Τι περιμένουμε από την επιστροφή του Alien, 38 χρόνια μετά την πρώτη ταινία;

Τι περιμένουμε από την επιστροφή του Alien, 38 χρόνια μετά την πρώτη ταινία; Facebook Twitter
Οι 5 ταινίες Alien ήταν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους -όσο διαφορετικοί είναι οι σπουδαίοι σκηνοθέτες τους-, αλλά παράλληλα συνέθεσαν ένα ενιαίο σύμπαν που όμοιό του δεν υπάρχει στην κινηματογραφική εποποιία εξερεύνησης του διαστήματος.
0

Ομολογώ ότι, 5 χρόνια πριν, περίμενα την άφιξη του «Προμηθέα» με τόση ανυπομονησία που όμοιά της έχω νιώσει για ελάχιστες ταινίες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πρέπει να είχα δει το προωθητικό υλικό που είχε κυκλοφορήσει τουλάχιστον 100 φορές μέχρι την πρεμιέρα και το αποτέλεσμα μπορεί να μη δικαίωσε πλήρως τις τόσο υψηλές προσδοκίες μου, ωστόσο ήταν μια αξιοπρεπέστατη και απολαυστική προσθήκη στη sci-fi κινηματογραφία της τρέχουσας δεκαετίας, με μια τουλάχιστον αξέχαστη σκηνή ανθολογίας (αυτή της αυτοματοποιημένης χειρουργικής αφαίρεσης του τερατώδους εμβρύου που κυοφορούσε η Νούμι Ράπας) να κοντράρεται στα ίσα με τη γέννηση του πρώτου Alien μέσα από τα σωθικά του -πρόσφατα εκλιπόντα- Τζον Χερτ.

Μια από τα ίδια πιστεύω ότι θα είναι και το «Alien: Covenant». Η αναμονή μου πλέον είναι σαφώς λιγότερο έντονη, αν και τα τίζερ που κυκλοφόρησαν όλο αυτό το διάστημα μάς άνοιξαν για τα καλά την όρεξη, με αποκορύφωμα την απίστευτα θορυβώδη αφίσα-φόρο τιμής στο έργο του H.R. Giger, του Ελβετού καλλιτέχνη που ενέπνευσε με τα σχέδιά του το ίσως πιο εμβληματικό τέρας στην ιστορία του σινεμά. Από τη μία έχω να ελπίζω στη φόρα του Ρίντλεϊ Σκοτ, μετά την επιτυχία του προπέρσινου «Αρειανού», που του έδωσε τονωτική ένεση στην ασθμαίνουσα εδώ και χρόνια καριέρα του. Από την άλλη, ο Σκοτ ίσως είναι ένας από τους πιο άνισους σκηνοθέτες του Χόλιγουντ και, έχοντας πατήσει σχεδόν τα 80, οι πραγματικά καλές στιγμές της φιλμογραφίας του είναι λίγες (γι' αυτό και, προσωπικά, θεωρώ ευχής έργο το γεγονός ότι δεν ανέλαβε ο ίδιος να σκηνοθετήσει το σίκουελ της άλλης θρυλικής sci-fi επιτυχίας του, του «Blade Runner», και παρέδωσε τα ηνία σε έναν από τους καλύτερους δημιουργούς της νέας γενιάς, τον Ντενί Βιλνέβ).

Γιατί τότε να τρέξω να δω το «Covenant» στην πρεμιέρα του; Μα, γιατί κάθε νέα προσθήκη σε αυτή τη μυθολογία, έτσι όπως έχει εξελιχθεί από το 1979 μέχρι σήμερα, έχει πάντα τρομερό ενδιαφέρον, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Γιατί οι 5 ταινίες Alien ήταν τόσο διαφορετικές μεταξύ τους -όσο διαφορετικοί είναι οι σημαντικοί σκηνοθέτες τους-, αλλά παράλληλα συνέθεσαν ένα ενιαίο σύμπαν που όμοιό του δεν υπάρχει στην κινηματογραφική εποποιία εξερεύνησης του διαστήματος. Για το πρώτο «Alien» του 1979, δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά, παρά μόνο το γεγονός ότι τόλμησε να ξεπαστρέψει όλο το ανδρικό πλήρωμα του διαστημόπλοιου Νοστρόμο, αφήνοντας ως μοναδική επιζήσασα μια γυναίκα. Η Ρίπλεϊ της Σιγκούρνεϊ Γουίβερ θα γινόταν έκτοτε η απόλυτη ενσάρκωση του φεμινιστικού δυναμισμού, καθώς μαχόταν με στρατιές από τα φαλλοκέφαλα Xenomorphs, περνώντας αρχικά, το 1986, από τα «Aliens» του Τζέιμς Κάμερον (τη δεύτερη ταινία της σειράς που πολλοί σκληροπυρηνικοί φαν του Καναδού σκηνοθέτη του «Τιτανικού», της «Αβύσσου» και του «Avatar» θεωρούν ανώτερη από την αρχική, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο για σίκουελ) κι έπειτα, το 1992, από το «Alien 3» που αποτέλεσε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του «πολύ» Ντέιβιντ Φίντσερ. Τι κι αν ο άνθρωπος που στη συνέχεια έφτιαξε αριστουργήματα όπως το «Seven», το «Fight Club» και το «Zodiac», θεωρείται σήμερα ίσως ο καλύτερος (και πιο υποτιμημένος σε βραβεία) σκηνοθέτης του Χόλιγουντ; Το όραμα του μόλις 30χρονου τότε βιντεοκλιπά πετσοκόπηκε από τα στούντιο και η ταινία σήμερα απλώς δεν βλέπεται, ωστόσο διατηρεί τη χάρη και την αυτοδυναμία της στην τετραλογία. Και κάπως έτσι η Ρίπλεϊ κατέληξε να... ανναγεννηθεί το 1997, με μαλλί Μάικλ Τζάκσον, στο «Alien: Resurrection» και ο Γάλλος Ζαν-Πιερ Ζενέ του «Ντελικατέσεν» και της «Αμελί» να χώσει τη δική του προσωπική ιδιοσυγκρασία στον μύθο.

Τι περιμένουμε από την επιστροφή του Alien, 38 χρόνια μετά την πρώτη ταινία; Facebook Twitter

Η προ πενταετίας λοιπόν επανεκκίνηση του franchise από τον ίδιο του τον δημιουργό αρχικά λειτούργησε αυτόνομα, αν και όλοι αναρωτιόνταν, κατά την προετοιμασία της, ποια θα ήταν τελικά η σχέση της με τα Alien. Δεν υπήρχε Ρίπλεϊ, ούτε Νοστρόμο, η βασική ηρωίδα (φυσικά γένους θηλυκού) Ελίζαμπεθ Σο δεν ήταν αστροναύτης αλλά επιστήμονας και το κέντρο βάρους μετατοπίστηκε αλλού: το πλήρωμα του Προμηθέα, αναλύοντας κάποια ευρήματα στη Γη, οδηγήθηκε σε έναν μακρινό πλανήτη, αναζητώντας τους «Μηχανικούς», εξωγήινα όντα ανώτερης διανοητικής κατάστασης που, όπως όλα έδειχναν, μας «έφτιαξαν» πολλά χρόνια πριν. Εκεί όμως συνάντησαν και κάτι πολύ χειρότερο που έμοιαζε με τα γνωστά Xenomorphs. Κάπως έτσι πραγματοποιήθηκε στο τέλος του «Προμηθέα» και η πάσα για τη μετάβαση προς το «Alien» και συνειδητοποιήσαμε ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για πρίκουελ.

Τι περιμένουμε λοιπόν από το «Alien: Covenant», που αρχικά είχε τίτλο «Alien: Paradise Lost», μια και είναι το σίκουελ του πρίκουελ, και τι γνωρίζουμε από το προωθητικό υλικό που έχουμε δει ως τώρα (χωρίς να γίνεται το παραμικρό σπόιλερ, πέρα από τα όσα αποκάλυψαν τα ίδια τα τίζερ και τρέιλερ της ταινίας);

Αρχικά να δούμε με ποιον τρόπο ο Μάικλ Φασμπέντερ, το ανδροειδές με τις ασαφείς προθέσεις της προηγούμενης ταινίας, του οποίου είχε διασωθεί μόνο το κεφάλι, βρίσκεται ξανά εδώ, αναζωογονημένο και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί.

Έπειτα τι απέγινε η ηρωίδα της Νούμι Ράπας, η μοναδική διασωθείσα του «Προμηθέα», η οποία αναφέρεται στα credits αλλά δεν εμφανίζεται άμεσα στα πρόμο, καθώς, όπως καταλαβαίνουμε, εδώ έχουμε νέα αποστολή, νέα εξερεύνηση, νέο πλήρωμα και νέο κεντρικό (θηλυκό, σαφώς) χαρακτήρα που ενσαρκώνει η Κάθριν Γουότερσον.

Τι περιμένουμε από την επιστροφή του Alien, 38 χρόνια μετά την πρώτη ταινία; Facebook Twitter

Προφανώς θα έχουμε Xenomorphs, κι ας είχε δηλώσει το αντίθετο ο Σκοτ στα πρώτα στάδια παραγωγής της ταινίας. Θα λάβουμε όμως περισσότερες πληροφορίες για τους «Μηχανικούς» και για τους λόγους που δημιούργησαν αυτά τα σαρκοβόρα τέρατα για να καταστρέψουν το ανθρώπινο είδος που οι ίδιοι δημιούργησαν, τα οποία τελικά στράφηκαν και εναντίον τους; Θα προκύψουν μεγαλύτερα φιλοσοφικά ερωτήματα και θα αναζητήσουμε τους δημιουργούς των «Μηχανικών» ανεβαίνοντας στην κλίμακα της γένεσης, όπως είχε δηλώσει και πάλι ο ίδιος ο Σκοτ σε παλιότερή του συνέντευξη κατά την προετοιμασία της ταινίας;

Θα έχουμε όντως το πρώτο γκέι ζευγάρι στην ιστορία του franchise, όπως φευγαλέα και με αρκετή ασάφεια υπονοείται σε ένα από τα τίζερ;

Θα συντηρηθεί αξιοπρεπώς και με ενδιαφέροντα τρόπο, ανάλογο με αυτό της αρχικής τετραλογίας, ο νέος μύθος που φιλοδοξεί να οδηγήσει ευθέως στο πρώτο Alien, μέσω της επόμενης ταινίας (ή των επόμενων) που έχει ήδη ανακοινωθεί;

Από αύριο θα λάβουμε απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω, με την πρεμιέρα του «Alien: Covenant» στους ελληνικούς κινηματογράφους. Ως τότε ξαναβλέπουμε συγκεντρωμένα όλα τα τίζερ και τα τρέιλερ που έχουν προηγηθεί:

 
 
 
 
 
Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Εμείς, το Τέρας»: Όλες οι ταινίες του μεγάλου αφιερώματος του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Οθόνες / «Εμείς, το Τέρας»: Όλες οι ταινίες του μεγάλου αφιερώματος του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Toντ Μπράουνινγκ, Ντέιβιντ Λιντς, Σαμπρόλ, Μιγιαζάκι, Κρόνενμπεργκ και Σπάικ Τζόνζι: Οι ταινίες που θα διερευνήσουν και θα διευρύνουν την έννοια του «τέρατος» στο φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Disclaimer: Ο Κουαρόν ακολουθεί τους δικούς του ρυθμούς ακόμα και στην τηλεόραση

Pulp Fiction / Disclaimer: Ο Κουαρόν ακολουθεί τους δικούς του ρυθμούς ακόμα και στην τηλεόραση

Το αφήγημα και η αφήγηση μιας πολύπλοκης τραγωδίας στην πρώτη τηλεοπτική σκηνοθεσία, αν και ευτυχώς κινηματογραφικής προσέγγισης, του βραβευμένου με Όσκαρ Μεξικανού σκηνοθέτη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Apartment 7A»: Η Ρόζμαρι δεν μένει (ακόμα) εδώ

Οθόνες / «Apartment 7A»: Η Ρόζμαρι δεν μένει (ακόμα) εδώ

Άλλο ένα prequel εμβληματικής ταινίας τρόμου, αυτήν τη φορά του πολυσήμαντου «Μωρού της Ρόζμαρι», με τις Τζούλια Γκάρνερ και Νταϊάν Γουίστ σε ερμηνευτική φόρμα, αλλά το αποτέλεσμα να κινείται σε ρηχά νερά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Will & Harper: Μαθήματα αποδοχής, συμπερίληψης και βαθιάς φιλίας

Daily / Will & Harper: Μαθήματα αποδοχής, συμπερίληψης και βαθιάς φιλίας

Όταν η παλιά του φιλική επαφή από το Saturday Night Live αποκάλυψε στον έκπληκτο Γουίλ Φέρελ ότι έχει ξεκινήσει διαδικασία φυλομετάβασης, ο διάσημος κωμικός είχε την ιδέα να κάνουν μαζί ένα ταξίδι στην αμερικανική ενδοχώρα και να καταγράψουν την εμπειρία τους σ’ αυτή την ταινία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο σκληρός ρεαλισμός του Sam Fuller στο φαντασιακό ρεπερτόριο της Cindy Sherman

Pulp Fiction / Ο σκληρός ρεαλισμός του Sam Fuller στο φαντασιακό ρεπερτόριο της Cindy Sherman

Η διάσημη φωτογράφος ξεχωρίζει μία από τις πιο αγαπημένες της ταινίες, το The naked kiss του Σάμιουελ Φούλερ, ένα σκανδαλώδες, παραγνωρισμένο, αλλά πάντα μοντέρνο κοινωνικό νουάρ από το 1964.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Όλα όσα μου έμαθε η καθηγήτρια Μακγκόναγκαλ

Οθόνες / Όλα όσα μου έμαθε η καθηγήτρια Μακγκόναγκαλ

Η Μάγκι Σμιθ πέρασε στην αιωνιότητα, αφήνοντας πίσω της ένα έργο μνημειώδες και μια κληρονομιά αδιασάλευτη, τόσο θεατρικά όσο και κινηματογραφικά. Ως φόρο τιμής, επιλέγω τρεις αγαπημένες στιγμές από τον ρόλο που με σύστησε σε αυτή.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
MAGGIE SMITH

Απώλειες / Μάγκι Σμιθ (1934-2024): Μια ηθοποιός καθηλωτική στη διακριτική της διαδρομή

Οι κυρίες τη θαύμασαν στο «Downton Abbey», τα παιδιά τη λάτρεψαν στον Χάρι Πότερ, το θέατρο και το σινεμά έχασαν τη βασίλισσα της ένρινης ειρωνείας και έναν εθνικό θησαυρό της Αγγλίας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΩΣ ΤΙΣ 21:00 Νύχτες Πρεμιέρας: 20 ταινίες που δεν πρέπει να χάσετε

Οθόνες / Νύχτες Πρεμιέρας 2024: Είκοσι ταινίες που δεν πρέπει να χάσετε

Ο νέος Αλμοδόβαρ, η ταινία τρόμου της χρονιάς, λιγότερο γνωστά αριστουργήματα του Κουροσάβα, κορυφαία βρετανικά φιλμ των '80s και πολλές ακόμα προτάσεις από το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ