68' με τον Blemobill

68' με τον Blemobill Facebook Twitter
1
68' με τον Blemobill Facebook Twitter

Είναι απόγευμα στην πλατεία Μοναστηρακίου και o Blemοbill ζωγραφίζει ένα ερωτορομποτάκι με μαρκαδόρους. Ζωγραφίζει ασταμάτητα και χαρίζει τα έργα του σε όσους έχουν μαζευτεί γύρω του και τον παρατηρούν, ενώ ένα παιδάκι προσπαθεί να τον μιμηθεί και να ζωγραφίσει Κύκλωπες και ρομπότ. Οι απλές, παιδικές γραμμές και τα όμορφα, χαρούμενα σχέδια είναι χαρακτηριστικά στη δουλειά του, σε χαρτί, σε μπλουζάκια και στον δρόμο. Και πολύ αγαπημένα σε όσους τον παρακολουθούν φανατικά στο μπλογκ του και του στέλνουν μηνύματα ενθουσιασμού τα τελευταία δύο χρόνια. «Η αγάπη είναι πολύ βασικό θέμα στα έργα μου, όπως και οι καλές προθέσεις» λέει την ώρα που ζωγραφίζει δύο κορίτσια-αγγέλους για μία νεαρή άγνωστη. «Θα 'θελα να είμαι πατέρας των δράκων που ζωγραφίζω σαν αστείο και να μπορούν να διαλύουν τη δυστυχία και την ασχήμια, να τα καίνε όλα. Ξέρω πώς είναι ο άνθρωπος να είναι αγχωμένος, έχω αγχωθεί πολύ στη ζωή μου. Ξέρω πώς είναι να είναι δυστυχισμένος, ξέρω πώς είναι να είναι φτωχός, ξέρω πώς είναι να τον απορρίπτουν για πολύ βασικά πράγματα, όπως η σεξουαλικότητα, μπορώ να κάνω τη σύνδεση, καταλαβαίνω». Μιλάει ήρεμα και συγκινείται όταν μιλάει για την τέχνη του. «Οι προθέσεις μου είναι καλές, η καλοσύνη, η αγάπη, η χαρά. Και ξεκάθαρες. Για να κάνω καλό σε μένα πρώτα-πρώτα. Δεν έχω και τόση ανιδιοτέλεια, δεν είμαι άγιος. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την τέχνη για να κάνω καλό πρώτα σε μένα και αφού κατάλαβα ότι όλα αυτά που παράγω είναι προϊόντα ανακούφισης του πόνου μέσα μου. Όλη αυτή την ενέργεια τη μετουσιώνω, την κάνω ένα ερωτορομποτάκι και τη χαρίζω σε κάποιον. Έτσι, η χαρά η δική μου γίνεται και χαρά του άλλου».

«Τα χαρίζεις τα έργα σου ή τα πουλάς κιόλας;». «Περισσότερο δουλεύω σε δημόσιο χώρο, στο Ίντερνετ και στον δρόμο, επομένως τα χαρίζω. Τα δίνω στους περαστικούς να τα βλέπουν, με σκοπό να τους αλλάζει η διάθεση. Και στο Ίντερνετ το ίδιο. Εννοείται πως πουλάω έργα μου για να βγάλω και λεφτά – μακάρι να είχα την οικονομική δυνατότητα να χαρίζω μόνο. Δεν περιμένω από πουθενά βοήθεια.

Η τέχνη με κάνει ευτυχισμένο, έχει αυτήν τη δυναμική, και αν την κρατήσω για τον εαυτό μου, δεν τη μεταδώσω και δεν μοιραστώ τις ζωγραφιές μου, θεωρώ ότι κάνω κάτι στείρο. Και νομίζω ότι γίνομαι κάθε μέρα καλύτερος άνθρωπος μέσα από την τέχνη και θα ήθελα, όταν φτάσω στα 70 μου, να έχω κάνει μόνο καλά πράγματα για τους ανθρώπους».

#quote#

Ο Βασίλης γεννήθηκε στη Βέροια και μεγάλωσε σε ένα ευτυχισμένο περιβάλλον. «Ήμουνα πολύ χαρούμενο παιδί, είχα πάρα πολύ ωραία παιδικά χρόνια, χαρές, παιχνίδια, πολλή φαντασία, φτιάχναμε κόσμους, ιστορίες, καινούργιες λέξεις» λέει. «Ανατρέχω πολύ συχνά στις παιδικές μου αναμνήσεις και τις χρησιμοποιώ σήμερα για την τέχνη μου. Από πολύ μικρός ήθελα να γίνω ζωγράφος για να εκπληρώσω το όνειρο της μάνας μου. Ήθελε κι αυτή να γίνει ζωγράφος, αλλά ο Πόντιος παππούς μου δεν την άφησε. Ζωγράφιζα και η μάνα μου με μάθαινε πράγματα, μου έλεγε "μην τον κάνεις έτσι τον ήλιο" και μου έδειχνε τον τρόπο, το κάναμε σαν παιχνίδι. Σε κάποια φάση κατάλαβα ότι δεν θα γίνω ζωγράφος γιατί δεν έβρισκα κάτι όμοιο με αυτά που φτιάχνω, δεν μπορούσα να το συνδέσω με κάποιο ρεύμα. Έτσι έλεγα "αυτό που κάνω δεν είναι τέχνη". Επειδή δεν το έκανε κάποιος άλλος. Και με χάλαγε αυτό πάρα πολύ».

«Τι έκανες;». «Κάτι ανάμεσα σε κόμικ, ποίηση και πολλά άλλα πράγματα...». Μετά μιλάει για τη Βέροια και προσπαθεί να εξηγήσει την καλλιτεχνική φύση των ανθρώπων της. «Η Βέροια έχει ενέργεια καταραμένη, την ένιωθα και ακόμα τη νιώθω. Ήταν τόπος εξόριστων αγιογράφων από την Κωνσταντινούπολη κι έχει πάρα πολλές εκκλησίες στο κέντρο, ανά δέκα μέτρα. Σε ένα κομμάτι του παλιού χριστιανικού μέρους της πόλης βαριέσαι να μετράς εκκλησίες. Επίσης, είναι μια μικρή πόλη και λόγω σεξουαλικότητας δεν μπορούσα να ανοιχτώ. Η οικογένειά μου είναι αστική, με θείους μεγαλογιατρούς και μεγαλοδικηγόρους, έτσι έπρεπε να προσέχω πώς φέρομαι. Δεν μπορούσα να κάνω φίλους, επειδή νόμιζα ότι, αν μάθαιναν για μένα, θα με απέρριπταν. Έπρεπε να είμαι σε ένα καλούπι, καλό παιδί, καλός στα μαθήματα. Όλη αυτή η κατάσταση με βοήθησε να δημιουργήσω πράγματα μέσα μου. Όλη αυτή η καταπίεση κάποια στιγμή εκρήγνυται. Σεξ έκανα πρώτη φορά στα 24. Τόσο καταπιεσμένος ήμουνα.

Δεν έχω επαφές με τον πατέρα μου. Πρόσφατα κατάλαβα ότι με χαλάει αυτό. Δεν με έχει πάρει ποτέ ένα τηλέφωνο, με έχει δει στον δρόμο και δεν μου έχει μιλήσει. Έφυγε απ' το σπίτι όταν ήμουν 11, μας παράτησε και μάλλον, από τη μία πλευρά, η συσσωρευμένη αγάπη που βγάζω στη ζωγραφική είναι η αγάπη για τον πατέρα μου που την έκρυβα μέσα μου. Από την άλλη, είναι όλη αυτή η αγάπη που μου έχει δώσει η μάνα μου. Τεράστια αγάπη. Έχει τρομερή ανοχή η μάνα μου, δέχτηκε αυτό που είμαι χωρίς να πει τίποτα, της πήγαινα και τους γκόμενους στο σπίτι και μου έλεγε μου "αρέσει αυτός ο φίλος σου, εκείνος δεν μου αρέσει".
Και οι δύο γονείς μου είναι μετανάστες. Πόντια και Σκουλιαριώτης, Σλαβομακεδόνας. Κι εγώ το ίδιο αισθάνομαι. Έφυγα από τη Βέροια και δεν έχω πατρίδα, ούτε ξέρω πού βρίσκομαι και πού ανήκω, ούτε στην Πάτρα ούτε στην Αθήνα. Κουβαλάω την ενέργεια του μετανάστη.

Θέλω να είμαι ο καλλιτέχνης της χαράς, της καλοσύνης, των καλών προθέσεων και στην τελική να αγιοποιηθώ (γελάει). Όχι με τη χριστιανική έννοια. Έχω τόση αγάπη για τους ανθρώπους, που, αν είχα τη δύναμη, αυτούς που παράγουν βλακεία και πετάνε μαλακίες θα τους γάμαγα το σπίτι.

Την ελευθερία για να δράσω μου την έδωσε ο δημόσιος χώρος. Το Ίντερνετ και ο δρόμος. Έχει τρομερή ενέργεια ο δρόμος, μεγάλη δύναμη. Φαντάσου να περνάει ο άλλος και να βλέπει ένα χαρούμενο σκίτσο που πιθανόν να το έκανε παιδί. Όταν κάνω μία Αθηνά –που τη λατρεύω–, την κάνω με την πρόθεση πως αυτό το σύμβολο έχει μια δυναμική που γεννήθηκε εδώ στην Ελλάδα, τη δυναμική της σοφίας, της λογικής. Η λογική νικάει τα πάντα, φωτίζει το μέσα σου, νικάει το χάος, νικάει τη στενοχώρια. Ήμουν πολύ στενοχωρημένος άνθρωπος, πάρα πολύ, μέσα μου ένιωθα να βράζω, χωρίς να ξέρω τι με πονάει, και σε κάποια φάση σκέφτηκα "τι καλά θα ήταν να πίστευα κι εγώ στον Θεό", επειδή νόμιζα ότι αυτοί οι άνθρωποι μεταθέτουν εκεί τη λογική, τις ελπίδες τους, τους φόβους τους και είναι ευτυχισμένοι μέσα στο ψέμα τους».

«Δεν πιστεύεις;». «Δεν πιστεύω στον Θεό. Πιστεύω στους ανθρώπους, πιστεύω σε μένα, πιστεύω στη δύναμή μου. Σκέφτηκα ότι έπρεπε να βρω κι εγώ μια θεότητα, έτσι ψάχνοντας βρήκα την Αθηνά.

Μου αρέσει πάρα πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους. Τους βλέπω και καυλώνω, τους βλέπω και χαίρομαι κι εγώ μαζί τους, όταν είναι ερωτευμένοι παίρνω αυτή την ενέργεια κι ερωτεύομαι κι εγώ. Κι όταν βλέπω ανθρώπους που περπατάνε σκυθρωποί και δεν έχουν όνειρα επειδή τους τα στερούνε, κι έχουν δώσει το δικαίωμα γι' αυτό, νιώθω δυσλειτουργικός. Επειδή νιώθω μέρος του συνόλου. Δεν έχω την έπαρση να νιώθω μόνος και να δρω ως μονάδα...».

www.facebook.com/Blemobill

Εικαστικά
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«ΤΕΧΝΗ – ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ»: Η διαρκής συμβολή των δύο ομάδων στην ανεπανάληπτη πολιτισμική κίνηση της Θεσσαλονίκης

Εικαστικά / «Διαγώνιος» και «Τέχνη»: Πρόσφεραν παιδεία στη Θεσσαλονίκη. Τώρα συναντιούνται ξανά σε μια έκθεση

Η «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα αφιέρωμα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, που αναδεικνύει δύο ιστορικές ομάδες της πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «λίστα Τραμπ» και τα «απαράδεκτα έργα τέχνης» οδηγούν σε μια άλλη Αμερική

Εικαστικά / Tο μένος του Τραμπ για το Smithsonian: Λογοκρισία, ρατσισμός, λίστες με «απαράδεκτα» έργα

Με στόχο το μεγαλύτερο συγκρότημα μουσείων και ερευνητικών κέντρων στον κόσμο, ο Τραμπ επιχειρεί να ασκήσει έλεγχο και λογοκρισία σε έργα τέχνης και στο περιεχόμενο εκθέσεων, κατηγορώντας το Smithsonian ως «woke» και απειλώντας με περικοπές της χρηματοδότησής του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Εικαστικά / Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Μια από τις πιο εξέχουσες συλλέκτριες στην Ευρώπη, η οποία έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στην Ύδρα, αποφάσισε να πουλήσει τη συλλογή σουρεαλιστικής και μεταπολεμικής τέχνης που στεγάζει στο σπίτι της στο Λονδίνο -τη μεγαλύτερη αυτού του είδους- σε μια δημοπρασία-ορόσημο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χάρις Επαμεινώνδα: Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις

Εικαστικά / Χάρις Επαμεινώνδα: «Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις»

Η βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα Κύπρια εικαστικός συνθέτει έναν κόσμο θραυσμάτων, αποκομμάτων της εσωτερικότητας, με ελλειπτικές εικόνες, τον οποίο μας προκαλεί να ανακατασκευάσουμε μέσα από τη σταδιακή του αποκάλυψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Ο Ζαν Φρανσουά Μιλέ και η ατέρμονη γοητεία της φύσης και των εργατών της γης

Εικαστικά / Ζαν Φρανσουά Μιλέ: ο ζωγράφος που ο Βαν Γκογκ αποκαλούσε «πρωτοπόρο»

«Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νομίζω ότι ο Μιλέ πίστευε σε κάτι ανώτερο» έγραφε ο Βαν Γκογκ για τον «ζωγράφο των χωρικών» αλλά και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον τιμά με μια μεγάλη έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μοναστήρι του Καρόλου: Το μουσείο του «κομμωτή των σταρ»

Εικαστικά / Κάρολος: O «κομμωτής των σταρ» έχει πλέον δικό του μουσείο στα Χανιά

Το «Μοναστήρι του Καρόλου», ένα ενετικό κτίσμα του 1583 και κατοικία του αυτοδίδακτου δημιουργού από το 1991, έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό καταφύγιο όπου συνυπάρχουν η ιστορία της κομμωτικής, έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών μαζί με μνήμες της Μαρίας Κάλλας, της Μπριζίτ Μπαρντό αλλά και της Μαντάμ Ορτάνς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

Εικαστικά / Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

«Τα έργα του αποθεώνουν την ικανότητα του έρωτα να μας αποσπά από την ιδέα του θανάτου». Και έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε στην αναδρομική έκθεση του Ιδρύματος Γουλανδρή στην Άνδρο, και στην Αθήνα. Όλα σχεδόν, εκτός από το πιο γνωστό του, το οποίο οι επιμελητές απέρριψαν ως «κραυγαλέο»...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Fondation Louis Vuitton υποδέχεται 270 έργα του Gerhard Richter σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση

Εικαστικά / Gerhard Richter: «Τώρα που δεν απέμειναν ιερείς ή φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο»

270 έργα ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή ζωγράφους θα εκτεθούν το φθινόπωρο στο Fondation Louis Vuitton σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Εικαστικά / Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Έχει βοσκήσει πρόβατα, έχει πουλήσει κουλούρια και έχει δουλέψει στην οικοδομή, μέχρι που αποφάσισε ότι το μόνο που ήθελε να γίνει είναι καλλιτέχνης. Τελικά, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους και διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες δημιουργούς. Ο πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ είναι άνθρωπος από σπάνια πάστα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Εικαστικά / «Οι πρώτοι ομοφυλόφιλοι» και η γέννηση μιας νέας ταυτότητας

Μια μεγάλη έκθεση στο Σικάγο εξετάζει την γκέι ταυτότητα ως ιστορικό φαινόμενο μέσα από 300 έργα που δημιουργήθηκαν κυρίως στην περίοδο μεταξύ του 1869, όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά η λέξη «ομοφυλόφιλος», και του 1939
THE LIFO TEAM
Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Εικαστικά / Η Χίλμα αφ Κλιντ έβρισκε γαλήνη ζωγραφίζοντας λουλούδια

Σε μια σειρά έργων που παρουσιάζει το θαύμα της ανθοφορίας των λουλουδιών και των φυτών, μια από τις πιο αξιοσέβαστες καλλιτέχνιδες της Σουηδίας στρέφεται σε έναν κόσμο ομορφιάς, γαλήνης και ισορροπίας για να αποκαλύψει αλήθειες για την ανθρώπινη κατάσταση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

σχόλια

1 σχόλια