Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter

Γκέοργκ Μπάζελιτς: 6 δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης σε μια ρετροσπεκτίβα στο Πομπιντού

0

Ο 83χρονος Γκέοργκ Μπάζελιτς, πρωτοπόρος της γερμανικής νεο-εξπρεσιονιστικής ζωγραφικής, τιμάται στο μουσείο Ζορζ Πομπιντού στο Παρίσι με μια ρετροσπεκτίβα με τίτλο «Baselitz - The retrospective», που θα διαρκέσει μέχρι τις 7 Μαρτίου του 2022. Είναι η πρώτη μεγάλη έκθεση που οργανώνεται στο Παρίσι για έναν από τους σημαντικότερους ζωγράφους που ανέδειξε η μεταπολεμική Γερμανία - μαζί με τον Γκέρχαρντ Ρίχτερ και τον Ανσελμ Κίφερ, του οποίου η αφιερωμένη στον ποιητή Πάουλ Τσέλαν έκθεση θα ανοίξει τον Δεκέμβριο στο Γκραν Παλέ.

Η αναδρομική έκθεση του Μπάζελιτς στο Πομπιντού συγκεντρώνει αριστουργήματά του ζωγράφου από τις τελευταίες έξι δεκαετίες, αποκαλύπτοντας τις πιο εντυπωσιακές δημιουργικές περιόδους του: από τους πρώτους πίνακες ζωγραφικής και το μανιφέστο του «Pandemonium» στις αρχές της δεκαετίας του 1960 μέχρι τη σειρά «Heroes», και από τις συνθέσεις «Fractured» και τα ανεστραμμένα μοτίβα του 1969, συμπεριλαμβανομένων των διαδοχικών ομάδων έργων στα οποία ο καλλιτέχνης πειραματίστηκε με αριστοτεχνικό τρόπο με νέες εικαστικές τεχνικές ποικίλης αισθητικής, που υποστηρίζονται από αναφορές στην ιστορία της τέχνης και τη βαθιά γνώση του έργου πολλών καλλιτεχνών, όπως ο Έντβαρντ Μουνκ, ο Ότο Ντιξ και ο Βίλεμ ντε Κούνινγκ.

Θυελλώδης, προκλητικός, αλλά με κοινωνική ευαισθησία, με τα έργα του να αποφέρουν πολλές χιλιάδες ευρώ στις φιλανθρωπικές δημοπρασίες της «Art help give» για τους άστεγους ή τους καλλιτέχνες με προβλήματα διαβίωσης, ο Μπάζελιτς χάρισε την άνοιξη του 2021 έξι «ανάποδους» πίνακες στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης για να ενισχύσουν το μουσείο που με την πανδημία αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, λέγοντας ότι με αυτή τη δωρεά θέλησε να τιμήσει το μουσείο που αγαπά και τη χώρα που «ήταν πάντα ένα σύμβολο ελευθερίας για εμάς», όπως δήλωσε, εκπροσωπώντας και τη σύζυγό του. 

Αυτός ο χαρακτήρας της ζωγραφικής του, προερχόμενος από πλήθος επιρροών, τον βοηθά να αναπτύξει μια προσωπική ζωγραφική γλώσσα που μιλά για την αντιστροφή των αξιών: όσο στιβαρά είναι τα έργα του τόσο ρευστές είναι οι έννοιες.

Ο Μπάζελιτς, τρίτος στη λίστα των σημαντικότερων διεθνών καλλιτεχνών που εκδίδει κάθε χρόνο το οικονομικό περιοδικό «Capital», έχει ζήσει μια μυθιστορηματική ζωή που επηρέασε με διαφορετικό αλλά καθοριστικό τρόπο τα καλλιτεχνικά του βήματα. Γεννήθηκε το 1938 στο Ντοϊτσμπάζελιτς της Σαξονίας και όταν μπήκαν οι Ρώσοι στρατιώτες στα γερμανικά εδάφη, στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν επτά ετών.

Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος δημοτικού και η οικογένεια ζούσε στο κτίριο του τοπικού σχολείου. Για να γλιτώσουν από τους βομβαρδισμούς, ο Μπάζελιτς -που τότε ονομαζόταν Χανς-Γκέοργκ Κερν- και η οικογένειά του κρύφτηκαν στο υπόγειο του σχολείου, το οποίο ισοπεδώθηκε.

Όταν τελείωσαν οι βομβαρδισμοί, η μητέρα του ξεκίνησε, μαζί με άλλες οικογένειες, να περπατάει προς τη Βαυαρία, στην οποία είχαν εγκατασταθεί συμμαχικές δυνάμεις των Αμερικανών. Ο Μπάζελιτς, όταν περιγράφει τα παιδικά του χρόνια στη μεταναζιστική Γερμανία, δεν παραλείπει να περιγράψει την ισοπεδωμένη από τους βομβαρδισμούς Δρέσδη που είδε ως παιδί και τη βαριά μυρωδιά και την ασχήμια της κατεστραμμένης πόλης.

Αυτές οι σκηνές ζωντάνεψαν στη δουλειά του στη δεκαετία του 1960, με τους πίνακές του να αναπαριστούν ακρωτηριασμένα μέλη, ματωμένα ίχνη από πέλματα, δάχτυλα παγωμένα πάνω στο χώμα.

Η ζωή της οικογένειάς του, που έκανε ένα νέο ξεκίνημα στην Ανατολική Γερμανία, ήταν τόσο μετρημένη, δεν είχαν τίποτα, φορούσαν και έτρωγαν ό,τι έβρισκαν. Ο Μπάζελιτς ακόμα και σήμερα θυμάται ότι έπρεπε να είναι ευχαριστημένοι, ευγνώμονες που είχαν ακόμα και κουρέλια, κάτι που σιχαίνεται και αντιμάχεται σθεναρά ως συνθήκη ζωής.

Με τα μουσεία και τις βιβλιοθήκες να έχουν αδειάσει στη διάρκεια του πολέμου, με ελάχιστες πληροφορίες και πηγές γνώσης στη διάθεσή τους, με μια πολύ συγκεκριμένη πολιτική και ιδεολογική ευθυγράμμισή που όλοι έπρεπε να ακολουθήσουν χωρίς επιλογές.

«Γεννήθηκα σε μια κατεστραμμένη τάξη, ένα κατεστραμμένο τοπίο, έναν κατεστραμμένο λαό, μια κατεστραμμένη κοινωνία. Και δεν ήθελα να αποκαταστήσω την τάξη: είχα δει αρκετά. Αναγκάστηκα να αμφισβητήσω τα πάντα, να είμαι ναΐφ, να ξαναρχίσω από την αρχή», λέει ο Μπάζελιτς, που μέχρι σήμερα εξακολουθεί να αντιστρέφει όλους τους πίνακές του, ένα μοναδικό και καθοριστικό χαρακτηριστικό του έργου του, για να διαταράξει κάθε εντολή και να σπάσει κάθε κοινά αποδεκτή σύμβαση.

EPEJERG. Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
O Γκέοργκ Μπάζελιτς. Φωτο: Jens Meyer/AP

Άρχισε να ζωγραφίζει από την εφηβική του ηλικία πορτρέτα, θρησκευτικά θέματα, νεκρές φύσεις και τοπία, μερικά σε φουτουριστικό ύφος, και όταν το 1955 έκανε αίτηση για σπουδές στην Kunstakademie της Δρέσδης, απορρίφθηκε. Το 1956 γράφτηκε στο Hochschule für Bildende und Angewandte Kunst στο Ανατολικό Βερολίνο. Μετά από δύο εξάμηνα, ωστόσο, αποβλήθηκε για «κοινωνικοπολιτική ανωριμότητα» επειδή δεν συμμορφώθηκε με τις σοσιαλιστικές ιδέες της Ανατολικής Γερμανίας.

Το 1957 συνέχισε τις σπουδές του στο Hochschule der Künste στο Δυτικό Βερολίνο, και τις ολοκλήρωσε το 1962. Ο Πόλοκ και ο Φίλιπ Γκάστον όπως και οι θεωρίες των Μαλέβιτς και Καντίνσκι ήταν οι βασικές επιρροές του έργου του. Το 1961 υιοθέτησε το όνομα Γκέοργκ Μπάζελιτς ως φόρο τιμής στη γενέτειρά του.

Το 1963, η πρώτη του ατομική έκθεση προκάλεσε σκάνδαλο και δύο από τους πίνακες του, «The Big Night Down The Drain» («Die große Nacht im Eimer») (1962/63) και «The Naked Man» («Der Nackte Mann») (1962), κατασχέθηκαν από τον εισαγγελέα λόγω του άσεμνου χαρακτήρα τους.

Η εικονογραφία των σεξουαλικά γκροτέσκων σκηνών προκαλούσε τον θεατή και το έργο του αποτελούσε μια ανησυχητική υπενθύμιση θεμάτων της σύγχρονης πραγματικότητας που ήθελαν να παραβλέπεται στην τέχνη. Ο Μπάζελιτς μέσα από την ένταση των έργων του εξερευνούσε ένα ακανθώδες θέμα: τι σημαίνει να είναι Γερμανός καλλιτέχνης σε έναν μεταπολεμικό κόσμο. 

Ο Μπάζελιτς παράγει από το 1964 τα πρώτα του χαρακτικά, που έκτοτε αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του καλλιτεχνικού ρεπερτορίου του. Ταξιδεύει στη Φλωρεντία, επηρεάζεται από τους εξπρεσιονιστές Die Brücke και όταν επιστρέφει στο Δυτικό Βερολίνο δημιουργεί τη σειρά «Heroes», φιγούρες που αντιπροσωπεύουν μια μεταφορική εικόνα ενός ανθρώπου που, χωρίς εθνικότητα ή σχέση με έναν τόπο, ασκεί κριτική στα απατηλά και μεγαλομανή ιδεώδη του Τρίτου Ράιχ και της Ανατολικής Γερμανίας με την ερημική, σπασμένη, ξεφτισμένη εμφάνισή του.

Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, Bildneunundzwanzig, (1994). Φωτο: Jochen Littkemann, Berlin.

Λίγα χρόνια αργότερα, αντιστρέφει τους πίνακές του. Ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία στις ανεστραμμένες φιγούρες, με τα σώματα, τα τοπία και τα κτίρια να αγνοούν την πραγματικότητα του φυσικού κόσμου.

Αυτός ο χαρακτήρας της ζωγραφικής του, προερχόμενος από πλήθος επιρροών, τον βοηθά να αναπτύξει μια προσωπική ζωγραφική γλώσσα που μιλά για την αντιστροφή των αξιών: όσο στιβαρά είναι τα έργα του τόσο ρευστές είναι οι έννοιες.

Η παθιασμένη ζωγραφική του θεωρείται μέχρι σήμερα αταξινόμητη, με τον ίδιο να ταλαντεύεται ανάμεσα στην εικονογράφηση και την αφαίρεση, και την εννοιολογική προσέγγιση να συνδέει την εμπειρία και τη φαντασία του καλλιτέχνη.

Παραμένει ενεργός, αμφιλεγόμενος, προκλητικός -λίγα χρόνια νωρίτερα δήλωσε ότι «οι γυναίκες ζωγράφοι δεν περνούν το τεστ της αγοράς τέχνης»-, ιδιαίτερα επικριτικός για τη γερμανική πολιτική, με το ισχυρό του έργο να προτείνει αισθητικές μορφές, μια σύνοψη των ρευμάτων και των αισθητικών καθεστώτων του 20ού αιώνα σε μια ανεπανάληπτα πειραματική καλλιτεχνική παραγωγή.

EPEJERG. Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, B für Larry, 1967
Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, Die großen Freunde, 1965. Museum Ludwig
Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, « Die Mädchen von Olmo II », 1981 © Georg Baselitz Photo © Bertrand Prévost - Centre Pompidou, Mnam-Cci / Dist. RMN-GP
Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, Die große Nacht im Eimer, 1962-1963. Museum Ludwig, Cologne 1976
Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Baselitz Georg, Oberon. 1963/64. Städel Museum, Frankfurt am Main
Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, Knabe David, 1999.
Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, Korzhev, 1999.
Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, Dresdner Frauen – Die Elbe (Women of Dresden – The Elbe) (1990). Συλλογή: Thaddaeus Ropac. Φωτο: Jochen Littkemann, Βερολίνο.
Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, Άτιτλο, 1972.
Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, Projet pour un timbre des P & T, 1994.
Γκέοργκ Μπάζελιτς: Έξι δεκαετίες ριζοσπαστικής τέχνης στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζορζ Πομπιντού Facebook Twitter
Georg Baselitz, Fingermalerei - Adler, 1972
Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Σουρεαλισμός πέρα ​​από τα σύνορα: Το ΜΕΤ γιορτάζει το κίνημα που επηρέασε όσο κανένα άλλο τον κόσμο της τέχνης

Εικαστικά / Σουρεαλισμός πέρα ​​από τα σύνορα: Το ΜΕΤ τιμά το κίνημα που επηρέασε καθοριστικά την τέχνη

Η μεγάλη έκθεση «Surrealism Beyond Borders» ξεκίνησε μόλις στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, ενώ τον Φεβρουάριο θα ταξιδέψει στην Tate Modern του Λονδίνου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Οι ΗΠΑ ήταν πάντα ένα διχασμένο έθνος»: O Αντρές Σεράνο μιλά στη LIFO

Εικαστικά / «Οι ΗΠΑ ήταν πάντα ένα διχασμένο έθνος»: O Αντρές Σεράνο μιλά στη LIFO

Ο προβοκάτορας εικαστικός και φωτογράφος, που μέσα από το έργο του αποκαλύπτει διαρκώς ενοχλητικές αλήθειες, μιλά στη LiFO με αφορμή την ατομική του έκθεση στο Λιμάνι του Πειραιά και στο κεντρικό κτίριο του Δημοτικού Θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο συναρπαστικός εξπρεσιονισμός του Ζορζ Ρουό 

Εικαστικά / Ζορζ Ρουό: Ο μεγάλος λησμονημένος του εξπρεσιονισμού

Ο Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης συνδέθηκε με τα κινήματα της μοντέρνας τέχνης στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά ξεχάστηκε μετά τον θάνατό του. Μια έκθεση με σημαντικά του έργα τον επαναφέρει στο προσκήνιο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«ΤΕΧΝΗ – ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ»: Η διαρκής συμβολή των δύο ομάδων στην ανεπανάληπτη πολιτισμική κίνηση της Θεσσαλονίκης

Εικαστικά / «Διαγώνιος» και «Τέχνη»: Πρόσφεραν παιδεία στη Θεσσαλονίκη. Τώρα συναντιούνται ξανά σε μια έκθεση

Η «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα αφιέρωμα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, που αναδεικνύει δύο ιστορικές ομάδες της πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «λίστα Τραμπ» και τα «απαράδεκτα έργα τέχνης» οδηγούν σε μια άλλη Αμερική

Εικαστικά / Tο μένος του Τραμπ για το Smithsonian: Λογοκρισία, ρατσισμός, λίστες με «απαράδεκτα» έργα

Με στόχο το μεγαλύτερο συγκρότημα μουσείων και ερευνητικών κέντρων στον κόσμο, ο Τραμπ επιχειρεί να ασκήσει έλεγχο και λογοκρισία σε έργα τέχνης και στο περιεχόμενο εκθέσεων, κατηγορώντας το Smithsonian ως «woke» και απειλώντας με περικοπές της χρηματοδότησής του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Εικαστικά / Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Μια από τις πιο εξέχουσες συλλέκτριες στην Ευρώπη, η οποία έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στην Ύδρα, αποφάσισε να πουλήσει τη συλλογή σουρεαλιστικής και μεταπολεμικής τέχνης που στεγάζει στο σπίτι της στο Λονδίνο -τη μεγαλύτερη αυτού του είδους- σε μια δημοπρασία-ορόσημο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χάρις Επαμεινώνδα: Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις

Εικαστικά / Χάρις Επαμεινώνδα: «Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις»

Η βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα Κύπρια εικαστικός συνθέτει έναν κόσμο θραυσμάτων, αποκομμάτων της εσωτερικότητας, με ελλειπτικές εικόνες, τον οποίο μας προκαλεί να ανακατασκευάσουμε μέσα από τη σταδιακή του αποκάλυψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Ο Ζαν Φρανσουά Μιλέ και η ατέρμονη γοητεία της φύσης και των εργατών της γης

Εικαστικά / Ζαν Φρανσουά Μιλέ: ο ζωγράφος που ο Βαν Γκογκ αποκαλούσε «πρωτοπόρο»

«Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νομίζω ότι ο Μιλέ πίστευε σε κάτι ανώτερο» έγραφε ο Βαν Γκογκ για τον «ζωγράφο των χωρικών» αλλά και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον τιμά με μια μεγάλη έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μοναστήρι του Καρόλου: Το μουσείο του «κομμωτή των σταρ»

Εικαστικά / Κάρολος: O «κομμωτής των σταρ» έχει πλέον δικό του μουσείο στα Χανιά

Το «Μοναστήρι του Καρόλου», ένα ενετικό κτίσμα του 1583 και κατοικία του αυτοδίδακτου δημιουργού από το 1991, έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό καταφύγιο όπου συνυπάρχουν η ιστορία της κομμωτικής, έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών μαζί με μνήμες της Μαρίας Κάλλας, της Μπριζίτ Μπαρντό αλλά και της Μαντάμ Ορτάνς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

Εικαστικά / Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

«Τα έργα του αποθεώνουν την ικανότητα του έρωτα να μας αποσπά από την ιδέα του θανάτου». Και έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε στην αναδρομική έκθεση του Ιδρύματος Γουλανδρή στην Άνδρο, και στην Αθήνα. Όλα σχεδόν, εκτός από το πιο γνωστό του, το οποίο οι επιμελητές απέρριψαν ως «κραυγαλέο»...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Fondation Louis Vuitton υποδέχεται 270 έργα του Gerhard Richter σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση

Εικαστικά / Gerhard Richter: «Τώρα που δεν απέμειναν ιερείς ή φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο»

270 έργα ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή ζωγράφους θα εκτεθούν το φθινόπωρο στο Fondation Louis Vuitton σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Εικαστικά / Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Έχει βοσκήσει πρόβατα, έχει πουλήσει κουλούρια και έχει δουλέψει στην οικοδομή, μέχρι που αποφάσισε ότι το μόνο που ήθελε να γίνει είναι καλλιτέχνης. Τελικά, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους και διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες δημιουργούς. Ο πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ είναι άνθρωπος από σπάνια πάστα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ