειξε ότι οι Ελληνικές ενδυμασίες είναι Υψηλή Ραπτική

Αμέτρητες είναι οι ιστορίες που κρύβονται πίσω από την έκδοση «Ελληνικαί Εθνικαί Ενδυμασίαι», φέρνοντας στο φως την επίδραση που άσκησε η ενδυμασία στη διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης και στην κυρίαρχη μόδα του Μεσοπολέμου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Και λοιπόν τι;»: Μία έκθεση στον Ταύρο «φωτίζει» το θρυλικό άλμπουμ των Εν Πλω

Εικαστικά / «Οι Εν πλω άφησαν πίσω τραγούδια που συνδέουν όσους ονειρεύονται με παρόμοιο τρόπο»

Έγιναν θρύλοι της εγχώριας μουσικής σκηνής με την κυκλοφορία ενός μόνο άλμπουμ. Μετά, εξαφανίστηκαν. Ο Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, ο Απόστολος Βασιλόπουλος και η Μαρία-Θάλεια Καρρά επιμελήθηκαν, μετά από δεκαετή έρευνα, μια έκθεση για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της ελληνικής δισκογραφίας. Mίλησαν στη LifO.
M. HULOT
Με Chryssa και Iannis Xenakis η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Εικαστικά / Με Chryssa και Ιάννη Ξενάκη η μεγάλη έκθεση για τον μινιμαλισμό στο Παρίσι

Μέσα από 100 έργα και 40 καλλιτέχνες επιχειρείται η διερεύνηση της διεθνούς εξέλιξης του κινήματος το οποίο από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 επαναπροσδιόρισε ριζικά την έννοια του καλλιτεχνικού έργου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Εικαστικά / Πολλές, πάρα πολλές εκθέσεις τον Οκτώβριο στην Αθήνα. Και καλές μάλιστα

Από την έκθεση του Juergen Teller στο ολοκαίνουργιο Onassis Ready, στην ποιητική αρχιτεκτονική του Πικιώνη και στις έξι πρωτοποριακές γυναικείες φωνές της γεωμετρικής αφαίρεσης. Αυτόν τον μήνα οι λέξεις «μουσείο» και «γκαλερί» θα ακούγονται πολύ συχνά.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

Εικαστικά / Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ: Ο ζωγράφος των στυλάτων της εποχής του επιστρέφει

H έκθεση στο Μουσείο Ορσέ συγκεντρώνει 90 έργα του Αμερικανού στυλίστα ζωγράφου, εστιάζοντας στην πιο καθοριστική περίοδο του έργου του. Aνάμεσά τους και η περίφημη «Madame X», το πιο διάσημο έργο του.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Εικαστικά / Φρα Αντζέλικο: «Ένας μεγάλος ζωγράφος, ένας άγιος άνθρωπος»

Η έκθεση «Beato Angelico», συγκεντρώνει στο Palazzo Strozzi και στο Mουσείο του Αγίου Μάρκου στη Φλωρεντία περισσότερα από 140 έργα με δάνεια από 70 συλλογές ιδιωτών και μουσείων και φιλοδοξεί να εδραιώσει τη φήμη του Φρα Αντζέλικο ως κορυφαίου δασκάλου της Αναγέννησης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Εικαστικά / Γιατί η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ αποτελεί μέχρι σήμερα ένα μυστήριο της Τέχνης

Πεθαίνει σαν σήμερα το 1669 ο φλαμανδός ζωγράφος Ρέμπραντ φαν Ράιν. Αυτός ο πίνακας υπήρξε η πραγματική αιτία της οικονομικής καταστροφής του καλλιτέχνη ή πρόκειται περί θεωρίας συνωμοσίας;
THE LIFO TEAM
«Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Εικαστικά / «Πρωτόλεια»: Οι πρώτες πινελιές αλλάζουν μέσα στα χρόνια αλλά πάντα κάτι μένει

Η νέα έκθεση του Μουσείου Μπενάκη, χαρτογραφεί την πορεία έντεκα Ελλήνων και Ελληνίδων εικαστικών και θέτει ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα: «Σε μια πορεία πλούσια, γεμάτη ανατροπές αλλά και επαναλήψεις, ποιες ήταν οι πρωτόλειες αναζητήσεις τους, στις οποίες επέτρεψαν ακολούθως να εισχωρήσουν στις ώριμες αποφάσεις τους»
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Εικαστικά / Aμερικανικός σουρεαλισμός; Κι όμως υπάρχει. Απλώς δεν το γνώριζε κανείς

Μια έκθεση στο Μουσείο Γουίτνεϊ ενώνει διαφορετικές φωνές και αποκαλύπτει την άγνωστη ως τώρα τάση Αμερικανών καλλιτεχνών που στράφηκαν στον σουρεαλισμό για να εκφράσουν την ταραχώδη δεκαετία του '60.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ