Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West Facebook Twitter
O Kanye φαίνεται να υποφέρει από την έλλειψη του μοναδικού πράγματος που πραγματικά έχει ανάγκη: μια αγκαλιά από τη μαμά του. Φωτ.: Luo Yunfei / Getty Images
0


ΣΕ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΙΑΜΙΣΗΣ δεκαετίας περίπου –που ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια της προεδρίας του Τζορτζ Μπους του νεότερου και έληξε, συμπτωματικά ή μη, με την άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ– ο Kanye West κυκλοφόρησε, τόσο ως σόλο καλλιτέχνης όσο και ως παραγωγός για τους Jay-Z, Pusha T και πολλούς άλλους, ένα σύνολο έργου από τα πιο σημαντικά στην ιστορία της ποπ μουσικής. Πρόκειται για μια σχεδόν απαράμιλλη πορεία που θα του εξασφαλίσει μια θέση στον κανόνα, ανεξάρτητα από το πόσους αστερίσκους επιμένει να προσθέτει στην κληρονομιά του.

Ό,τι άλλο κι αν κάνει, θα μείνει πιθανότατα στην ιστορία ως ο σπουδαιότερος χιπ-χοπ παραγωγός, μια διάκριση που στον ίδιο πάντα φαινόταν ως προσβλητική υποτίμηση των πολλών άλλων ταλέντων και ιδιοτήτων του. Δεν ήθελε να είναι απλώς ένας παραγωγός μουσικής. Ήθελε να είναι Πρόεδρος, πάστορας, σχεδιαστής μόδας, αρχιτέκτονας, μεγιστάνας των επιχειρήσεων και οραματιστής ολόκληρων κόσμων, όπως ο Steve Jobs ή ο Walt Disney.

Όσο και αν θέλουμε να διαχωρίσουμε την τέχνη από τον δημιουργό της, πολλοί εξ αυτών δεν μας το επιτρέπουν επειδή συνεχίζουν να κάνουν τέχνη για τα πιο τερατώδη κομμάτια του εαυτού τους.

Όταν τίποτε από αυτά δεν εξελίχθηκε ακριβώς όπως ήθελε, έκανε μια απότομη στροφή. Όπως λέει στο κομμάτι του με τίτλο «Heil Hitler»: «Έτσι λοιπόν έγινα ναζί – ναι, είμαι ο κακός». Για όσους νοιάζονταν βαθιά για τη μουσική του, η απώλεια ήταν μεγάλη. Για έναν περιστασιακό αναγνώστη τίτλων, η πτωτική πορεία του West μπορεί να έμοιαζε απλώς ως μία ακόμη περίπτωση διασημότητας που έχασε τον έλεγχο ή που προσπαθούσε, μέσω μιας σειράς αγρίως προβοκατόρικων δηλώσεων και ενεργειών, να προωθήσει την τελευταία του δουλειά. Για τους οπαδούς της μουσικής του, όμως, όλα αυτά δεν ήταν απλώς προκλήσεις, ήταν προδοσίες.

Ένας απλός τρόπος για να αντιληφθεί κανείς τον Kanye West είναι ως μια ιδιοφυΐα εγκλωβισμένη στο σώμα ενός μικρού παιδιού που βρίσκεται πάντα στα πρόθυρα ενός ακόμα κακομαθημένου ξεσπάσματος. Βγάζει τα κραγιόνια του, κάνει μουντζούρες σε μια χαρτοπετσέτα και στη συνέχεια δηλώνει ότι το αποτέλεσμα είναι ένα αριστούργημα –και συχνά, μπορεί και να είναι– το οποίο μπορεί να σκίσει λίγα δευτερόλεπτα αργότερα αν αλλάξει η διάθεσή του ή αν δεν λάβει κάποιον άμεσο και αμέριστο έπαινο.

Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West Facebook Twitter
Μετά τους τίτλους τέλους του «In whose name?» βλέπουμε για τελευταία φορά τον West, χωρίς πουκάμισο, να κρατά ένα από τα μωρά του και να τραγουδάει μια α καπέλα εκδοχή του κομματιού «Use this gospel».

Σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο In whose name? (Σε τίνος το όνομα;), το οποίο αποτελεί μια χρονολογική καταγραφή της μακράς πτώσης από το 2018 έως το 2024, βλέπουμε αυτό το μοτίβο να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, μερικές φορές σχεδόν κυριολεκτικά. (Ένα στοιχείο που το ντοκιμαντέρ επιβεβαιώνει, αν δεν ήταν ήδη σαφές, είναι ότι η Kim Kardashian πρέπει να έδειξε υπεράνθρωπη υπομονή για να παραμείνει παντρεμένη μαζί του τόσο καιρό).

Στο ντοκιμαντέρ τον βλέπουμε να αναφέρεται στην ψυχική του υγεία και στα φάρμακα που του έχουν συνταγογραφήσει, αλλά έχει αποφασίσει να μην πάρει ποτέ. Στο εξώφυλλο του άλμπουμ «Ye» (2018) σημειώνει χαρακτηριστικά: «I hate being bi-polar it’s awesome» («Μισώ το να είμαι διπολικός είναι φανταστικό»).  

Τον παρακολουθούμε επίσης να περιφέρεται στη Βασιλεία της Ελβετία με τον διάσημο αρχιτέκτονα Jacques Herzog, ο οποίος τον κατακλύζει με κοινοτοπίες για διαχρονικούς χώρους και οργανικές μορφές. Στη συνέχεια, κάθονται για μια συνάντηση με μερικούς συνεργάτες του Herzog και η διάθεση του West ξαφνικά γίνεται επιθετική. Κάνει κάποιες συγκεχυμένες παρατηρήσεις και μετά στρέφεται προς μία από τις συνεργάτιδες του Herzog, ζητώντας να προκαλέσει μια αντίδρασή της. «Όχι τι σκέφτεσαι, αλλά τι αισθάνεσαι», της λέει. «Και πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες πραγματικά κάτι;»

«Είμαι ενθουσιασμένη», απαντά εκείνη, μάλλον τρομοκρατημένη, «γιατί θέλω να καταλάβω ποιος είσαι». Η μουσική υπόκρουση είναι κάτι ανάμεσα σε θρήνο και βουητό, αντιμετωπίζοντας την περιστασιακά εκφοβιστική συμπεριφορά του West σαν την εμφάνιση ενός stalker σε μια ταινία τρόμου. Σε ένα σημείο της σκηνής αυτής ο West κάτι σχεδιάζει (μιας στέγη;) και, με την πρώτη αμυδρή υπόνοια ότι το σχέδιό του δεν είναι αριστούργημα, το σκίζει. «Δεν ζητάω πραγματικά τη γνώμη σας», λέει στους αρχιτέκτονες που ο ίδιος έχει ταξιδέψει μέχρι την Ελβετία για να συναντήσει. «Ξέρω ότι έχω δίκιο». Συνεχίζει κάπως έτσι για λίγο, προσθέτοντας: «Είμαι ο Πικάσο». Στο ντοκιμαντέρ, ο West περνάει μήνες ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο, μιλώντας για τα πλάνα του να σχεδιάσει μια εκκλησία, ένα σχολείο, μια «βιώσιμη πόλη που λειτουργεί με αέρα, φωτιά, γη και νερό» – σχεδόν τα πάντα εκτός από το πλάνο του να κάνει κάποτε ένα νέο άλμπουμ της προκοπής.

Στα παρασκήνια, μετά από μια συναυλία του στο Σικάγο, τον παρακολουθούμε να χαιρετά τον Elon Μusk και να τον συνοδεύει σε ένα άδειο, ολόλευκο δωμάτιο, το οποίο περιγράφει ως «το ιδανικό υπνοδωμάτιο». «Ενδιαφέρον», λέει ο Μusk. Ξαπλώνουν ο ένας δίπλα στον άλλο, κοιτάζοντας το ταβάνι, μετά σηκώνονται και κάνουν μια αμήχανη «γκομενική» κουβεντούλα. «Εσύ και η Κim, είστε, ας πούμε, on και off ή κάτι τέτοιο;» ρωτάει ο Μusk. Γελάει λίγο, γεμίζοντας το κενό, και συνεχίζει: «Η Claire και εγώ –ξέρεις, η Grimes– είμαστε κάπως... Τη μία μέρα μού στέλνει μήνυμα "Σ' αγαπώ", και την επόμενη "Σε μισώ"».

Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West Facebook Twitter
Για όσους νοιάζονταν βαθιά για τη μουσική του, η απώλεια ήταν μεγάλη.

«Δεν έχω απαντήσεις», του λέει ο West και κοιτάζει το άπειρο. «(Έχω) απαντήσεις για τα πάντα εκτός από αυτό». Σε όλο το ντοκιμαντέρ –ο δημιουργός του οποίου, Nico Ballesteros, κατάφερε να χωθεί στην κουστωδία του West λίγους μήνες αφότου τελείωσε το λύκειο και τα επόμενα χρόνια τράβηξε περίπου τρεις χιλιάδες ώρες υλικό, κυρίως με ένα iPhone– επαναλαμβάνει το κλασικό ρεφρέν ενός νευρικού και κακομαθημένου παιδιού: μη μου λες τι μπορώ να πω και τι όχι.

Και όπως τα περισσότερα τέτοια παιδιά, φαίνεται να υποφέρει από την έλλειψη του μοναδικού πράγματος που αληθινά έχει ανάγκη: μια αγκαλιά από τη μαμά του. Δυστυχώς, η μητέρα του Kanye, η Donda, με την οποία είχε μια πάρα πολύ στενή σχέση, πέθανε απροσδόκητα το 2007. Το In whose name? δείχνει τον Kanye, χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας του, να προσπαθεί ακόμα να επανασυνδεθεί μαζί της: κυκλοφορώντας το «Donda», ένα άλμπουμ με ολόμαυρο εξώφυλλο, αγοράζοντας το σπίτι που έζησε ως παιδί στη νότια πλευρά στο Σικάγο, και στη συνέχεια δημιουργώντας ένα πιστό αντίγραφο του σπιτιού, στο οποίο προσποιείται, επί σκηνής, ότι βάζει φωτιά.

Τόσα χρόνια αναρωτιόμαστε πώς πρέπει να διαχειριστούμε την τέχνη των «τεράτων», και πλέον όλοι γνωρίζουμε, εν μέρει τουλάχιστον, την απάντηση. Όσο και αν θέλουμε να διαχωρίσουμε την τέχνη από τον δημιουργό της, πολλοί εξ αυτών δεν μας το επιτρέπουν, επειδή συνεχίζουν να κάνουν τέχνη για τα πιο τερατώδη κομμάτια του εαυτού τους.

Μετά τους τίτλους τέλους του In whose name? βλέπουμε για τελευταία φορά τον West, χωρίς πουκάμισο, να κρατά ένα από τα μωρά του και να τραγουδάει μια α καπέλα εκδοχή του κομματιού «Use this gospel». Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο «Jesus is King», ένα άλμπουμ του West από το 2019. Ο δίσκος αυτός δεν φτάνει ποτέ στα λαμπρά ύψη που διακρίνουν τα επτά πρώτα άλμπουμ του, αλλά τουλάχιστον τότε ακόμα φαινόταν να προσπαθεί. Ίσως κάποια μέρα να ξαναδοκιμάσει.

In whose name? | Teaser Trailer

Με στοιχεία από «New Yorker»

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τρολάροντας προς τον Ναζισμό 

Daily / Τρολάροντας προς τον ναζισμό 

Πριν από λίγες μέρες ο Kanye West κυκλοφόρησε ένα αγρίως προβοκατόρικο, ακόμα και για τα δικά του στάνταρ, τραγούδι που λέγεται «Heil Hitler» και καταλήγει με έναν προεκλογικό λόγο του Φίρερ από το –προφανώς όχι και τόσο μακρινό– 1936. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

10 ταινίες για να μπείτε σε φθινοπωρινή διάθεση

Οθόνες / 10 ταινίες που θέλεις να βλέπεις και να είναι φθινόπωρο

Είναι τα κίτρινα φύλλα του Central Park; Η μελοδραματική ατμόσφαιρα; Αγγλικά τοπία στη βροχή; Κάτι πάντως ενώνει αυτές τις δέκα ταινίες και όταν τις βλέπεις θες να είναι και ο καιρός αλλιώτικος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Οθόνες / Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Όταν αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής, του είπαν ότι θα πεινάσει, αλλά με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο. Έκανε τις πρώτες του ταινίες κυριολεκτικά με χώμα και νερό, αλλά πλέον τρέχει παράλληλα οκτώ πρότζεκτ. Κάνει σινεμά συνομιλώντας με το σινεμά του Γιάνναρη, του Δαμιανού, του Παπατάκη. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Οθόνες / When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της σοβαρά βήματα για να σταθεί ισότιμα στο ευρωπαϊκό γήπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου - Το νέο ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ, “When Nobody’s Watching”, ρίχνει φως στις ζωές των αθλητριών που παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Ακόμα μια κινηματογραφική μεταφορά του Δράκουλα, ένα κινέζικο animation που είναι η πέμπτη εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών αλλά και η επανακυκλοφορία του «Avatar: The Way of Water» - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
THE LIFO TEAM
«Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα» ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Οθόνες / «Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα

Η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου του Μπεν Λέονμπεργκ δίνει σάρκα και οστά σε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους των ιδιοκτητών σκύλου και αντλεί τη συγκίνησή της από τον αρραγή δεσμό ανθρώπου και ζώου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Οθόνες / Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ που έχει σήμερα γενέθλια παραμένει διαχρονικά ένας από τους αγαπημένους μας σκηνοθέτες. Μαζέψαμε σε ένα αφιέρωμα ό, τι έχουμε γράψει για τις ταινίες του αλλά και κάποια ενδιαφέροντα θέματα για το έργο του που αξίζει να τα διαβάσετε!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Οθόνες / Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Η περιπετειώδης δημιουργία του «Harvest», της εντυπωσιακής πρώτης αγγλόφωνης ταινίας της ταλαντούχας σκηνοθέτιδας, ζωντανεύει την ονειρική και σκληρή ατμόσφαιρα ενός μεσαιωνικού σκωτσέζικου χωριού καθώς αυτό εξαφανίζεται από τον χάρτη.  
M. HULOT
CHECK 10 τηλεοπτικές σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Οθόνες / 10 σειρές που θα δούμε μέχρι το τέλος του έτους

Από τη νέα σεζόν του «Slow Horses» στο μεγάλο φινάλε του «Stranger Things» κι από ένα φιλόδοξο πορτρέτο του Σκορσέζε στο νέο στοίχημα του δημιουργού του «Breaking Bad», διαλέγουμε δέκα σειρές που αναμένεται να μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ