«Jay Kelly»: Για άλλη μια φορά, ο Κλούνι δείχνει ποιος είναι ο απόλυτος σταρ

«Jay Kelly» Facebook Twitter
Χωρίς καμία αμφιβολία, το «Jay Kelly» ανήκει ολοκληρωτικά και ασυνθηκολόγητα στον Τζορτζ Κλούνι και την εντελώς δική του χαρισματική προσωπικότητα, που εδώ εξετάζεται από την πανέξυπνη προοπτική της ταύτισης του ανθρώπου με τον καλλιτέχνη, της αλήθειας με την καλλιεργημένη πόζα. Φωτ.: Netflix
0

Ο Άνταμ Σάντλερ προσπαθεί να μην είναι ο αιώνιος, φωνακλάς Happy Gilmore. Βάζει ξανά τα δυνατά του, όπως έκανε στο «Punch Drunk Love» του Πολ Τόμας Άντερσον, και μετά, πολύ ποιοτικότερα, στο «Uncut Gems» και πιο πρόσφατα στο «Hustler». Με τόσους αεροκέφαλους γαϊδουροέφηβους και καλούς μπαμπάδες που έχει ενσαρκώσει ωστόσο στα διάφορα «Grown Ups» και τα συμπαθή συναφή, χρειάζεται γερή άρση δυσπιστίας και μπόλικη καλή προαίρεση για να τον πάρει κάποιος στα σοβαρά.

Κι επειδή ηθικό και φρόνιμο είναι να ξεκινάς μια ταινία με φρέσκο μάτι, ο Ρον που υποδύεται, ο πιστός μάνατζερ του σταρ του σινεμά Τζέι Κέλι στην ομώνυμη ταινία του Νόα Μπάουμπακ, το μοναδικό στήριγμα ενός ευγενικού ηθοποιού που αθόρυβα αλλά σταθερά τα έχει κάνει θάλασσα στην προσωπική του ζωή, είναι και καλός ρόλος και σωστά παιγμένος, με αυτοσυγκράτηση και σιωπηλές στιγμές τρυφερότητας μέσα στην αγχωτική προσπάθεια να διατηρήσει ισορροπία στις οικογενειακές του υποχρεώσεις, τον ξοδεμένο του χρόνο και τις απαιτήσεις που προκύπτουν από έναν αστρονομικά διάσημο καλλιτέχνη.

Δεν είναι «All That Jazz» το «Jay Kelly», ούτε ακριβώς η σχέση του ηθοποιού με τον μάνατζέρ του η εθιστική εξάρτηση του «Αμπιγιέρ» από τον σεξπιρικό του αφέντη, αλλά ο Μπάουμπακ, σε σαφή φόρμα μετά το αμήχανο φιάσκο του «White Noise» (πρόσφατα ομολόγησε πως τον ταρακούνησε σιωπηλά), αναδεικνύει το ιδιαίτερο ταλέντο του Κλούνι να επικοινωνεί τα πιο αρνητικά συναισθήματα ελπίζοντας πως δεν θα στενοχωρήσει κανέναν. 

Και μπορεί να δούμε τον Σάντλερ στο Kodak Theater τον επόμενο Μάρτιο, στην πεντάδα του δεύτερου ανδρικού ρόλου, που επί χρόνια κυνηγά χωρίς να το ομολογεί (ταπεινός ήταν ανέκαθεν και τον πιστεύουμε), αλλά, χωρίς καμία αμφιβολία, το «Jay Kelly» ανήκει ολοκληρωτικά και ασυνθηκολόγητα στον Τζορτζ Κλούνι και την εντελώς δική του χαρισματική προσωπικότητα, που εδώ εξετάζεται από την πανέξυπνη προοπτική της ταύτισης του ανθρώπου με τον καλλιτέχνη, της αλήθειας με την καλλιεργημένη πόζα. Η διάκριση είναι λεπτή, ειδικά στην περίπτωση του Κλούνι, ίσως του πιο προσβάσιμου και φιλικού από τους μεγάλους του Χόλιγουντ, του αδιαμφισβήτητου σταρ που σου δίνει την εντύπωση πως μπορείς άνετα να τον πλησιάσεις, να πεις μια κουβέντα παραπάνω, να του πασάρεις τη μπάλα αν τον δεις, λέμε τώρα, να περνά έξω από το γηπεδάκι μπάσκετ της γειτονιάς σου, να τον κεράσεις ένα ποτό αν η τρομερή σύμπτωση σάς φέρει στο ίδιο μπαρ, και να σηκώσει εις υγείαν το ποτήρι χαμογελώντας πλατιά και αυθεντικά – όσο αυθεντικά μπορεί να νιώσει ένας βετεράνος Θέσπις που έχει μάθει να κρατάει τις αποστάσεις, και για λόγους ασφαλείας, από τον υπόλοιπο κόσμο, καταντώντας πλέον να μιμείται καταπληκτικά την ανθρώπινη συμπεριφορά.

«Jay Kelly» Facebook Twitter
Τζορτζ Κλούνι και Άνταμ Σάντλερ στο Jay Kelly. Φωτ.: Netflix

Ακριβώς αυτό κάνει εδώ ο Κλούνι ως Τζέι Κέλι (ακόμη και το πραγματικό ονοματεπώνυμο ακούγεται φτιαχτό για να μένει εύκολα στη μνήμη), αναπολώντας το τυχερό ξεκίνημά του όταν συναντά στην κηδεία του σκηνοθέτη που τον ανακάλυψε τον παλιό του συγκάτοικο (Μπίλι Κράνταπ), εκείνον που συνόδευσε σε μια ακρόαση και πήρε την πρώτη του δουλειά. Με μελανιασμένο μάτι από τον καυγά για τα παλιά απωθημένα, ο Τζέι αλλάζει πλάνα, αποφασίζει να αναβάλει επ’ αόριστον τα γυρίσματα της νέας του ταινίας και να αποδεχθεί ένα τιμητικό βραβείο στην Τοσκάνη, εν μέρει επειδή είναι πρώτης τάξης πρόφαση για να (παρ)ακολουθήσει τη μικρή του κόρη στο ευρωπαϊκό της ταξίδι με τους φίλους της. Κουβαλώντας τη συνήθη κουστωδία από φύλακες αγγέλους και πολύτιμους, στρεσαρισμένους βοηθούς (η Λόρα Ντερν ανάμεσά τους), ο ενοχλητικά αναγνωρίσιμος σταρ μπαίνει σε τρένο και «αναμειγνύεται» με τους φαν, αποτρέποντας κινηματογραφικά την κλοπή της τσάντας μιας γηραιάς επιβάτιδας και θυμώνοντας την κόρη του, η οποία, όπως και η μεγαλύτερη αδελφή της, δεν συγκαταλέγεται στο πιστό κοινό του. 

Κάθε αναλαμπή παραχωρεί τη θέση της σε ένα εμπόδιο, τα ξέφωτα μιας ωραίας διαδρομής από το Παρίσι στην ιταλική μαγεία διακόπτονται από τη θλιβερή υπενθύμιση της μοναξιάς και του γήρατος, της ανεπάρκειάς του ως συζύγου και πατέρα, και της δικής του αμηχανίας απέναντι στον αλαζόνα πατέρα του (Στέισι Κιτς, σε μια ευπρόσδεκτη επιστροφή). Με έναν περίεργο τρόπο, ο Τζέι Κέλι θέλει να βιώσει την αποτυχία του σαν άβολο επίτευγμα (σαν να είναι ρόλος) ζωής, αλλά η πολυετής επιτυχία και η επαγγελματική του ποιότητα δεν τον αφήνουν σε ησυχία! 

«Jay Kelly» Facebook Twitter
Μπίλι Κράνταπ και Τζορτζ Κλούνι σε σκηνή της ταινίας. Φωτ.: Netflix
«Jay Kelly» Facebook Twitter
Φωτ.: Netflix

Φυσικά, η ζωή του Τζορτζ Κλούνι δεν μοιάζει με εκείνη του Τζέι Κέλι. Και σίγουρα, δεν θα επέτρεπε στον εαυτό του να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να επαναλαμβάνει το όνομά του, στην ίδια πρόταση με τον Γκάρι Κούπερ, τον Κάρι Γκραντ και τον Κλαρκ Γκέιμπλ. Μας βάζει όμως στον πειρασμό να δοκιμάσουμε συγκρίσεις στην κοινή πλατφόρμα του ναρκισσισμού, αλλά και του μανδύα της συγκατάβασης που οι φορούν οι διάσημοι με φιλότιμο, όταν δεν θέλουν να φανούν υπεράνθρωπα αδιαπέραστοι ή απάνθρωπα πιο προνομιούχοι. Ο Κλούνι το έχει αυτό, δηλαδή να φροντίζει να δείχνει ένα πρόσωπο relatable και «κανονικό», κι επίσης έχει καταστήσει από νωρίς σαφές πως δεν θα κάτσει πολυτελώς, όπως ο Τζέι Κέλι, να γεράσει περιμένοντας είτε μια δελεαστικότερη προσφορά, είτε μια ακόμη πρόσκληση μπροστά από τον φακό, βάζοντας στοιχήματα ο ίδιος, γράφοντας, σκηνοθετώντας και πρόσφατα παίζοντας στο θέατρο. Ο Κέλι όχι μόνο αναγεννησιακός δεν είναι, αλλά υφίσταται την παραδοσιακή κόπωση του χορτασμένου από χρήματα και δόξα καλομαθημένου: αναρωτιέται μήπως δεν χρειάζεται να ρισκάρει την εικόνα που τον εγκαταλείπει και την κληρονομιά που αφήνει πίσω του, εξού και ο φόβος του lifetime achievement award. 

«Jay Kelly» Facebook Twitter
Με τόσους αεροκέφαλους γαϊδουροέφηβους και καλούς μπαμπάδες που έχει ενσαρκώσει ο Άνταμ Σάντλερ χρειάζεται γερή άρση δυσπιστίας και μπόλικη καλή προαίρεση για να τον πάρει κάποιος στα σοβαρά. Φωτ.: Netflix

«Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να υποδυθείς τον εαυτό σου;» είναι η ερώτηση που επαναλαμβάνεται στην ταινία, παίζοντας σε διπλό ταμπλό πάνω στην οικειότητα που αναδίδουν αμφότεροι Κέλι και Κλούνι. Η ιδιαιτερότητα του Κέλι είναι πως μετά την τελική λήψη πάντα θέλει και μία ακόμη, όσο κι αν τον διαβεβαιώνει ο σκηνοθέτης πως το αποτέλεσμα δεν σηκώνει βελτίωση. Ο Κλούνι συλλαμβάνει τη μελαγχολία της χαμένης ευκαιρίας. Δεν είναι «All That Jazz» το «Jay Kelly», ούτε ακριβώς η σχέση του ηθοποιού με τον μάνατζέρ του η εθιστική εξάρτηση του «Αμπιγιέρ» από τον σεξπιρικό του αφέντη, αλλά ο Μπάουμπακ, σε σαφή φόρμα μετά το αμήχανο φιάσκο του «White Noise» (πρόσφατα ομολόγησε πως τον ταρακούνησε σιωπηλά), αναδεικνύει το ιδιαίτερο ταλέντο του Κλούνι να επικοινωνεί τα πιο αρνητικά συναισθήματα ελπίζοντας πως δεν θα στενοχωρήσει κανέναν, γράφοντάς του, με τη συνδρομή της Έμιλι Μόρτιμερ, τον καλύτερό του ρόλο μετά τον Μάικλ Κλέιτον.

Jay Kelly | Official Trailer | Netflix

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Φεστιβάλ Βενετίας 2025: Έφτασαν Γιώργος Λάνθιμος και Έμα Στόουν - Ο σκηνοθέτης φορούσε καρφίτσα με παλαιστινιακή σημαία

Πολιτισμός / Φεστιβάλ Βενετίας 2025: Έφτασαν Γιώργος Λάνθιμος και Έμα Στόουν - Ο σκηνοθέτης φορούσε καρφίτσα με παλαιστινιακή σημαία

«Μου αρέσει να δουλεύω με τον Γιώργο» δήλωσε η Έμα Στόουν - «Η ταινία δείχνει τι συμβαίνει τώρα στην κοινωνία» τόνισε ο σκηνοθέτης
LIFO NEWSROOM
Φεστιβάλ Βενετίας 2025: Από τον Φρανκεστάιν στον Πούτιν – Έτος «τεράτων» στη μεγάλη οθόνη

Πολιτισμός / Φεστιβάλ Βενετίας 2025: Από τον Φρανκεστάιν στον Πούτιν – Έτος «τεράτων» στη μεγάλη οθόνη

Ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο παρουσιάζει το πολυαναμενόμενο «Φρανκενστάιν» στο Φεστιβάλ Βενετίας - Δικτάτορες, πόλεμος, πυρηνικές απειλές και φανταστικά τέρατα κυριαρχούν στο φετινό πρόγραμμα
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ