Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West Facebook Twitter
O Kanye φαίνεται να υποφέρει από την έλλειψη του μοναδικού πράγματος που πραγματικά έχει ανάγκη: μια αγκαλιά από τη μαμά του. Φωτ.: Luo Yunfei / Getty Images
0


ΣΕ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΜΙΑΜΙΣΗΣ δεκαετίας περίπου –που ξεκίνησε στα πρώτα χρόνια της προεδρίας του Τζορτζ Μπους του νεότερου και έληξε, συμπτωματικά ή μη, με την άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ– ο Kanye West κυκλοφόρησε, τόσο ως σόλο καλλιτέχνης όσο και ως παραγωγός για τους Jay-Z, Pusha T και πολλούς άλλους, ένα σύνολο έργου από τα πιο σημαντικά στην ιστορία της ποπ μουσικής. Πρόκειται για μια σχεδόν απαράμιλλη πορεία που θα του εξασφαλίσει μια θέση στον κανόνα, ανεξάρτητα από το πόσους αστερίσκους επιμένει να προσθέτει στην κληρονομιά του.

Ό,τι άλλο κι αν κάνει, θα μείνει πιθανότατα στην ιστορία ως ο σπουδαιότερος χιπ-χοπ παραγωγός, μια διάκριση που στον ίδιο πάντα φαινόταν ως προσβλητική υποτίμηση των πολλών άλλων ταλέντων και ιδιοτήτων του. Δεν ήθελε να είναι απλώς ένας παραγωγός μουσικής. Ήθελε να είναι Πρόεδρος, πάστορας, σχεδιαστής μόδας, αρχιτέκτονας, μεγιστάνας των επιχειρήσεων και οραματιστής ολόκληρων κόσμων, όπως ο Steve Jobs ή ο Walt Disney.

Όσο και αν θέλουμε να διαχωρίσουμε την τέχνη από τον δημιουργό της, πολλοί εξ αυτών δεν μας το επιτρέπουν επειδή συνεχίζουν να κάνουν τέχνη για τα πιο τερατώδη κομμάτια του εαυτού τους.

Όταν τίποτε από αυτά δεν εξελίχθηκε ακριβώς όπως ήθελε, έκανε μια απότομη στροφή. Όπως λέει στο κομμάτι του με τίτλο «Heil Hitler»: «Έτσι λοιπόν έγινα ναζί – ναι, είμαι ο κακός». Για όσους νοιάζονταν βαθιά για τη μουσική του, η απώλεια ήταν μεγάλη. Για έναν περιστασιακό αναγνώστη τίτλων, η πτωτική πορεία του West μπορεί να έμοιαζε απλώς ως μία ακόμη περίπτωση διασημότητας που έχασε τον έλεγχο ή που προσπαθούσε, μέσω μιας σειράς αγρίως προβοκατόρικων δηλώσεων και ενεργειών, να προωθήσει την τελευταία του δουλειά. Για τους οπαδούς της μουσικής του, όμως, όλα αυτά δεν ήταν απλώς προκλήσεις, ήταν προδοσίες.

Ένας απλός τρόπος για να αντιληφθεί κανείς τον Kanye West είναι ως μια ιδιοφυΐα εγκλωβισμένη στο σώμα ενός μικρού παιδιού που βρίσκεται πάντα στα πρόθυρα ενός ακόμα κακομαθημένου ξεσπάσματος. Βγάζει τα κραγιόνια του, κάνει μουντζούρες σε μια χαρτοπετσέτα και στη συνέχεια δηλώνει ότι το αποτέλεσμα είναι ένα αριστούργημα –και συχνά, μπορεί και να είναι– το οποίο μπορεί να σκίσει λίγα δευτερόλεπτα αργότερα αν αλλάξει η διάθεσή του ή αν δεν λάβει κάποιον άμεσο και αμέριστο έπαινο.

Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West Facebook Twitter
Μετά τους τίτλους τέλους του «In whose name?» βλέπουμε για τελευταία φορά τον West, χωρίς πουκάμισο, να κρατά ένα από τα μωρά του και να τραγουδάει μια α καπέλα εκδοχή του κομματιού «Use this gospel».

Σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο In whose name? (Σε τίνος το όνομα;), το οποίο αποτελεί μια χρονολογική καταγραφή της μακράς πτώσης από το 2018 έως το 2024, βλέπουμε αυτό το μοτίβο να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, μερικές φορές σχεδόν κυριολεκτικά. (Ένα στοιχείο που το ντοκιμαντέρ επιβεβαιώνει, αν δεν ήταν ήδη σαφές, είναι ότι η Kim Kardashian πρέπει να έδειξε υπεράνθρωπη υπομονή για να παραμείνει παντρεμένη μαζί του τόσο καιρό).

Στο ντοκιμαντέρ τον βλέπουμε να αναφέρεται στην ψυχική του υγεία και στα φάρμακα που του έχουν συνταγογραφήσει, αλλά έχει αποφασίσει να μην πάρει ποτέ. Στο εξώφυλλο του άλμπουμ «Ye» (2018) σημειώνει χαρακτηριστικά: «I hate being bi-polar it’s awesome» («Μισώ το να είμαι διπολικός είναι φανταστικό»).  

Τον παρακολουθούμε επίσης να περιφέρεται στη Βασιλεία της Ελβετία με τον διάσημο αρχιτέκτονα Jacques Herzog, ο οποίος τον κατακλύζει με κοινοτοπίες για διαχρονικούς χώρους και οργανικές μορφές. Στη συνέχεια, κάθονται για μια συνάντηση με μερικούς συνεργάτες του Herzog και η διάθεση του West ξαφνικά γίνεται επιθετική. Κάνει κάποιες συγκεχυμένες παρατηρήσεις και μετά στρέφεται προς μία από τις συνεργάτιδες του Herzog, ζητώντας να προκαλέσει μια αντίδρασή της. «Όχι τι σκέφτεσαι, αλλά τι αισθάνεσαι», της λέει. «Και πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσες πραγματικά κάτι;»

«Είμαι ενθουσιασμένη», απαντά εκείνη, μάλλον τρομοκρατημένη, «γιατί θέλω να καταλάβω ποιος είσαι». Η μουσική υπόκρουση είναι κάτι ανάμεσα σε θρήνο και βουητό, αντιμετωπίζοντας την περιστασιακά εκφοβιστική συμπεριφορά του West σαν την εμφάνιση ενός stalker σε μια ταινία τρόμου. Σε ένα σημείο της σκηνής αυτής ο West κάτι σχεδιάζει (μιας στέγη;) και, με την πρώτη αμυδρή υπόνοια ότι το σχέδιό του δεν είναι αριστούργημα, το σκίζει. «Δεν ζητάω πραγματικά τη γνώμη σας», λέει στους αρχιτέκτονες που ο ίδιος έχει ταξιδέψει μέχρι την Ελβετία για να συναντήσει. «Ξέρω ότι έχω δίκιο». Συνεχίζει κάπως έτσι για λίγο, προσθέτοντας: «Είμαι ο Πικάσο». Στο ντοκιμαντέρ, ο West περνάει μήνες ταξιδεύοντας σε όλο τον κόσμο, μιλώντας για τα πλάνα του να σχεδιάσει μια εκκλησία, ένα σχολείο, μια «βιώσιμη πόλη που λειτουργεί με αέρα, φωτιά, γη και νερό» – σχεδόν τα πάντα εκτός από το πλάνο του να κάνει κάποτε ένα νέο άλμπουμ της προκοπής.

Στα παρασκήνια, μετά από μια συναυλία του στο Σικάγο, τον παρακολουθούμε να χαιρετά τον Elon Μusk και να τον συνοδεύει σε ένα άδειο, ολόλευκο δωμάτιο, το οποίο περιγράφει ως «το ιδανικό υπνοδωμάτιο». «Ενδιαφέρον», λέει ο Μusk. Ξαπλώνουν ο ένας δίπλα στον άλλο, κοιτάζοντας το ταβάνι, μετά σηκώνονται και κάνουν μια αμήχανη «γκομενική» κουβεντούλα. «Εσύ και η Κim, είστε, ας πούμε, on και off ή κάτι τέτοιο;» ρωτάει ο Μusk. Γελάει λίγο, γεμίζοντας το κενό, και συνεχίζει: «Η Claire και εγώ –ξέρεις, η Grimes– είμαστε κάπως... Τη μία μέρα μού στέλνει μήνυμα "Σ' αγαπώ", και την επόμενη "Σε μισώ"».

Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West Facebook Twitter
Για όσους νοιάζονταν βαθιά για τη μουσική του, η απώλεια ήταν μεγάλη.

«Δεν έχω απαντήσεις», του λέει ο West και κοιτάζει το άπειρο. «(Έχω) απαντήσεις για τα πάντα εκτός από αυτό». Σε όλο το ντοκιμαντέρ –ο δημιουργός του οποίου, Nico Ballesteros, κατάφερε να χωθεί στην κουστωδία του West λίγους μήνες αφότου τελείωσε το λύκειο και τα επόμενα χρόνια τράβηξε περίπου τρεις χιλιάδες ώρες υλικό, κυρίως με ένα iPhone– επαναλαμβάνει το κλασικό ρεφρέν ενός νευρικού και κακομαθημένου παιδιού: μη μου λες τι μπορώ να πω και τι όχι.

Και όπως τα περισσότερα τέτοια παιδιά, φαίνεται να υποφέρει από την έλλειψη του μοναδικού πράγματος που αληθινά έχει ανάγκη: μια αγκαλιά από τη μαμά του. Δυστυχώς, η μητέρα του Kanye, η Donda, με την οποία είχε μια πάρα πολύ στενή σχέση, πέθανε απροσδόκητα το 2007. Το In whose name? δείχνει τον Kanye, χρόνια μετά τον θάνατο της μητέρας του, να προσπαθεί ακόμα να επανασυνδεθεί μαζί της: κυκλοφορώντας το «Donda», ένα άλμπουμ με ολόμαυρο εξώφυλλο, αγοράζοντας το σπίτι που έζησε ως παιδί στη νότια πλευρά στο Σικάγο, και στη συνέχεια δημιουργώντας ένα πιστό αντίγραφο του σπιτιού, στο οποίο προσποιείται, επί σκηνής, ότι βάζει φωτιά.

Τόσα χρόνια αναρωτιόμαστε πώς πρέπει να διαχειριστούμε την τέχνη των «τεράτων», και πλέον όλοι γνωρίζουμε, εν μέρει τουλάχιστον, την απάντηση. Όσο και αν θέλουμε να διαχωρίσουμε την τέχνη από τον δημιουργό της, πολλοί εξ αυτών δεν μας το επιτρέπουν, επειδή συνεχίζουν να κάνουν τέχνη για τα πιο τερατώδη κομμάτια του εαυτού τους.

Μετά τους τίτλους τέλους του In whose name? βλέπουμε για τελευταία φορά τον West, χωρίς πουκάμισο, να κρατά ένα από τα μωρά του και να τραγουδάει μια α καπέλα εκδοχή του κομματιού «Use this gospel». Το τραγούδι περιλαμβάνεται στο «Jesus is King», ένα άλμπουμ του West από το 2019. Ο δίσκος αυτός δεν φτάνει ποτέ στα λαμπρά ύψη που διακρίνουν τα επτά πρώτα άλμπουμ του, αλλά τουλάχιστον τότε ακόμα φαινόταν να προσπαθεί. Ίσως κάποια μέρα να ξαναδοκιμάσει.

In whose name? | Teaser Trailer

Με στοιχεία από «New Yorker»

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τρολάροντας προς τον Ναζισμό 

Daily / Τρολάροντας προς τον ναζισμό 

Πριν από λίγες μέρες ο Kanye West κυκλοφόρησε ένα αγρίως προβοκατόρικο, ακόμα και για τα δικά του στάνταρ, τραγούδι που λέγεται «Heil Hitler» και καταλήγει με έναν προεκλογικό λόγο του Φίρερ από το –προφανώς όχι και τόσο μακρινό– 1936. 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ