Θα φανώ αμόρφωτη αν πω ότι ο Κάνιε έμοιαζε με νταβατζή;

Θα φανώ αμόρφωτη αν πω ότι ο Κάνιε έμοιαζε με νταβατζή; Facebook Twitter
Δεν πιστεύω, φυσικά, ότι αυτή η προτεραιότητα στο «τι θέλει να πει κάποιος άλλος» έναντι του «τι πιστεύω εγώ» αφορά μόνο την εμφάνιση της Μπιάνκα. Φωτ.: Axelle/Bauer-Griffin/FilmMagic/Ideal Image
0


ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΕΧΩ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ 
μετά τη γυμνή εμφάνιση της Μπιάνκα Σενσόρι. 

Έχουμε, συνολικά και παγκόσμια, μπλέξει τα μπούτια μας. Φοβόμαστε πάρα πολύ ότι θα μας πουν αμόρφωτες και ότι «δεν καταλαβαίνουμε τι θέλει να πει ο καλλιτέχνης». Ξοδεύουμε τη φαιά μας ουσία στο «ναι, αλλά αν δεν εννοούσε αυτό κι εννοούσε κάτι άλλο, τρομερά σπουδαίο, τρομερά avant-garde, αν το ζεύγος έκανε κάποια δήλωση που εμείς οι πλεμπαίοι δεν κατανοούμε;». Αρνούμαστε να σχολιάσουμε με βάση αυτό που βλέπουν τα μάτια μας και αντιλαμβάνεται ο νους μας. 

Εξηγούμαι

Λίγες μέρες πριν, το ζεύγος Kάνιε Γουέστ - Μπιάνκα Σενσόρι εμφανίστηκε απρόσκλητο στα Grammys. H Μπιάνκα φορούσε ένα μακρύ μαύρο γουναρικό και ο Κάνιε απλά, μαύρα ρούχα. Τη στιγμή της φωτογράφισης, οι φωτογράφοι ζήτησαν από την Μπιάνκα να «δουν το outfit», επομένως οι κάμερες ήταν έτοιμες και πεινασμένες. Έπειτα από σύντομη μεταξύ τους συνεννόηση, η Μπιάνκα γύρισε πλάτη στις κάμερες και έβγαλε τη γούνα, αποκαλύπτοντας την πλήρη γύμνια της. Τελικά, βέβαια, δεν ήταν εντελώς γυμνή. Φορούσε ένα απολύτως διάφανο, κολλητό φόρεμα. 

Φοβόμαστε ότι θα μας προσβάλουν αν έχουμε άποψη; Ανησυχούμε ότι είμαστε ανεπαρκείς και θέλουμε να καλύψουμε τα νώτα μας, διαβεβαιώνοντας το κοινό ότι έχουμε πλήρως καταλάβει όλα, μα όλα τα διακυβεύματα;

Εδώ τελειώνουν τα γεγονότα και ξεκινά ο σχολιασμός 

Πέρα από τα αναμενόμενα, δηλαδή ότι το Hollywood έχει καταστρέψει τα ήθη και ότι ο Kάνιε Γουέστ είναι μια παρεξηγημένη ιδιοφυΐα, είδα μια πολύ έντονη «φεμινιστική» διαφωνία –ας την πούμε έτσι για συντομία– ανάμεσα στο «η γυναίκα είναι αρχιτέκτονας με όραμα και κάνει μια δήλωση με την εμφάνισή της, δεν της λέει ο Κάνιε τι να κάνει, την υποτιμάτε» και το «ρε παιδιά, ένας ντυμένος άντρας στέκεται σαν νταβατζής δίπλα σε μια γυμνή γυναίκα, μας κάνετε πλάκα;». Aνάμεσα σ’ αυτά τα δύο, χύθηκε πολύ διαδικτυακό μελάνι από γυναίκες που, ενώ ξεκάθαρα ήταν προβληματισμένες με το περιεχόμενο της εμφάνισης, έψαχναν να βρουν ένα σωρό «ναι, αλλά» για να πείσουν, μάλλον τον εαυτό τους, ότι λάθος κατάλαβαν, ήταν κάτι πολύ ψαγμένο αυτή η εμφάνιση, και να μην αδικήσουν το διάσημο ζεύγος. 

Αν κάπου αξίζει να μείνουμε στο όλο σκηνικό, είναι στον απίστευτο κόπο που καταβάλλουν οι γυναίκες για να «δουν όλες τις πλευρές». «Ναι», σχολίασε κάποια στο Twitter, «κι εμένα η πρώτη μου εντύπωση είναι ότι είναι πολύ υποτιμητική αυτή η ενδυμασία, αλλά σκέφτομαι μήπως ήταν κάποια καλλιτεχνική δήλωση που δεν έγινε κατανοητή». Αναρωτιέμαι κάθε φορά που βλέπω αυτή την τάση κατά πόσο πρόκειται για ευρύ πνεύμα και ευγενική διάθεση απέναντι σ’ ένα ερέθισμα και κατά πόσο πρόκειται απλώς για έλλειψη εμπιστοσύνης στην απλή, καθαρή, ατόφια εντύπωση. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι αποκλειστικά γυναικείο χαρακτηριστικό, παραμένει ωστόσο πραγματικότητα ότι τα περισσότερα σχόλια αυτού του είδους τα βλέπω από σχολιάστριες και όχι από σχολιαστές. 

Φοβόμαστε ότι θα μας προσβάλουν αν έχουμε άποψη; Ανησυχούμε ότι είμαστε ανεπαρκείς και θέλουμε να καλύψουμε τα νώτα μας, διαβεβαιώνοντας το κοινό ότι έχουμε πλήρως καταλάβει όλα, μα όλα τα διακυβεύματα; Θέλουμε να γλιτώσουμε την υποτίμηση της γνώμης μας και γι’ αυτό φροντίζουμε να δείχνουμε ότι αυτό που θέλουμε να πούμε έχει λάβει υπόψη όλες, μα όλες τις παραμέτρους; 

Η εμφάνιση του ζεύγους μπορεί να έχει ένα εκατομμύριο «σημασίες». Μπορεί να την έκαναν από κοινού, για να δηλώσουν ότι βλέπουν τη νοηματική φτώχεια των Grammys. Mπορεί να ήθελαν να προμοτάρουν το brand του Κάνιε. Μπορεί να έχουν μια σαδομαζοχιστική σχέση και να επιζητούν τον δημόσιο εξευτελισμό της Μπιάνκα ή μπορεί ο Κάνιε να θέλει να βλέπει κόσμο να ξερογλείφεται με τη γυναίκα του. Μπορεί, στην τελική, η ιδέα να ήταν της Μπιάνκα. Μπορεί οτιδήποτε. 

Το θέμα μου είναι αυτό: στον κόσμο που ζούμε, η εικόνα ενός ντυμένου άντρα που συνοδεύει μια γυμνή γυναίκα έχει μια ορισμένη συνδήλωση. Αυτή η συνδήλωση σχετίζεται με υποτίμηση, κακοποίηση και εκμετάλλευση. Αν κάποια το βλέπει έτσι, γιατί να μπει στον κόπο να το δικαιολογήσει; Για να μη θεωρηθεί «άτεχνη»; Για να δείξει ότι καταλαβαίνει τα «βαθιά νοήματα»; 

Mπορεί κάτι να έχει avant-garde πρόθεση και να χωλαίνει στην υλοποίηση. Μπορεί κάτι να βασίζεται σε καλλιτεχνικό όραμα και ταυτόχρονα να μην πετυχαίνει να ξεπεράσει το προφανές. Μπορεί το σημείο αναφοράς να είναι ακόμη υπερβολικά ισχυρό και να μην μπορεί να επαναπροσδιοριστεί. Το ζήτημα δεν είναι αν η εμφάνιση αυτή είχε καλλιτεχνικό, διαφημιστικό ή άλλο ενδιαφέρον: είναι ότι αρκετές γυναίκες που σχολιάζουν δημόσια ή ιδιωτικά νιώθουν την ανάγκη να αγνοήσουν την εντύπωσή τους, την αίσθησή τους και την αισθητική τους για να αναζητήσουν την «αλήθεια». 

Δεν πιστεύω, φυσικά, ότι αυτή η προτεραιότητα στο «τι θέλει να πει κάποιος άλλος» έναντι του «τι πιστεύω εγώ» αφορά μόνο την εμφάνιση της Μπιάνκα. Αυτό που πήρα απ’ την όλη ιστορία είναι ότι, κοίτα να δεις, μέλη του φύλου που είναι υπεύθυνο για την ικανοποίηση των αναγκών των νηπίων, που έχει συνδεθεί με την προετοιμασία φαγητού για την οικογένεια, που ζει και υπάρχει στη σκιά ενός μόνιμου mental load να «θυμίζει», να «προγραμματίζει» και να «διοργανώνει», όταν έρχεται η ώρα να τοποθετηθούν για ένα μικρής κλίμακας γεγονός της δημόσιας σφαίρας φαίνεται να ιεραρχούν υψηλότερα τη βούληση δύο άγνωστων διάσημων από την ίδια τους την εντύπωση. 

Προσωπικά, σε συζητήσεις για ενδυνάμωση και κοινωνική πρόοδο θα καταλάβω ότι όντως έχουν αλλάξει τα πράγματα όταν οι γυναίκες δεν νιώθουμε ότι προσβάλλουμε τους άλλους επειδή μιλάμε με κατάφαση και σε έγκλιση οριστική.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ